Terug naar het overzicht van de wandelverslagen van alleen FLAL-tochten Fotoreportage alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen Picasa Naar de alternatieve homepage van FLAL de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor De Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maartensbrug

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Op 19 februari 2011 organiseerde de FLAL de Zwanenwater wandeltocht vanuit Sint Maar­tens­brug. Deze plaats ligt on­ge­veer 7 kilometer van Scha­gen. De start was vanuit het plaatselijke dorps­huis Uijtkijk. Er kon gestart wor­den voor de 50, 40 of 25 kilometer. Wij kozen voor de 40 kilometer. Om kwart voor negen was de start voor de 50 kilometer lopers. En dat waren er deze keer maar heel wei­nig. Grote boosdoener was de or­ga­ni­sa­tie van de Kennedymars Winterswijk-Arnhem, want aan deze tocht namen veel kandidaat 50 ki­lo­me­ter lopers mee.

Wij mochten om negen uur van start. Het uitdelen van de parkoersbeschrijvingen gaf deze keer ook weer de nodige problemen. Wij stonden voor negen uur al buiten. Maar de parkoersuitdeler stond me­teen na de buitendeur van het dorpshuis routebeschrijvingen uit te delen. Degene die hier al voorbij waren liepen weer terug naar de ingang terwijl de wandelaars die binnen waren snel een routebeschrijving kregen en zich door de eerder genoemde wandelaars doorheen probeerden te wurmen. Is het voor de organisatie een idee om een cursus wat is de beste plek om routebeschrijvingen uit te delen op te zetten?

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 We verlieten Sint Maartensbrug en over de Rui­ge­weg en door de Zijperpolder werd het Ananasbos bereikt.

Het Ananasbos was rond 1700 het buitenverblijf van de schatrijke Amsterdamse regentenfamilie Van Strijen. Een Zijper bezit van grote importantie met singel, bossen en lusttuin. Een weiland was in gebruik als vinkenbaan.
Een vinkenbaan is een vanginrichting voor kleine vogels, veelal in de Hollandse duinen waar de vogeltrek langs komt. In de 18e eeuw had ieder buiten een eigen vin­ken­baan met vinkenbaanhuisje (ter beschutting).
Het goed vererfde aan de graaf Van Wassenaer en kwam in de 19e eeuw in handen van graaf Bentinck. Waar­schijn­lijk tot 1850 buitenverblijf, daarna werd het een soort uitspanning met speelgelegenheid voor kinderen. In de 20e eeuw kwam er een vee­hou­de­rij in dit kleine bos; thans is er de vee­hou­de­rij en zuivelwinkel van de familie Glas.


Hier was ook minicamping ’t Ananas gelegen. In dit bos kregen we zicht op een molen. Dit bosgebied bleek particulier terrein te zijn. De eigenaar wilde niet dat je hier doorheen liep. De 50 en 40 kilometer lopers hadden daar nog geen last van, maar wel de overige wandelaars. We liepen een eind op met een wandelaar uit Lutjewinkel. Nadat we even in gesprek waren geraakt, ik had bij de start al een foto van hem gemaakt, vroeg hij of ik wel eens bij WS78 liep. Trouwe lezers van mijn wandelverslagen kunnen hier uit opmaken dat deze wandelaar mij dus niet (goed) kende.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Aan het einde van de geasfalteerde Ruigeweg werd het ruig. Je moest over een hek klimmen en daarna liepen we over een graspad langs het kanaal Stol­pen-Schagen. We kwamen bij een brug die over het voornoemde kanaal voerde. Vlakbij monde het kanaal Stolpen-Schagen uit in het Noord-Holland kanaal. Langs het Noord-Holland kanaal vervolgden wij ons pad langs de Anna Paulownaweg. Verderop volgden we de Kanaalkade tot bij de vlotbrug in 't Zand.

Vlak voor de vlotbrug gebeurde er iets heel ver­ve­lends. Een medewandelaarster struikelde en viel voor­o­ver op de weg. Er reed toen net ook een auto die meteen stopte. Als de auto niet gestopt had, dan was een wiel van de auto mogelijk over haar hoofd gereden.
Nu was zij geblesseerd aan haar knie en ze kreeg later ook last van haar heup. Ze is toch nog tot de grote rust gelopen. Op foto 15, die voor het ongeluk nog van haar gemaakt werd, staat ze uiterst rechts.

Het Noord-Hollands kanaal was/is 37 meter breed en de vereiste doorvaartbreedte 15 meter. Een vaste brug was met het oog op de masthoogte van de toenmalige zeilschepen, en dus lange of steile opritten, niet te doen. IJzer zou eerst vanaf ca. 1840 voor bruggenbouw toegepast gaan worden. Dus ontwierp Jan Blanken Jz (de inspecteur van de Waterstaat, die ook het kanaal ontwierp) in 1821/22 de vlotbrug. Die bestond uit twee vaste houten brugstukken (aansluitend aan de beide oevers en ondersteund door in de kanaalbodem geslagen palen) en twee drijvende houten brugdelen (met een totale lengte van 15 meter) tussen die vaste brugstukken. Ieder van die drijvende delen kan middels een dubbel lierwerk op het landhoofd onder het vaste brugstuk getrokken worden. Een voor die tijd goede en goedkope oplossing.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Wij vervolgden ons pad over de vlotbrug in ’t Zand. Daarop kwamen we op het geasfalteerde Molenpad. Bij een huis stond een zeer opvallende brievenbus. Het was namelijk een vuurtoren in het klein. Bij molen De Hoop zonder wieken was de ver­zor­gings­post. We troffen hier een blinde wandelaarster, die samen met een begeleider, ook de 40 kilometer liepen. We kenden deze wandelaarster wel van andere tochten. Een paar jaar geleden heb ik van haar, met haar begeleidster, een foto gemaakt tij­dens de 60 kilometer lange rondje Texel. De af­ge­leg­de afstand bedroeg hier 9 kilometer.

De romp van molen ‘De Hoop’, die omstreeks 1860 hier werd opgebouwd en ingericht als korenmolen. Bij de opbouw werd gebruik gemaakt van veel onderdelen van een in de Zaanstreek afgebroken molen uit waarschijnlijk de 18e eeuw. Tot 1920 in gebruik met windkracht, daarna met een zuiggasmotor. In 1913 nam de uit Callantsoog afkomstige Arie Zeeman het bestaande foeragebedrijfje met deze molen over. In 1940 volgde de ‘onttakeling’, dat wil zeggen de molen werd ontdaan van de wieken, de kap, de stelling en het gaande werk. De romp werd opslag- en verkoopruimte.

We verlieten 't Zand over de Grote Weg en door polder ‘t Hoekje. Daarbij kwamen we nog langs een windvaan met een vliegtuig als afbeelding. Op de Zijperzeedijk was de splitsing met de 25 kilometer.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Tussen 1164 en circa 1350 hebben zware stormvloeden een groot deel van de huidige kop van Noord Holland (het Noorderkwartier) verwoest. De kustlijn werd naar het oosten teruggedrongen. Tussen Petten en Callantsoog werd een bestaande opening verbreed en zo ontstond het zeegat van de Zijpe. In 1552 werd door de aanleg van de Zijperzeedijk het zeegat van de Zijpe afgesloten. Het duurde nog tot 1597 voordat de polder Zijpe definitief droog viel. Aan de westkant van de Zijperzeedijk ontstond door stuifzand een dubbele rij duinen, met daartussen een duinvallei: het huidige Zwanenwater. De Zijperzeedijk is langer dan alleen het gedeelte langs het Zwanenwater. De Zijperzeedijk noordwest loopt van de Spreeuwendijk in Petten tot aan het Noordhollandsch Kanaal. Aan de andere kant van het Kanaal ligt de Zijperzeedijk oost tot aan de Noordwesterdijk van de Wie­rin­ger­waard in Ou­de­sluis.
De Zijperzeedijk is in beheer en onderhoud bij Hoog­heem­raad­schap Hollands Noorderkwartier. Deze zorgt er voor dat de Zijperzeedijk zijn waterkerende functie behoud. Daarom wordt in de gaten gehouden of er geen ongewenste activiteiten op de dijk plaatsvinden.


Er liepen al 25 kilometer-lopers voor ons, ondanks het feit dat ze een kwartier later waren gestart. Over de Noordschinkeldijk liepen we naar Groote Keeten. Daarbij liepen we langs bungalowpark Sandepark. In Groote Keeten liepen we door duingebied naar het strand en volgden het strand zuidwaarts.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Dubbelduijn is de oorspronkelijke naam voor het dorp Groote Keeten. Het dorp is gebouwd op de restanten van het overspoelde eiland 't Oghe. In Groote Keeten zijn deze restanten nog heel mooi zichtbaar. Deze oude duinen zijn bewaard gebleven omdat eerst bedijkingen, rond 1600, werden aangelegd om de polders rond Callantsoog te redden tegen de binnenvallende zee. In 1610 werden bedijkingen naar Huisduinen gemaakt om de polders Koe­gras droog te maken. De polders Koegras werden weer basis om de polders van Anna Paulowna en Wie­rin­ger­waard droog te maken. Daarna ontstond er aansluiting met het eiland Wieringen. Zo werden de duizenden jaren oude duinen bij Groote Keeten gered en kon zich een klein dorpje ontwikkelen.
Groote Keeten is een langgerekt dorp, gebouwd rond het knooppunt van een drie-tal dijken/ duinen. Noordwaarts de 'Van Oldenbarneveltdijk' aansluitend op Huisduinen, zuidwaarts 'de Ooghmergatsdijk' aansluitend op Cal­lants­oog en Oostwaarts de 'Noord Schinkeldijk' aansluitend op 't Zand.

Halverwege de jaren zestig werd op voormalig weidegrond, Sandepolder, een bungalowpark van 185 huisjes gesticht voor rust en ruimte zoekers. De naam Sandepark is dus afgeleidt van de polder waarop het park gebouwd is. Er kwam een dorp in een dorp. Het park is in drie fases gebouwd. Eerst de houten huisjes. Daarna het middenstuk en daarna de andere stenen huisjes. Inmiddels zijn er nog maar een paar huisjes in originele staat. Veel huisjes zijn aangepast aan de moderne tijd. Uitbouw naar achteren, naar de zijkant maar ook naar voren. Sommige huisjes zijn zelfs geheel gesloopt en vervangen. Wel is de basisvorm van de begintijd het A-model in bijna alle huisjes terug te vinden.
De oorspronkelijk opzet van ruimte en rust is nog steeds terug te vinden in het park. Elk huisje is vrijstaand en de grote midden paden geven ook een ruimtelijk effect. Niet alle grond van het park is dan ook vol gebouwd. Er is ruimte voor bebossingen, een voetbalveld, een vijver, een speeltuin en een groot grasveld. Bij de start van het park waren er zelfs ook twee tennisbanen en een basketbalveld. Helaas was het niet haalbaar dit in stand te houden. In het voorjaar van 2004 is de speeltuin gerenoveerd en verplaatst. Het park heeft weer een speeltuin en speelvijver waar de nieuwe generatie kinderen van harte kan spelen.


Ter hoogte van Abbestede werd het strand, voor de eerste keer, verlaten.

Abbestede is geen stad wat de naam doet vermoeden. Het is een gehucht en ligt tussen Callantsoog en Groote Keeten. Abbe betekent abdij en Stede betekent boerderij of hoeve. In de plaats waren eerst alleen boerderijen en mogelijk ook hoeven van de Abdij van Egmond. Nu staan er alleen boerderijen.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Over de Duinweg volgden we het fietspad langs de verkeersweg naar Callantsoog. In Callantsoog was de eerste officiële grote rust. Van een wandelaar hoorden we, dat het binnen erg druk was. Hij had meer dan 20 minuten op een kopje koffie moeten wachten. De rust was vooral bevolkt door 25 kilometer lo­pers. De 25 kilometer lopers hadden hier 15 kilometer afgelegd. De andere lange afstand lopers hadden er 19 kilometer op zitten. We besloten door te lopen

We liepen weer het strand op. Bij de strandtent met de toepasselijke naam De Strandtent werd het strand, voor de tweede keer, verlaten. Wij besloten in De Strandtent alsnog te rusten en lieten ons de warme chocomelk goed smaken. Toen we deze al­ter­na­tie­ve rust verlieten, spraken we met de ser­veer­ster over onze wandeltocht. Toen wij zeiden, dat we de 40 kilometer liepen, vroeg ze of we dat in één dag deden of in meerdere dagen. Ze was erg onder de indruk dat we deze tocht in één dag liepen en ze wenste ons veel succes toe.

Het bleek dat we bij Callantsoog-Zuid het strand voor de tweede maal hadden verlaten. We volgden nu de Zuidschinkeldijk overgaand in Westerduinweg. Een bord gaf aan dat de ijsbaan (op een meer van het Zwanewater) was gesloten. Vlak voor de Stolperweg was (weer) een splitsing met de 25 kilometer.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Opnieuw dwaalden we door natuurgebied Zwa­nen­wa­ter. Later kwamen we weer op de Westerduinweg uit. Voorbij Duincamping De Lepelaar en voor de ingang van camping Zeester liepen we het duin­ge­bied weer in. Na een meertje werd het strand voor de derde maal bereikt. Nabij de kerncentrale van Putten verlieten we het strand voor de laatste maal. Deze strandovergang was aan beide zijden be­hoor­lijk steil. Een wandelaar voor ons leegde aan het einde van de strandafgang zijn schoenen (of had hij klompen aan).

Door bosgebied De Pettermerduinen werd het centrum van Petten bereikt. Hier was in CR De Jonges de tweede binnenrust. Hier troffen we de dame die bij de Vlotbrug te 't Zand zo ongelukkig ten val was gekomen. Zij had nog een lange thuisreis voor de boeg omdat ze ten noorden van Groningen woont. Aan een wandelaar werd de vraag gesteld of er nog veel wandelaars achter hem zaten. Hij antwoordde flink adrem: er zitten helemaal geen wandelaars achter ons, ze lopen allemaal. Naast deze rust was een winkel waar buiten klompen te koop waren in de kleuren rood, blauw en geel.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 We verlieten Petten over een grasdijk langs de Westerduinweg. Na de Pettemerweg volgde de lange Belkmerweg. Dit was eigenlijk de enige weg waar we last hadden van hard rijdende auto’s. Langs deze weg lag geen vrij liggend fietspad. Bij een inrit van een bedrijf stonden in twee bakken tulpen te bloeien.

Anderhalve kilometer voor het einde kwamen we bij het Noord Hollands kanaal uit bij de Sint Maar­tens­vlot­brug. Hier was ook de bushalte waar ik na afloop van de tocht naar toe zou lopen. Ik liep toevallig net met een aantal aardige wandelaars, één van de velen. Zij waren bereid om mijn startkaart bij de finish af te geven. Met de uurbus van 16:38 reed ik huiswaarts.

Het was, zeker voor deze omgeving, best een aardige tocht geworden. De meeste verharde wegen in de route waren rustig of er lag een vrij liggend fietspad langs. Er waren 336 deelnemers. We hoorden dat er veel deelnemers uit de buurt kwamen.

Zwanenwater tocht met de FLAL vanuit Sint Maarten op 19 februari 2011 Traditie getrouw had de FLAL weer een tocht waar de startlocatie ver weg van een treinstation was. Omdat ik de startlokatie op zaterdagochtend niet optijd met het openbaar vervoer kon bereiken, was ik de voorgaande dag naar Schagen afgereisd. Hier had ik een adres voor overnachting gevonden. Toen ik op die vrijdag rond 5 uur in de middag in Schagen aankwam, heb ik nog een kleine rondwandeling in het centrum van Schagen gemaakt. Bij het derde fotogenieke gebouw besloot ik toch maar mijn fototoestel te voorschijn te halen. Enkele foto's treft u aan het eind van de fotoreportage aan.
Op zaterdagochtend reed ik met de opstapper van Connexxion, een soort buurtbus, rechtstreeks naar de start. Met mij reed nog een andere wandelaar uit Beverwijk mee. Hij was aan het trainen voor de Dodenmars. Hij wil zich bij deze tocht laten sponsoren voor een goed doel.

Wij danken de organisatie en de parkoersbouwers hartelijk voor deze tocht.
naar de top van deze pagina

Henri Floor