2e Gooimeer wandeltocht vanuit Huizen met de SOP

Op woensdag 12 no­vem­ber 2014 or­ga­ni­seer­de Sa­men op Pad de 2e Gooimeertocht. De start was van­uit de kantine van Korfbalclub Hui­zen. Met 86 wan­de­laars be­ga­ven we ons e­ven na 10 uur op pad. Hui­zen werd in noor­delijke rich­ting ver­la­ten. Langs industriege­bied 't Plaveen kwa­men we bij de ha­ven van Hui­zen. We kre­gen hier zicht op de Kalkovens. Na­dat Hui­zen werd ver­la­ten kre­gen we fraai uitzicht op het Gooimeer. Aan de o­verzij­de van het Gooimeer za­gen we Almere Ha­ven lig­gen.

Geschiedenis van Fletcher De Kalkovens
Van 1918 tot 1989 werd het gezicht van de Gooise ha­venplaats Hui­zen bepaald door vier kalkovens. De oor­spron­ke­lij­ke functie van de­ze Kalkovens was het ver­bran­den van schelpen uit "de zee" tot ongeblust kalk.
On­der in de oven werd een vuur aan­ge­legd van turf en tak­kenbos­sen. Via een deur in de oven wer­den la­gen schelpen afge­wis­seld met la­gen turf in de oven geworpen, la­ter werd ook steenkool ge­bruikt. Nat ge­maak­te schelpen wer­den met antracietgruis vermengd en dit mengsel werd in de oven geworpen.
Schelpen be­staan voor 95 procent uit koolzure kalk. Door nu de oven te verhitten tot 900 – 1200 gra­den Celsius, ontwijkt het koolzuurgas en blijft de on­ge­blus­te kalk o­ver.
Via de lesga­ten wer­den de gebrande schelpen uit de oven gehaald en vervoerd naar het Blushuis. Daar werd de on­ge­blus­te kalk vermengd met wa­ter waar­door de schelpen uiteenvie­len tot het eindproduct, de gebluste kalk.
Men liet de kalk e­ni­ge tijd blussen, waar­na de­ze werd gezeefd om ongebrande schelpen en an­de­re onrechtma­tigheden te verwijderen. Daar­na werd de kalk in zakken naar de klant gebracht. De­ze kalk dient om de bouw­ste­nen tot een goed ge­slo­ten geheel te verbinden, ter be­schut­ting of versiering van muuroppervlakten, voor het voegen van muren en voor het sa­menstel­len van beton.
Het kalkbranden behoort tot de oud­ste industrie van Hui­zen. Tot de ja­ren 70 wer­den de­ze ovens ac­tief ge­bruikt voor het branden van schelpkalk, maar daar­na is de­ze industrie beëindigd. Hier­door werd dit prach­ti­ge erfgoed o­verbodig en werd het in 1989 af­ge­bro­ken.
Hier­mee leek een u­niek industrieel verle­den de­fi­ni­tief ver­lo­ren te gaan. Een aan­tal enthousiaste on­dernemers en be­stuur­ders liet het ech­ter niet zo­ver ko­men.
In 1997 is dit culturele erfgoed in ere her­steld. Steen voor steen zijn de Kalkovens weer opge­bouwd op het landhoofd van de ou­de Huizer ha­ven. De nieu­we functie is een u­nieke accommodatie, waar­bij de oor­spron­ke­lij­ke inrich­ting zo­veel mo­ge­lijk in haar waarde is gela­ten. U treft er een warm, sfeervol in­te­rieur met dui­de­lijke verwijzingen naar de boeiende industriële historie van het ge­bouw.

Na re­cre­a­tieoord Wolfskamer lie­pen we door het Magdalenabos. Na bos­ge­bied Oud Naar­den lie­pen we langs de Leeu­wenberg.

Heu­vel De Leeu­wenberg, die ook wel Venusberg wordt ge­noemd, ligt in een ge­bied met meer­dere ta­felber­gen. Al in de 10e eeuws kwa­men in dit ge­bied ta­felber­gen voor. Des­tijds wer­den hier heu­vels op­ge­wor­pen om religieuze re­de­nen. De heu­vels had­den mees­tal de vorm van een afgepLat­te kegel. Ze wor­den sinds de 19e eeuw als of­fer­berg beschouwd. Het is niet met ze­kerheid te zeg­gen of al­le heu­vels in het Gooi een dergelijke oorsprong heb­ben. Een aan­tal van de heu­vels dateren ech­ter uit de mid­del­eeuw­en.
De heu­vel is nu par­ti­cu­liere bezit. Vroe­ger maak­te het deel uit van land­goed Graeffenveld. Andries de Graeff, die van 1611-1678 leefde, was des­tijds bur­ge­mees­ter van Amsterdam. Hij was de toenmalige bewoner van het uit­ge­strekte land­goed. Hij liet op de heu­vel een 20 me­ter ho­ge zuil bouwen. Bo­venop op de­ze stenen zuil liet hij een leeu­wenbeeld plaat­sen.

Langs de Venuslaan en o­ver de Oostdijk werd de A1-snel­weg be­reikt. Na een tun­nel on­der de snel­weg volg­den we de A1 ruim een km paral­lel. Na het voor­ma­li­ge fort Ronduit werd Naar­den Vesting be­reikt.

Fort Ronduit werd in 1873 ten noor­den van de vesting Naar­den ge­bouwd, vlak­bij de voor­ma­li­ge Zuiderzee op de plaats van een schanswerk. Het is een on­der­deel van de Nieu­we Hol­land­se Wa­terli­nie.
Het is een fort met brug, bomvrije kazerne, wachthuis en remise, omge­ven door 25-35 me­ter brede gracht.
Het fort, dat voor de inundaties lag, diende ter bestrijking van de bui­tendijkse gronden ten noor­den van de stad en is door een gedekte ge­meen­schapsweg ver­bon­den met de vesting.

We lie­pen ruim 2 km langs de Naar­den Vesting. Eenmaal kwa­men we hier bladblazers te­gen. Ze had­den heel veel blad op het as­faltpad geblazen waar door­heen nu 86 wan­de­laars hun weg vervolg­den.

Sportpark Naar­den werd be­reikt. Bij de in­gang was het druk met kinderen die het sportpark ver­lie­ten. Eén van hen vroeg wat Sa­men op Pad be­te­ken­de, want die tekst was op de kleding van een van de wan­de­laars te lezen. Wel, Sa­men op Pad be­te­kent sa­men op pad was het nuch­te­re antwoord van de desbetreffende wandelaar.

Hier op sportpark Naar­den was de gro­te rust. We za­ten hier aan de ta­fel van de medewerkers van de or­ga­ni­sa­tie om­dat er ver­der geen gewone stoe­len vrij wa­ren. Aan de­ze ta­fel zat on­der an­de­re de oud­ste deel­ne­mer van de groep, een vrouw van 84 jaar. Net voor­dat we de rust wil­den ver­la­ten be­gon het wat te re­genen. Poncho´s en paraplu´s wer­den tevoorschijn gehaald. Ge­luk­kig hield het spoe­dig op met re­genen.

We ver­lie­ten de rust in zuid/oos­te­lij­ke rich­ting en kruis­ten de A1-snel­weg. Daar­na lie­pen we fraai door land­goed De Beek en genoten vol­op van de prach­ti­ge herfstkleuren. Nu werd koersge­zet naar bos­ge­bied Oud-Bussem en lie­pen door de plaats Bikber­gen, na­dat we eer­der al door Crailo wa­ren geko­men. Na het IJzeren Veld kwa­men we bij de Nieuw Bussummer Hei­de, dat werd o­ver­ge­sto­ken. We kre­gen hier van de or­ga­ni­sa­tie een versnapering aangeboden.

Daar­na sta­ken we ook nog de Limitische Hei­de o­ver. Hui­zen werd weer be­reikt. Aan­van­ke­lijk lie­pen we langs de be­bouw­de kom van Hui­zen, maar la­ter moes­ten we wel de be­bou­wing ingaan om de fi­nish te be­reiken. Het was een he­le mooie tocht ge­wor­den. We wil­len de or­ga­ni­sa­tie har­te­lijk dan­ken voor de­ze tocht. Vlak voor de start werd de 10.000 deel­ne­mer van Sa­men op Pad gehuldigd. Het was een jong uitziende da­me van ach­ter in de 60.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor