Op zaterdag 31 december 2011 organiseerde de Christelijke Wandelsportvereniging "Nooit te Ver" een wintertocht. De start was vanuit Gebouw Soni te Zeist. De langste afstand was 20 km en die werd door ons gekozen. Er werden deze dag maar 3 wandeltochten in Nederland georganiseerd. Vanuit het Gelderse Epe en het Friese Poppenwier waren de andere twee tochten.
Hoewel 20 km voor ons een tocht aan de korte kant is, besloten we toch hieraan mee te doen. We waren verbaasd over de vele bekenden die we bij de start troffen. Bij inschrijving aan deze tocht kreeg je een tegoedbon voor een oliebol.
De start werd verlaten. We liepen de Graaf Lodewijklaan in westelijke richting uit, staken de Hoog Kanje over en via de Graaf Adolflaan en de Prinses Margrietlaan werd de Arnhemse Bovenweg even gevolgd. Via Park De Breul werd Pannenkoekenrestaurant De Princenhof bereikt. We bevonden ons nu in Driebergen (gemeente Utrechtse Heuvelrug).
Nabij NS station Driebergen-Zeist werd de spoorlijn gekruist. Daarop betraden we park Beerschoten-Willinkshof en bewonderden de fraaie koepel. Na het terrein van de hockeyvereniging Shinty werd de Arnhemse Bovenweg bereikt. De A12 snelweg werd gekruist. Duidelijk waren hier de werkzaamheden te zien van het verbreden van de A12.
In 1850 gaf A.C. Bouman de opdracht een nieuwe buitenplaats te bouwen. Het park is door de bekende tuinarchitect J.D. Zocher jr. aangelegd. Het park kwam later in handen van de Amsterdamse bankier J.A. Willink. De familie Willink had hun enige kind verloren en na het overlijden van de heer Willink in 1887 en diens vrouw korte tijd later, krijgt Driebergen de buitenplaats als legaat onder de voorwaarden dat het huis zou worden afgebroken en het park en het aan de overkant gelegen hertenkamp (ook deel van de buitenplaats) als openbare wandelplaats zou gaan dienen.
Bij de sloop van het gebouw, door de Zeisterse aannemer Meerdink, kwam nog een verrassing aan het licht. Onder de rieten kap van het gebouw bleek namelijk een volledig koperen dak te liggen! Met het geld wat de aannemer aan de verkoop van dit koper heeft verdient, heeft hij even verderop een nieuw buiten gebouwd dat hij de naam Nieuw Beerschoten gaf.
Op verzoek van de overige leden van de familie Willink, en met medewerking van de voormalige gemeente Driebergen, werd op de plaats waar het buitenhuis had gestaan in 1889 een koepel opgericht ter ere van de weldoeners. Deze koepel, welke er nog staat, is ontworpen door de Amsterdamse architect C.B. Posthumus Meyes. Deze Posthumus Meyes werd geïnspireerd bij zijn ontwerp door de in 1777 gebouwde " Temple de l' Amour" bij het paleis Trianon van Marie Antoinette te Versailles. Uit dank heeft de gemeente Driebergen ook de naam van het park veranderd van " Beerschoten" in " Beerschoten-Willinkshof" .
Via de Loolaan werd koers gezet naar Huize Tempelhof. Hier werd park Beukenstein betreden. Na het Kraaybekerhof werd de Diederichslaan bereikt en even later liepen we door het Seminariepark. We vingen nog een blik op van de achterkant van Huize Sparrendaal, het voormalige stadhuis van Driebergen.
Een nazaat van Jacob, ook hetende Jacob van Berck en burgemeester van Utrecht, liet in 1754 een nieuw en fraai buitenhuis met twee bouwhuizen optrekken op de grond van de familie. Hij noemde het Sparrendal, wat later ook wel Sper en Dal werd genoemd. Zijn dochter Maria Constantia legde de eerste steen. De gedenksteen is nog steeds boven een van de kelderingangen te zien. Het huis werd gesticht in de typische Lodewijk XV-stijl van die tijd. Het gebouw werd in baksteen opgetrokken in volledige symmetrie en drie goed zichtbare verdiepingen. De versieringen van de vele lijsten zijn schaars en in de Rococco stijl.
In 1805 werd de buitenplaats verkocht aan een lid van een machtig knopenmakersgilde uit Den Haag; Petrus van Oosthuyse. Het gilde waar hij toe behoorde was toeleverancier aan het Franse leger. Via deze connecties heeft in 1806 de toenmalige koning van Nederland (en broer van Napoleon) Louis Napoleon in Sparrendaal overnacht.
In 1954 kwam het pand in het bezit van de gemeente Driebergen-Rijsenburg. Het werd ingrijpend gerestaureerd waarbij deels de situatie van 1754 werd hersteld. Sparrendaal heeft daarna lange tijd als gemeentehuis van Driebergen-Rijsenburg dienst gedaan.
Daarop kwamen we door de heidetuin. In de heidetuin staan zoveel verschillende soorten heide, dat er altijd wel een soort is dat bloeit, ongeacht het jaargetijde. Na kruising met de Wethouder Verhaarlaan kwamen we langs de Eendenplas. De Arnhemse Bovenweg werd weer bereikt. De A12 snelweg werd weer gekruist even later gevolgd door een spoorlijn.
In het Rijsenburgse Bos ligt de Heidetuin. Hier zijn ca. 150 heivariëteiten bijeengebracht, waarvan het hele jaar door wel enkele soorten in bloei staan. Het bos zelf bevat voornamelijk naaldhout en meet 50 ha. De Heidetuin is in 1953 aangelegd, nadat in het bos na de zware februaristorm van dat jaar een grote open plek was ontstaan. Min of meer als experiment is toen door de plantsoenendienst een heidetuin ontworpen onder leiding van L. van Veldhuysen, die steeds verder uitgroeide en in de loop der jaren landelijke en internationale bekendheid kreeg. Na een aantal strenge winters waarbij een groot deel van de heideplanten bevroren was, is in 1987 de tuin opnieuw ingedeeld en van nieuwe heideplanten voorzien.
Het licht glooiende terrein wordt doorsneden door een beekje. Slingerende paadjes voeren tussen de beplanting door, bestaande uit een groot assortiment heide, varens, rododendrons en diverse soorten naaldbomen en berken. De heidetuin is vertegenwoordigd geweest op de Floriade van 1972 en Driebergen-Rijsenburg kreeg toen door deze inzending het predikaat 'Heidehoofdstad van Nederland' toebedeeld. De tuin was ook vertegenwoordigd op de Floriade te Zoetermeer in 1992.
Nu werd het bosgebied van landgoed Bornia-Heidestein bereikt. De rest van de wandeltocht voerde door dit gebied. Eerst kwamen we bij een meertje met een oude stenen brug. Daarna werd de schaapskooi bereikt. Hier was de enige rust. Het was hier best druk, maar rustig vergelijken met 1e en 2e kerstdag een week tevoren.
De Schaapskooi van Heidestein is een originele potstal uit 1884. De stal is in 1980 gerestaureerd en in gebruik als informatiecentrum. De oude schaapskooi is tevens thuishaven van de Drentse heideschapen die op het landgoed lopen. Op het open veld rond de kooi worden de schapen 's winters bijgevoerd. Gedurende het hele jaar zijn er activiteiten in en rond de Schaapskooi, zoals de lammetjeskijkdagen in het voorjaar, het Schaapscheerdersfeest in de zomer, het kerstfeest in december en de rustpost met een wandeltocht.
Na de rust dwaalden we, zoals reeds gezegd, door de bossen van landgoed Bornia Heidestein. Er werd nu flink geslingerd. Toen we na afloop van de tocht de route op Google Earth bekeken, bleken we meerdere keren het traject van een oud smalspoortreintje gevolgd te hebben.
Voordat het grondgebied van Driebergen werd verlaten, kwamen we nog vrij dicht langs het KNVB sportcentrum. Het was een hele mooie tocht door de bossen geworden. Er waren 405 deelnemers. Coos liep deze dag met een zeer geoefende wandelaar. Deze wandelaar had maar liefst 106 Kennedymarsen op zijn naam staan.
Zoals gezegd troffen we bij de start vele bekenden. Zo was er een echtpaar uit Warmenhuizen. Warmenhuizen ligt nabij de bekende Noord-Hollandse plaats Schoorl. Het echtpaar was met het openbaar vervoer naar de start gereisd en waren daarvoor 2½ uur geweest. Het echtpaar behoorde bepaald niet tot de jongste deelnemers. Samen waren ze 160 jaar oud. Andere bekende wandelaars waren twee leden van de wandelvereniging "De laatste Loodjes" uit Zaandam. Verder beheerders van de website www.danyell.nl en www.sunnywalks.nl
