10e Backfieldwandeltocht vanuit Achterveld met de SOP

Op woensdag 11 juni 2014 or­ga­ni­seer­de wan­del­co­mi­té Samen op Pad (SOP) de 10e Back­field­wan­del­tocht vanuit Achterveld. De start was vanuit Sport­park Kerstens. Om 10 uur hield de or­ga­ni­sa­tor een korte toespraak en gaf bijzonderheden over de wan­del­tocht. De start werd verlaten in oos­te­lij­ke richting. Het was deze dag een zonnige dag waarbij de meeste wandelaars in korte of middellange broek liepen. Meteen na het verlaten van het sport­park Kerstend liepen we over een graspad. Langs de kant stond een bordje dat aangaf dat het om een paardenpad van de Gel­der­se Vallei Trail ging.

We kwa­men uit op de Achterveldseweg. We volg­den deze weg tot de Aarderweg. We kwa­men langs huisnummer 4 van de Aarderweg. Hier ligt het Black Bush Connexion dat het clubhuis van de Harley Davidson motorclub is. Aan het einde van de Aarderweg kwa­men we bij de brug over de Barneveldsebeek. Als we hier rechtdoor hadden gelopen, dan hadden we een traject van de wandelroute afgestoken. Maar daar kwa­men we pas later achter toen we de ingetekende route bekeken.

We volg­den de Barneveldsebeek tot aan een vis­trap en staken daar de beek over. Hoewel het een droge en zonnige dag was, bleek op sommige tra­jec­ten dat het de voorgaande dagen flink geregend hadden. We zochten daar naar ge­schik­te plekken om om de plassen heen te lopen. We kwa­men op landgoed Pa­ra­dijs. In dit bosrijke ge­bied groeiden vele varens. Na na­tuur­ge­bied Pa­ra­dijs kwa­men we op na­tuur­ge­bied Klein Bylear. In dit bos­ge­bied lagen meerdere meertjes en het pad voerde er over een lange vlonder.

We kwa­men bij de spoorlijn A­mers­foort-Ede-Wageningen en A­mers­foort-A­pel­doorn. Op dit ge­deel­te van de spoorlijn rijdt de trein van A­mers­foort zowel naar E­de-Wa­ge­nin­gen als A­pel­doorn. Station Hoe­ve­la­ken, dat ook aan dit ge­deel­te van de spoorlijn wordt niet door NS bedient en alleen door Connexxion. Langs de Stoutenburgerweg te Ter­schuur en langs de Esvelderbeek hadden we op een speelplaats een rust.

Na deze rust staken we de spoorlijn over gevolgd door de naastliggende A1-snelweg. Over een pad pal langs de A1-snelweg liepen we verder en kwa­men op de Hoevelakenseweg te Ter­schuur uit. We volg­den deze weg tot de gemeente grens van Barneveld met Nijkerk. Hier verlieten we Ter­schuur en dwaalden verder naar Hoevelaken. Langs Klaarwater lag een weiland waar opvallend veel koeien graasden. Langs de Middelaarseweg zagen we nog een boomhut.

Nadat we de Hoevelakensebeek en de Ko­nin­gin­ne­weg waren overgestoken. had ik een sanitaire stop. Omdat ik al achteraan liep, was ik nu de groep kwijtgeraakt. Op goed geluk liep ik verder over de Hertenwissel, de Beverdam, het Ot­ters­gat, het Hazeleger, de Havikshorst, de Bij­en­vlucht, de Frans Tromplaan en de Parklaan. Toen ik de Parklaan inliep zag ik de wandelaars de Meerveldlaan inslaan. Daarna was het niet ver meer naar het winkelcentrum alwaar de grote rust was. Er was hier ruimte in een café geregeld, maar je was vrij naar een andere rustlocatie uit te kijken.

Na de rust liepen we naar station Hoevelaken. Omdat we hier over het spoor liepen, hadden we hier ook mooie vergezichten, onder andere op de kerktoren van de Sint Joriskerk te A­mers­foort. Verderop staken we de Esvelderbeek over. We be­von­den ons nu in Stoutenbeek Noord. Door na­tuur­ge­bied Heerlijkheid Stoutenburg kwa­men we bij de Barneveldsebeek en volg­den deze tot aan de Emelaarseweg. Nu was het niet ver meer naar Achterveld.

Ooit was Heerlijkheid Stoutenburg een uitgestrekt landgoed met daarop een machtige burcht. Deze burcht stond op een strategische plek: ten oosten van A­mers­foort, waar diverse beken uit de Gel­der­se Vallei sa­men­ko­men. Utrechts Landschap is sinds 1999 eigenaar en werkt sindsdien aan het herstel van het landgoed. Het kleinschalige cultuurlandschap met weilanden, akkers, bosjes, beken, houtwallen en elzensingels krijgt steeds meer zijn oude aanzien terug en eentonige graslanden veranderen in bloemrijke hooilanden. Een heerlijke plek om wandelend te ontdekken.

In Achterveld kwa­men we nog lang de imposante Sint Jozefkerk. Over de leuke Kerkdijk werd de finish bereikt. Het was een hele aardige tocht geworden. Wij danken de or­ga­ni­sa­to­ren voor deze tocht.

De Sint Jozefkerk in Achterveld. Om meerdere redenen een bijzondere kerk. Pastoor, G. Rentinck, hield van kwaliteit. Hij besloot in 1932 de bouwvallige wa­ter­staats­kerk te vervangen door een nieuwe. Bij zijn zoektocht naar een architect kwam hij terecht bij H.W. Valk (1886-1972) uit ’s-Hertogenbosch. Valk ontwierp, geďnspireerd door oude abdijkerken in Zuid Frankrijk, de nieuwe kerk in Neo-romaanse stijl. De kruiskerk heeft twee torens, een hoge vieringstoren en een lagere klokkentoren boven het ingangsportaal. Kenmerkend zijn de op wisselende hoogte aangebrachte tent- en zadeldaken. Het interieur van de kerk, inclusief de gewelven, is uitgevoerd in schoon­met­sel­werk. Het ge­bouw kreeg een prominente plaats in het centrum van het dorp op de kruising van de twee doorgaande wegen. De gebrandschilderde glas-in-lood ramen zijn van beeldend kunstenaar Charles Eyck en uitgevoerd in het atelier van Joep Nicolaas. Ken­mer­kend zijn de in grisailles vorm gegeven personen. Charles Eyck, een veelzijdig kunstenaar, maakte later ook de kruiswegstaties . De belangrijkste kerksieraden zijn na de Tweede Wereldoorlog gemaakt in de ateliers van Ad van Roosendaal en van Jan en Eloy Brom. Veel parochianen schonken hiervoor geld en sieraden. De kerk is van waarde vanwege haar architectuur en haar talrijke bijzondere kerksieraden. Terecht staat het ge­bouw op lijst van Rijksmonumenten.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor