Vorig verslag Volgend verslag naar het overzicht van de Pandurensteig naar het overzicht van buitenlandse tochten fotoreportage alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen naar de homepage van Henri Floor Pandurensteig

datum : maandag 19 september 2011
traject: Herzogau – Lengau – Roßhof – Kühnried – Häuslarn – Klingenmühle. Daarna met de bus via Balbersdorf naar Habersdorf – Kolmberg – Geigen – Zifling – Wilmering – Brennet – Katzberg - Cham.
afstand: 22 km
overnachtingadres: Gasthof Neue Post, Steinmarkt 2, 93413 Cham, ( 09971-1402.
overnachtingprijs: € 48.

Pandurensteig

nabij Luitpoldhöhe Het eerste trajekt van de Pandurensteig hadden we al de vorige wandeldag gelopen. Dat staat in het verslag van 18 september 2011. Het waren maar 3 km. De Pandurensteig begint in Waldmünchen. Vanaf de markt liepen we naar het bergdorp Herzogau. Daarbij kwamen we nog langs talrijke kruisjes. In Herzogau vonden we snel ons overnachtingadres in Landhotel Gruben. Er was een aparte droogruimte voor onze natte kleding. We kwamen hier rond kwart voor drie aan.

Nadat we de vorige dag nat waren aangekomen was onze kleding goed opgedroogd. Na het ontbijt van half acht begaven we ons rond kwart voor negen op pad. Toen we weggingen was het vrijwel droog en Coos besloot de regenbroek vooralsnog niet aan te doen. Ik deed dat wel, mede vanwege de kou. Er was een regenachtige dag voorspeld met een maximum temperatuur van 14 graden.

Het eerste stuk was een asfaltweg. Bij Lengau verlieten we de doorgaande weg. Voorbij Lengau staken we de doorgaande weg over. We volgden nu veldwegen door bosgebied Sauruck, dat ten oosten van Machtesberg ligt. In Roßhof zag het plaat­se­lij­ke hotel pension er verlaten uit. Dat was dan ook de reden dat ik hier geen o­ver­nach­ting­ge­le­gen­heid op internet had gevonden.

Over een brede bosweg liepen we naar Kühnried. Hier konden we in een bushokje even uit de regen rusten. Het was rond 11 uur en een schoolbusje zette 3 kinderen af. De bushokjes in dit gebied zijn niet zo klein als in Nederland. Het zijn net kleine huisjes met een grootte van 1 kamer met aan de voorkant een brede ingang. Er zit aan het langste deel een bank en soms ook nog aan de 2 smalle kanten.

Pandurensteig

Cham Bij Häuslarn verlieten we de officiële route vanwege een steile passage verderop in het parkoers. We staken een onbewaakte enkelsporige spoorlijn over en kwamen bij een verkeersweg bij Klin­gen­müh­le. De nu te lopen verkeersweg via Bal­bers­dorf naar Habersdorf zag er niet aangenaam uit. Veel verkeerswegen hebben geen fiets of voetpad zoals in Nederland en de auto’s rijden hier hard. We troffen het echter dat er naar Ha­bers­dorf een bus reed. Want hier bij Klingenmühle was ook een bushokje. De bussen op dit traject reden niet vaak, 4 of 5 keer per dag, maar de eerst­vol­gen­de bus zou 3 kwartier later gaan. Die tijd zouden we zeker ook nodig hebben om lopend over de onaangename weg Habersdorf te bereiken. De bus deed er ongeveer 5 minuten over.

De volgende doorkomstplaats na Habersdorf was Kolmberg en deze plaats was wat groter dan de voorgaande twee. Er bleek een gasthaus te zijn maar het Gasthaus was dicht, helaas. Er volgde weer een bostraject. Daarbij liepen we over de flanken van de 568 meter hoge Schlammeringerberg.
Pandurensteig

Biertor, Cham Bij Geigen stond aan de bosrand een verwijzing naar Gaststätte Waldfrieden op 100 meter afstand. Ik ging eerst alleen kijken of het open was en daarna wenkte ik Coos toen bleek dat het daadwerkelijk open was. We dronken een Milchkaffee. De eerste met slagroom. Tegenwoordig moet je apart ver­mel­den dat je iets zonder slagroom wil hebben. Het sprak voor ons niet vanzelf dat je op Milchkaffee slagroom krijgt. Daarom bestelden we de tweede Milchkaffee zonder slagroom. Bovendien wilden we niet onnodig veel vette dingen nuttigen. Bij Geigen was het opgehouden met regen en trokken we de regenbroek uit.

Verder liepen we, veelal over asfaltwegen via Zifling, Willmering en Brennet naar Katzberg. Bij de Luitpoldhöhe was een uitzichtstoren, maar we beklommen deze niet. Coos heeft nog een ree gezien. Over een fraaie route langs de Kalvarienberg werd Cham bereikt. We herkenden de Biertor van 25 jaar geleden. De Biertor is een felgekleurd gebouw waardoor je, al of niet met de auto, de binnenstad bereikt. Het was nu niet ver meer naar ons overnachting adres. Daar aten we ’s-avonds ook warm.

naar de top van deze pagina
Henri Floor