We hadden deze dag het ontbijt om 8 uur. We vertrokken om 9 uur. Ons pad voerde opnieuw langs de Ilz. De zon scheen en hadden de zon tegen, zodat we af en toe tegenlicht-opnames konden maken.

Voor Aumühle verlieten we de Ilz en volgden de Großer Oh. Verderop staken we de Großer Oh over en liepen toen weer terug langs de Großer Oh, maar nu dus aan de andere zijde. Na oversteek van een kanaaltje kwamen we door Aumühle. Dit buurtschapje had zijn beste tijd gehad. Er stonden hier al zo weinig huizen en de meeste stonden te koop waaronder een voormalig hotel/pension.

We kwamen weer uit bij de Ilz en volgden deze verder. Op een groot rotsblok in de rivier stond een mariabeeldje. Dat was natuurlijk heel apart. We kwamen in Kalteneck. De enige mogelijkheid om hier wat te nuttigen was in een Pizzeria. Maar deze was nog niet geopend. We waren hiervoor 3 kwartier te vroeg. We staken de Ilz over. Een visser stond midden in de rivier ten teken dat het hier erg ondiep was. Zijn knieën staken nog boven het water uit. We kwamen uit in Fischhaus. Hier konden we weer Latte Macchiato krijgen met een appelgebakje.

Het nu volgende pad verliep af en toe veel steiler als dat de kaart aangaf. Bij Mausmühle verlieten we de officiële route voor een te verwachten steil traject. Nu liepen we via Schmidöd alvorens weer op de officiële route uit te komen. Bij de stuwdam bij Oberilzmühle vroegen we aan een man of het ver lopen was naar het café waarop hij zei dat het gesloten was. Dat bespaarde ons een loopje.

Verderop konden we dan toch nog Latte Macchiato drinken bij Gasthof Zur Triftsperre. Daarna werd het plaatsje Hals bereikt. Hier was het officiële eindpunt van de Pandurensteig. We hadden hier nog uitzicht op een kasteelruïne.
We hadden nog een route gevonden die een zo kort mogelijke route naar het centrum van Passau voerde. Daarbij hadden we ons verkeken op het steile traject. We verlieten Hals over een zeer lange trap. In Passau staken we de Donau over. Daarna liepen we eerst naar het station om de route van het station naar het overnachtingadres vast te verkennen. Tegen kwart voor zeven kwamen we bij ons overnachtingadres aan. Het ontvangstgedeelte zag er erg slordig en rommelig uit.
Op de kamer lagen heel veel snoeren met stekkers die volgens ons allang afgekeurd zijn. Toen de vrouw des huizes vroeg waar we gingen eten, zeiden we dat we langs een pizzeria waren gekomen en dat we daar dan wilden eten. Ze zei dat dit een slechte pizzeria was en ze verwees ons naar een andere pizzeria en daar hebben we prima gegeten. Coos koos de eenvoudigste pizza, maar doordat er bij de bestelling iets mis ging, kreeg ze een veel duurdere pizza. We betaalden na afloop wel de opgegeven goedkopere pizza.

We kregen nog instructie hoe we de volgende dag de voordeur des huizes moesten sluiten omdat we voor het ontbijt vertrokken. We moesten de volgende dag, nadat we de voordeur hadden gesloten, de sleutel door een kier naarbinnen gooien. De voordeur sloot dus niet bepaald hermetisch af. De volgend ochtend bleek dat de buitendeur niet op slot zat.