Van 9 t/m 12 augustus 2012 werd voor de 25e maal de Heuvelland4daagse georganiseerd. De start en finish was elke dag vanuit zaal ´t Vöske te Berg en Terblijt in de gemeente Valkenburg aan de Geul.
De eerste wandeldag, donderdag 9 augustus 2012, voerde de 28 km route naar Huize Blankenberg waar de eerste en derde rustpost was en Banholt voor de tweede rustpost. Bij de start was het erg rustig en er stonden nog geen bankjes buiten. Anders was dat toen we later bij de finish kwamen. We verlieten Berg in zuidoostelijke richting. Als eerste doorkomstplaats werd Terblijt doorkruist. Verder liepen we naar buurtschap Wolfshuis. Hier kregen we zicht op de plaatselijke molen. De route voerde elke dag over veldwegen en -paden. Daarbij kwamen we langs onafzienbare velden begroeid met maïs- en korenvelden. voor buurtschap Groot Welsden sloegen we af.
Na kruising met de N278 (Maastricht-Gulpen) werd Huize Blankenberg bereikt. Hier was de eerste rust- en controlepost. We vervolgden ons pad en liepen even in de richting van Cadier en Keer. Deze plaats zou een volgende dag nog bezocht worden. Nu sloegen we ruim voor deze plaats af en dwaalden vervolgens door het Savelsbos.
We liepen om Eckelrade heen. Verder voerde de wandeling langs de rand van buurtschap Herkenrade. Daarbij kwamen we langs een Mariagrot. Bij de Mariagrot stond de tekst:
Als is aan niemand zeggen kan
wat mij ´t hart doet breken
dan ga ik in mijn droefheid stil
tot Jezus Moerder spreken
Daarop werd Banholt bereikt. Ook hier was een Mariagrot, enigszins vergelijkbaar met die in Herkenrade. Hier was de tweede rustpost in zaal Harmonie Amicitia. Het was deze dag, net als andere wandeldagen, warm weer en dus korte broeken weer.
Banholt werd in noordelijke richting verlaten. In een vrijwel rechte lijn werd koers gezet naar Margraten. We konden nog net het bord van de bebouwde kom van Margraten zien, maar meteen sloegen we af. Nu kwamen we langs de Amerikaanse begraafplaats.
De Amerikaanse begraafplaats ligt langs de Rijksweg Maastricht-Vaals in de gemeente Eijsden-Margraten. Het is één van de grootste begraafplaatsen ter wereld. Niet minder dan 8301 Amerikaanse bevrijders liggen er begraven. De witte marmeren kruizen en Davidsterren herinneren ons aan deze vaak jonge militairen, die in de Tweede Wereldoorlog hun leven gaven voor onze vrijheid.
De begraafplaats wordt jaarlijks nog door ruim 200.000 belangstellenden bezocht. De specifieke opstelling van de kruizen en de situering in het mooie, glooiende landschap, maakt deze begraafplaats bijzonder sfeervol.
In de marmeren muren van het Ereplein staan de namen gebeiteld van 1722 vermisten van de land- en luchtstrijdkrachten. Een rozet bij een naam geeft aan dat de stoffelijke resten van deze gesneuvelde bevrijder op een later tijdstip alsnog gevonden zijn.
Op de begraafplaats sieren Bloemen vele graven. Bloemen die gelegd zijn door mensen die het graf van deze bevrijders hebben geadopteerd en daarmee hun dankbaarheid willen tonen aan de gevallenen en hun nabestaanden. Op geregelde tijden speelt het carillon het Amerikaanse en Nederlandse volkslied.
Langs de rand van Honthem werd Huize Blankenberg bereikt. Hier was de derde rustpost. Na de rust werd de N278 weer overgestoken en even gevolgd. Nabij Cadier en Keer waren werklui bezig met het kortwieken van een heg. Daarbij werd gebruik gemaakt van een machine die niet gebruikt kon worden als er wandelaars langs liepen. Het werk werd dus heel regelmatig stilgelegd. Via de Schepersbergroeve kwamen we in buurtschap Klein Welsden. In buurtschap Gasthuis overwogen we even om nog een rust te nemen bij café Het Plateau. Nu was het nog een klein eindje naar de finish.
De voorgaande week hadden we nog meegedaan aan de Kempische Wandel3daagse. Mede hierdoor lagen we deze dag tijdig in bed om goed uitgerust aan de tweede dag te beginnen. Het IVV-nummer was 10905.
Henri Floor
