wandeling van Driebergen naar Wageningen

Ik had al geruime tijd zin om een lange wandeling te maken zoveel mogelijk bij daglicht. In dit jaar­ge­tij­de, midden juni, gaat de zon al om 5:20 uur op en daar wilde ik optimaal van profiteren.

Eerst dacht ik aan de Kennedymars te Rijsbergen. Op de website van deze organisatie wordt echter niet aangegeven hoelang je over de tocht mag doen. Bij veel Kennedymarsen mag je 20 uur over de tocht doen, maar dat is niet overval het geval. In 2005 heb ik aan deze Kennedymars deelgenomen, maar toen was de start om 24:00 uur hetgeen voor mij aan­trek­ke­lij­ker was.

Later bedacht ik dat ik in een mooi gebied woon er daar ook mooi kan lopen. In 1996 heb ik voor Euraudax een 75 km tocht uitgezet en mede ge­or­ga­ni­seerd van Driebergen naar Arnhem. Ik besloot om deze tocht na te lopen. De officiële start was vanaf station Driebergen-Zeist maar ik besloot de tocht van huis uit te lopen. Met afstandmeten.nl voerde ik zo goed mogelijk de route in. Daarna downloadde ik de route en zette hem op mijn GPS-apparaat, zodat ik niet met een routebeschrijving hoefde te lopen.

Op zaterdag 16 juni 2012 verliet ik om 4:55 mijn huis. Het was ongeveer 20 tot 25 minuten lopen naar het eerste bos. Om 5.16 betrad ik het bos en dat was dus maar 4 minuten voordat de zon officieel opging. Want bij bosgebieden staat vaak het bordje met de tekst: alleen toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang.

We liepen over landgoed Bornia en op een gegeven moment hoorden we zachtjes het geluid van een automotor. Het bleek dat de boswachter al zijn ronde deed. Het was op dat moment ongeveer kwart voor zes.

We verlieten landgoed Bornia weer. We liepen onder de spoorlijn Utrecht-Maarn en de A12-snelweg door en zetten koers naar camping het Grote Bos te Doorn. Daarna kwa­men we langs de Maarnsche Berg. Op een bankje hielden we onze eerste rust. Ik trok nog een poloshirt aan, want het was toch nog aan de frisse kant. We staken de door­gaan­de weg van Doorn naar Maarn over. Nu dwaalden we door de Kaapse Bossen en boswachterij Leersum. Bij landgoed Dartheuvel beklommen we de Darthuizerberg. Net voorbij de top hielden we een rust op een bankje.

We daalden we Darthuizerberg af. We staken de door­gaan­de weg van Leersum naar Maarsbergen over en op­nieuw steeg ons pad. Nu was dat voor de beklimming van de Donderberg. Door de noordkant van Leersum liepen we naar de Scherpenzeelseweg. Hoewel de GPS aangaf, dat we hier RD moesten, bedacht ik mij dat ik de route hier moest aanpassen voor een bezoek aan een supermarkt. Na het nuttigen van een liter melk met een lekker smaakje (kokos) vervolgden we ons pad.

We verlieten Leersum over de Achterweg. In een weiland stond een koe met een kalf. Verderop kwa­men we langs een schaapskooi. Voor de toe­gangs­deur stond een aanhangwagen met balen stro. Deze wer­den op de zolder van de schaapskooi gelegd. Daarna kwa­men we op korte afstand langs kasteel Zuy­le­stein.

Nu na­der­den we Amerongen. Twee wandelaars kwa­men ons met een flink tempo tegemoet gelopen. Zij liepen de door de Rotary club ge­or­ga­ni­seerde 8e Heuvelrugtocht vanuit Vee­nen­daal. Ik had het plan om aan deze tocht mee te doen indien voor deze dag slechter weer was voorspeld. In het centrum van Amerongen hadden we bij café De Tram een bin­nen­rust.

Toen we verder liepen kwa­men we langs café restaurant Buitenlust. Het bleek dat wandelaars uit Vee­nen­daal hier een rustpost hadden. Nabij Huize Zandvoort verlieten we Amerongen. Langs de Amerongse Bovenpolder liepen we naar Elst en kwa­men hier langs de monumentale molen 't Wissel. We staken de door­gaan­de weg tussen Amerongen en Elst over. We volgden hier de geasfalteerde Bosweg. Daarbij kwa­men we langs Caravanpark De Tabaksschuur. Aan het einde van de geasfalteerde Bosweg kwa­men ons weer wandelaars van de tocht vanuit Vee­nen­daal tegemoet gelopen. Hier sloegen we af en zagen verder geen wandelaars meer van de tocht vanuit Vee­nen­daal.

We liepen nu langs de noordkant van Elst. We kwa­men bij een smal pad, dat ook fietspad. We waren dan ook verbaasd dat dit fietspad behoorlijk was dichtgegroeid. We baanden ons een weg door het hoge gras en aan het eind van het pad voelden we even goed aan onze inmiddels blote benen of geen teek op onze benen was achtergebleven.

We staken de door­gaan­de weg van Elst naar Vee­nen­daal over. Nu dwaalden we door beschermd na­tuur­ge­bied Plantage Willem III. Op een bankje hielden we een rust. We aten en dronken wat. We hadden hier een fraai vergezicht richting de Rijn, die we echter niet zagen en de Betuwe in. Twee dames kwa­men ons voorbij gelopen. Vermoedelijk liepen zij een traject van het Trekvogelpad.

We vervolgden ons pad. Nu zetten we koers naar Kwintelooijen. Door landgoed Remmerstein en de Stadsbossen Rhenen werd koers gezet naar Rhenen. Voor Rhenen kwa­men we nog over de 49.5 meter hoge Lijster Eng. In Rhenen gingen we eerst naar een supermarkt. We kochten onder andere een liter melk met een lekker smaakje (banaan/kiwi) en dronken dit op nabij een cafetaria. Daarna aten we een portie friet in het cafetaria. Hier hadden we tevens een rust.

Verder liepen we naar de Cunera kerk en het stad­huis van Rhenen. Door uiterwaarden en over een traject van het Trekvogelpad en het Stichtse Dor­pen­pad verlieten we Rhenen. We liepen onder de Grebbeberg door. We kwa­men op de door­gaan­de weg van Rhenen naar Wageningen maar we sloegen me­teen weer af en volgden de Grebbedijk. Aan onze rechterhand lag na­tuur­ge­bied De Blauwe Kamer.

We sloegen af over de Afweg. We liepen hier op de grens van de plaatsen Rhenen en Wageningen en de provincies Utrecht en Gelderland. We sloegen af over de Wageningse Afweg. In de tuin van een huis stond een grote opblaasbare pop, die een 50 jarige Abraham voorstelde en die op een groot glas bier zat.

We kwa­men in Wageningen. Bij een bushaltehokje besloten we een rust te houden. De wind zorgde er op dit moment voor dat het te fris is om onbeschermd te zitten en in het bushokje zaten we uit de wind. Daarna liepen we naar het centrum van Wageningen. We kwa­men langs mijn geboortehuis, want ik ben Wageninger van geboorte.

Via de Markt wilden we door de Hoogstraat naar Hotel de Wereld lopen. Maar er was wat op de markt ge­or­ga­ni­seerd. Daardoor was het in Hoogstraat heel druk en niet fijn voor wandelaars om tussen de massa door te lopen. Via een paar omwegen werd hotel de Wereld alsnog bereikt.

We verlieten de bebouwde kom van Wageningen over de Veerweg. We sloegen af over het bergpad en volgden dit mooi smalle pad achter huizen langs. Het Bergpad loopt over de flanken van de voet van de Wageningse Berg. Op een bankje verwisselden we de korte broek voor de lange, want het begon weer frisser te worden. Verderop liepen we onder de Wageningse Berg in de richting van Renkum.

We waren inmiddels al 11½ uur onderweg en opeens kwam in ons op, hebben we nog wel zin om naar Arnhem te lopen. We waren best vermoeid en we na­der­den nu een verkeersweg waarlangs een bushalte was. Als we hier de route zouden vervolgen, dan zou de eerstvolgende geschikte gelegenheid om de route af te breken pas 10 km verderop zijn.

We besloten de tocht aan de voet van de Wageningse berg aan de kant van Rhenen af te breken. Het was een mooie wandeldag geweest met goed weer. Het was voor 99% droog gebleven. Met de bus reden we huiswaarts.

Coos had deze dag een wandeling met een vriendin gemaakt. Op weg naar het beginpunt van haar wandeling trof zij op het Centraal station van Utrecht vier wandelaars uit Friesland die op weg waren naar Amsterdam voor de wandeling Amsterdam-Leeuwarden.

Henri Floor