Op zaterdag 27 juli 2013 liepen wij de Kromme Rijn en Beverweert tocht, een uitgezette wandelroute van Groene Wissels. De officiële start was vanaf station Bunnik. Het kwam ons beter uit om de route in het centrum van Driebergen te beginnen. Er was voor deze dag regen en onweer voorspeld. Rond 6 uur in de ochtend gaf de 24 uurs prognose van buienradar aan dat deze tussen 12 en 1 uur zou plaatsvinden.
Rond 7 uur begaven we ons op pad. Het eerste bos waar we doorheen liepen was het Seminariebos. Na de fraaie heidetuin en de Eendenplas werd koers gezet naar de A12-snelweg. Na kruising sloegen we voor de spoorlijn Utrecht-Arnhem af. Door het Beerschoten-Willinkshof park werd station Driebergen-Zeist bereikt. Nu volgden we de Hoofdstraat in noordwestelijke richting die spoedig overging in de Drieberseweg. Inmiddels bevonden we ons in Zeist.
Nadat we de Koeburgweg even gevolgd hadden, hoorden we opeens een wild getrappel. Het bleek van een paard te zijn. En het paard liep hard omdat er een jockey op een renbaan met aangespannen paard liep. We waren hier al eens vaker geweest, maar dit was ons toen niet omgevallen. De renbaan liep hier onder andere om een paar maïsvelden heen.
We verlieten de Laan van Rijnwijk, een grasweg en over een landbouwweg werd de Bunsinglaan bereikt en even later Beschermd Natuurgebied Schoonoord. We volgden nu een graspad langs de Blikkenburgervaart. We kwamen uit op de Blikkenburgerlaan. Het Huis Blikkenburg uit 1850 was vrijwel niet te zien door planten en struiken.
Daarna liepen we over het gelijknamige Beschermd Natuurgebied. Aan het einde van dit natuurgebied liepen we verder over Beschermd Natuurgebied De Wulperhorst. Het traject van station Driebergen-Zeist tot aan De Wulperhorst is precies hetzelf
de traject dat ook in de Groene Wissel wandeling Zeister landgoederen en Slot Zeist tocht vanuit station Driebergen-Zeist zit, maar dan in omgekeerde richting.
De Wulphorst is gelegen in twee gemeenten, te weten Bunnik en Zeist. We kwamen uit op het Wulperhorstpad. Dit is een smal grintpad tussen het golfterrein van Golfclub Kromme Rijn en de spoorlijn Utrecht-Arnhem. Het was duidelijk dat dit pad niet actief gebruikt werd, want het onkruid stond meer dan anderhalve meter hoog en hing gedeeltelijk over het grintpad.
We kwamen uit bij de Kromme Rijn. Nu volgden we het Jaagpad langs de Kromme Rijn naar Bunnik. Dit traject naar station Bunnik liepen we dubbel, want dit traject viel samen met het begintraject van de officiële route. We hadden hier wel af kunnen steken, maar we wilden de officiële route zoveel mogelijk volgen.
We staken in Bunnik de brug over de Kromme Rijn over. Over de Dorpsstraat liepen we door een winkelcentrum. Verder liepen we door de Molen<
weg langs molen De Vegt. Het was geen echte molen meer, want er zaten geen wieken meer aan. Alleen de stenen romp was nog aanwezig. Nadat het station van Bunnik bereikt was, liepen we dezelfde weg weer terug naar de Kromme Rijn.
De Kromme Rijn volgden we ongeveer 4 km. Op het punt waar de Langbroekerwetering in de Kromme Rijn uitmondt, staken we de Kromme Rijn over en volgden een asfaltpad aan de andere zijde. Bij de rotonde in Odijk, waar de Singel werd verlaten en de route LA sloeg over de Barbeellaan was een parkoerswijziging. Vanwege nieuwbouw was de officiële route afgesloten. omdat de route hier het Kromme Rijnpad volgt was de route nu grotendeels te volgen via de aangegeven omleidingsroute van het Kromme Rijnpad. Echter, na het 2e bord kwamen we op een splitsing zonder bord. Hier moest je LA slaan en het rode fietspad volgen en bij de oranje brievenbus LA slaan. Daarna staan er weer verwijsborden, laag bij de grond.
Op de grens van Odijk met Werkhoven meenden we wat gerommel in de verte te horen. We besloten ons tempo te verhogen in de hoop op tijd in Driebergen aan te komen. Op de plek waar we de Kromme Rijn in Werkhoven overstaken is het aanbevelenswaardig om hier nog een paar honderd meter de Kromme Rijn te vervolgen voor een mooi panorama op kasteel Beverweert.
Op de plek waar we LA de De Laan opliepen, konden we ook even naar rechts lopen om kasteel Beverweert van de andere zijde te bewonderen. Wij lieten Beverweert rechts liggen want we liepen nog steeds stevig door omdat het gerommel luider werd. Aan het eind van De Laan begon het wat te druppelen. We besloten de paraplu te voorschijn te halen en de rugzakregencape om de rugzak te doen. We volgden nu de Langbroekerdijk en kwamen langs een boerderij waar Hollandse kersen werden verkocht. Mede vanwege de te verwachte onweersbui besloten we door te lopen.
We staken een bruggetje met één leuning over en liepen nu over een klompenpad. Opeens brak het onweer los. Het begon ook heel hard te waaien en te regenen. We liepen naar een boom om ons staande te houden en vanwege de kleinst mogelijke beschutting. In een oogwenk waren we doorweekt. We hebben hier enige angstige momenten meegemaakt die we niet graag nog eens willen meemaken.
Toen we in Driebergen aankwamen zagen we bij een boerderij een schuur waar licht brandde en een deur openstond. We liepen daar naar binnen en schuilden hier even. Het onweer was hier al ver over zijn hoogtepunt heen. Na zo'n 15 minuten vervolgden we ons pad. We liepen nu heel rustig. Want we wilden onze voeten niet onnodig beschadigen omdat ze door de nattigheid week waren geworden. Na een kleine vijf en een half uur werd het beginpunt weer bereikt.
Het was weer een hele mooie wandeling geworden. Hoewel ik in de buurt van het gebied woon, globaal liep de route om het huis heen waar ik woon, heb ik over trajecten gelopen, waar ik nog niet eerder kwam. Bovendien heb ik nieuwe doorsteek mogelijkheden voor wandeltochten ontdekt.
