Op 20 april 2013 vervolgden wij met het Westerborkpad. Het was al weer 5 maanden geleden dat wij een vorige etappe liepen. Met de trein reden we naar station Ermelo. Bij aankomst in Ermelo liepen we eerst naar een bankje om de rugzak goed te pakken en goed op onze rug te installeren. We hadden een grote rugzak meegenomen. We hadden plannen om een trektocht in Duitsland te maken en om alvast aan de rugzak te wennen, was deze etappe van het Westerborkpad tevens een trainingstocht.
Nadat de trein om 8:04 was gearriveerd , begaven wij ons even later op pad. Het was bij de start behoorlijk fris, zo rond het vriespunt. We liepen in noordelijke richting langs de oostzijde van het spoor. Later werd het spoor toch overgestoken en langs de kant van ons pad gaf een herinneringsbord aan dat in de omgeving op 7 november 1944 per ongeluk een huis werd gebombardeerd waarbij 9 mensen het leven lieten. De bom was eigenlijk voor de spoorlijn bedoeld.
We liepen weer naar de spoorlijn en volgden deze naar Harderwijk. Voor de A28-snelweg sloegen we af om even later alsnog de snelweg te kruisen. Over de Engelswerf en de Veldkamp liepen we naar een oude Joodse begraafplaats. Er stonden hier grafstenen uit 1870. Op de grafstenen stond meestal het joodse jaartal van overlijden vermeld. Het Joodse jaar 5773 staat voor 2013. De Joodse jaartelling begint te tellen vanaf de schepping van de aarde. Nu was het niet ver meer naar station Harderwijk. We zagen een café liggen en wilden naar binnen gaan omdat de deur, naar onze mening uitnodigend, open stond. Maar ze waren nog gesloten. Daarop liepen we naar de stationshal waar een kiosk in is gevestigd. Hier dronken we staand koffie.
We hadden nu 7 kilometer afgelegd. Nu was het nog 18,5 kilometer naar Nunspeet. Oorspronkelijk hadden we voor deze dag gedacht dat we ongeveer 20 kilometer zouden lopen. Namelijk ruim 18 kilometer van station Harderwijk naar station Nunspeet. Daarbij leek de afstand van station Ermelo naar station Harderwijk op de kaart maar een paar kilometer. We zijn gelukkig ervaren en geroutineerde wandelaars. Zes kilometer meer dan gepland, konden we dan ook wel lopen.
We verlieten de stationshal en volgden de Westeinde. Bij een bushokje hielden we nog een rust. Hier konden we uit de wind zitten en een aantal van onze meegenomen boterhammen opeten. Vervolgens liepen we naar centrum van Harderwijk. Door de Donkerstraat werd de markt bereikt waarlangs onder andere het gebouw van de Muziekschool staat te pronken. Hoewel het zonnig weer was, vonden we het nog te koud om buiten op een terras te gaan zitten. De talrijke stoelen en tafels die hier op de markt stonden, nodigden wel uit.
Verderop troffen we een heel oud gebouw waar op de muurgevel het jaar 1604 was vermeld. In het gebouw was een bakkerij gevestigd die aan een andere zijde van het gebouw er heel mooi uitzag. Na de Joodse synagoge wer door een buitenwijk Harderwijk verlaten, nadat we nog wel langs een kerk en een winkelcentrum waren gelopen.
We kwamen weer bij de spoorlijn. De kaarten, die gebruikt worden voor de ingetekende route, gaven hier aan dat een spoorlijn hier afboog, maar de afgebeelde spoorlijn lag er helemaal niet meer. We volgden de spoorlijn nu zo´n 3 kilometer. Dit was weliswaar een saai stuk, maar nu konden we tijdens het lopen eens nadenken over de talrijke joden die langs deze spoorlijn vervoerd werden. Verder werd onze aandacht hier meerdere malen afgeleid door het passeren van zo´n 25 Ferrari´s sportauto´s. Sommige leken wel zo plat als een dubbeltje.
We kwamen bij vakantiepark Dennenhoek te Hierden. Hier hadden we een rust en dronken koffie. We zaten hier lekker bij een open haard kachel. We vervolgden ons pad en staken de spoorlijn en snelweg over. Nu dwaalden we, aanvankelijk over een asfaltfietspad, door natuurgebied Leuvenhorst. Nadat we de Hierdense beek waren overgestoken werd het Hulshorsterzand bereikt. Dat was een heel indrukwekkend stuifzandgebied.
Vanwege de bouw van een ecoduct was een aantal jaren tevoren het oorspronkelijke wandelpad aangepast. Coos volgde tijdens deze wandeling de beschrijving uit het routeboekje (1e druk). Ikzelf had de route op mijn GPS staan. De informatie voor deze tocht was afkomstig van de website www.danyell.nl (Danyell nog bedankt hiervoor). We liepen hier even iets van de ingetekende route af want je kijkt tocht niet continu op je GPS. Vanaf een uitzichtduin hadden we een mooi uitzicht op de omgeving. Lang bleven we hier niet staan, want vanwege de wind was het hier niet aangenaam, ondanks het feit dat hier een bankje stond. Verderop in het Hulshorsterzand stond nog een opvallende zuil iets van de route af, maar het was niet duidelijk wat dit precies was.
We werden door twee wandelaars ingehaald en van opzij kwamen ook wandelaars aangelopen. Over een steil zandduin, waarbij onze schoenen net niet volliepen met zand, werd het Hulshorsterzand weer verlaten. We staken de A28 over en toen kwam er een amazone aangereden. Net nadat ik een foto van haar had gemaakt vroeg zij of zij even stil zou staan en daarop maakte ik nog een foto van haar. Aan de rand van het Belved Belvedèrebos hadden we op een bankje nog een rust. Verderop kwamen we bij buurtschap De Maagd te Hulshorst. Op een glazen plaat langs de kant van ons pad stond onder andere de tekst : "Kijken hoe het licht wandelt".
We vervolgden ons pad door het Belvedère bos. Het laatste stuk van onze dagetappe was niet zo interessant. Deze voerde langs industriegebied (links) en de spoorlijn (rechts) naar station Nunspeet. Vlak voor het station aten we in een pannenkoekenrestaurant nog een pannenkoek en dronken Latte Macchiato. Daarna reden we huiswaarts. Op station Utrecht zagen we nog wandelaars met een medaille om lopen. Vermoedelijk hebben zij meegedaan met de Rode Kruis Bloesemtocht die deze dag in Geldermalsen werd georganiseerd,
