Op zaterdag 10 december 2011 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Zwolle.
De start was vanuit partycentrum De Bierton.
Het eerste park waar de route doorliep was het Schellerpark.
Het Otterpad werd gekruist, maar er was geen otter te zien.
Na sportpark Jo van Marie voerde de route door een buitenwijk van Zwolle naar de spoorlijn Zwolle-Deventer.
De spoorlijn werd enige tijd parallel gevolgd.
Op korte afstand voerde de route daarbij langs het Ittersumerpark.
De IJsselcentrale Harculo werd gepasseerd en even verder werd buurtschap Harculo doorkruist.
Lopend over de Fabrieksweg, de winterdijk van de IJssel, kregen we uitzicht op de uiterwaarden van de IJssel.
Opvallend daarbij waren 3 ooievaars, die door alle internetfotografen op de gevoelige plaat werden vastgelegd.
Nabij de voormalige steenfabriek werd de winterdijk langs de IJssel verlaten en voerde de route door een gebied dat bekend staat onder de naam Tichelgaten.
Vroeger werd in de uiterwaarden klei gewonnen voor het maken van bakstenen. De gaten die achterblijven bij de kleiwinning worden tichelgaten genoemd. In de zomer is het hier niet echt heel leuk om te wandelen. Vanwege de vele plassen die hier liggen is het hier een muggenparadijs.
Vervolgens werd landgoed Windesheim bereikt en doorkruist. De route voerde over meerdere gladde bruggetjes.
Van één brug ontbraken een paar planken. De route voerde onder andere langs huizen met wit/rood gekleurde luiken met ruitmotief.
Windesheim is bekend geworden door het klooster dat hier in 1387 werd gesticht. De huidige kerk van Windesheim is de voormalige bierbrouwerij van het klooster.
De route voerde min of meer om Huize Windesheim heen zodat het huis zowel aan de voorkant als de achterkant bewonderd kon worden.
Opvallend was ook de kerk van Windesheim waar een boerderij was aangebouwd.
De spoorlijn van Zwolle naar Deventer werd gekruist.
Daarop werd het plaatsje Windesheim bereikt en doorkruist.
Een bordje met de tekst "Historisch punt. Tewaterlating van de 'Modderzelte' (schele beijer jr.) 19-08-2001" trok nu alle aandacht. Niemand van de medewandelaars wist te vertellen wat dit nu te betekenen had. Gelukkig kunnen we op internet veel vinden en dat bracht ook ditmaal de oplossing.
Op 19 augustus 2001 hadden de vrienden van de Solex-club uit Windesheim een tocht van Windesheim naar de Soestwetering.
Een van de Solexrijders die de bijnaam de 'schele beier jr.' droeg wilde op het fietspad (waar nu het bordje staat) een fietser aan de slootkant inhalen en verdween vervolgens met Solex en al in de sloot. Hij dook zo gracieus de sloot in om vervolgens geheel onder de modder weer boven water te komen zodat hij nu dankzij zijn vrienden als 'Modderzelte' door het leven gaat.
Over het Soestweteringpad werd nu koers gezet naar de Soestwetering.
Over grondgebied van Wijhe van de gemeente Olst-Wijhe werd naar Lierderholte in de gemeente Raalte gelopen. In het buitengebied van Lierderholter was op 12 km de soeppost.
Wat voor soep het precies was, was niet duidelijk, maar de soep smaakte goed en dat is het belangrijkste.
Hier kregen we een lekker snoepje met een kaartje er aan met de tekst: goede feestdagen - goed nieuwjaar - aanhangwagen rijder.
Nu werd de spoorlijn Zwolle-Raalte gekruist en dwaalden we vervolgens door bosgebied De Colckhof.
Landgoed Colckhof dateert al uit 1300. Het neoklassieke landhuis is gebouwd in 1840. Colckhof vormt een landschappelijke eenheid met de nabijgelegen buitenplaatsen Den Alerdinck en De Gunne.
Op de Colckhof broeden bijna zestig soorten vogels waaronder de holenduif, boomklever en kauw. In de heggen en lanen broeden zangvogels zoals nachtegaal, wielewaal, fitis, geelgors en gekraagde roodstaart. In het voorjaar zorgen ze voor een prachtig buitenconcert. Ook bloeien dan lelietje-van-dalen, wilde hyacint, longkruid, maagdenpalm, narcis en het sneeuwklokje. In het najaar heeft het bos prachtige herfstkleuren en groeien overal paddenstoelen. In elk seizoen is het hier inspirerend en ontspannen wandelen.
Aansluitend aan De Colckhof werd Landgoed Den Alerdinck betreden.
Vervolgens werd koers gezet naar het Overijsselskanaal.
Het kanaal werd gekruist tegelijk met de verkeersweg N35.
Het Overijsselskanaal werd even oostwaarts gevolgd. Bij de Bolderbrug werd het Overijsselskanaal verlaten.
De naam van de Bolderbrug is afgeleid van het woord bolderwagens, wagens met houten wielen, die hier veelvuldig het kanaal overstaken. Hierlangs liep de Oude Twentseweg, een vroegere handelsroute van de Hanzestad Zwolle naar Twente en zo verder Duitsland in. Ooit is dit een dubbele ophaalbrug geweest. Op deze plek werd in de jaren 60 veelvuldig in het kanaal gezwommen. De oude Twentseweg was een zandweg tot in de jaren 60. Menig keer moesten luxe auto’s die vast waren komen zitten in het mulle zand eruit getrokken worden door een boer die behulpzaam was met een paard.
Nu werd op 23 km de grote rust bereikt in Zaal Kappers in Hoonhorst, gemeente Dalfsen.
In Hoonhorst zagen we onder andere molen Fakkert en de Rooms Katohlieke Cyriacuskerk.
Cyriacus (†ca 309) is een heilige in de Rooms-katholieke kerk, Orthodoxe Kerk en de Oriëntaals-orthodoxe Kerken.
De Heilige Cyriacus wordt aangeroepen tegen bekoringen op het sterfbed.
Ook is hij schutspatroon tegen slecht weer en van de winter.
Hij behoort tot de Veertien heilige helpers, een groep heiligen die door katholieken collectief wordt aangeroepen.
Volgens de legende zou Cyriacus de dochter van keizer Gaius Aurelius Valerius Diocletianus (242-316 en Romeins keizer van 284-305) hebben bevrijd van bezetenheid door de duivel.
Als dank zou hij van de keizer een huis gekregen hebben, waarbij hij een kapel zou hebben ingericht.
Tijdens de christenvervolgingen van keizer Maxentius zou hij gearresteerd zijn, om vervolgens de marteldood te sterven.
Over de gehele wereld zijn kerken naar hem vernoemd.
Ook werd een orkaan, de Sint-Cyriacus-orkaan, die in 1899 over Puerto Rico raasde naar hem genoemd.
Nu kwamen we bij natuurgebied Mataram
Hiernaar was deze tocht genoemd.
Op de ingetekende route is duidelijk te zien hoe enorm over dit natuurgebied werd geslingerd.
Landgoed Mataram is particulier eigendom en is een zogenaamde historische buitenplaats. Een historische buitenplaats is een complex van gebouwen die een oorspronkelijk geheel vormen met een of meerdere tuinen en parken.
De locatie kent door haar ligging zowel de voordelen van het buitenleven als de nabijheid van een grote stad.
In 1800 kocht Joannes van Rhijn de buitenplaats De Horte samen met de naastgelegen 't Franckeler. Van Rhijn had een fortuin vergaard in Indië, waar hij resident was geweest aan het hof van Mataram. Om zijn rijke herinneringen aan Indië in ere te houden, gaf hij De Horte de naam Djokjakarta. Franckeler werd omgedoopt tot Mataram. Alleen de laatste naam heeft stand gehouden.
Het landgoed de Mataram kent een afwisseling aan weilanden en bospercelen. De Mataram kent naaldhout. U ziet wilde bloemen, varens, mossen en in de herst veel paddestoelen. Het landgoed wordt gebruikt door reeën en er worden hier ook wel vossen en dassen gezien. Ook kunt u marterachtigen zoals de bunzing en steenmarter tegenkomen, evenals bosvogels zoals spechten, boomklevers en - kruipers en diverse mezensoorten.
Na Landgoed Mataram werd Landgoed De Horte doorkruist.
Opvallend hier was een bankje dat boven het water hing.
Hoewel het bankje was afgezet met wit/rood lint was er tocht een wandelaar die het bankje uitprobeerde en zich ook liet fotograferen.
We liepen hier trouwens meerdere keren over trajecten van de LAW Havezatenpad.
De gemeente Dalfsen werd weer ingeruild voor Zwolle. De route voerde nu naar en door buurtschap Wijthmen. Verder kwamen we ook nog langs de Wijthemerplas.
Het buurtschap Wijthmen ligt in een rustieke agrarische omgeving langs de N35. Wijthmen behoorde voor de samenvoeging met de gemeente Zwolle in de jaren zestig tot de gemeente Zwollerkerspel. Sindsdien is in beperkte mate woningbouw toegevoegd. Wijthmen doet daardoor nog altijd meer aan als een dorp dan als een stadswijk.
Tussen de groene landerijen vind je nog prachtige landhuizen zoals Huize Boschwijk en Huize Soeslo, alwaar je kunt zien hoe de rijke herenboeren vroeger leefden. Je kunt in Wijthmen niet alleen fijn rondwandelen, je kunt er ook heerlijk zwemmen in de Wijthmenerplas.
De N35 werd weer gekruist. Even later gevolgd door de Nieuwe Wetering. Na de Sekdoornse plas werd de Soestwetering weer gekruist.
Bij Huize De Mars werd op 36½ km de fruitpost bereikt.
Verder kwamen we nog langs Restaurant De Handschoen.
Geschiedenis van De Handschoen
Gerrit en Hendrikje Rietberg, broer en zus, kochten in 1782 een boerderij voor de somma van veertienduizend Caroli guldens. De boerderij, in 1757 door de graaf van Rechteren-Limburg gebouwd, werd in de bewaard gebleven koopakte, omschreven als:
“Een Capitale Boeren Erve staande in de Boerschap Ittersum, zijnde Leen-of stins-hoorig aan het Stift Essen”.
Broer en zus Rietberg lieten hun boerderij na aan Hermanus Franciscus Schoorlemmer, zoon van hun zus Ursula en Willem Joseph Schoorlemmer. Vanaf die tijd is de boerderij steeds overgegaan van vader op zoon. Egbertus volgde Hermanus op daarna volgde Wilhelm Joseph, en tenslotte Johannes.
Diverse boedelscheidingen waarvan de akten bewaard zijn gebleven, laten zien, dat de overdracht niet altijd moeiteloos verliep. Iedere erfgenaam moest zijn broers en zusters hun erfdeel meegeven. Daartoe moest telkens de boerderij met land en inboedel getaxeerd worden, tot aan de hond met hok en ketting, de gordijnroeden en de beddenpan toe. In één van die akten, uit 1856, wordt voor het eerst gesproken over:
Eene Boerenplaats, zijnde genaamd
"De Handschoen”
Waar de naam vandaan kwam is niet bekend.
De functie van boerderij kwam door uitbreiding van de Stad Zwolle te vervallen. Om de monumentale gebouwen een zo waardig en passend mogelijke bestemming te geven, is besloten er een restaurant in te vestigen.
Dit restaurant zal de naam: "De Handschoen" dragen, omdat de handschoen warmte en geborgenheid symboliseert
Volgens de parkoersbeschrijving bedroeg de totale afstand 40,4 km, maar de GPS gaf een afstand van 39,95 km aan.
Het IVV-nummer was 11309.
