Op woensdag 20 november 2013 organiseerde de SOP (wandelcomité Samen op Pad) de 1e Killentocht. De startlocatie was de gastvrije kantine van voetbalvereniging en Top-klasser Kozakken Boys. Voordat we ons op pad begaven werd een wandelaarster in het zonnetje gezet omdat zij twee keer 24 tochten ( 2 x 600 km) bij de SOP had gelopen. Daarvoor had de parkoersarchitect nog informatie over de tocht ver
meld.
Wat zijn killen? Het zijn kreken die vroeger aan beide kanten in open verbinding stonden met het open water van het Steurgat en ze waren vrij breed. Tijdens het eerste deel van de tocht krijgen we een heel goed beeld van het Steurgat. Op de plaats waar de Bruinekil zich aftakte van het Steurgat bevindt zich nu de Bruine kilhaven met de jachthaven van Werkendam. De Blekekil, ook wel Oostkil genoemd, begint bij het dorp Nieuwendijk en stroomt vervolgens naar Hank, waar het uitmondt, middels een gemaal, in het open water van de Biesbosch. De Bakkerskil begint ook in Werkendam en stroomt vervolgens langs Nieuwendijk verder naar open water in de Biesbosch. De Bakkerskil was vroeger een machtige stroom. Vandaag de dag resteert nog slechts een relatief breed kreekrestant. De Bakkerskil vervult tegenwoordig samen met de Bruinekil en Blekekil een belangrijke afwateringsfunctie voor het omringende polderland van de Oostwaard in de Biesbosch.
We begaven ons op pad. Na een paar 100 meter lopen bedacht één van de wandelaars zich dat het licht van haar auto aanstond. Een verzorgingswagen bracht haar daarna weer op de route. Na de tweede rotonde volgden we een rustige weg en liepen even langs de eerste kil, te weten de Bakkerskil. Op de terugweg zouden we nog langs de andere kant van de Bakkerskil lopen.
We verlieten de verharde weg en volgden aanvankelijk over een graspad de verharde weg ook in dezelfde richting. Na een omgeploegde akker sloegen we af en dwaalden we door natuurgebied de Biesbosch, Oost- en Noordwaard langs een bospassage. We staken de Draepkilweg over en bereikten daarop het Steurgat. Hier hadden we noordwaarts zicht op de Bruine Kilhaven van Werkendam. Wij volgden nu een tijdlang het Steurgat over een asfaltfietspad zuidwaarts.
Nadat ons pad zich van het Steurgat verwijderde hadden we op 7 km een verzorgingspost. We staken de Bruine Kil, die hier heel smal is, over en verderop staken we de Bakkerskil over. Opnieuw passeerden we een bordje van de Biesbosch. Dit graspad was flink modderig en was het flink soppen. De SOP maakte hier met soppen meer dan waar. We staken bij een hutje een water over via een roosterbrug. Hoewel ik veelal achteraan liep, begaf ik mij nu wat naar voren, want dit is voor mij geen leuk bruggetje om oversteken. Tijdens het oversteken van het water kreeg een wandelaar voor mij het verzoek om een stap naar links te doen voor een fotograaf. Uiteraard volgde de wandelaar dat verzoek niet op, want dan was hij in het water gevallen.
Bij de bosrand aangekomen volgden we een tijdlang de bosrand. Uiteindelijk kwamen we op de Nathalsweg uit en staken de Bleeke Kil over. Spoedig daarop werd de plaats Hank bereikt. Hier was in een partycentrum de grote binnenrust. We konden hier ons eigen brood, zonder commentaar van de uitbater, nuttigen.
Na de rust vervolgden we ons pad. We zagen hier in Hank een heleboel kaboutertjes. Tegen de muur van een woonhuis stonden ongeveer 20 kaboutertjes naast elkaar. We kwamen uit op de Buitendijk. Deze weg volgden we ongeveer 4 km. Op dit traject passeerden ons de meeste auto's. In buurtschap Vierbannen kwamen we langs de Vierbansche Gantel. We bevonden ons daar boven op de keersluis.
In het Land van Heusden en Altena is de gantel de naam voor verschillende kreekrestanten. De bekendste zijn de Vierbansche Gantel en de Uppelsche Gantel. Oorspronkelijk waren deze gantels onderdeel van de Biesbosch. Eeuwenlang zijn de gantels belangrijk geweest voor de afwatering. Tegenwoordig hebben de gantels hun directe belang voor de afvoer grotendeels verloren.
Aan het einde van de Buitendijk bevonden we ons in Nieuwendijk. Bij de gereformeerde kerk De Hoeksteen was een verzorgingspost. Veel wandelaars stonden hier tegen de muur van de kerk en hadden zodoende beschutting tegen de wind. Na deze verzorgingspost liepen we naar het Oslopark. Hier staat een monument voor de 28 Nieuwendijkers die tijdens de oorlog zijn omgekomen.
Delen van Noord-Brabant zijn zwaar getroffen tijdens de Watersnoodramp van 1953. Bij de inwoners van het Land van Heusden en Altena zijn de gevolgen op het netvlies gebrand. Vooral Hank en directe omgeving waren zwaar getroffen. Ook andere dorpen kwamen geheel of gedeeltelijk onder water te staan, waaronder Nieuwendijk waar huizen ernstig te lijden hadden, vee verdronk en mensen moesten worden geëvacueerd. In deze streek zijn meerdere stille getuigen te vinden van de Watersnoodramp. Een voorbeeld hiervan is het Oslopark in Nieuwendijk. In een hoefijzervorm staan negen kleinere woningen, oorspronkelijk van hout en later ommuurd door de woningbouwvereniging. Nieuwendijk kreeg van het Noorse Rode Kruis tien houten woningen aangeboden. Uit erkentelijkheid werd besloten het kleine complex Oslopark te noemen.
Nieuwendijk werd verlaten nabij een scheepswerf die vrij dicht tegen de A27-snelweg aanligt. Daarop werd buurtschap Kille bereikt. Nu liepen we weer langs de Bakkerskil. We staken de Papsluis over en kregen toen zicht op het Werk aan de Bakkerskil, een oud verdedigingswerk. Het verdedigingswerk was bewoond. Er was een Bed and Breakfast in gevestigd.
B&B Fort Bakkerskil is gebouwd in 1878/1879. Het fort is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en bedoeld ter verdediging van de nabij gelegen inundatiesluis (de ‘Papsluis’). In mei 1940 was het fort bemand, maar er werd niet gevochten. Na de oorlog zijn er NSB'ers geïnterneerd. Dit duurde tot september 1946. Tegenwoordig is het gehele fort Rijksmonument. In 2012 werd de bestemming veranderd in Bed en Breakfast. Hier ging een langdurige en zeer grondige verbouwing aan vooraf.
Verderop staken we de Dijkgraaf Den Dekkerweg over via een fietsbrug. Zowel voor als na de brug liepen we over een dijk en door de opening van de dijk liep de Dijkgraaf Den Dekkerweg. Aan de zijkanten van de dijk langs de weg zagen we gleuven zitten waarin schotten geplaatst konden worden bij hoog water. Van de fietsbrug hadden we een mooi uitzicht op molen de Vervoorne Polder.
In buurtschap De Schans zagen we talrijke oude kazematten. Op een ervan was stripheld Lucky Luke geschilderd. Het was nu niet ver meer naar de finish. Een paar honderd meter voor de finish verlieten we de wandelroute en liepen daarop rechtstreeks naar de bushalte. Het traject naar de finish hadden we eerder op de dag al gelopen.
Het was een hele aardige tocht geworden. De tocht was mooier dan verwacht. Ik had veel verharde wegen verwacht maar er zaten flink wat onverharde wegen en paden in het parkoers. De gebruikte verharde wegen waren over het algemeen rustig. De rustposten waren goed verdeeld. De verzorgingsposten waren op 7 en 20 km terwijl de grote rust op 14 km was.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|