Op zondag 12 augustus 2012 was alweer de laatste wandeldag. We verlieten Berg en Terblijt in noord-westelijke richting. Daarbij liepen we door bosgebied De Dellen. We kreeg uitzicht op de groeve Curfs, een zeer grote groeve.
De Curfsgroeve, een spectaculair stukje Zuid-Limburg
Diep verscholen in de bossen tussen Meerssen en Berg ligt de Curfsgroeve. Deze 40 hectare grote groeve is na beëindiging van de mergelwinning door Ankerpoort in 2009 overgedragen aan de provincie, die de groeve in beheer heeft gegeven bij Stichting het Limburgs Landschap. Momenteel wordt de groeve ingericht met provinciale subsidie om deze in het komend voorjaar open te stellen voor het grote publiek. Daarmee wordt dit spectaculaire stukje Zuid-Limburgs landschap voor het eerst in 60 jaar toegankelijk.
In de vijftiger jaren startte de familie Curfs met deze mergelgroeve tussen Meerssen en Berg. Begin jaren tachtig nam Ankerpoort de winning van mergel over en uiteindelijk ontstond een groeve van ruim 40 hectare. Een aantal steilwanden van 40 tot 50 meter hoog zijn nog aanwezig en er ligt op de groevebodem van mergel een laag löss en leem. Hierdoor is een zeer afwisselend gebied ontstaan van spectaculaire mergelwanden, schraal- en kalkgraslanden, kalkmoeras, tijdelijke watertjes en hellingbossen. In het noordelijk deel van de groeve ligt een grote waterplas, het ‘bergmeertje’.
Omwille van de veiligheid is de groeve altijd afgesloten geweest. De groeve is en blijft een gevaarlijk gebied. Van de steilwanden donderen regelmatig grote brokstukken mergel naar beneden. Het regenwater heeft vrij spel heeft en de nauwelijks begroeide bodem vinden heuse modderstromen plaats. Dat zijn gevaarlijke situaties waar Het Limburgs Landschap de bezoekers niet aan bloot wil stellen.
We kruisten de A79 snelweg. Daarop werd Meerssen bereikt. De route voerde op korte afstand langs de Basiliek. We besloten de Basiliek van binnen te bekijken. Maar we werden door de toegangsdeur tegengehouden omdat deze op slot was. Het was ook nog vroeg op deze zondagochtend. Het was 8:15 uur.
We verlieten Meerssen in noordelijke richting, in de richting van Humcoven en Schietecoven. De rijbaan naar het noorden van de A2 werd overgestoken via een nieuw aangelegde brug annex wild-ecoduct. De eerste rustpost werd bereikt bij café restaurant Bergrust in Kasen. Na de rust werd de rijbaan naar het zuiden van de A2 overgestoken.
Over de autosnelweg A2 ter hoogte van Meerssen/Bunde zijn ter versterking van de natuur in de Landgoederenzone de ecoducten Bunderbosch en Kalverbosch gerealiseerd. Deze ecoducten zijn vrijdag 16 december 2011 opgeleverd. Dit is tevens het eerste zichtbare resultaat van het project A2 Maastricht.
De ecoducten overspannen op twee plaatsen de A2: aan de westzijde vindt men het ecoduct Bunderbosch en aan de oostzijde het ecoduct Kalverbosch. De barričres voor de natuur in dit gebied worden op deze manier opgeheven. Op de ecoducten zijn lichtschermen geplaatst om verblinding van dieren door weg- en autoverlichting te voorkomen. De vele bijzondere en beschermde dieren in dit gebied, kunnen via de ecoducten veilig en in alle rust oversteken.
Opdrachtgever is het Projectbureau A2 Maastricht. Hierin werken het Ministerie van Infrastructuur en Milieu en de gemeente Maastricht samen. Staatsbosbeheer zal de natuur op en rond de ecoducten beheren. De gemeente Meerssen beheert het nieuwe wandelpad en Rijkswaterstaat de brugconstructies.
Nu zetten we koers naar het Bunderbosch. We kwamen bij een hele steile trap naar beneden. Vorig jaar waren we hier ook al geweest. Ik had toen een alternatieve vervolgroute gevonden, die ik dit jaar ook volgde. Het Bunderbosch ging over in het Geullerbosch dat op zijn beurt overging in het Armenbosch. De wandeling voerde af en toe over hele steile paden, waarbij de hellingen soms ook heel steil waren. We besloten tijdens deze tocht om volgende jaren deze route niet meer te .
We kwamen nabij het centrum van Geulle. Daartoe moest je wel door een tunnel onder de spoorlijn lopen. De gemarkeerde wandelroute liep echter niet het centrum in waarop we besloten even van de route af te gaan. Meteen na de tunnel stond een bankje waarnaar we opzoek waren.
Aan de voet van de Snijdersberg voerde onze wandeling over een steile trap naar boven. Steile trappen naar boven gaan mij beter af dan omgekeerd. In Hussenberg was de tweede rustpost. Deze was gelegen in een groot huis voor ouderen. Er was buiten veel schaduw om in te zitten.
We verlieten buurtschap Hussenberg weer. Via buurtschap Snijdersberg en buurtschap Stommeveld zetten we koers naar buurtschap Moorveld. Maar voor Moorveld sloegen we af en volgen weer mooie veldwegen.
We kwamen opnieuw bij het Armenbosch. We volgden hier de bosrand overgaand in het Geullerbosch. Door Kasen werd de laatste rustpost weer bereikt. Op weg hier naar toe zagen we nog een vliegtuig opstijgen van vliegveld Maastricht-Aachen. Via de buurtschappen Humcoven en Raar werd koers gezet naar de finish. Daarbij waren meerdere zweetdruppels te trotseren want ook deze laatste wandeldag was het warm wandelweer in combinatie met de sterke stijgingen en afdalingen.
De A79 werd weer gekruist evenals iets verderop de spoorlijn Maastricht-Valkenburg. Via buurtschap Vroenhof werd bij Geulhem de Geul bereikt. Over dezelfde route als de voorgaande wandeldag werd de finish bereikt. Nu was het erg lawaaierig vanwege het feestelijke onthaal op deze laatste dag. Na het afmelden haasten we ons weg, want de volumeknop van de versterkers stond weer op maximaal.
Het was weer een groot feest geworden. Alle wandeldagen waren een groot succes, mede dankzij het mooie en zonnige weer en de 300 vrijwilligers die aan deze vierdaagse meewerkte. Evenals de organisatoren danken wij hen hartelijk voor deze vierdaagse. Hopelijk kunnen wij het volgend jaar onze 25e herinnering in ontvangt nemen. Het IVV-nummer was 10908.
Henri Floor
