Op zaterdag 8 juli 2011 hadden wij het plan om de NS-wandeling Wekeromse zand te gaan lopen.
Met de auto reden we naar NS station Driebergen-Zeist.
We namen de trein van 8.45 uur.
Na zo'n 5 km stopte de intercity nabij Maarn.
De trein bleef hier ruim een half uur staan.
Dieven hadden koperdraad gestolen waardoor er tussen Driebergen-Zeist en Ede-Wageningen maar beperkt treinverkeer was.
Er was nu maar 1 spoor beschikbaar.
Normaal komt dit al slecht uit, maar dit weekend waren er ook werkzaamheden aan het spoor tussen Utrecht en Den Bosch.
Hierdoor reed de intercity tussen Utrecht en Sittard ook via Arnhem en Nijmegen.
In Ede-Wageningen hadden wij een overstaptijd van ongeveer 5 minuten op de trein naar Wolfheze, de startplaats van de NS-wandeling Wekeromsezand.
Doordat we door de koperdiefstal de overstap in Ede-Wageningen voor de trein naar Wolfheze niet haalden, kwamen we op het idee op de NS-wandeling Belmonte te lopen. Want de trein naar Wolfheze is een uurdienst.
NS-wandeling Belmonte loopt van Ede-Wageningen naar Wageningen Busstation.
Bij het NS loket haalden we de routebeschrijving van Belmonte wandeling.
Het was inmiddels droog geworden.
Het eerste trajekt liep op korte afstand langs de spoorlijn Ede-Wageningen – Arnhem.
Daarbij liepen we langs een kazerne.
Nu dwaalden we een tijdlang door bosgebied De Sysselt.
We kwamen verschillende trim- en hardloopgroepen tegen.
Aan de rand van de Ginkelsche Heide sloegen we af.
We liepen door een tunnel onder de A12-snelweg (Utrecht-Arnhem).
Even later staken we de voornoemde spoorlijn over.
Aan de andere kant van de spoorlijn was een verhoging aangebracht die met een flauwe stenen trap werd beklommen.
Van de top hadden we nu, in de zomer, alleen uitzicht op de spoorwegovergang die we zojuist hadden overgestoken.
Mogelijk dat in de winter, als de bladeren van de bomen zijn, een wijdser uitzicht mogelijk is.
We volgden nu de Panoramaweg.
In de wetenschap dat aan de Panoramaweg restaurant de Panoramahoeve ligt, verheugden we ons op een kopje koffie.
Langs de weg en langs een akker stond een informatiebord over biotoopverbeterende akkerranden.
Maar voor Panoramahoeve sloegen we af.
We kregen zicht op een mooi heideveld en aan het eind van het pad sloegen we af en volgden nu de Bosbeekweg.
We kwamen nu bij het NIVON huis de Bosbeek.
Hier dronken we koffie uit een automaat.
Het was inmiddels half twaalf en besloten hier ook al vast het eerste deel van onze lunch te veroberen.
We verlieten het NIVON huis weer en liepen verder over de Bosbeekweg.
We bevonden ons trouwens in de zuidwesthoek van de Veluwe en dwaalden nu over bospaden langs een diepgelegen beek door natuurgebied Oostereng.
Bij een bankje troffen we een ouder echtpaar, die hier van de rust aan het genieten waren. Toen ze mijn GPS-apparaat zagen zitten informeerden ze hier belangstellend naar.
Na huize Quadenoord, waar een beeldententoonstelling was, liepen we verder langs de Renkumse beek.
Net voordat we een verkeersweg overstaken liepen we langs een plek waar ik ongeveer 55 jaar geleden bij warm weer met mijn ouders kwam.
We zochten hier verkoeling aan de Renkumse beek.
Wageningen is mijn geboortestad en Wageningen is hier niet zo ver vandaan.
Nadat we de verkeersweg waren overgestoken kwamen we langs Everwijnsgoed, een voormalige boerderij die gerestaureerd is en opvalt met zijn blauwe luiken.
Doordat het op dat moment licht regende maakten we hier nu geen foto van.
We dwaalden verder langs beken en kwamen nu bij restaurant Nol in ’t Bos te Wageningen-Hoog.
De koffie smaakte hier beter, maar de prijs was ook het drievoudige.
Mede vanwege het vochtige weer gingen we hier niet op het terras zitten.
Op het terras stond een mooi groot schaakspel met schaakstukken.
Het volgende bosgebied waar onze wandeling doorheen voerde was Oranje Nassau’s Oord, genoemd naar het voormalige buiten van koninging Emma.
Voordat we dit bosgebied verlieten, liepen we over een zandweg waar koninging Wilhelmina nog gespeeld heeft in haar jonge jaren.
Vanaf deze zandweg hadden we nu uitzicht op Renkum.
Rookwolken markeerden de aanwezige papierfabriek van Van Gelder.
De staken de N225 (Wageningen-Arnhem) over en volgden deze tot net voorbij een pompstation aan de voet van de Wageningse berg.
We volgden nu een bospad over de hellingen van de Wageningse Berg en hadden daarbij meerdere keren fraaie panorama’s op de Rijn en de Betuwe in.
Op het hoogste punt van ons pad over de Wageningse Berg werd arboretum Belmonte (mooie berg) bereikt en tevens naamgever van deze wandeling.
Hier voerde de wandeling door de rand van het arboretum.
We daalden over een trap af tot aan de Westbergweg te Wageningen.
Hier liepen we even omhoog om vervolgens een grintpad naar het centrum van Wageningen te volgen.
We kwamen uit op het begin van de Veerweg.
We volgden nog even de Grebbedijk, de winterdijk die Wageningen beschermt bij hoge waterstand van de Rijn.
Over het Spijk en de Bergstraat werd het 5-mei plein bereikt.
Daarna was het nog een klein eindje over de Bevrijdingsstraat naar de stadsbrink.
Met bus 50 reden we met een dalurenkaartje (Euro 2,70 p.p.) naar NS Driebergen-Zeist waar we onze auto ophaalden.
We hadden ook met de bus naar Ede-Wageningen kunnen rijden en vandaar met de trein verder, maar de N225 is een hele mooie weg met veel bos.
Van buslijn 50, de mooiste buslijn van Nederland, is ook een website, www.lijn50.nl.
