Airbornepad: Heteren - Arnhem
Op zondag 29 juli 2012 vervolgden we ons pad niet op de plaats waar we de voorgaande dag waren geëindigd. We waren op 28 juli gelopen tot aan de voet van de A50 snelweg-brug over de Rijn aan de zuidzijde van de Rijn. Om organisatorische redenen vervolgden we de route aan de noordzijde van de Rijn nabij de brug over de Rijn van de A50.
We liepen door bosgebied Boersberg naar kasteel Doorwerth. Het had de voorgaande nacht geregend en daardoor waren de wegen en paden flink natgeregend. Een dichtgegroeid pad met braamstruiken en brandnetels lieten we links liggen. Bij kasteel Doorwerth liepen we eerst naar de binnenplaats. Daarna liepen we om het kasteel heen. We maakten hier talrijke foto's.
We kruisten de Italiaanse weg. Daarna liepen we een tijdlang parallel aan de Fonteinallee. Verschillende keren kregen we uitzicht op de Rijn, de Betuwe in. verderop kwamen we over landgoed Duno. Hier was een groot grasveld met flinke vergezichten.
Daarna liepen we tussen twee pilaren door. Op de linker stond HUNZE en op de rechter SCHANS. Op de eigenlijke Hunzeschans, een groot rechthoekig grasveld kwam de route van het Airbornepad niet. Omdat ik hier eerder was geweest besloot ik wel de Hunzeschans op te lopen. Ook hier hadden we fraaie uitzichten op de Rijn.
Daarop werd Heveadorp bereikt. Buiten het dorp kwamen we in de Valkeniersbossen langs een groot rond stenen bouwwerk, dat in hoogte hooguit 2 meter hoog was.
Dit zeer groot ronde stenen bouwwerk is een filterkelder, die dateert uit het begin van de 20e eeuw. Het water van de beek werd hier gezuiverd en teruggepompt naar de bedrijfsgebouwen van de toenmalige cacaofabriek. Dit was een uniek milieuvriendelijk monument uit het begin van deze eeuw. In 1976 ging de fabriek failliet. Nu is Heveadorp een luxueus forensendorp.
We kwamen bij de Westerbouwing. Hier hadden we weer een georganiseerde rust. We maakten hier kennis met de eigenaar van Westerbouwing. Over een trap daalden we af. We volgden de Veerweg naar Oosterbeek. We kwamen bij het Kerkpad. Dit was een leuk smal pad dat nu echter afgesloten was. Voor wandelaars van de NS wandeling was een omleiding aangegeven. Dit bleek ook voor het Airbornepad te gelden. Daarbij kwamen we langs de Oorsprongbeek en Laag Oorsprong.
We kwamen weer op de officiële route uit. Dat was aan het einde van het Kerkpad. Over een lange vlonder kwamen we bij het kerkje te Oosterbeek met een Airbornemonument. Langs de Pieterbergseweg kwamen we langs Huize De Herberg. Verder kwamen we langs de Pietersberg en de Hemelse berg.
In het park bij het Airborne Museum ‘Hartenstein’ stonden hele dikke bomen. Omdat het deze wandeldag een zondag was ging het museum pas om 12:00 uur open en daar hadden de belangstellende geen zin in om op te wachten. Wel kon door een dame gebruik gemaakt worden van het toilet. Het Bevrijdingsmuseum was dus niet hermetisch gesloten.
Hét museum over de Slag om Arnhem van september 1944, gehuisvest in de imposante 19e eeuwse Villa Hartenstein (het voormalig hoofdkwartier van de Britten tijdens de slag), biedt 1700 m² historie en beleving. In de geheel vernieuwde presentatie komen verhalen tot leven van zowel de Britse, Poolse en Duitse militairen, als die van de burgers die doodsangst doorstonden. Het museum toont een grote collectie authentieke wapens, documenten, films en foto's. In de met prijzen bekroonde Airborne Experience (900 m²) waan je je letterlijk midden in de strijd. In deze ondergrondse ruimte ervaar je op indringende wijze het verloop van de Slag om Arnhem.
Aan de overzijde van de Utrechtse weg stond een standbeeld dat pas sinds 2011 hier geplaatst was en een soldaat voorstelde met een klein kind aan de hand. Het standbeeld was haast levensecht gemaakt, zo mooi was het. verderop op het grasveld stond een hoog gedenkteken waarvan de eerste steen door Majoor Generaal Urquhart gelegd was.
Langs de westkant en de noordkant van de bebouwde kom van Oosterbeek kwamen we langs of door De Sonnenberg en de Bilderbergbossen. Daarop werd het NS treinstation bereikt. Daarop liepen we naar de beroemde Airborne-begraafplaats. Hier gebeurde iets wat ik totaal niet verwacht had. Mijn fototoestel meldde dat de geheugenkaart vol was. Ik had al een keer eerder meer foto's gemaakt. Maar ik bedacht me nu dat stond de bestandsgrootte van iedere foto veel lager was ingesteld. Daarop verwijderde ik een aantal foto en veranderde de bestandsgrootte waardoor ik weer foto's kon maken.
Iets verderop, bij de parkeerplaats van de Airborne-begraafplaats, vernamen we dat er problemen waren. Daardoor vervielen de overige geplande tussenrusten. Maar we troffen elkaar wel in Arnhem. We volgden nu globaal de spoorlijn naar Arnhem, een paar maal wisselend van spoorzijde. Daarbij kwamen we door Landgoed Boschveld en Landgoed Mariëndaal.
Ruim voor het centraal station van Arnhem staken we de spoorlijn over. Verder kwamen we langs het voormalige Elisabeth Gasthuis. Bij de Rijnkade lag een heuveltje waar jongeren aan de zuidzijde van het heuveltje bezig waren met het aanbrengen van graffiti kunstwerken. Enige graffiti kunstwerken legde ik op de gevoelige plaats vast.
We volgden de Rijnkade tot het Eusebiusplein. Hier bewonderden we de fraaie toegangspoort van het oude Arnhem. Op de daaropvolgende Markt moesten we eigenlijk gehoorbeschermers dragen. Voetbalclub Vitesse organiseerde een fanclubdag en daarbij moest de volumeknop van de luidsprekers kennelijk op maximaal staan.
We liepen met een ruime bocht om de Eusebiuskerk heen. Daarbij kwamen we nog langs een gedenkteken ter nagedachtenis aan vier omgekomen Arnhemmers in de tweede wereldoorlog. In een zijstraat zagen we ook nog een synagoge staan. Verder kwamen we nog langs de John Frost brug, het Airborneplein, een park en Musis Sacrum alvorens het NS station werd bereikt.
Daarna liepen we naar het afgesproken verzamelpunt. Met het busje werd ik met nog twee andere wandelaars naar het trein- en busstation gebracht. De anderen reden mee naar Arnhem. Met de bus reisde ik huiswaarts.
Henri Floor
