Grenslandpad: Rijsbergen - Ulvenhout
Op maandag 16 maart 2015 reden we met de trein naar Breda en daarna verder met de bus naar Rijsbergen. Hier kwamen we om 10:50 uur aan. We vervolgden met het grenslandpad. Aan de rand van Rijsbergen dronken we Latte Macchiato in Cafetaria Brasserie Bon Appeti.
We staken de brug over de Aa of Weerijs over. Even later sloegen we af over Het Stroomstraatje. Er was hier een lammetje dat al blatend naar ons toeliep. Niet veel later liep ook een tweede en nog weer later ook een derde lammetje naar ons toe. Onze weg ging na een boerderij over in een graspad. We kwamen bij de Kapel Onze Lieve Vrouw van Altijd Durende Bijstand.
De Veldkapel Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand werd door buurtbewoners gebouwd om gespaard te blijven van oorlogsgeweld en ter verkrijging van goede gewassen en een goede ge'zondheid. Tijdens de raadsvergadering van 29 augustus 1941 werd aan het kerkbestuur een stukje grond beschikbaar gesteld voor de bouw. Op de laatste zondag in mei 1942 werd het kapelletje door pastoor Verbunt ingezegend onder de titel “Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand”.
Het Maria-met-kind-beeld is afkomstig uit de tuin van de zusters van Rijsbergen en vervangt een eerder exemplaar dat vernield werd. Het witgeverfde bedehuisje gaat schuil onder een zadeldakje met een dikke rietlaag. Aan de voorkant is aan weerszijden tegen de basis een overhoeks gemetseld muurtje onder een ezelsruggetje aangebracht. Achter een ijzeren rOoster in de rondboogopening strekt het kind de armpjes uitnodigend zijwaarts, als wil het de bezoeker met dienstbaarheid tegemoet treden. Moeder en kind zijn beiden gekroond. Het is niet mogelijk het kapelletje te betreden.
Vroeger kwam men hier in de meimaand dagelijks bijeen en voorts iedere zondagmiddag om er de rozenkrans te bidden. Ook bad men voor de jongens uit de buurtschap die na de oorlog in Nederlands-Indië streden
Over de Oude Trambaan liepen we naar de Zandstraat. Deze geasfalteerde weg ging vrij spoedig over in een zandweg en deed daarbij zijn naam eer aan. We liepen naar de Krabbebossen. Maar aangekomen aan de bosrand bleek dat we deze bossen links lieten liggen. Over de Nieuw Ginnekensebaan werd de Hoge Snelheids Lijn (HSL) en de A16-snelweg nabij knooppunt Galder overgestoken. Een verwijzing naar Herberg Galderzicht deed ons blijmaken, want we hoopten dat we hier koffie konden drinken. Maar helaas, de herberg was gesloten. Dat hoorden persoonlijk van de herbergier die net zijn honden uitliet.
We volgden nu een bosrand parallel aan het Galderse Beekdal. Even later staken we ook de gelijknamige beek over. Ten westen van Galder volgden we een traject van Ommetje De Balleman. Dat was de naam van een naburig buurtschap. We kwamen ten zuiden van Galder op de grens met België bij café Moskes. We dronken hier gewone koffie. We vonden het aanvankelijk vreemd dat een Belgische zender in het café te horen was, maar het bleek dat we ons in België bevonden.
Ooit heette dit oude café " 't Hoekske", maar eenmaal bestierd door Ad en Rietje Maas (Moas) werd de term: " we goan noar Moskes " al gauw bekend in de regio.
Het pand is al befaamd vanwege de ligging: het damestoilet bevindt zich in Nederland, het pal daarnaast gesitueerde herentoilet is Belgisch!
Jaarlijks maakt het terras tijdens de kermis ruimte voor een van de bekendste muziekspektakels in de regio, opgezet door Ad Maas zelf.
Zo vonden bekende internationale acts hun weg naar dit café, en bekende sportmensen, presentatrices en politici dronken hier hun pint.
Ook de media ontdekten Moskes, en het werd, bijna als vanzelf, onderwerp voor diverse radio- en tv-uitzendingen.
We bevonden ons nu in de plaats Meersel-Dreef. Bij het doorlopen van deze plaats bleek dat er nog voldoende keus was geweest om in een ander café koffie te drinken. We liepen naar het niet meer meandere riviertje Mark en volgden deze noordwaarts. Dat dit riviertje niet meer meandeerde zagen we op de kaart aan de grens met België. Hier was de grens niet aangepast aan de niet meer meanderende riviertje. De Mark werd in Galder overgestoken via de Markbrug. De oorspronkelijke route voerde hier over een trekpont, maar de trekpont was niet meer.
Op de plaats waar de trekpont in het verleden aanmeerde, was de vervolgroute onduidelijk. Wit-rode markeringen zagen we hier niet en het Grenslandpadwandelboekje gaf aan dat we rechts moesten houden. Gelukkig had ik de route op mijn GPS gezet en daarmee kwamen we er wel uit. We moesten hier door een draaipoortje. Daarna even naar links en meteen weer naar rechts. Er was hier een gemarkeerd route met een gele driehoek op een groene achtergrond die we nu volgden. Wel had een boer hier het pad mee omgeploegd, dus het was wat zwaarder lopen.
We kwamen bij de Sint Isodoruskapel. Deze zag er vrij nieuw uit. Verderop kwamen we bij de Sint Hubertuskapel. Deze zag er heel mooi uit. Zowel van buiten als van binnen. Binnen zaten twee mooi glas in lood ramen. Buiten stond een bankje waar we mooi buiten in de zon konden zitten. We aten en dronken wat.
Nu kwamen we bij het Patersmoer dat onderdeel is van natuurgebied Baronie van Breda - Strijbeekse Heide. We troffen het natuurlijk ook met het zonnige weer. We verlieten dit natuurgebied nabij Hoeve Gouwberg. Opnieuw liepen we door een natuurgebied met dezelfde voornoemde naam. Dit deel was zo mogelijk nog mooier en groter. Het meer heette hier Rondven. De beekse Heide ging over in natuurgebied Chaamse Beek. Buiten het bos zagen we Huize Hondsdonk zagen in de verte liggen.
De Chaamseweg te Ulvenhout werd bereikt. Hier was het ruim 300 meter naar de bushalte waarmee wij via Breda huiswaarts reden. Het was een hele mooie zonnige dag geworden met een temperatuur van 13 graden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |
