Op zaterdag 25 oktober 2014 organiseerde de wandelsportorganisatie Wilskracht uit Kilder haar 41e Herfstkleurentocht over de afstanden van 6, 10, 15, 20 en 35 km. Wij kozen het 35 km parkoers. We reden met de trein naar Wehl. Hier werden we opgehaald door iemand van de organisatie, nadat we een dag van te voren hadden gemeld, dat wij van deze ophaalregeling gebruik wilden maken. Wij vertelden in de auto dat wij deze wandeltocht in Kilder al eerder hadden gelopen.
Even voor 9 uur gingen wij op pad. We liepen naar het bosgebied Groot Beekermark. We kruisten de Hoge Eltenseweg em kwamen daarop in bosgebied Klein Beekermark. Hier was op 4 km de eerste verzorgingspost. We hoorden iemand tegen een bekende zeggen dat ze bijna halverwege waren. Dat betekende dus dat zij de 10 km route liepen. Op deze rustpost konden we thee, koffie, erwtensoep, limonade, broodjes en warme of koude chocomelk krijgen.
We liepen naar de Arnhemseweg. Hier was een splitsing. De 25 en 35 km sloeg hier rechtsaf. Over het fietspad langs de N335 liepen we naar Beek. In het centrum van Beek verlieten we even de N335 en liepen langs de plaatselijke kerk, We zochten de N335 weer op en verlieten Beek weer.
We liepen nu naar het bosgebied rondom Huize De Byvanck. Het huis zelf zagen we niet. We kwamen hier langs een eikenstam waarop een afbeelding van Maria was aangebracht. We liepen hier de eerste, kleine, lus van de 35 km route. Dit traject was behoorlijk zwaar. Door de regen waren de boswegen blubberig en glad geworden. Onze gemiddelde snelheid lag, volgens onze GPS, op 4½ km. We besloten toen om over te stappen op de 25 km route. De grootste lus van de 35 km moest nog komen.
Over de Melkweg liepen we weer naar bosgebied. We doorkruisten het Korterbos en de Keulse Slagen. Over de Boterweg en de Huizenbergseweg werd Stokkum bereikt. Hier was in café 't Klaphek de grote rust. We aten hier tomatensoep en dronken onze favoriete drank Latte Macchiato.
Café 't Klaphek is een ruim 120 jaar oude uitgaansgelegenheid. In 1879 startte Johanna van Uhm een kroeg met een zaal aan de rand van de Molenberg.
Tot begin jaren ' 30 van de vorige eeuw werden hier de jaarlijkse kermis en meifeesten gehouden, georganiseerd door de plaatselijke schutterij St. Oswaldus en de kroegbaas van 't Klaphek. Daarna verhuisde de kermis en een aantal andere grote feesten naar het door de schutterij gebouwde Gildehuis.
De kroegbaas was hier uiteraard niet blij mee en richtte een tegengilde op. Deze heeft echter geen lang bestaan gekend. De zaal werd vanaf toen alleen nog gebruikt voor bruiloften, carnaval en toneelvoorstellingen.
Als hun slaapplaats in het bos onder water gelopen was, maakten de jongeren van de Scouting dankbaar gebruik van de zaal als vervangende slaapplaats.
In de jaren ' 50 is de zaal tot twee keer toe getroffen door een grote brand, gelukkig heeft men de rest van het gebouw nog kunnen redden.
Na vele verschillende eigenaren heeft de familie Aaldering in 1993 't Klaphek overgenomen. In de ruime tien jaar dat zij 't Klaphek beheren, hebben er veel veranderingen plaatsgevonden,
waaronder het plaatsen van een groot terras en een speeltuin. Daarnaast is het café in 1999 uitgebreid met een grote serre van ruim tachtig vierkante meter. Verder is er voor de allerkleinsten een speelkamer ingericht, waar ze met het slechte weer kunnen tekenen, rond racen en spelen. Anno 2003 is dit van oudsher dorpscafé uitgegroeid tot een plaats waar veel verschillende mensen hun gerief vinden.
Een veel gestelde vraag van bezoekers is waar de naam 't Klaphek vandaan komt. Tot het midden van de negentiende eeuw waren alle weilanden in ' t Broek van alle Stokkumse boeren tezamen.
De toegang tot de "de Gemeynt", wat de gemeenschap betekent, was slechts mogelijk door drie hekken, die om 't Klaphek stonden. Midden negentiende eeuw is dit terrein door ruilverkaveling particulier geworden. De hekken werden weggehaald, maar de naam gelukkig niet.
Langs molen Düffels Möl werd Stokkum verlaten. Er werd koers gezet naar 's-Heerenberg. De bebouwde kom raakten we maar kort, maar de route voerde wel 2 km over het grondgebied van 's-Heerenberg. Het Bergher bos werd weer betreden. Langs de kant van ons pad zagen we talrijke paddenstoelen in alle variaties. Langzaam steeg ons pad en beklommen de 77½ meter hoge Rijsberg. Na oversteek van de Beekseweg werd spoedig de laatste verzorgingspost bereikt. We lieten ons een kommetje erwtensoep en een beker warme chocolademelk goed smaken.
Nu was het nog 5½ naar de finish. De route voerde weer door het Groot Beekermark. Daarbij lieten we de 86½ meter hoge Hettenheuvel rechts liggen. Er zaten toch al meer dan voldoende heuvels in het parkoers. Na 6½ uur wandelen werd dan de finish moe maar voldaan bereikt. Bij het afmelden gaven we nog door dat we graag weer naar het station van Wehl gebracht wilden worden.
We hadden toch wel genoten van het fraaie bosparkoers. Wat we nog niet vermeld hebben is dat het bij de start licht motregende. Dat heeft het geruime tijd gedaan. Maar als we onder de bomen liepen voelden we niets van de motregen. Het was vrijwel de hele dag een sombere dag geweest. Bij de thuisreis klaarde het weer op.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
