Op zaterdag 18 januari 2014 organiseerde WS78 de 2e Wasmerentocht. Wij liepen de tocht op woensdag 22 januari na. De route liep aan het eind langs station Hilversum-Sportpark. Voor ons was dat deze dag de start en finish. Rond half negen begaven wij ons op pad. Het was aanvankelijk somber weer maar droog.
Al vrij snel na de start, na kruising met de Diependaalselaan bevonden we ons in natuurgebied Laapserveld. In dit bosgebied kwamen we voornamelijk mensen tegen die hun hond uit lieten en enkele trimmers. We kwamen uit op de Maartendijkseweg. Deze weg volgden we en even later staken we de Hilversumseweg over. Nu liepen we over de Zuiderheideweg.
Vervolgens kwamen we op de Hoornboegse Heide. Deze werd voor een groot deel gerond. Ik was blij, dat ik naast de routebeschrijving ook over de ingetekende route op mijn GPS kon beschikken want anders was het hier niet te doen. Want de (meeste) pijlen waren uiteraard weggehaald. Het was inmiddels zo licht geworden dat het fototoestel te voorschijn kon worden gehaald om een paar (loslopende) runderen op de gevoelige plaat vast te leggen.
We staken de Noodweg over nabij de Korporaal Van Oudheusdenkazerne. Nu dwaalde we door natuurgebied Einde Gooi. Aan de rand van dit bosgebied had een persoon die daar in de buurt woont een bak met water neergezet met de begeleidende tekst: "Rokers: neem een zakje mee of laat je peuken in deze bak achter. Gooi ze alsjeblieft niet in het bos, daar horen ze niet".
We kwamen uit op de Graaf Floris V weg te Hollandsche Rading. Langs de weg stonden twee stenen palen met oude wapens. We staken de doorgaande weg (Tolakkerweg) over en even later kwamen we bij station Hollandse Harding met een stationsrestauratie. Hier kon je een lekker kop koffie of thee drinken om weer op te warm en uit te rusten. Na kruising van de spoorlijn en even later de A27 snelweg, waar we onderdoor liepen, werd de soeppost bereikt. In de parkoersbeschrijving stond dat de soeppost bij de heer H. Floor was (en ik wist van niks). De soeppost was echter al opgeheven omdat ik, zoals eerder vermeld, de route naliep.
Bij een ingang van het Erfgooiersbos stond een informatiepaneel van het Hilversums Wasmeer. Het zou nog geruime tijd duren voordat we daar zouden komen. Want spoedig werden de Maartendijkse bossen bereikt. Door dit bosgebied was door de parkoersbouwer heel knap een flinke lus uitgezet. We liepen deze dag grotendeels onverhard en vaak een smalle wegen en paadjes.
Toen we Lage Vuursche naderden werd een achtergebleven pijl gevonden. Het betrof pijl nr. 76 met een vermelde tussenafstand van 550 meter. In Lage Vuursche, waar we een klein beetje bekend zijn, sloegen we niet de Eikenlaan in, maar liepen door naar de Dorpsstraat. Ik wilde de restaurantjes eens op de foto zetten. Na de Willem Alexanderboom sloegen we af en na een blik op de Hervormde kerk vervolgden we ons pad. We kwamen langs meerdere zijden van het omrasterde Kasteel Drakensteyn waar we maar enkele glimpen van opvingen.
Opnieuw werd er flink geslingerd door de bossen rondom Lage Vuursche. Maar uiteindelijk kwamen we dan toch bij het Hilversums Wasmeer. Dit was de naamgever van de tocht. Vooral vanuit de vogelkijkhut hadden we een goed zicht op het Wasmeer. Bij het viaduct Groenendaal liepen we onder de A27 snelweg door.
We staken de Soesterdijkerstraatweg over en passeerden een bord met de tekst Klooster Stad Gods Monnikenberg. Even later werd de koffiepost bereikt. Ook deze was al opgeheven. Daarop werd het witgekleurde Klooster Huis Gods bereikt. Naast het huis stond een opvallend standbeeld. Twee figuren zaten naast elkaar en daarboven stond nog een figuur. Aan de achterzijde van het standbeeld stonden struiken waardoor de beelden aan de achterkant minder goed opvielen en ook niet goed op de gevoelige plaat kon worden vastgelegd.
Het in 1946 gevestigde Klooster De Stad Gods van de zusters Augustinessen is gebouwd op het voormalige landgoed Monnikenberg, op de plaats van de in 1900, naar ontwerp van architect J.F. Klinkenberg gebouwde villa Monnikenberg. De voor Hugo L.A. van den Wall Bake gebouwde villa werd in 1918, in opdracht van jhr. Henri Feith, verbouwd door de architect E. Verschuyl.
In 1953-1955 volgde een ingrijpende verbouwing en uitbreiding van de inmiddels vervallen villa met onder meer een kapel met toren, naar een ontwerp van de Hilversumse architect Nic. De Jong. In 1958 is aan de oostzijde van het kloostergebouw een sculptuur van de hand van de beeldhouwer Van der Lee geplaatst.
Het sculptuur bestaat uit gemetselde en sculpturale onderdelen. De gemetselde onderdelen zijn gebruikt voor de basis en de sokkel van het beeld van een bisschop. De basis en de sokkel zijn vervaardigd van bakstenen van zeer uiteenlopend formaat en zijn gemetseld in een vrij, decoratief opgevat verband, dat terug is te vinden in enkele onderdelen van het kloostergebouw. De in delen gebakken en naderhand geassembleerde beelden zijn gemaakt van gebakken chamotte klei. Het geheel is gericht op de straat.
Centraal staat de 'tronende'figuur van een bisschop, die op de gemetselde, zich iets verjongende sokkel is geplaatst en aan de achterzijde de datum 7 mei 1958 draagt. Daarvóór zijn de overhoeks geplaatste, zittende figuren van een monnik (links) en een non (rechts) geplaatst. Aan de achterzijde bevindt zich een groep bestaande uit een man en een vrouw en twee kleine kinderen. De sokkel is aan één zijde voorzien van het woord ANIMAUNA en aan de andere kant van de woorden COR UNUM.
We liepen opnieuw onder de A27 door en via een heel langwerpige lus kwamen we op de Doctor Albert Schweizer weg uit. We staken de spoorlijn over. Nabij Anna's Hoeve liepen we voor de laatste keer onder de A27 snelweg door. We kwamen nabij een klein meertje dat niet te zien was omdat het afgeschermd was met takken. Maar juist door de afscherming werden we benieuwd om te zien wat er achter lag.
Voor de koffiepost werd Eemnes opgezocht. Daarna liepen we door bosgebied naar uitspanning 't Bluk. Hier troffen we de derde achtergelaten WS78 pijl. Van de eerste 2 pijlen heb ik nog een foto gemaakt die u aan kunt treffen aan het eind van de fotoreportage. De 3e pijl vond ik toen ik al een foto van de eerste 2 pijlen had gemaakt.
Nu volgde een mooi traject langs het Laarder Wasmeer. De route voerde hier weliswaar over een fietspad , maar van het fietspad had je een schitterend uitzicht op de omgeving. We kwamen in de bebouwde kom van Hilversum bij een spoorlijn uit.
Er passeerde net een trein. We dachten eerst dat we via dit spoor weer terug naar Hilversum zouden reizen maar het bleek het spoor naar Amersfoort te zijn. We wisten dat vanaf station Hilversum Sportpark er in het spitsuur 4 treinen naar Hilversum vertrokken. Het was nu hooguit 1 km naar ons eindpunt.
Na 8 uur en 40 minuten werd station Hilversum-Sportpark bereikt, ons eindpunt. Het was een hele mooie, maar ook zware tocht geworden. In de ochtend was het bewolkt geweest, maar in de middag was de zon regelmatig tevoorschijn gekomen. Wij willen de organisatie hartelijk danken voor deze tocht en een heel groot compliment voor de parkoersarchitect.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
