We verlieten deze dag de start in westelijke richting. Over de Rijksweg N590 werd koers gezet naar Maastricht. Daarbij kwamen we langs camping Oriental. We sloegen af over de Heerenweg. Het pad ging spoedig over in een graspad. We kregen hier de eerste vergezichten op Maastricht. We kwamen op een splitsing, waar we uit twee wandel-richtingen konden kiezen. Enerzijds de hoofdroute, die over de Bemelerberg voerde met een steile afdaling. Anderzijds de alternatieve route. Hier was van een moeilijksgraad geen sprake. Op de Bemelerberg hadden we fraaie vergezichten op Bemelen, Maastricht en de richting van Bunde op.
Onderaan de Bemelerberg was eerst de vierdaagse fotograaf. Meteen daarna was de fruitpost. Hier kregen we een banaan. De bananen waren op twee tafels hoog opgestapeld. Over het nu volgende pad lag aan onze rechterhand achtereenvolgens Bemelen en Sint Antoniusbank en aan onze linkerhand de Mettenberg. Daarbij kwamen we nog langs meerdere groeves.
We liepen nu naar Cadier en Keer, maar de bebouwde kom werd minimaal benut. We kwamen alleen over de Keunestraat. We staken de N278 verkeersweg over en spoedig werd Huize Blankenbergen bereikt. Hier was de eerste (en laatste) rustpost.
Toen we deze rustpost verlieten begon het net te regenen. We lieten het eerst even aanzien. Maar spoedig besloten we toch de regenkleding aan te trekken. Na de rust bleven we de provinciale weg even volgen tot ruim voor Amerikaans grondgebied. We kwamen namelijk bij de Amerikaanse begraafplaats waar 8301 soldaten zijn begraven. En deze begraafplaats is Amerikaans grondgebied.
De Amerikaanse begraafplaats is één van de grootste begraafplaatsen ter wereld. Niet minder dan 8301 bevrijders, veelal Amerikanen, liggen er begraven. De witte marmeren kruizen en Davidsterren herinneren ons aan deze vaak jonge militairen, die in de Tweede Wereldoorlog hun leven gaven voor onze vrijheid.
De begraafplaats wordt dagelijks bezocht door honderden belangstellenden. Door de specifieke opstelling van de kruizen en de situering in het landschap, straalt deze een bijzondere sfeer uit. Er gelden aparte normen en wetten die door iedereen worden gerespecteerd.
In de marmeren muren van het Ereplein staan de namen gebeiteld van 1722 vermisten van de land- en luchtstrijdkrachten. Een sterretje bij een naam geeft aan dat de stoffelijke resten van deze gesneuvelde bevrijder op een later tijdstip alsnog gevonden zijn.
Op de begraafplaats sieren bloemen vele graven. Bloemen die gelegd zijn door mensen die het graf van deze bevrijders hebben geadopteerd en daarmee hun dankbaarheid willen tonen aan de gevallenen en hun nabestaanden. Op geregelde tijden speelt het carillon het Amerikaanse en Nederlandse volkslied.
We liepen verder in de richting van Margraten, maar net voor de plaats sloegen we af. Nu zetten we koers naar Reijmerstok en door deze plaats liepen we wel door het centrum. Dat had ook te maken met het feit dat hier een rustpost was. We volgden nu enige wegen en paden zonder beschutting. We liepen boven Bruisterbosch en onder Honthem weer naar Huize Blankenbergen. Hier was de laatste rustpost.
Via de Schiepersberggroeve liepen we naar Klein Welsden. In het zicht van de hoogstgelegen molen sloegen we af naar Gasthuis en over dezelfde route als de eerste dag werd de finish bereikt. Het IVV-nummer was 10906.
Henri Floor
