Op
maandag 23 juli 2012 hadden we een uitstekend ontbijt gehad. Ik was weer de grootste eter. Bij de Stayokay vervolgden we onze wandeling. We liepen door bossen. Af en toe waren de bospaden behoorlijk smal. Het eerste ven waar we langs kwamen was het Vlasrootven. We zetten nu koers naar Waalre. Het was opnieuw een warme dag. Na ruim 3 km wachtte de reisleider ons op in het centrum van Waalre. Dat was vlak bij de stempelpost. De stempelpost was nog gesloten. Toen wij naar de stempelpost toeliepen voelden we toch aan beide deuren of ze op slot waren. Een deur was niet op slot en we hoorden binnen luidde muziek. Toen we de deur opende werd de muziek getemperd. Ons werd medegedeeld dat ze nog gesloten waren. Op onze vraag of we wel een stempeltje konden krijgen bleek dit wel te kunnen.
We verlieten Waalre in de richting van Veldhoven. Maar voor de gemeentegrens boog ons pad af. Op de topografische kaart is heel duidelijk het grillige verloop van de gemeentegrens te zien. Als grens diende oorspronkelijk de meanderende Dommel. Na kanalisatie van enige delen van de Dommel wijkt hierdoor de gemeentegrens af. verderop kwamen we langs het meer Gat van Waalre.
We kruisten de A2 snelweg. Er was hier een parkoerswijziging. Hoewel ik van mening was, dat ik alle parkoerswijzigingen duidelijk had bekeken, bleek dat ik deze parkoerswijziging te laat opmerkte. Dat kwam mede doordat de overige wandelaars voor mij de oorspronkelijke route volgden tot het punt waar ze de oorspronkelijke route niet meer konden volgen en zelf een parkoerswijziging maakte. Dat kon doordat de voorste loper met een GPS apparaat liep.
We kwamen bij het riviertje de Tongelreep en volgden dit noordwaarts. Bij de Genneper Watermolen hadden we een rust. Hier gebruikten we onze lunch. Ook haalden we hier een stempel voor onze stempelkaart.
In de 17e eeuw werd de watermolen ingezet als volmolen. Later was de Gennepermolen olie- en graanmolen, in 1801 werd vergunning aangevraagd om daartoe een tweede waterrad aan te brengen. Pachter Antoon Holten kocht het molencomplex in 1884 en zijn dochter Marie volgde hem op, zij was zeven jaar lang mulder van de molen. In het huis naast de molen was tot 1935 een café gevestigd, het was geliefd om de specialiteit Dommelpaling in gelei. De aal werd door de molenaar in de Dommelwiel gevangen en was een goede bijverdienste. Sinds 1961 is de gemeente Eindhoven eigenaar van de molen
November 2008 is de Gennepermolen prominent in het nieuws, de topattractie is een roodborstje. Sjef van Stekelenburg uit Eindhoven, zaadhandelaar gevestigd in de Gennepermolen, had kort voor zijn dood aan familie en klanten verkondigd dat hij zou terugkeren als een roodborstje. Het beestje was zijn lievelingsvogel vertelt zijn zoon, maar de familie lachtte destijds om zijn voorspelling.
De dag na Sjefs overlijden in januari 2007 zat een roodborstje op de molensteen bij de molen, precies de plek waar de zaadhandelaar altijd verpoosde, en de vogel vond al gauw de weg naar binnen. Sjef, zo werd de vogel gedoopt, ging al snel op de kassa zitten en vliegt rakelings over de klanten heen. Hij schranst uit de open schepbakken en is ‘hartstikke tam’. Schoondochter Mary: "Het vogeltje is net zo'n dikkerdje als Sjef was. Die had ook de hele dag honger."
We kwamen weer bij de Dommel om even later bij de samenvloeiing van de Tongelreep in de Dommel te komen. We bleven de Dommel tot het stadhuis van Eindhoven volgen. Hier was een monument waarvoor de route even van de Dommel afliep. Langs het volgende stuk langs de Dommel door Eindhoven stonden talrijke informatiepanelen over hoe het hier in het verleden was.
Nabij het Centraal station van Eindhoven kruisten we de spoorlijn maar het station zelf zagen we niet. Opnieuw bleven we de Dommel volgen. Op een paar banken zaten enige travestieten. De dames hadden vrij zware stemmen en een baard kwam ook wat vreemd over.
Nabij Sportcentrum Technische Universiteit ontbraken de markeringen. De voorgeprogrammeerde GPS route was hier meer dan welkom. We staken de Insulindenlaan over en liepen verder langs de Kasperdonksche Plas. De Dommel werd weer opgezocht en even gevolgd.
We waren inmiddels in Woensel aangekomen. Langs de oostkant van Woensel loopt de Dommel. Omdat hier langs de Dommel flinke renovatiewerkzaamheden plaatsvinden hadden we hier eigenlijk de hoogwater variant moeten volgen. Maar ook ditmaal kwamen we daar te laat achter. Zo erg was dat eigenlijk ook weer niet. Want nu liepen we zoveel mogelijk de officiële route. Wel liepen we hierdoor meer kilometers dan de hoogwater variant.
Via Ekkersrijt werd het Wilhelminakanaal bereikt. Aan de overzijde van het kanaal bevonden we ons in Son. Hier was het eindpunt van de dagroute. We werden weer naar verschillende overnachtingadressen gebracht.