6e Gooise Wandelvierdaagse 2014 - zaterdag 21 ju­ni 2014 - Gooimeerrou­te

We moch­ten de­ze dag eerder starten. Dat had ver­moe­de­lijk te ma­ken met de intocht. Maar dat eerder gestart mocht wor­den was vooraf niet be­kend ge­maakt. Toen we naar de start reden wa­ren veel auto's bui­ten de par­keer­plaats van het start­ter­rein geplaatst. Dit had te ma­ken met het feit dat vol­gens officiële opgave, de par­keer­plaats tus­sen 13 en 16 uur afgeslo­ten was. wan­de­laars die tus­sen de­ze tijd zou­den aanko­men zou­den an­ders niet me­teen naar huis kun­nen rijden. Toen wij om 15:25 uur bij de fi­nish kwa­men, kon gewoon van de par­keer­plaats gereden wor­den.

We vertrokken de­ze dag om 7:50 uur. Als eer­ste bij­zon­derheid kwa­men langs mo­len De Korenmo­len. Dit is de e­ni­ge mo­len van het Gooi die nog op de oor­spron­ke­lijk plek staat

De Larense mo­len is een korenmo­len. Het is een achtkante binnenkruier. De mo­len zou in elk geval voor 1932 zijn ge­bouwd. De bovenas is van gietijzer en vervaardigd door gieterij De Prins van Oranje in Den Haag. De­ze da­teert uit 1868. Het ge­bouwtje rechts van de mo­len bevatte de latere dieselmotor. Na di­ver­se restauraties draait de mo­len weer op de wind. De mo­len ligt op loopaf­stand van het Historisch Cen­trum en is bij­na elke za­ter­dag gratis te be­zoeken.

Ver­der lie­pen we langs een hertenkamp en het Singermuseum.

Het Singermuseum is gehuisvest in een vleugel van het landhuis De Wilde Zwanen, in 1911 ge­bouwd door het A­me­ri­kaan­se kuns­te­naar­sen kunst­ver­za­me­laars­echt­paar Singer. Het Sin­ger­mu­se­um om­vat ook een concertzaal en ruim­te voor on­der meer congressen, workshops en di­ners.

Daarop werd landgoed Larenberg be­reikt.

Landgoed Larenberg telt ruim 24 hectare grond, dat in 1833 door de Amsterdamse advocaat Cornelis Backer werd gekocht. Backer vormde de woeste gronden om tot een landgoed met allure. De beroemde land­schaps­ar­chi­tect J.D. Zocher jr. was de waarschijnlijke architect van het landhuis op het landgoed.
De Stich­ting Vrien­den van Landgoed Larenberg is op­ge­richt in 2010 en heeft als doel meer be­kendheid te ge­ven aan de u­nieke kwaliteiten van Larenberg. De vrien­denstich­ting on­dersteunt het stre­ven naar een verantwoord behoud voor lan­gere termijn, en draagt dit uit naar de di­ver­se (o­verheids-) instanties die van invloed zijn op het be­heer van een historisch landgoed.


Ook de­ze dag kwa­men we weer langs tal­rij­ke fraaie landhui­zen. Het ene huis was nog mooier dan het an­de­re. En al­le hui­zen wa­ren verschillend. Het zonnetje scheen toen we o­ver de Blaricummerheide en de Tafelbergheide lie­pen. Ver­der lie­pen we via Bikber­gen en door Landgoed De Beek, naar de plaats Naar­den-Ves­ting

Landgoed De Beek is sinds 1945 staatseigendom, maar wordt be­heerd door het Goois Na­tuur­re­ser­vaat. Een park­ach­ti­ge Engelse landschapsstijl. Het landgoed is rijk aan vele naaldhoutsoor­ten en biedt broedge­le­genheid aan de ijsvo­gel

Naar­den-Ves­ting is een van de best bewaarde ves­ting­ste­den in Europa en vooral beroemd om zijn u­nieke ster­vorm. De ves­ting heeft zes bastions, een dubbele omwalling en dubbele grachtengor­del. Er is goed te wande­len o­ver de ver­de­di­gings­wer­ken. Ook een rond­vaart rond de werken is mogelijk. De om­vangrijke, uitste­kend gerestaureerde ves­ting, waar­van de meeste de­len uit de 17e eeuw o­ver zijn, is voor het groot­ste deel vrij toegankelijk.


Eerst lie­pen langs de zuidelijke kant en ge­deel­te­lijk wes­te­lij­ke kant van Naar­den-Ves­ting en daar­na door het cen­trum o­ver leuke straatjes. We ke­ken uit naar de aankondiging van de or­ga­ni­sa­tie van de rustlocatie maar troffen de­ze niet aan. We zagen wel wan­de­laars bij cafeetjes zitten maar we wil­den de officiële rust heb­ben, want daar zou ook de controlepost zich bevinden We kwa­men on­der an­de­re langs het Arsenaal, de Nieu­we en Ou­de Ha­ven, de Gro­te of Sint Vitus kerk en langs het prach­ti­ge Raadhuis De ves­ting­stad werd via de Utrechtse Poort ver­la­ten. Dat was op een paar hon­derd meer af­stand waar we er in wa­ren ge­gaan. We kruis­ten de A1-snel­weg. Daar­na dwaal­den we een tijdlang door bosge­bied en zagen meerdere malen het Gooimeer waar­naar de­ze dagwan­de­ling ge­noemd is

Nu werd het nautisch ha­venkwartier van Hui­zen be­reikt. Hier was een rustmogelijkheid in eetge­le­genheid Dickens. Het terras zat vol met wan­de­laars, maar binnen bleken wij de e­ni­ge wan­de­laars te zijn. Na de Kalkovens en de Ha­ven van Hui­zen lie­pen we naar het cen­trum van Hui­zen. Hier ver­lie­ten we e­ven de rou­te om nog ergens wat te drinken. Dat werd bij Bakker Bart. In ons eigen dorp kun­nen we bij de­zelf­de zaak gratis een tweede kop krij­gen en er was gezegd dat dit bij al­le filialen het geval was. maar bij dit filiaal bleek dit niet het geval te zijn.

Een schelp­kalk­oven is een oven in een kegelvormige toren, met een hoog­te variërend van 15 tot 20 meter en een doorsnede aan de basis van mees­tal 5 tot 7 meter. Schelp­kalk­o­vens wer­den ge­bruikt voor de fabricage van metselkalk uit strandschelpen (in Ne­der­land schelpkalk ge­noemd). Schelpkalkovens zijn doorgaans te vinden aan het wa­ter en staan vaak in groepjes.

Het voor­ma­li­ge vissersdorp Hui­zen is schilderachtig ge­le­gen aan het Gooimeer, vroe­ger de Zuiderzee. In de ou­de ha­ven, daar waar de vissers tot in de ja­ren dertig hun botters aanmeerden, kunt u nu uitste­kend dineren bij ver­schil­len­de res­tau­rants. O­ver de geschiedenis van Hui­zen komt u meer te weten in het Huizer Museum.


O­ver de Lage Laarderweg werd Hui­zen ver­la­ten en lie­pen we naar de Tafelberg. Hier was bij het ge­lijk­na­mi­ge res­tau­rant een laat­ste controlepost. Via het cen­trum van Laren met de Brink lie­pen we naar de Basiliek. Hier lie­pen we een deel van de Sint Jans Processie zo­als de­ze op zondag 22 ju­ni plaats­vond. Hiervoor wa­ren al tal­rij­ke ver­sier­se­len langs de kant van de weg aangebracht.

Om 15:25 uur werd de fi­nish be­reikt. Het was de­ze vierde dag voor mij een zwa­re dag ge­wor­den. Voor­dat de eer­ste rust­post op 12 km werd be­reikt, had ik al drie keer op een bankje gerust. Daar­na haal­den we twee be­kende wan­de­laars in waarmee we een tijd oplie­pen en daar­door de vermoeidheid ver­ga­ten. Bij het Nautisch Ha­ven­cen­trum heb ik nog tal­rij­ke fo­to's ge­maak­te van de fraaie hui­zen. We wil­len de or­ga­ni­sa­tie har­te­lijk dan­ken voor de­ze vier­daag­se. We zet­ten de­ze vierdaagse dan ook in on­ze agenda voor 2015.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor