eerste dag Drents Friese Woud Wandelvierdaagse tweede dag Drents Friese Woud Wandelvierdaagse terug naar het overzicht van de Drents Friese Woud Wandelvierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Foto's van de 19e Drents Friese Woud Wandelvierdaagse 2013 alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor

19e Drents Friese Woud Wandelvierdaagse 2013

Op vrijdag 24 mei 2013 lie­pen we zuidwaarts. Op korte afstand van molen De Vlijt ver­lie­ten we Die­ver. Door het OldenDie­verveld lie­pen we naar Stoeterij De Potstal te Wittelte. Wij zouden dat een manege noemen. De afgelegde afstand bedroeg 5,5 km.

Nu werd koers gezet naar natuurgebied Oos­ter­zand. De route hier doorheen was weer heel mooi. Dit jaar waren de routes vernieuwd en waren weer mooier dan het voorgaande jaar. Op 10,1 km was de tweede rustpost bij de mobiele post Oos­ter­zand. Ik ging op de enige bank, die in de zon stond, zitten. Vrij snel kwamen vier wan­de­laars uit België er bij zitten. Eén van hen herkende mij van mijn website en van het feit dat ik in het verleden persoonlijk aan hem een kaartje van mijn website heb gegeven. Met nog twee an­de­re wan­de­laars uit België wer­den verschillende vier­daag­sen besproken. Eén van hen had eens meegedaan aan de Apeldoornse vier­daag­se. Hij omschreef deze als volgt: 's-ochtends ga je het bos in en .... in de namiddag kom je het bos weer uit.

Verder dwaalden we door het Oos­ter­zand dat nabij camping De Blau­we Haan werd verlaten. Dij deze camping hebben wij in een ver verleden in een trekkershut overnacht tijdens een vorige editie van deze vier­daag­se. Bij restaurant Fre­de­riks­ha­ven te Uf­fel­te was de derde rustpost. Na het stempelen troffen we een bekende dame uit Oldeholtpade. Na haar zware blessure, op­ge­lo­pen tijdens de 110 km lange Plombieres-Houffalize tocht in de­cem­ber 2012, was ze nu zover hersteld dat ze alweer haar vijfde 40 km tocht liep, samen met haar man. De afgelegde afstand bedroeg hier 14,7 km.

Nu werd het een stuk rustiger. We waren even na acht uur gestart. Zodoende waren er niet veel 40 km wan­de­laars meer, die nog met de 40 km lus moesten beginnen. Wel kwamen we enige wan­de­laars tegen, die de lus van de 40 km erop hadden zitten, want het eerste stuk van de 40 km lus was hetzelfde als het laatste stuk. Nu dwaalden we door het fraaie Uf­fel­ter Zand. Na de oude Nederlands Hervormde kerk werd de vierde rust bereikt in Eetcafé 't Knooppunt te Havelte.

De Nederlandse hervormde kerk te Havelte werd in 1310 gesticht als afsplitsing van de Clemenskerk te Steenwijk. Hierbij is gebruik gemaakt van de overblijfselen van een Romaanse kapel. Toentertijd waren het de bewoners van omliggende dorpen, die vergunning kre­gen om een kerk te bouwen. Dit verklaart, waarom de kerk niet in de bebouwde kom staat. De toren dateert van 1410 en de fraaie preekstoel van 1660. Het orgel, gebouwd in 1819 door C. van Oekelen te Groningen, is in 1897 ingewijd. 

Het Chamadron is een orgel met alleen tongwerken, op­ge­steld om buiten beluisterd te kunnen worden alsof er trom­pet­spe­lers vanuit een toren spelen. Het in­stru­ment in de Havelter toren bestaat uit 50 koperen pijpen. De pijpen variëren in lengte van10 tot 230 cm. De windlade met de pijpen staat gemonteerd op rails. Op deze manier kunnen de pijpen door de galmgaten van de toren worden geschoven als het in­stru­ment wordt bespeeld. 

De naam "Cha­ma­dron" is afgeleid van het woord 'cha­ma­de', dat in de Spaans-Por­tu­ge­se or­gel­bouw­tra­di­tie staat voor de ho­ri­zon­ta­le tong­wer­ken op een orgel.  Het cha­ma­dron verrast de toerist met zijn muziek vanuit de galm­ga­ten vanuit de oude Havelter toren. Het geluid van het in­stru­ment lijkt in de onderste octaven op een kromhoorn en roept de atmosfeer op van de oude middeleeuwse muziek. Mid­del­eeuw­se muziek voor blaas­in­stru­men­ten is dan ook bij uitstek geschikt om op het in­stru­ment uit te voeren. Er wordt voort­du­rend gezocht naar voor het in­stru­ment geschikte muziek.


Er was in Eetcafé 't Knooppunt te Havelte veel klandizie. De eters zaten in een grote ruimte en wij zaten bij het bargedeelte. Aan een tafeltje zaten twee bekende dames en ik mocht er bij zitten. De afgelegde afstand bedroeg hier 20,0 km.

Toen we deze rust ver­lie­ten troffen we de enige lichte bui van de dag. Doordat we tijdens de bui mees­tal onder bomen lie­pen, bleven we vrijwel droog. Door het Uf­fel­ter Binnenveld lie­pen we weer terug naar restaurant Fre­de­riks­ha­ven. De afgelegde afstand bedroeg hier 26,6 km.

Tussen Uf­fel­te en Havelte ligt het Uf­fel­ter Binnenveld: een prachtig mooi stukje Drents landschap: prachtig ‘oerbos’, besloten heideveld, raadselachtige bosvijvers, grillige vlieg­den­nen, bloeiende schraallanden en de mooiste vennetjes. Een lust voor het oog én voor het oor. Wie hier een mid­dag­je gewandeld heeft, weet één ding beslist zeker: de kikker voelt zich minstens net zo goed als u thuis op het Uf­fel­ter Binnenveld... 

De naam ‘Binnenveld’ herinnert aan de bijzondere ligging van het terrein. Mees­tal was het in Drenthe zo dat het veld rond de dorpen buiten het cultuurland lag; het ‘buitenveld’ dus. Soms echter lagen de dorpen zo dicht bij elkaar dat de cultuurgronden een heideterrein omsloten, zoals hier bij het Uf­fel­ter Binnenveld.  In het bos zijn twee sporen van menselijke activiteiten duidelijk van elkaar te onderscheiden: de grillige loopgraven en de rechte walletjes die door de eigenaren van de grond als perceelgrens wer­den opgeworpen. Als een echt Drents bos is het bos op het Uf­fel­ter Binnenveld relatief jong. Op de kaarten van rond de eeuwwisseling is het Binnenveld nog vrijwel boomloos getekend. Pas in de jaren twintig begon de hei bebost te raken; deels als gevolg van natuurlijk opschot toen de schaapskudden van de heide verdwenen, deels bewust aangeplant als productiebos.


Bij restaurant Fre­de­riks­ha­ven kwam net een dame uit Nieuwe Pekela aangelopen. Met haar lie­pen we naar de mobiele post in het Oos­ter­zand.

Verder lie­pen we fraai door en langs het Oos­ter­zand. De zevende en laatste rustpost lag op 33,6 km en lag in Stoeterij De Potstal. Vooraf had ik bij mij­zelf gezegd, dat ik deze dag om de 10 km wilde rusten. Maar nu had ik toch behoefte aan een rust. Dat kwam mede omdat ik niet echt lekker liep. Later bleek dat dit kwam doordat ik op mijn rech­ter hiel twee blaren had op­ge­lo­pen. De totale afstand bedroeg 38,8 km. Na afloop schakelde ik mijn privé EHBO'er in, te weten Coos, en zij hielp me van de blaren af. Het IVV nummer was 11726.

naar de top van deze pagina

Henri Floor