Op zaterdag 2 maart 2013 organiseerde de FLAL de Nationale Parken tocht. De start was vanuit café restaurant Frederikshaven te Uffelte. Coos was er ditmaal ook bij. We hadden op ruim 5 loopminuten afstand van de start overnacht op een adres van de Stichting Vrienden op de Fiets. Rond tien minuten voor acht kwamen we bij de start aan. Zodoende konden we nog een aantal 60 km zien, spreken en uitzwaaien. Door drie van hen werden we ook nog op de foto gezet. Halverwege de tocht werden we ook nog door een 40 km loper op de foto gezet.
Rond 9 uur verlieten we de start. Het lukte ons nog net om een routebeschrijving te bemachtigen, want door omstandigheden waren er niet voldoende routebeschrijving. Of kwam dat misschien door het hoge aantal deelnemers. Want er deden deze dag 620 wandelaars mee.
Coos houdt er van om de route zoveel mogelijk te volgen met de routebeschrijving, maar bij punt twee klopte de omschrijving niet met de gepijlde route. Wellicht was er een parkoerswijziging. Wij hebben er zeker drie parkoerswijzigingen geteld. We verlieten Uffelte in westelijke richting. Daarbij liepen we over de Wester Es. Na buurtschap Holtinge werd het fraaie Holtingerzand bereikt.
Bij het Natuurvriendenhuis Het Hunehuis sloegen we af. Ons pad steeg en we kregen nu, wel achteromkijkend, fraaie panorama's voorgeschoteld. Na de rolbaan kwamen we door natuurgebied Westerzand.
Tijdens de tweede wereldoorlog werd er in Havelte het Duitse vliegveld gebouwd. De bedoeling van het vliegveld was om de stroom Engelse en Amerikaanse bommenwerpers te onderscheppen op weg naar Bremen, Hamburg en Kiel in Noord Duitsland. Het vliegveld is nooit helemaal afgebouwd omdat dankzij het verzet de geallieerden aardig op de hoogte waren van de voortgang van het vliegveld en dit op de juiste momenten aanvielen. De grootste aanval was in 1945 waarna het werd verlaten door de Duitsers. Er zijn niet veel herkenningspunten meer maar de historische vereniging Havelte weet ze te vinden.
De route voert over de rolbaan waarlangs de vliegtuigen vanuit de hangars moesten taxiën. Op 24 maart 1945 werd het vliegveld door de geallieerden gebombardeerd en vlak voor de bevrijding bliezen de Duitsers zelf alle gebouwen op.
Op ruim 8 km werd de meeuwenkolonie bereikt. Bij één van de plassen hadden we onze eerste rust op een bankje. Op dit zelfde bankje hadden wij een half jaar tevoren ook een rust. Toen liepen we het 324 km lange Drenthepad. De eerste officiële was pas op 18½ km en dat vonden we aan de late kant, vandaar dat we nu hier een rust hadden.
We liepen weer verder. Nabij het meertje Bosveen stonden twee mensen met gele reflectievesten. Ze hadden iets van een A4-tje in hun hand en maakten af en toe wat aantekeningen. We wisten natuurlijk niet waar ze mee bezig waren, maar we herkenden in hen wel twee actieve FLAL-wandelaars. Toen ik hen passeerde vroeg ik wat mijn nummer was, want ik ging er vanuit dat ze het aantal wandelaars aan het tellen waren. Maar aan Coos vroegen ze of ze de 25 km liep. Het waren namelijk de pijlophalers van de 25 km route.
We kwamen op afstand langs het Wittelterveld en even later werd de doorgaande weg in Wapserveen bereikt. Deze volgden we maar even om vervolgens naar de Slingergruppe te lopen. We volgden de Slingergruppe maar heel even. Deze ging over in de Wapserveensche Aa die we wel 2½ km volgden. Hier was de tweede parkoerswijziging. In een bospassage langs de Wapserveensche Aa zagen we een bord van het Bruidsbosch. We maakten deze dag trouwens niet zo heel veel foto's. Dat had te maken met het feit dat we hier op heel veel bekende trajecten van de vierdaagse van Diever kwamen. Van voorname huizen waar omheen veel planten met bladeren staan, waren nu wel goed te fotograferen vanwege het ontbreken van die bladeren.
We kwamen uit op een zandweg die omzoomd was met berken. Deze weg voerde naar de eerste binnenrust op 18½ km te Wapse. Op weg daar naar toe zagen we, op afstand, het huis waar we de afgelopen jaren steeds overnachtten tijdens de vierdaagse van Diever. De eerste binnenrust was in hotel café restaurant de Wapser herberg. We werden door de eigenaresse herkend, want tijdens voornoemde vierdaagse dineerden we hier vaak.
In buurtschap Veenhuizen troffen we de derde parkoerswijziging. Hierdoor werd de route ingekort. Maar desondanks kwam de totale tocht toch nog op 41½ km uit. Gratis, voor niks, 1½ km extra, zonder bijbetaling, waar krijg je dat nog. Nu kwamen we in het uitgestrekte Drentsch Friesche Wold. Hier brachten we nog een bezoek aan het onderduikershol. Via landgoed Berkenheuvel werd Diever bereikt. Hier was de officiële binnenrust bij café De Lange. Wij kozen als rustlocatie voor de plaatselijke supermarkt voor een melkdrankje met lekkere smaak en staand in de supermarkt een bekertje koffie. We dronken de melk buiten op een bankje op. Daarbij werden we nog door een wandelaar op de foto gezet met het melkpak in onze hand.
Daarna liepen we over de doorgaande weg naar Dieverbrug. Hier staken de de Drentse Hoofdvaart over. Verder kiepen we over de oude doorgaande weg naar Dwingeloo. Voor de Sint Nicolaas kerk stond een standbeeld van de Juffer van Batinghe. Nu konden we in een café naar keuze een rust houden. We besloten door te lopen. Want we wilden de bus naar Meppel van 17:41 uur halen en de volgende bus vertrok pas op 19:09 uur.
De sage van de "Juffer van Batinghe"
Toen bijna 400 jaar geleden de Sint Nicolaaskerk werd herbouwd, reed elke dag de Juffer van Batinghe voorbij, Zij lachte de bouwheer toe, waardoor die zijn gedachten niet meer bij zijn werk kon houden. De berekeningen en de tekeningen van de nieuwe toren kwamen niet gereed. De Drost van Drenthe sprak met de heer van de havezathe Batinghe en deze met zijn dochter. Zij wilde niemand anders dan de bouwmeester. Haar vader begreep dat en zond haar weg. Maar voor zij ging, trok zij nog eenmaal rond, en toen de maan tussen de bomen scheen te hangen, zag zij de nieuwe torenspits voor zich. De Juffer zag de bouwmeester aan het werk, stapte van haar paard en vertelde wat ze gezien had en hoe mooi het leek. Daarna ging zij op reis. De bouwmeester had die avond zijn ontwerp klaar. De Drost keurde alles goed, ook al leek het in het geheel niet op iets dat in Drenthe gebruikelijk was. Een jaar ging voorbij en de Sint Nicolaaskerk had zijn bekroning. Toen voor de wijding de Juffer terug kwam, zegende de Drost de beide jonge mensen, zonder wie er niet zulk een schoon bouwwerk verrezen zou zijn.
We verlieten Dwingeloo in zuidwestelijke richting. Daarbij kwamen we in buurtschap Westeinde nog langs Huize Nyen Gaerde, Huize Oldengarde, Huize Olden Hut en Huize De Bork.
Oldengaerde was in de periode 1797-1806 in het bezit van Prof. Wynoldus Munniks. Deze Groningse hoogleraar in de ontleed- en plantkunde bracht vanuit Canada het krentenboompje of kortweg: krent (Anlclonchicr lanlarkii) naar de Hortus in Haren. Hij plantte deze struik ook op Oldengaerde en De Oude Bork. In 1808, twee jaar na het overlijden van Prof. Munniks, werden Oldengaerde en bijbehorende landerijen en bossen verkocht aan Aalt Willem van Holthe. Deze jonkheer was niet alleen burgemeester van Dwingeloo en lid van de Provinciale Staten van Drenthe, maar bezat daarnaast verschillende landerijen en was handelaar in hout en eikenschors. Een deel van het hout en de eikenschors, waarin hij handelde, was afkomstig uit zijn eigen bossen. Uit de kadastrale gegevens van 1832 blijkt bijvoorbeeld dat de bossen bij Oldengaerde overwegend bestonden uit hakhout' en een enkel dennenbos.
Verder kwamen we nog door natuurgebied Rheebruggen. Over een traject van het geel-rood gemarkeerde Drenthepad liepen we naar de Oude Vaart. Nadat we deze waren overgestoken was het niet ver meer naar de finish. Rond 17:15 uur werd de finish bereikt. Rond half zes liepen we naar de bushalte. Ongeveer 2½ uur later kwamen we thuis. Dat was bijna een half uur eerder dan gepland. Dat kwam doordat we bij een overstap een aansluiting haalden, die je normaal niet haalt.
Het was een heel aardige tocht geworden ondanks het feit dat we ruim 7 km, van Diever tot Westeinde, achter elkaar over verharde wegen liepen. Er liepen twee jonge tieners mee. Het waren een meisje en een jongen van 12 en 13 jaar die de 40 km liepen. Zij waren aan het trainen voor de Nijmeegse vierdaagse. Het deelnemers aantal bedroeg 620. Dat was een heel mooi aantal. Wij danken de organisatie en de parkoersbouwer, ook één van de organisatieleden, voor de organisatie van deze tocht. Bij de volgende FLAL-tocht vanuit Scharnegoutum zal ik niet aanwezig zijn. Voor de wandelvereniging WS78 heb ik op dezelfde datum een tocht uitgezet vanuit Maarn op de Utrechtse Heuvelrug. Met deze tocht kan, voor het eerst bij WS78, ook een 60 km gelopen worden. De start- en finishtijd van deze 60 km tocht is zeven uur.
|
