Op zaterdag 20 oktober 2012 organiseerde WS78 de De Saens Skoon-tocht. De start was vanuit café Batavia te Wormer. Deze startlocatie lag op ongeveer een km vanaf NS station Wormerveer. Even voor negen uur begaven wij ons op pad. Al na 100 meter presteerden we het om verkeerd te lopen. Een wandelaarster uit Nijmegen, die deze dag jarig was en voor ons liep, vroeg of we goed liepen. We zeiden dat we achter haar aanliepen. Er kwam een schreeuw van de voorzitter met een verwijzing welke richting we op moesten lopen.
We liepen een stukje langs de Zaan na de Lassie-fabriek. Daarna dwaalden we door een wijk waar de huizen allemaal aan sloten lagen. We kwamen bij de Nieuweweg en sloegen bij de voormalige Christelijk Gereformeerde kerk van de kerkgemeente Wormerveer af. Bij de Poelboerderij werd Veenweidepark De Trickel bereikt. We kwamen uit bij het meer De Poel. We volgden hier het Veenmospad en passeerden een opvallend verbodsbord. Er was volgens een plaatselijke verordening een verbod ingesteld om alcohol te consumeren.
Veenweidepark de Trickel, een natuurpark van ca. 11 hectare is eigenlijk het Wormer- en Jisperveld in het klein. Het bestaat uit bos, struweel, riet, gras- en verlandingspercelen. Landschappen, die typisch zijn voor de Zaanstreek en Waterland.
Na kanohuis De Zwetplassers kwamen we langs een aantal zee luxe woonhuizen. We liepen nu langs een aantal oude groengekleurde karakteristieke woonhuizen, die door ons op de gevoelige plaat werden vastgelegd. We verlieten Wormer over het Kerkepad. Daarna volgde een lang pad over de Engewormer. We kwamen weer dicht langs de Zaan te lopen en aan de overzijde zagen we een grote stenen adelaar op gebouw De Adelaar zitten.
Over het fraaie Schanszichtpad zetten we koers naar de Zaanse Schans.
Het 1.300 m lange Schanszichtpad voert u door de Kalverpolder naar de Zaanse Schans met zijn beroemde molens en houten huizen. In de Kalverpolder ziet u de ontstaansgeschiedenis van het Zaanse landschap. Brede veenstromen en smalle slootjes omsluiten eilanden met moerasbos, riet en gras.
Op weg naar de Zaanse Schans zagen we op afstand diverse molens zoals: Kaatmolen, Het Zwarte Kalf, Oliemolen De Bonte Hen, Wipmolen Het Klaverblad, Het Jonge Schaap, De Zoeker, De Kat, De Gekroonde Poelenburg, Mosterdmolen De Huisman en molen de Hadel. Na het Zaans Museum liepen we over het Zeilenmakerspad, het Zonnewijzerpad en de Kalveringdijk door de Zaanse Schans. We zagen hier opvallend veel Japanners.
De Zaanse Schans is één van de toeristische toplocaties van Nederland. Het is een unieke woon- en werkbuurt met musea, molens, winkels, oude ambachten, restaurants, een informatiecentrum en een rondvaartdienst. Deze buurt geeft een uitstekend beeld van de Zaanstreek in de 17e en 18e eeuw. Tussen de traditionele houten huizen, pakhuizen en windmolens krijgt men op de Zaanse Schans het gevoel terug te zijn in lang vervlogen tijden.
De Zaanstreek is een eeuwenoud veenweidegebied, dat zijn naam ontleent aan de rivier de Zaan. Deze belangrijke Noord-Hollandse waterweg zorgde voor de natuurlijke afwatering van de veengebieden. Aan het eind van de 13e eeuw moet er al een omvangrijk stelsel van dijken en dammen hebben bestaan.
De historische ontwikkeling van bouwconstructies, architectuur, versieringen en van de gebruikte traditionele bouwmaterialen is op de Zaanse Schans uitstekend te volgen. Hout was het beste bouwmateriaal op de slappe ondergrond van laagveen. Bovendien was hout ruim voorhanden, want veel molens waren houtzaagmolens.
De Europese Route van het Industrieel Erfgoed verbindt een reeks van 60 ankerpunten die bepalend waren in de ontwikkeling van de Europese industriële cultuur. Deze ERIH-route vormt een Europees netwerk van nationale industrieel erfgoedroutes in Groot-Britannië, Duitsland en Nederland. In 2006 werd ook de Zaanse Schans uitgeroepen tot ERIH-ankerpunt. Sindsdien is de Zaanse Schans een van de hoogtepunten op de toeristische route langs het industrieel erfgoed van Holland.
Via de Julianabrug staken we de Zaan over en bevonden ons nu in Zaandijk. Bij molen De Bleeke Dood sloegen we de Lagedijk in. Langs deze weg stonden talrijke karakteristieke woningen met fraaie gevels. Bij de Gerrit Jan Honigsluis en nabij het voetveer Zaanse Schans sloegen we af en bereikten kort daarop de soeppost. Er stonden hier geen bankjes terwijl we wel zin hadden om even te zitten.
We besloten snel verder te lopen. Ons pad liep over een smalle weg over de Nieuwe Vaarkade. Langs de kant en in de zijstraten stonden opnieuw allemaal karakteristieke groen gekleurde woningen. We liepen hier door de wijk Rooswijk. We liepen onder de provinciale weg N203 door. Aan het begin van de Louis Armstrongstraat stond een bankje met leuning. Hier besloten we even te rusten en wat te eten.
Verder liepen we door Zaandijk. We zagen hier diverse opvallende straatnamen zoals Benny Goodmanstraat, Count Basiestraat, John Lennonstraat, George Gershwinstraat, Leonard Bernsteinstraat, Elvis Presleystraat, Nat King Colestraat en de Duke Ellingtonstraat. Over de Fortuinweg en nabij het Politiebureau Zaanstreek-Waterland werd de bebouwde kom van Zaandijk verlaten.
Verder liepen we over het Freek Engelpad dat grotendeels parallel liep aan de A8 Coentunnelweg. Aan het eind van het Freek Engelpad werden koeien met een pont over water vervoerd.
Langs het Guisveld ligt het Freek Engelpad. Het fietspad heeft twee houten bruggen. Het nieuwe pad loopt achter het politiebureau bij Rooswijk langs het Guisveld naar de Middel in Westzaan.
Het pad is vernoemd naar Freek Engel, de Zaanse schilder en tekenaar die van 1872 tot 1958 leefde. Vooral zijn landschappen met koeien zijn bekend bij een groot internationaal publiek.
Nu werd het natuurgebied Zaanstreek Guisveld bereikt. Het beginpad langs de A8 snelweg zag er niet echt hoopvol uit. Maar na passage van het bruggetje met één leuning werd het toch echt mooi. Langs het water Reef was hier een mooi pad uitgezet. Daarbij voerde het graspad meedere keren over lange vlonders.
Daarop werd Westzaan bereikt. Langs de kant van de doorgaande weg door Westzaan, de Kerkbuurt, stonden weer talrijke karakteristieke en opvallende gebouwen. Zo kwamen we langs de Grote Kerk. Deze kerk was ook heel groot. Tegenover de kerk en nog voor het Raadhuis stond een opvallende bank in de vorm van een schaats van het type Friese doorloper. Op de schaatsbank stond de tekst Burger IJsclub Lambert Melisz. Toen we het raadhuis gepasseerd waren en nog eens omkeken zagen we de fraaie voorkant van het gebouw.
Over de Watermolenstraat liepen we naar de Nauernasche Vaart. Aan de overzijde van de Vaart lag buurtschap Vrouwenverdriet. Aan dit buurtschap ontleent de naam van de brug zich die wij even later bij de watertoren overstaken. Met het oversteken van de brug Vrouwenverdriet bevonden we ons nu in de plaats Assendelft. Een groot deel van deze wandeling (ruim 13 km) voerde over het grondgebied van Assendelft.
De watertoren van Assendelft is gebouwd in 1885 en is daarmee de oudste bewaard gebleven watertoren van de provincie Noord-Holland. Dit zeldzame voorbeeld van een gemetselde, cilindervormige watertoren is in 1922 verhoogd tot 43 meter. Inmiddels is de toren gerestaureerd, verbouwd en geschikt gemaakt voor kantoren en ontvangsten. Waar mogelijk zijn de houten trappen tussen de verdiepingen gehandhaafd. In het centrum van de toren is een lift aangebracht.
Over de lange Communicatieweg Oost werd het centrum van Assendelft bereikt en even later de grote rust. Deze was gelegen in het Wapen van Assendelft. Na deze rust kwamen we langs de Heilige Odulphuskerk. Bij een bushaltehokje hadden wij uit de wind een rust. Verschillende wandelaars, die de grote rust hadden verlaten en mij zagen zitten, vroegen of ik er mee ging stoppen. Ook opmerkingen als "busje komt zo" werd genoemd.
We liepen vervolgens naar het water De Delft. We staken dit water over en volgden dit nu zuidwaarts. We kwamen weer op de Dorpsstraat uit en volgden deze even. Ook hier stonden langs de weg diverse fraaie fotogenieke huizen. Over de doodlopende weg Akere liepen we naar het Zevenmaat. Dit was een vrijliggend asfaltfietspad dat fraai langs De Kaaik slingerde.
We werden ingehaald door een groepje wandelaars die hier wel enigszins in de buurt woonden. Maar op dit pad waren ze nog nooit geweest. Over de Communicatieweg West werd Assendelft opnieuw betreden. Nu in de wijk Parkrijk overgaand in Waterrijk. In Waterrijk lagen de meeste woningen aan het water. Bij het station Krommenie-Assendelft liepen we onder het spoor en de N203 door, door de Jan Brassertunnel.
De route voerde maar even door Krommenie. Na het oversteken van de Nauernasche Vaart bevonden we ons weer in Wormerveer. Ook in Wormerveer liepen we maar kort. Opvallend langs de Bilderdijkstraat was een grote muurschildering van de Nederlandse dichter en toneelschrijver Joost van den Vondel. De Zaan staken we nog eenmaal over, nu via de Prins Clausbrug. Daarna volgden we de Zaan zuidwaarts tot aan de finish. Wij zijn er niet achter gekomen wat de betekenis is van Sean Skoon, de naam van deze wandeltocht.
Het was een hele aardige en afwisselende tocht geworden. Het hoogtepunt was wel het bezoek aan de Zaanse Schans. Maar ook de talrijke fraaie karakteristieke huizen was zeer de moeite waard.
Op 17 januari 1987 en 27 februari 1993 kwamen we met WS78 ook door de Zaanse Schans. Beide keren was de vertrekplaats toen Wormerveer. Wij willen de parkoersbouwer en de organisatie hartelijk danken voor deze tocht.
In het Zaans stadsblad lazen we voorafgaand aan deze tocht:
Het parkoers is bedacht door Cees Moerbeek, de man die tegenwoordig bij wandelsportvereniging De Laatste Loodjes de meeste parkoersen bedenkt maar in het verleden tevens zijn sporen bij de organiserende vereniging WS78 ruimschoots heeft verdiend. WS78 is een landelijke wandelsportvereniging die in de maanden oktober tot en met maart een serie van tien wintertochten van 40 km organiseert. In de 35 jaar dat WS78 bestaat, is het nog nimmer voorgekomen dat er tochten afgelast moesten worden wegens erbarmelijke weersomstandigheden. In principe gaat de wandeltocht dus altijd door.
