Op zaterdag 12 januari 2013 organiseerde RS80 een tocht vanuit te 's-Gravenhage. De start was vanuit HDM (Haagsche Delftsche Mixed) dat dicht tegen de grens met Wassenaar was gelegen. Even na half negen waren wij bij de start gearriveerd. Dit was de eerste tocht van RS80 in het nieuwe jaar en daardoor werden er over en weer de beste wensen aan elkaar toegewenst. Er was een grote groep wandelaars uit Zoetermeer aanwezig die duidelijk opvallen met hun clubtenue, een lichtgroene jas. Voordat de wandeltocht begon werd van hen een groepsfoto gemaakt. Daartoe namen zij plaats op de hoofdtribune van de HDM.
Nadat veel wandelaars waren vertrokken, begaven wij ons rond tien minuten over negen op pad. Spoedig werd landgoed Clingendael te Wassenaar bereikt. Hier dwaalden we een tijdlang door. Na huize Clingendael kwamen we langs de Japanse tuin. Het was bijna windstil weer. Daardoor weerspiegelde bomen en planten fraai in waterpartijen. Vlak voordat we landgoed Clingendael verlieten, kwamen we langs een vrijstaand huis met wit/rood gekleurde luiken dat afgebeeld was op ons wandelplaatje.
Tussen Den Haag en Wassenaar ligt het landgoed Clingendael. De naam verwijst naar het dal tussen de klingen, oftewel de duinen. Al in de 16e eeuw wordt het landgoed Clingendael genoemd.
Door de combinatie van cultuur en natuur is het landgoed Clingendael fijn voor jong en oud. U vindt er prachtige gebouwen en tuinen met indrukwekkende boomgroepen en spiegelende waterpartijen.
Vlakbij de theeschenkerij ligt het deel waarom Clingendael beroemd is: de Japanse tuin. Hier zijn prachtige en zeldzame bomen en planten te zien. De tuin is heel kwetsbaar. Daarom is deze slechts 6 weken in het jaar geopend.
In 1818 komt het landgoed in handen van de familie van Brienen. De glooiende gazons, statige boomgroepen en waterpartijen zijn kenmerkend voor de tuinkunst van die tijd. Deze landschapstijl is goed terug te vinden op dit landgoed.
Verderop kwamen we door het Sterrenbosch dat ook tot landgoed Clingendael behoort. Wassenaar werd weer verlaten voor een bezoek aan het Haagsche Bosch.
In dit eeuwenoude bos maakte de rijke Haagse adel, koningen en prinsen vroeger rijtochtjes en vierde ‘het volk’ feest. Die kermissen in het bos liepen zo vaak uit de hand dat ze in de 18de eeuw verboden werden. Nu gaat het er minder ruig aan toe. In het Haagse Bos kom je vandaag de dag om rustig te ontspannen: te wandelen, te luieren op een van de ligweides of te kijken naar de herten en galloways die in de romantische Koekamp, met zijn vijvers en kronkelende paadjes, loom liggen te herkauwen.
Ook al zijn de meeste bomen in het bos van nu pas na de Tweede Wereldoorlog geplant, de chique en romantische sfeer is er nog één van lang vervlogen tijden. Als je niet beter wist, zou je zo kunnen denken dat er straks een rijtuigje met een koninklijke dame-met-hoed aan de rand van een van de vijvers opdoemt.
Toen we de Benoordenhoutseweg overstaken kwam er net een Rolls Royce uit 1938 aangereden. Lang duurde het bezoek aan het Haagsche Bosch niet. Via de Carel Reinierszkade werd de Nieuwe Veenmolen bereikt. Hier voorbij liepen we door een tunnel onder een spoorlijn door. De tunnel was fraaie versierd met onder andere een beeltenis van de schilder Vincent van Gogh. Daarop werd Voorburg bereikt. Op de bovenstaande afbeelding ziet u dat Voorburg al meer dan 2000 jaar bestaat.
Daarna liepen we door Park 't Loo. Na sportpark 't Loo kwamen we bij verzorgingshuis Het Anker te Voorburg. In het verzorgingshuis was de verzorgingspost ingericht. We nuttigden een bekertje koffie en een kop erwtensoep voor anderhalve euro. Na de verzorgingspost liepen we naar de receptie van het verzorgingshuis. Coos had in het verleden als wijkziekenverzorgster in Voorburg gewoond en gewerkt en in dit huis woonde nog een bekende van haar. Omdat het om een oudere vrouw ging informeerde Coos of de dame nog leefde en dat was het geval.
We volgden het Essepad en kwamen langs de Nieuwe Molen. In augustus 2012 waren we hier ook al eens geweest. Toen echter vanwege een crematie bij de nabijliggende Oosterbegraafplaats. We dwaalden nu een tijdlang door buitenwijken en na parkje Prinsenhof en Sportpark Kastelenring werd Leidschendam verlaten en liepen even over het grondgebied van de gemeente Voorschoten. Daarbij kwamen we langs landgoed Ter Horst.
We volgden hier de Duivenvoordseweg, genoemd naar het zuidelijker gelegen kasteel Duivenvoorde. De Duivenvoordseweg ging bij het passeren van de gemeentegrens met Wassenaar over in de Horst en Voorde laan. Deze asfaltweg was nu grotendeels een fietspad. Hier was het heerlijk rustig lopen. Schapen liepen in de wei alsof het lente was. Maar het was met 12 januari toch hartje winter. De vele zonneschijn zorgde voor heel mooi wandelweer. We sloegen af over de Raaphorstlaan. Hierlangs vergaapten we ons af en toe aan de prachtige huizen. Langs deze weg zagen we al de eerste bloeiende sneeuwklokjes.
Na de begraafplaats Persijnhof werd de grote rust bereikt. Deze was gelegen bij SV Wassenaar. Toen we de kantine betraden hoorden we een jongeman zeggen, dat hij het hier nog nooit zo druk had meegemaakt. We konden gelukkig wel een vrije stoel bemachtigen. Onder het genot van een kop koffie verorberden wij ons meegenomen lunchpakket grotendeels.
We zetten nu koers naar het Marlot park. Achter het Nationaal Automuseum Louwens zagen we aan het eind van een grasveld, langs een bosrand, een grote groep ooievaars. Coos telde ongeveer 15 ooievaars. Na bosgebied Reisbergen werd de Leidsestraatweg, die hier overgaat in de Benoordenhoutseweg, via stoplichten overgestoken.
We volgden nu de Waalsdorpenlaan. Bij een huis stonden 14 gekleurde vogelhuisjes. Daarbij stond een straatnaambordje Mezenlaan. Na nog een slinger door het bosgebied van landgoed Clingendael werd, na 5 uur en drie kwartier lopen, de finish bereikt.
Zoals gezegd was het heel mooi zonnig weer. De hoogtepunten van de tocht waren landgoed Clingendael, het Haagsche Bos, het Marlot park en de weg Duivenvoordseweg overgaand in de Horst en Voorde laan. Maar over het algemeen viel deze tocht parkoerstechnisch tegen. Er deden 534 wandelaars meer. Het IVV nummer was 11610.
|
Henri Floor
|
