Somerense Vennen tocht

Op dinsdag 3 september 2013 or­ga­ni­seer­de OLAT de So­me­ren­se ven­nen­tocht. De start was van­uit het ge­bouw van Golf­baan De Swin­kel­sche te So­me­ren. Mees­tal zijn dit soort toch­ten rond­wan­de­lin­gen van 20 km met een rust­plaats on­der­weg. De­ze keer wa­ren het twee rond­wan­de­lin­gen. De eer­ste wan­de­ling was 13 km lang en de twee­de was ze­ven km lang. We had­den der­hal­ve de gro­te rust op de start­lo­ca­tie.

Zo­als ge­brui­ke­lijk be­ga­ven we ons ook de­ze dag om 10 uur op pad. Er wa­ren 42 wan­de­laars op de­ze tocht af­ge­ko­men. Hier­on­der wa­ren ook en­ke­le wan­de­laars die al­leen de eer­ste lus mee­lie­pen. Als eer­ste lie­pen we een tra­ject van de Bont­ven rou­te dat de eer­ste km ook ge­lijk liep met de Keel­ven rou­te. We kwa­men op de pro­vin­ci­a­le weg, die van So­me­ren naar Hee­ze liep, uit na­bij het Wit­ven. Na 100 me­ter ver­lie­ten we de pro­vin­ci­a­le weg.

Na Hui­ze Wit­ven werd het Bont­ven be­reikt. Dit was geen in­druk­wek­kend groot ven. Van­we­ge de droog­te lag het ven ook vrij­wel droog. Om­dat niet bij het ven werd halt ge­hou­den, kon­den we niet per­soon­lijk con­sta­te­ren of je op de plek van het ven kon lo­pen zon­der nat­te schoe­nen te krij­gen. Na cam­ping So­me­ren­se Ven­nen, be­kend van de Kem­pi­sche Wan­del­da­gen, kwa­men wij op de Lie­rop­se Hei­de vlak langs een ne­ven ven van het gro­te­re Sta­rven. In dit ne­ven ven was op en­ke­le plaat­sen wa­ter speur­baar.

Nu kwa­men we in een ge­bied, waar op gro­te schaal hout was ge­kapt. Vol­gens een in­for­ma­tie­bord eer­der op de rou­te werd hier on­ge­veer 15 ha mo­no­toon en slecht groei­end naald­bos ge­veld. In­mid­dels lie­pen we op een tra­ject van de Wit­ven rou­te. Het was de­ze dag droog en af en toe zon­nig weer met een ma­xi­mum­tem­pe­ra­tuur van 24 gra­den. Door­dat het de voor­gaan­de we­ken en zelfs maan­den wei­nig had gere­gend wa­ren de we­gen en pa­den kurk­droog. Op dit soort we­gen ont­stond, door de wan­de­laars, soms veel stof zo­als bij­gaan­de fo­to dui­de­lijk laat zien. O­ver het Al­le­mans­pad en langs het Keel­ven werd de eer­ste lus van 13 km be­ëin­digd.

Het Al­le­mans­pad is een wan­del­pad dat voor ie­der­een toe­gan­ke­lijk en brui­kbaar is: van jong tot oud, lo­pend met de wan­del­wa­gen of rol­stoel. De mooie na­tuur bij het Keel­ven is voor ie­der­een be­reik­baar. Het Al­le­mans­pad heeft als eer­ste in Ne­der­land een of­fi­ci­eel cer­ti­fi­caat voor toe­gan­ke­lijk­heid ge­kre­gen. Bij het VVV is een puz­zel­fol­der voor de­ze rou­te ver­krijg­baar.

Op de rust lie­ten we ons een kop groen­te­soep goed sma­ken. Zo­als op veel golf­ba­nen gold bij de­ze golf­baan ook een kle­ding­voor­schrift. Zo moes­ten zo­wel man­nen als vrou­wen een blou­se met kraag dra­gen en bij vrou­wen gold ook dat ze geen blouse met in­kijk moch­ten heb­ben. Voor bei­den gold dat ze geen trai­ning- of jog­ging­pak moch­ten dra­gen. Een spij­ker­broek was wel toe­ge­staan, maar de­ze mocht niet vaal zijn en geen scheu­ren of ra­fels heb­ben. Ver­der wa­ren golf­schoe­nen of golf­laar­zen ver­plicht. On­der­ge­te­ken­de vol­deed niet aan dit kle­ding­voor­schrift maar hij golf­de ook niet.

In de twee­de lus, die 7 km lang was, volg­den we de Keel­ven­rou­te en de Zo­mer­ven­rou­te. Het was niet dui­de­lijk welk ven het Zo­mer­ven was. Wel­licht werd hier ook het buurt­schap Zo­mer­ven be­doeld dat hier vlak­bij lag. Het was weer een mooie wan­de­ling ge­wor­den. We be­dan­ken de uit­zet­ters har­te­lijk voor de­ze tocht.

Henri Floor