26e Heuvelland 4daagse 2013, 2e wandeldag
Op vrijdag 9 augustus 2013 verlieten we de start in noordwestelijke richting. Eerst kregen we uitzicht op Maastricht. Toen we afsloegen was daar al de fruitpost, waar we een banaan kregen. Daarop kwamen we langs de voormalige mergelgroeve Curfsgroeve. Door bosgebied De Dellen daalden we af naar de A79-snelweg. In de tunnel onder de snelweg troffen we een dame uit Nieuwe Pekela, die de voorgaande maand de Nijmeegse vierdaagse succesvol had uitgelopen.
Daarop liepen we over het Geulpad langs de sterk meanderende Geul. Voor de spoorlijn sloegen we af om vervolgens bij het station de spoorlijn over te steken. Via het Proosdijpark kwamen we op de markt van Meerssen, die voor de basiliek van Meerssen is gelegen. Hier was de eerste rustpost. We bekeken de basiliek nog van binnen en vervolgden daarop ons pad.
De route slingerde via Raar naar buurtschap Waterval opnieuw naar Raar om vervolgens in Klein Haasdal uit te komen. Hier was op 14 km de tweede rustpost. Verder liepen we naar Aalbeek en kwamen op landgoed Puttersdael uit. Een infobord gaf aan dat in dit gebied van 1991 tot 1998 boze moeders actief waren tegen uitbreiding van vliegveld Beek. Er werden toen meer dan 30.000 bezwaarschriften ingediend.
In Wijnandsrade kwamen we langs het gelijknamige kasteel. Op een binnenplaats van het kasteel stond een standbeeld van Wilhelm van de Bongart. Onder het standbeeld stond vermeldt: 1594-1631 Wilhelm van de Bongart, overste van 1000 man Kurassiers
Kurassiers behoorden tot de zware cavalerie en hun uniform was gekenmerkt door een helm met pluim en een metalen borst- en rugplaat dat een kuras heette. Daar komt dan ook de naam kurassier vandaan. Kurassiers waren op het slagveld de zwaarste eenheid, in taak en impact vergelijkbaar met de huidige tankdivisies. Sommige regimenten bestaan in de een of andere vorm dan ook nog steeds als tankregimenten.
Kurassiers moesten een minimum lengte van 1,73 meter hebben wat in die tijd zeer groot was en ze op de grootste paarden reden.
Op 20 km was hier in Wijnandsrade de derde rustpost. Over een holle weg, de Wijnandsraderweg werd Wijnandsrade verlaten. Over veldwegen kwamen we nabij Hunnecum met een opvallend voorbeeld van een spekhuis en even later bij de Beltkorenmolen te Nuth. Nu werd Terstraten, in het Limburgs Tersjtraote, bereikt.
Terstraten is sinds 1969 een beschermd dorpsgezicht. Hier staan namelijk veel goed bewaarde vakwerkboerderijen en spekhuizen (Een spekhuis is een gebouw dat is gemetseld van baksteen afgewisseld met horizontale banden, de zogenaamde speklagen, van mergel of andere natuursteen). Hierdoor staat het gehucht bekend als een schildersparadijs. Het Pieterpad loopt door Terstraten. In 1952 werd een van de schuren afgebroken om vervolgens weer opgebouwd te worden in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.
Wat ik nog niet vermeld had, is dat we alle dagen langs hele grote en af en toe echt uitgestrekte maïs- en korenvelden liepen. Dat was nu ook weer het geval. Na de opvallende Schimmer kerk werd de Hoofdstraat in Schimmert bereikt. Na een museum werd de rustpost in Klein Haasdal weer bereikt. Verder liepen we via de buurtschappen Genzon en Waterval naar Meerssen. Vlak voordat de laatste rustpost in Meerssen werd bereikt, kwamen we nog langs de Joodse Synagoge van Meerssen.
Langs het Leopoldskerje werd Meerssen verlaten over het Herkenbergvoetpad, aanvankelijk een zeer begroeid asfaltpad. Het pad liep langs de spoorlijn Maastricht-Valkenburg. Tegen de verwachting in, er was droog weer voorspeld, begon het licht te motregenen. Af en toe werden de druppels wat groter. Dit had tot gevolg dat verschillende wandelaars, die wel regenkleding hadden meegenomen, een regenjas of een poncho aandeden of een paraplu opzetten. Wij hadden dit niet bij ons, maar echt nat werden we niet. Dit ondanks dat dit alles zo´n 1½ uur duurde.
Ons pad langs de spoorlijn ging naadloos over in een pad dat min of meer parallel aan de A79 snelweg liep. Daarbij kwamen we nog langs Chateau l´Ermitage, dat op een bouwval begon te lijk. Het gebouw lag ook onaangenaam dicht langs de snelweg. Nabij Houthem-Sint Gerlach liepen we onder de A79 snelweg door. We liepen door het parkje dat tot het 5-sterrenhotel Chateau St. Gerlach behoort. Bij de toegang tot de St. Gerlachuskerk stond dat we welkom waren. We waren hier al eerder geweest. Maar deze kerk behoort volgens mij tot één van de mooiste van Nederland voor wat betreft de binnenbeschildering.
Bij Geulhem staken we de Geul over en over een steile helling werd Berg en Terblijt weer bereikt. Ook deze dag was de route weer heel mooi. Het IVV-nummer was 10906.
|
