Op zaterdag 5 januari organiseerde zowel de FLAL als WS78 een wandeltocht. Mede omdat de tocht van de FLAL niet nagelopen kan worden, besloot ik voor de FLAL te kiezen. Op woensdag 20 februari 2013 besloot ik de Moerasdraaktocht na te lopen. Coos had de tocht vanuit Den Bosch wel gelopen en zodoende had ik een toutebeschrijving. Van een hele aardige wandelaar, één van de velen, had ik de route voor de GPS ontvangen.
Met de trein reden we naar Den Bosch. Rond acht uur begaven wij ons op pad. Omdat de route vlak langs het station kwam, konden we de route hier mooi oppakken. Dat was bij de goudkleurige draak, de naamgever van de tocht.
We liepen in de richting van het centrum van Den Bosch en sloegen voor de Dommel af. Verderop staken we de Dommel over en liepen verder langs de Dieze, weer naar het centrum toe. Den Bosch heeft per slot van rekening een mooie binnenstad. Langs de Handelskade en de Smalle Haven zagen we enige boten langs de kade liggen.
We staken de Visstraat over en kwamen daarop langs de Vismarkt. Doordat we op een doordeweekse dag liepen stonden hier nu meerdere bestelauto's die een mooie foto nu niet mogelijk maakten. Verder liepen we langs de Dieze en kwamen langs het standbeeld van Zoete Lieve Gerritje.
Daarna werd de Markt bereikt. Er bleek markt op de Markt te zijn, maar vlak voor het voormalige stadhuis stonden geen stalletjes of auto's. Daarna dwaalden we door af en toe smalle straatjes en steegjes naar de Sint Jan. Dit is een zeer groot en imposant kerkgebouw. Toen ik nog een tiener was en in Vught woonde, heb ik eens met mijn vader de kerktoren beklommen. Destijds stonden er op het grote naastliggende plein Parade nog oude bomen.
Nadat we de Binnendieze waren overgestoken, verlieten we de bebouwde kom van Den Bosch. Nu liepen we door de Bossche Broek. Aanvankelijk was dat langs de oude vestingwallen. Daarna liepen we langs de Dommel. Op het punt waar de wandeling hier langs de Dommel begon, dat was aan het eind van de Singelgrachtweg, was een zelfbedienings voetveer. We zagen een persoon aan de overkant van de Dommel net van het veer aflopen.
We bleven nu een tijdlang langs de Dommel lopen met uitzicht op de Bossche Broek. Later liepen we onder de A65- en A2 snelwegen door. Over de weg Sterrebos werd het Sterrenbosch bereikt. Opvallend hier en later ook in bosgebied De Pettelaar waren de rechte lanen omzoomd met recht achter elkaar staande bomen.
Bij Haanwijk constateerden we een parkoerswijziging op 5 januari. De toutebeschrijving gaf op een kruising RA aan, terwijl de GPS route RD wees. Verderop voerde de route langs een beekje/sloot waar het erg nat uitzag aan de voetsporen te zien. Maar door de vorst was het nu geen probleem om hier door te lopen. Bij een boerderij in buurtschap Haanwijk liepen twee dieren, die op varkens leken, maar een huid hadden van krullende haren.
We kwamen uit in buurtschap Halder. Hier stond het fraaie kasteel Nieuw Herlear. In Halder lagen langs een aanlegsteiger in de Dommel talrijke roeiboten. Halder werd verlaten over de Vughterweg. Vanaf de brug over de Essestroom zagen we de Essestroom in de Dommel uitmonden. Achteromkijkend zagen we kasteel Nieuw Herlear met buurtschap Halder en de brug over de Dommel fraai liggen.
We volgden de Vughterweg, die in Vught overging in de St. Michielsgestelseweg. Door het parkbos van kasteel Maurick werd kasteel Maurick bereikt. De toegangsdeur stond open want het kasteel was ook een luxueus restaurant. Op de binnenplaats maakten we ook een aantal foto's van het kasteel, maar we moesten oppassen voor de zon vanwege tegenlichtopnames.
Nadat we de A2 snelweg waren overgestoken, verlieten we het parkoers voor een grote rust. Op een kleine honderd meter van de route waren twee café restaurants waar we wat konden drinken. Na een kwartier vervolgden we ons pad. Nu kwamen we langs een wit kasteel dat dienst doet als stadhuis van Vught.
Over rustige wegen en door het Lieve Vrouwe Park werd de spoorlijn Den Bosch-Eindhoven bereikt en overgestoken even later gevolgd door de spoorlijn Den Bosch-Tilburg. Via het Loyolapark werd het voormalige kazerne terrein Prins Hendrik bereikt. Na de Atletiek Accomodatie Prins Hendrik, waar op 5 januaari de grote rust was, werd koers gezet naar bosgebied Vughtse Heide. We kwamen langs talrijke vennetjes, hier lunetten genaamd. Toen we op zoek waren naar een geschikte plaats voor een sanitaire stop zagen we drie dixies staan en alle drie waren geopend.
Vlak voordat we bij Kamp Zeist kwamen stopte op mijn GPS apparaat de ingetekende route. Er zat niets anders op dan met alleen de toutebeschrijving verder te lopen. Wel hield ik mijn GPS ingeschakeld, want ik nam de route ook op. Bovendien kom ik de afstandteller gebruiken met de genoemde tussenafstanden in de toutebeschrijving.
Ik kreeg wel een idee waarom de ingetekende route op mijn GPS was gestopt. Vermoedelijk had dat te maken met het feit dat mijn GPS per route maximaal 400 punten kan opslaan. Er zijn, voor de toekomst, twee mogelijkheden. Of ik splits de route in twee aparte routes of ik verminder het aantal punten. Voor een rechte lijn heb ik maar twee punten nodig en niet vijf of tien.
We liepen verder langs het hekwerk van Kamp Vught. Binnen het omheinde terrein stond een groep mensen die vermoedelijk een rondleiding kregen. Daarna volgden we de markeringen van de fusilladeplaats. In een zijpad zagen we nog een WS78-markeringslint hangen en iets verderop lag op de grond een stuk markeringslint. Bij de Fusilladeplaats liepen we naar het herdenkingsmonument. Toen we bij het monument kwamen lagen op een balustrade een heleboel bloemstukken die al aan het verwelken waren. Op een bankje in de zon aten we een paar boterhammen. Er kwam een wagen van de gemeentereiniging aangereden en de mannen van de gemeente verwijderden de verwelkte bloemstukken.
Na nog een paar vennen werd de Boslaan bereikt. Daarop liepen langs de IJzeren Man, een groot meer. In mijn tienerjaren heb ik hier meermalen op geschaatst als het ijs dik genoeg was in de winter. Aan het eind van het meer verlieten we de rondwandeling om het meer en volgden nu het beekje Broekleij. Daarna liepen we door Cromvoirt naar het Drongelens kanaal en staken dat bij de Deutersestraat over.
Nu kwam het minst mooie gedeelte van de wandeling. We volgden de Deutersestraat ongeveer 1300 meter. Langs deze weg was geen naastliggend fietspad en bijna alle passerende auto's reden harder dan 60 kilometer. Het was hier ook heel koud vanwege harde tegenwind met temperaturen rond het vriespunt
Via de Ruidigerdreef en de Kruissteeg werd natuurgebied Moerputten bereikt. Bij de dijk van de Halvezolenlijn werd een oude spoorbrug bereikt die een km lang was en over een meer liep. Aan het begin van de brug stond "betreden op eigen risico". We zagen al enigszins op tegen dit traject en met het bordje "betreden op eigen risico" besloten we toch niet over de brug te lopen. We volgden de dijk terug in de richting van Vlijmen totdat we onder aan de dijk een landweg zagen lopen op ongeveer 20 meter afstand.
Om de voornoemde weg te bereiken, moesten we een steile helling naar beneden, wel langs een hekwerk waar we ons aan vast konden houden, en door een prikkeldraad hek. Het prikkeldraadhek bevond zich vlak voor de steile helling Het prikkeldraadhek bestond uit drie draden prikkeldraad. De spanning van de onderste draad was er al afgehaald, maar lag nog wel op de grond. De middelste draad was verbonden met de bovenste draad. Er waren dus al mensen voor ons hier naar beneden gegaan. De weg onderaan de dijk was een landweg die vol met plassen stond. De weg voerde naar een breed fietspad, de Moerputtenweg. Deze ging over in de Vlijmenseweg en volgden deze tot het beginpunt van een rode paaltjesroute. We vermoeden dat dit het eindpunt van punt 142 van de routebeschrijving was.
Na het verlaten van de Helftheuvelweg kwamen we niet goed uit de toutebeschrijving. We bestudeerden de GPSkaart en vroegen aan een voorbijgangster de weg richting het station. Bij de Kooikersweg kwamen we weer op de toutebeschrijving uit, maar stelde ook vast dat hier geen Shell-station stond, zoals in de toutebeschrijving stond, maar een Texaco-station.
Op een boom zagen we nog pijlnummer 421 van de Bossche 100 zitten. Na het Westerpark kwamen we door een wijk met apart uitziende flats. Bij het zicht van de achterzijde van het NS station besloten we tocht verder voor gezien de houden. De kilometerteller op het GPSapparaat had inmiddels de 43 kilometer overschreden.
Met de trein reden we huiswaarts. Het was een hele mooie tocht geworden. Wij danken de parkoersuitzetter voor deze tocht en uiteraard ook de WS78 organisatie want zonder deze organisatie was deze tocht niet georganiseerd. Het IVV nummer op 5 januari 2013 was 11605.
