Foto's na afloop van de tocht alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Hoekelumse Bossentocht

Hoekelumse Bossentocht

nabij restaurant 
De Planken Wambuis Op zaterdag 13 oktober 2012 organiseerde de wandelsportvereniging de Heidelopers de Hoe­ke­lum­se Bostocht vanuit Bennekom. De start was vanuit de Commanderij gelegen aan de Com­man­de­rij­weg num­mer 44.

We verlieten de startlocatie in noordoostelijke richting. We kwamen bij de A12-snelweg en liepen hieronder door. Nu liepen we in het Hoe­ke­lum­se bos. Langs Huize Hoekelum kwam onze wandeling niet. Het stond wel afgebeeld op het wandelplaatje.

Kasteel Hoekelum kent een rijke en lange historie. In 1325 werd het kasteel bewoond door ene Randolf De Jeger, de eerste bekende jagermeester van Hoekelum. In die tijd was het landgoed vele malen groter dan dat het nu is, wel zo'n 2000 ha. Toen familie De Jeger daar woonde stond er slechts een versterkt huis. De omliggende gebouwen be­ston­den nog niet. Vanaf 1360 is de naam "van Hoekelum" in gebruik genomen door de familie.

Door de jaren heen wisselt Hoekelum van eigenaar door vererving en verkoop. Op 5 januari 1695 wordt het kasteel voor het laatst verkocht door Paul Frideborn, die het kasteel nog geen dag in zijn bezit heeft. De naam van de nieuwe eigenaar is dan Hessel van Lawick. Na deze verkoop wisselt Hoekelum alleen nog maar door vererving van eigenaar. Na het overlijden van Hessel van Lawick, laat hij Hoekelum na aan Sibilla Elisabeth van Balveren, afkomstig uit een oude adellijke familie uit de Betuwe. Zij laat het huis afbreken en herbouwen in de huidige vierkante vorm. Bij deze verbouwing, in 1325, moet ook de huidige conferentiezaal gebouwd zijn, samen met de eronder liggende kelder. Het gebouw heeft in 1735 wel een grote verbouwing ondergaan. De stucdecoraties in de conferentie zaal zijn aangebracht tussen 1784 en1788 door vier stucadoors uit Tirol.

Hoekelumse Bossentocht

Planken Wambuis In 1819 komt Hoekelum in het bezit van de familie Van Wassenaer. De Van Wassenaers is één van de oudste nog levende adellijke geslachten van ons land. Hun naam wordt reeds in 1200 genoemd. De laatste baron van Wassenaer zal veel tegenslagen ondervinden in zijn leven. Zo verliest hij tijdens een skiwedstrijd in Zwitserland zijn enige zoon door een ongeluk. Tijdens de oorlogsjaren tussen 1940 en 1945 wordt de familie door de bezetter gedwongen het huis te verlaten, opnieuw een zware tegenslag voor de familie. Na de bevrijding in 1945 blijkt er veel inwendige schade te zijn toegebracht aan het huis, echter veel meubilair en schil­de­rij­en zijn gespaard gebleven. Het kasteel wordt door de baron hersteld. Twee weken later echter, na het herstel van het kasteel, sterft hij. Hij laat Hoekelum na aan zijn oudste dochter.

Vandaag de dag wordt Kasteel Hoekelum en het naast gelegen Koetshuis gebruikt voor trouwerijen, feesten, di­ners, recepties, catering, conferentieoord en o­ver­nach­tin­gen .

We kwamen langs een ge­denk­naald. Om de ge­denk­naald stonden rododendrons waardoor niet gezien kon worden waarom het ging. Het was zwaar bewolkt en we liepen hier onder bomen met veel bladeren waardoor het ook relatief donker was. We kwamen uit op de Horalaan en liepen het Hoe­ke­lum­se bos uit tot aan de spoorlijn Utrecht-Arnhem.

Hoekelumse Bossentocht

oude waterput op de Planken Wambuis Nu liepen we oostwaarts en bleven langs de spoorlijn lopen. Daarbij kruisten we de A12-snelweg opnieuw. op de splitsing van de Dr. Har­togs­weg, Panoramaweg en de Bosbeekweg was bij de spoorwegovergang de verzorgingstent. De afgelegde afstand bedroeg 6 km. Dat vonden we nog te vroeg om te rusten en besloten door te lopen.

Na een halve km vroeg een medewandelaar of ik voldoende drank bij me had. Want we maakten een ronde van 20 km zonder verzorgingspost en daarom had hij wel bij de verzorgingspost gerust. We besloten toch door te lopen.

We dwaalden nu door bosgebied De Buunderkamp. Daarbij liepen we on­ge­veer 3 km parallel aan de A12-snelweg. Heel irritant vonden we het lawaai van de snelweg. Daar kunnen de automobilisten niets aan doen, wel de parkoersbouwer(s) door de route verder van de snelweg af te laten lopen. Daarbij liepen we nog op korte afstand langs een Esso benzinepompstation.

Na de splitsing met de 20 km kruisten we opnieuw de A12-snelweg. Daarbij liepen we door een tunnel. Voor de nauwe tunnel stond een personenauto te wachten totdat twee ruiters de tunnel waren uitgekomen. Verderop kwamen nog eens twee ruiters aangereden. We liepen nu naar de N224. Deze staken we over nabij res­tau­rant De Planken Wambuis. Hier hadden we een binnenrust kunnen hebben, maar we besloten door te lopen. We liepen nu door na­tuur­gebied Planken Wambuis over het grondgebied van Otterloo. Aan een bosrand hadden we een rust op een bankje. We aten hier wat van onze meegenomen brood en dronken wat water. Een groep Nordic Walkers liep voorbij. De meesten waren vrouwen.

Hoekelumse Bossentocht

Planken Wambuis Het na­tuur­gebied Planken Wambuis ligt tussen de na­tuur­gebieden van de gemeente Ede en het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Het gebied ligt op een stuwwal die ontstaan is tijdens de voorlaatste ijstijd. Als onderdeel van het Veluwemassief is de bodem van het Planken Wambuis hierdoor van nature voedselarm.

Maar liefst 700 hectare van Planken Wambuis is een rustgebied voor dieren. Dit deel is zeer belangrijk voor onder andere edelherten, reeën, wilde zwijnen en dassen. Daarnaast houden paarden, Schotse Hooglanders en scha­pen het gras bij. Grote kans dus dat je onderweg viervoeters tegenkomt! Kijk ook regelmatig in de lucht. Er vliegen hier veel roofvogels rond. Er lopen veel grazers in dit gebied rond die het woekerende gras eten: New Forest pony's, Schotse Hooglanders en gedurende 4 maanden een schaapskudde van de Ginkelsche Heide.

Het Veluwse zand is een zeer voedselarme bodem waar niet veel planten groeien. Het is vroeger zelfs af en toe een stuifzandgebied geweest. Tegenwoordig groeien hier voornamelijk korstmossen en een beetje struikhei en buntgras. Sommige stukken zijn nog altijd helemaal kaal. De vele stuifduinen die je hier ziet, wijzen op het woelige verleden. Nieuw Reemst is een voormalige landbouwenclave met schaapskooien.

We vervolgden ons pad over de Planken Wambuis. Daarbij kwamen we nog langs een oude waterput. Om de put heen was een eenvoudig hekwerk. Verderop was een heuvel met een trap naar boven. We beklommen de heuvel en genoten van het vergezicht. De zon probeerde door te komen.

Hoekelumse Bossentocht

Planken Wambuis Bij Nieuw Reest stonden twee boerderijen. Nabij de Mossel troffen we een grote groep zwart­ge­kleur­de Schotse Hooglanders. Enkele van de on­ge­veer 25 beesten stonden vrij dicht langs ons pad. Eigenlijk is het beste om een afstand van 25 meter te hanteren om de beesten te passeren.

We kwamen bij een uitkijkpunt, die op een heuvel was gelegen met de naam Valenberg. Vanaf het hoogste punt hadden we prachtige vergezichten op het Mosselsche Veld.

Vanaf het uitkijkpunt op de Valenberg kan bij helder weer enige markante punten gezien worden.
  • molen te Harskamp (6 km)
  • radio Kootwijk (13 km)
  • kerk Otterlo (4,1 km)
  • radio/tv toren Ugchelen (15,3 km)
  • jachtslot St. Hubertus (8,6 km)
  • Franse Berg (6,5 km)
De richtingen, waarin men moet kijken, staan op de oriëntatietafel van het uitkijkpunt aangegeven. Aan de voet van het uitkijkpunt ligt een glooiend heidedal waar onder meer wilde zwijnen, paarden en reeën voorkomen.

Hoekelumse Bossentocht

Bor de Bondt bank
We sloegen af en volgden nu een tijdlang de Koeweg. Deze weg loopt van Otterloo naar Ede. We liepen hier langs het Roekelse bos. Aan de rand van laatstgenoemd bosgebied kregen we uitzicht op de Edese Heide. Even later begon het licht te druppelen dat later helaas intensiever werd op het open gebied.

Bij het Edese bos waren bomen met veel bladeren die de regen tegenhield. Voorbij de Bor de Bondt bank begon het harder te regenen en besloten we de regenkleding aan te trekken. Aan een bosrand van na­tuur­gebied Edese Heide stonden talrijke fietsers die bezig waren de regenkleding aan te trekken. We staken de N224 opnieuw over. Nu was dat echter aan de rand van de bebouwde kom van Ede.

De Bor de Bondt-bank is geschonken door de familie de Bondt ter nagedachtenis aan hun vader Bor de Bondt. Het ontwerp is in overleg met Rinus Boortman door hen zelf gemaakt zodat de stijl overeenkomt met de Graaf Bentinck-bank die vlak in de buurt staat. Bor de Bondt was gedeputeerde van de provincie Gelderland.

Bij een pannenkoekenres­tau­rant stond een pantservoertuig, het tankmonument.

Hoekelumse Bossentocht

Sherman tank Deze tank is als monument geplaatst ter herinnering aan de bevrijding van Ede op 17 april 1945.
Het is een complete Sherman tank met daarop 2 plaquettes en met een ANWB uitlegbordje ernaast. Het monument is 5 mei 1990 onthuld door burgemeester Blanken en de twee Canadese veteranen J.Davies en R.J. Maltby.
De tank staat langs de Arnhemse weg waar - na de be­slis­sen­de overwinning op de Duitsers in de Simon Stevin kazerne op de Langenberg- de eerste infanteristen de bebouwde kom van Ede binnen kwamen.

Na de Simon Stevin kazerne kwamen we op de Ginkelse heide. We misten hier een pijl waardoor we een tijdlang langs de N224 bleven lopen, over een brede zandweg. Bij de derde splitsing zonder pijl besloten we af te slaan, mede met behulp van onze GPS. De kaart op de GPS was wel moeilijk te bekijken vanwege regendruppels op onze bril en regendruppels op ons GPS-apparaat.

Aan de rand van de Ginkelsche Heide troffen we weer een pijl en kwamen, na kruising van de A12-snelweg en de spoorlijn, bij de verzorgingspost. We zaten in de achterhoede. Mede daardoor was de erwtensoep op. Nu hielden we hier wel een rust. Na een poosje stelde één van de verzorgingsmedewerker voor om de motor, die de elektriciteit regelde, uit te zetten. Toen deze was uitgezet vroeg een andere verzorgingsmedewerker hoe nu thee gezet kon worden, want de theevoorraad was inmiddels op. Dan moeten de resterende wandelaars maar koffie drinken, was het antwoord.

Hoekelumse Bossentocht

Edese Heide gezien vanaf de Koeweg We vervolgden ons pad over de Bosbeekweg, Na een afslag kwamen we langs Celtic Fields. Over de Panoramaweg liepen we nu in de richting van res­tau­rant de Pa­no­ra­ma­hoe­ve. Maar vlak hiervoor sloeg ons pad af. We besloten even naar de Pa­no­ra­ma­hoe­ve te lopen. Op het terras stond een standbeeld van twee kinderen, waarvan er één op een schommel zat.

We volgden nu de Dikkenbergweg. Na nog een bospassage kwamen we opnieuw bij de A12-snelweg en volgde deze. De parkoersarchitect had ken­ne­lijk wat met de snelweg. Na 7 uur lopen werd de finish bereikt.

Zoals al gezegd viel het traject waarbij we op korte afstand langs de A12-snelweg tegen omdat het lawaai teveel gehoord werd. Voor een bostocht kom je niet alleen voor het bos, maar ook voor de rust. De lus van de 30 km route voerde grotendeels over fietspaden. Persoonlijk hadden we hier wat meer bospaden willen hebben. Het na­tuur­gebied Planken Wambuis was heel mooi. De regenbui onderweg duurde ongeveer een uur.
naar de top van deze pagina

Henri Floor