19e Drents Friese Woud Wandelvierdaagse 2013
Op vrijdag 24 mei 2013 liepen we zuidwaarts. Op korte afstand van molen De Vlijt verlieten we Diever. Door het OldenDieverveld liepen we naar Stoeterij De Potstal te Wittelte. Wij zouden dat een manege noemen. De afgelegde afstand bedroeg 5,5 km.
Nu werd koers gezet naar natuurgebied Oosterzand. De route hier doorheen was weer heel mooi. Dit jaar waren de routes vernieuwd en waren weer mooier dan het voorgaande jaar. Op 10,1 km was de tweede rustpost bij de mobiele post Oosterzand. Ik ging op de enige bank, die in de zon stond, zitten. Vrij snel kwamen vier wandelaars uit België er bij zitten. Eén van hen herkende mij van mijn website en van het feit dat ik in het verleden persoonlijk aan hem een kaartje van mijn website heb gegeven. Met nog twee andere wandelaars uit België werden verschillende vierdaagsen besproken. Eén van hen had eens meegedaan aan de Apeldoornse vierdaagse. Hij omschreef deze als volgt: 's-ochtends ga je het bos in en .... in de namiddag kom je het bos weer uit.
Verder dwaalden we door het Oosterzand dat nabij camping De Blauwe Haan werd verlaten. Dij deze camping hebben wij in een ver verleden in een trekkershut overnacht tijdens een vorige editie van deze vierdaagse. Bij restaurant Frederikshaven te Uffelte was de derde rustpost. Na het stempelen troffen we een bekende dame uit Oldeholtpade. Na haar zware blessure, opgelopen tijdens de 110 km lange Plombieres-Houffalize tocht in december 2012, was ze nu zover hersteld dat ze alweer haar vijfde 40 km tocht liep, samen met haar man. De afgelegde afstand bedroeg hier 14,7 km.
Nu werd het een stuk rustiger. We waren even na acht uur gestart. Zodoende waren er niet veel 40 km wandelaars meer, die nog met de 40 km lus moesten beginnen. Wel kwamen we enige wandelaars tegen, die de lus van de 40 km erop hadden zitten, want het eerste stuk van de 40 km lus was hetzelfde als het laatste stuk. Nu dwaalden we door het fraaie Uffelter Zand. Na de oude Nederlands Hervormde kerk werd de vierde rust bereikt in Eetcafé 't Knooppunt te Havelte.
De Nederlandse hervormde kerk te Havelte werd in 1310 gesticht als afsplitsing van de Clemenskerk te Steenwijk. Hierbij is gebruik gemaakt van de overblijfselen van een Romaanse kapel. Toentertijd waren het de bewoners van omliggende dorpen, die vergunning kregen om een kerk te bouwen. Dit verklaart, waarom de kerk niet in de bebouwde kom staat. De toren dateert van 1410 en de fraaie preekstoel van 1660. Het orgel, gebouwd in 1819 door C. van Oekelen te Groningen, is in 1897 ingewijd.
Het Chamadron is een orgel met alleen tongwerken, opgesteld om buiten beluisterd te kunnen worden alsof er trompetspelers vanuit een toren spelen. Het instrument in de Havelter toren bestaat uit 50 koperen pijpen. De pijpen variëren in lengte van10 tot 230 cm. De windlade met de pijpen staat gemonteerd op rails. Op deze manier kunnen de pijpen door de galmgaten van de toren worden geschoven als het instrument wordt bespeeld.
De naam "Chamadron" is afgeleid van het woord 'chamade', dat in de Spaans-Portugese orgelbouwtraditie staat voor de horizontale tongwerken op een orgel.
Het chamadron verrast de toerist met zijn muziek vanuit de galmgaten vanuit de oude Havelter toren. Het geluid van het instrument lijkt in de onderste octaven op een kromhoorn en roept de atmosfeer op van de oude middeleeuwse muziek. Middeleeuwse muziek voor blaasinstrumenten is dan ook bij uitstek geschikt om op het instrument uit te voeren. Er wordt voortdurend gezocht naar voor het instrument geschikte muziek.
Er was in Eetcafé 't Knooppunt te Havelte veel klandizie. De eters zaten in een grote ruimte en wij zaten bij het bargedeelte. Aan een tafeltje zaten twee bekende dames en ik mocht er bij zitten. De afgelegde afstand bedroeg hier 20,0 km.
Toen we deze rust verlieten troffen we de enige lichte bui van de dag. Doordat we tijdens de bui meestal onder bomen liepen, bleven we vrijwel droog. Door het Uffelter Binnenveld liepen we weer terug naar restaurant Frederikshaven. De afgelegde afstand bedroeg hier 26,6 km.
Tussen Uffelte en Havelte ligt het Uffelter Binnenveld: een prachtig mooi stukje Drents landschap: prachtig ‘oerbos’, besloten heideveld, raadselachtige bosvijvers, grillige vliegdennen, bloeiende schraallanden en de mooiste vennetjes. Een lust voor het oog én voor het oor. Wie hier een middagje gewandeld heeft, weet één ding beslist zeker: de kikker voelt zich minstens net zo goed als u thuis op het Uffelter Binnenveld...
De naam ‘Binnenveld’ herinnert aan de bijzondere ligging van het terrein. Meestal was het in Drenthe zo dat het veld rond de dorpen buiten het cultuurland lag; het ‘buitenveld’ dus. Soms echter lagen de dorpen zo dicht bij elkaar dat de cultuurgronden een heideterrein omsloten, zoals hier bij het Uffelter Binnenveld.
In het bos zijn twee sporen van menselijke activiteiten duidelijk van elkaar te onderscheiden: de grillige loopgraven en de rechte walletjes die door de eigenaren van de grond als perceelgrens werden opgeworpen. Als een echt Drents bos is het bos op het Uffelter Binnenveld relatief jong. Op de kaarten van rond de eeuwwisseling is het Binnenveld nog vrijwel boomloos getekend. Pas in de jaren twintig begon de hei bebost te raken; deels als gevolg van natuurlijk opschot toen de schaapskudden van de heide verdwenen, deels bewust aangeplant als productiebos.
Bij restaurant Frederikshaven kwam net een dame uit Nieuwe Pekela aangelopen. Met haar liepen we naar de mobiele post in het Oosterzand.
Verder liepen we fraai door en langs het Oosterzand. De zevende en laatste rustpost lag op 33,6 km en lag in Stoeterij De Potstal. Vooraf had ik bij mijzelf gezegd, dat ik deze dag om de 10 km wilde rusten. Maar nu had ik toch behoefte aan een rust. Dat kwam mede omdat ik niet echt lekker liep. Later bleek dat dit kwam doordat ik op mijn rechter hiel twee blaren had opgelopen. De totale afstand bedroeg 38,8 km. Na afloop schakelde ik mijn privé EHBO'er in, te weten Coos, en zij hielp me van de blaren af. Het IVV nummer was 11726.
|
Henri Floor |
|