Op dinsdag 19 maart 2013 organiseerde OLAT de Gestelse Ommelandentocht. De start was vanuit Gasterij De Zwaantjes te Sint Michielsgestel. Toen wij even voor negen uur arriveerden, besloten we nog wat in het dorp rond te kijken want de start van de wandeltocht was om 10 uur. Voordat wij vertrokken werd nog gevraagd hoeveel wandelaars tomatensoep wilden hebben op de grote rust opdat de soep op tijd klaargemaakt kon worden.
We verlieten het centrum van Sint Michielsgestel over het Petrus Dondersplein en langs het voormalige gemeentehuis. Hierbij hadden we zicht op de markante vierkante kerktoren. Nadat we de Dommel waren overgestoken volgden we de Dommel noordwaarts. Daarbij kwamen we langs een natuursteen met opschrift:
't Bestaan glijdt mij voorbij als een rivier
Die, altijd eender, op dezelfde vragen
Hetzelfde weder woord van alle dagen
Herhaalt aan populier naast populier
Kunstenaars Pien en Jan-Willem Storm van Leeuwen, zij dichter/schilder en hij fotograaf/ontwerper, organiseerden voor de derde maal een blijvende poëzieroute, ditmaal langs de Dommel, tussen Sint-Michielsgestel en Den Bosch. Zij namen werk op van twee dichters uit Bergen op Zoom: Anton van Duinkerken en Albert Hagenaars. Van hen en nog tien auteurs worden teksten gegraveerd in stenen banken en zogenaamde zwerfkeien die langs de nieuwe toeristische route komen te staan en dus veel bezoekers zullen trekken. Bovenstaand gedicht is van Anton van Duinkerken.
Verderop werd de Dommel weer overgestoken. Nu zetten we koers naar buurtschap Haanwijk. Het kwam mij hier bekend voor. Op 20 februari 2013 liep ik hier ook toen ik een 40 km lange WS78 tocht vanuit Den Bosch naliep. Daarna kwamen we bij kasteel Nieuw Herlear in buurtschap Halder. Hier staken we de Dommel opnieuw over. Langs de kade lagen hier talrijke roeiboten.
Halder bestaat uit twee straten gevuld met weinig opmerkelijke, maar
mooie, huizen. Met je gezicht naar het grootste blok huizen, zou je
denken dat er alleen huizen staan voor de arbeider. Totdat je
omdraait. Dan kijk je uit over een enorm gevaarte; het kasteel van
Halder. Kasteel Nieuw Herlaer (Herlaer was de oorspronkelijke naam van
het dorpje, waarvan later de verbasterde naam Halder officieel is
aangenomen) ligt als enig gebouw aan de andere kant van de Dommel, de
rivier die het dorpje doorkruist. Het kasteel is in gebruik geweest als seminarie, doveninstituut, klooster, van verschillende zustercongregaties en observatiekliniek.
We staken de Vughterweg over en volgden nu een tijdlang de oever van de Esschestroom. Ik had nog niet verteld, dat het vanaf het begin van de tocht licht motregende. Daardoor maakte ik geen foto's. Wel had ik al foto's gemaakt tussen negen uur en half tien in het dorp Sint Michielsgestel. Op de grasdijk langs de Esschestroom lagen overblijfselen van wat mogelijk eens een gans is geweest.
Op het grondgebied van Bostel werd de A2-snelweg overgestoken. Nu bevonden we ons in buurtschap Hal. Opnieuw volgden we de Esschestroom. Na kruising met de A2 liepen we opnieuw langs de Esschestroom. Daarop werd landgoed Eikenhorst bereikt. Hier werd een rust ingelast. Enerzijds voor een mogelijke sanitaire stop. Anderzijds om alvast een boterhammetje te eten. We bevonden ons nu in de plaats Esch.
Landgoed Eikenhorst is in omstreeks 1830 aangelegd en maakt deel uit van het Groene Woud.
In Eikenhorst is een Engelse landschapstuin gecreëerd met o.a. reusachtige beuken. De prachtige rododendrons, waarvan er hier vele voorkomen, staan rond de maand mei in bloei. Aan de rand van het landgoed meandert de Essche Stroom nog in zijn oude bedding.
We vervolgden ons pad over landgoed De Eikhorst. Daarbij liepen we langs vijvers, langs riet en tussen rododendrons door. Opnieuw kwamen we op het grondgebied van Boxtel. Dat was nabij verkeersknooppunt Boxtel Noord/Esch. Na bosgebied Sparrenrijk, de carnavalsnaam van Driebergen, werd de Bosscheweg overgestoken. Nu werd de grote rust bereikt. Deze was gelegen in bezoekerscentrum Het Groene Woud dat gelegen was in Oertijdmuseum De Groene Poort, het grootste geologische museum van Nederland.
Na de tomaten soep en een bekertje thee liepen we even buiten en bewonderden talrijke dinosaurussen. We hadden gedacht dat dit allemaal stevige dieren waren, maar enkele waren omgewaaid. Het binnenmuseum was nu niet toegankelijk. We vervolgden ons pad weer en kwamen door buurtschap Selissen.
Het gehucht Selissen komt al in 1293 voor in een oorkonde en werd gespeld als Zelice.
De gebouwen liggen op een hoogte, daaromheen lagen de akkers waarop rogge en gerst groeide.
Tegen de Dommel lagen graslanden. Ten oosten van Selissen is in 1967 de autosnelweg aangelegd.
In het zuiden zijn in de tachtiger jaren industrie, winkels en een woonwijkje gekomen.
Bijna alle boerderijen die er nu staan, zijn herbouwd op resten van eerdere gebouwen die soms van steen en soms van hout waren.
We staken de A2-snelweg weer over. Nu werd natuurgebied Venrode betreden. Net als in talrijke anderen bossen waar we de laatste tijd door wandelden, lag ook hier langs de kant opgestapeld hout.
Bij Golfclub De Dommel kwamen we weer op het grondgebied van Sint Michielsgestel. Op landgoed Zegenwerp hadden we opnieuw een korte buitenrust. Dat was op de plek waar we uitzicht hadden op Huize Zegenwerp. Het huis weerspiegelde fraai in het water van de Dommel.
We passeerden een visser die een capuchon over zijn hoofd had en niet reageerde op begroetingen. Bij een stuw werd de Dommel opnieuw overgestoken. Nabij molen de Genenberg liepen we even over het grondgebied van Gemonde. Nu was het niet ver meer naar de finish die om kwart over drie werd bereikt. Na afloop van de tocht reden we in ongeveer een uur naar huis. Het was weer een hele aardige tocht geworden. De miezerregen af en toe had ons niet noemenswaardig nat gemaakt, maar droog weer is toch aangenamer.
|