Op zaterdag 18 februari 2012 organiseerde RS80 een 25 km tocht vanuit Woerden. De start was vanuit Gebouw Brediushonk op ongeveer 10 minuten lopen vanaf het station. Hoewel wij niet zo vaak tochten van RS80 lopen, zagen we talrijke bekenden van vooral WS78 tochten. Zo troffen we de vorige voorzitter van WS78. Hoewel hij over een maand een ingrijpende hartoperatie moet ondergaan, was hij hier toch maar present samen met zijn liefhebbende vrouw.
We verlieten de start door het Brediusbos. We staken de Oude Rijn over via de Meanderbrug. Door een nieuwbouwwijk werd de meanderende Oude Rijn opnieuw bereikt. We volgden de Oude Rijn nu wisselend langs beide oevers tot aan Geestdorp. Hier liepen we verder langs de Teckopsche Molenvliet. Langs de kant stonden hier recentelijk geknotte wilgen. Op een kruising met de Houtdijk zagen we twee mooie boerderijen liggen waaronder boerderij Veldzicht.
Vlak voor het einde van het Houtdijkerpad sloegen we af en volgden nu de lange Hollandse Kade. We kwamen uit op de Rodendijk en even later in Laag Nieuwkoop. Hier was op de 10 km de verzorgingspost. We lieten ons de koffie en de erwtensoep goed smaken.
Verderop in Laag Nieuwkoop zagen we een eendennest in een sloot. Bij een rotonde met stenen schapen verlieten we Laag-Nieuwkoop. We volgden nu de Polderweg. Langs de kant van de weg zagen we gele borden met de vermelding van natuurgebied Haarzuilens, Klein Limburg. We zagen in de kasteeltuin van kasteel De Haar een heel opvallende brug.
Bij buurtschap Ockhuizen volgden we de Ockhuizerweg. We bleven de kasteeltuin aan onze rechterhand houden en zagen op een gegeven moment heel veel sneeuwklokjes bij elkaar staan. Een oude rechthoekig stellage uit 1898 heette ons in Haarzuilens welkom. Bij een bushaltehokje besloten we een rust in te lassen, want de drie zitplaatsen op de verzorgingspost waren bezet. De webmaster van rs80.nl passeerde en groetten wij uiteraard beleefd.
Nu kwamen we door het plaatsje Haarzuilens. Voor de fotografen was het nu een lust om talrijke fraaie huizen op de gevoelige plaat vast te leggen. En daar was ik er één van. Het hoogtepunt hier was wel het restaurant 't Wapen van Haarzuylen. Naast het restaurant stond een fraai bushokje waar andere wandelaars dankbaar gebruik maakten van een bankje.
We liepen hier in Haarzuilens langs de Brink. Midden op de Brink stond een oude dorpspomp met fraai wapen. We verlieten de bebouwde kom van Haarzuilens bij een groot en imposant hekwerk van kasteel De Haar. Over de Bochtdijk kregen we alsnog uitzicht op Kasteel De Haar.
Bij een toegangspoort, waarnaast twee stenen torens waren gebouwd, konden we het terrein oplopen. Na nog een poort werd het Stalplein bereikt. Rondom dit plein waren alle bouwwerken voorzien van rood-wit gekleurde deuren en luiken. Hier was ook de toegang tot het kasteel. Een wandelaar voor ons kwam naar buiten gelopen met de mededeling dat een rondleiding € 12,50 kostte. Hier was ook een openbaar toilet. Toen ik het toiletgebouw verliet vroeg iemand aan mij of ik hier koninklijk had gezeten. Nee was mijn antwoord, maar wel koninklijk gestaan.
Landgoed Haarzuilens ligt op de overgang van rivierendelta naar laagveengebied. De Oude Rijn heeft hier het landschap in de laatste 3000 jaar gevormd. Door rivierafzetting van zand, klei en grind ontstonden de hooggelegen zandgronden. Daarnaast liggen de laaggelegen veenweidegronden. Vanaf de Middeleeuwen werd het veen ontgonnen en de grond geschikt gemaakt voor landbouw. Er ontstond een landschap van rechte stroken land en smalle slootjes.
Natuurmonumenten beheert de landerijen die bij kasteel De Haar horen. Kasteel De Haar en het bijbehorende kasteelpark zijn eigendom van Stichting Kasteel de Haar en zijn zeker een bezoek waard. Het dorp Haarzuilens is ruim 100 jaar geleden naar de huidige locatie verplaatst. Eerst lag het binnen het kasteelpark. Het dorp met de brink is, net als het kasteel, een ontwerp van Cuypers. Het draagt dezelfde kenmerkende rood/witte kleuren als het kasteel.
We vervolgden ons pad over de Rijndijk. Daarbij kwamen we langs restaurant Kort-Jak dat aan het einde van het KortJaksepad lag. Inmiddels waren we in Harmelen aangekomen en was de straatnaam gewijzigd in Breudijk. Door de Breudijkertunnel liepen we onder de spoorlijn Woerden-Utrecht door. Op de Appellaan werden we gepasseerd door een fietser die zeer opvallend licht roze gekleurde kleding droeg. Hij was dan ook op weg naar de plaatselijke carnavalsoptocht, waarvan we de muziek reeds hoorden. We volgden de Jonckheerelaan langs de Bijleveld naar het centrum van Harmelen. De Bijleveld komt in Harmelen samen met de Leidse Rijn en de Oude Rijn.
In Harmelen kwamen we eerst langs de grote Rooms Katholieke Sint Bavo kerk. Nadat we de Oude Rijn waren overgestoken kwamen we langs de PKN-kerk. Het was nu wel een heel aparte ervaring om hier door het centrum van Harmelen te lopen. Vanwege de komende carnavalsoptocht stonden de mensen op de stoepen langs de kant van de weg. En jij als wandelaar liep daar midden op de weg.
De carnavalsoptocht werd georganiseerd door de Harmelense Carnavalsvereniging De Kwakbollen.
Het refrein van het Kwakbollenlied luidt :
De Grote Kwak is weer boven gekomen
Dus alle bolletjes zijn weer tevree
Ja, Grote Kwak is weer boven gekomen
Nu telt je geld of wie je bent niet meer mee
Bij het verlaten van het centrum van Harmelen kwamen we talrijke mensen tegen, al of niet verkleed, die op weg waren naar de carnavalsoptocht. Op 18,5 km werd de binnenrust bereikt in een sporthal. We lieten ons hier een volle beker halfvolle melk goed smaken. Het was inmiddels twee uur. Daarop besloten we Coos een SMSje te sturen opdat ze niet ongerust zou geraken vanwege mijn late aankomst bij de finish. we hadden nog een kleine 8 km te gaan, want de totale afstand bedroeg volgens de routebeschrijving 26,11 km.
We verlieten Harmelen over de Groenendaal. Vlak bij de A12 snelweg kwam een watertje omzoomd met knotwilgen parallel met onze weg te lopen. Het bleek een traject van de Hollandse Kade te zijn, waarover we eerder deze wandeling een ander traject hadden bewandeld. Vlak voor de snelweg boog ons pad. Op een kaart zagen we naderhand dat hier de zuidwestelijke randweg van Harmelen was geprojecteerd. Voor een boerderij ging de asfaltweg over in een zand/grintweg. De weg werd hier wat modderig en als klap op de vuurpijl kregen we hier twee korte buitjes te verwerken.
Langs de recreatieplas Gattenbroek werd koers gezet naar het industriegebied van Woerden. Bij de ingang naar het strand Gattenbroek bleek het toegangshek op slot te zitten. We liepen nu achtereenvolgens over de Zeeweg, Oostzee, Snellerpad, Schrijverspad, Eilandenkade, Amsterdamlaan, Helsinkilaan, Oslolaan, Minkemalaan en Van der Valk Boumanlaan naar het NS station van Woerden. Het traject van het station naar de finish mochten we nu voor de tweede maal lopen omdat we met de trein naar de start waren gereisd.
Het was een hele aardige tocht geworden. Hoewel er veel verhard was, waren veel wegen en paden verkeersarm. Naast de twee genoemde buitjes was het verder droog gebleven. We liepen de tocht in zes uur en een kwartier. Ik heb ruim 150 foto´s gemaakt. Als je voor elke foto een minuut rekent dat je niet loopt kan je vaststellen dat de wandeltijd drie uur en drie kwartier bedroeg. De GPS gaf 27,1 km aan. Daarbij moet wel opgemerkt worden, dat ik af en toe iets van de route afweek voor het maken van een foto. Het IVV-nummer was 11358.
|
Henri Floor
|
