Op dinsdag 20 januari 2015 organiseerde OLAT een 20 km lange tocht vanuit Boxtel. De start was vanuit het café gedeelte van de Jeu de Boules vereniging De Walnoot. Met 74 wandelaars begaven we ons op pad. Omdat de startlocatie aan de rand van Boxtel lag, werd de bebouwde kom spoedig verlaten. Als eerste dwaalden we door landgoed Sparrenrijk
Nadat we de Esscheweg waren overgestoken, was het fraaie landgoed Eikenhorst aan de beurt. Na het verlaten van de Eikenhorst liepen we in een open gebied met aan onze linkerhand de meanderende Essche stroom en rechts in de verte de A2-snelweg. Bij een boerderij stonden vijf werkpaarden in de wei waarvan drie bij een voederbak.
De weg, die inmiddels verhard was, werd verlaten en nu liepen we naar en verderop langs de meanderende Esch door de Halsche Beemden. Het graspad, voor zover er een pad zichtbaar was, was af en toe meer een waterpad. Met onze hoge bergschoenen hadden we geen last van de nattigheid. Maar mensen met lage schoenen zullen het niet droog hebben gehouden.
Verderop liepen we langs de niet meanderende Esschestroom. We kruisten de A2-snelweg via een tunnel. Nu dwaalden we door een park nabij de Halse Barrier. Er was inmiddels 5 km afgelegd, dus tijd voor een korte pauze. Eén van de deelnemers, die hier in de buurt was opgegroeid, wees een meertje aan waar vroeger in de zomer wel eens gezwommen werd. Een boom had nog niet letterlijk het loodje gelegd, maar was wel omver gebogen. Daardoor leek het alsof je door een soort poort liep, zie de foto links.
De Esscheweg werd weer overgestoken. Nu dwaalden we door bosgebied rondom golfterrein De Dommel. Het laatste stukje naar de grote rust in Sint Michielsgestel voerde ook over de Esscheweg. De grote rust was in Ontmoetingscentrum De Huif. We kwamen in een ruime zaal waar echter niet voldoende stoelen en tafels stonden. Was dan niet doorgegeven met hoeveel personen we kwamen, vroegen we ons af. Er was alleen doorgegeven hoeveel personen tomatensoep wilden en hoeveel groentesoep. En toen had men gedacht dat er geen wandelaars waren die geen soep wilden hebben.
Ik zat op deze rust naast een wandelaar die ik nog niet zo vaak had gezien. Hij kende mij wel en ook mijn website kende hij met de mooie foto's. Toen hij mijn fototoestel zag was hij verbaasd dat met zo'n klein toestel zulke mooie foto's gemaakt kunnen worden.
Na de rust verlieten we Sint Michielsgestel aanvankelijk langs de Dommel. Opnieuw kwamen we over natuurgebied Zegenwerp. Ook langs het oude toegangshek van Zegenwerp kwamen we, evenals het gelijknamige kasteel. Nabij het kasteel liep ons een dame tegemoet. Omdat de parkoersuitzetter voorop liep en regelmatig met zijn blokfluit mooie liedjes ten gehore bracht zei de dame dat ze het net op de rattenvanger van Hamelen vond lijken. En dat vond ik een mooie titel voor dit verslag. Opnieuw liepen we langs de Dommel. Deze staken we via een stuw over ter hoogte van molen Genenberg, dat we op dat moment echter nog niet zagen.
Langs een oude, dode meanderende Dommeltak werd de Dommel verlaten. Toen we op een asfaltweg uitkwamen zagen we molen Genenberg heel duidelijk, maar de route voerde er niet langs. Nu liepen we op de Woeste Hoeven weg en langs deze weg stond een huis met opvallende beelden in de tuin. Na buurtschap Wielsche Hoeven, dat onder Gemonde valt, werd de Dommel weer bereikt en enige tijd gevolgd.
Vlak voor de Hooibrug over de Dommel hadden we nog een korte rust en konden we onze zelf meegenomen appel of mandarijn verorberen. We staken de A2-snelweg weer over en door de bladloze bomen zagen we een grote dinosaurus van Oertijdmuseum De Groene Poort staan. Verderop liepen we nog dichter langs voornoemd museum en sloegen daar de bossen in van landgoed Sparrenrijk. Nu was het niet ver meer naar de finish waar we rond kwart over drie aankwamen. Het was een hele mooie tocht geworden.
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| 
