Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's na afloop van de tocht alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen Picasa de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Lopen over gras werd lopen door de modder

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

kasteel Doornenburg Op zaterdag 12 februari 2011 organiseerde WS78 de Van Diek tot Diektocht vanuit Duiven. De start was vanuit ’t Muziekhuus. Toen wij het station Dui­ven verlieten waren we verbaasd dat de route naar de start niet gepijld was. De opgegeven postcode van de start gaf uit bronnen op internet aan dat je vanuit het station naar rechts moest lopen. Het bleek dat we echter naar links moesten lopen. Later hoorden we op de pont, waarover de wandelroute tweemaal liep, dat meerdere wandelaars problemen hadden om de startlokatie te vinden. Zo was er een groepje wandelaars waarvan er één zei, dat hij zijn GPS-apparaat erbij zou halen, en die gaf ook aan dat je naar rechts moest. Toch besloten ze na 400 meter om rechtsomkeert te maken. Normaliter ligt naast huisnummer 37, huisnummer 39. Hier lag huis­num­mer 39 ongeveer één km van huisnummer 37.

Toen wij de startlocatie inliepen, waren er lichtproblemen. Nadat wij de ruimte waren binnengelopen, liepen we er meteen weer uit, want het was te donker voor ons. Toen het licht aanging, klonk er een gejuich van de aanwezigen. Het had de voorgaande nacht flink geregend en bij de start regende het nog. Daarop trokken we de regenbroek aan. Veel wandelaars liepen ook met paraplu’s. We verlieten de start in noordwestelijke richting, parallel met de spoorlijn. Voor de plaats Wes­ter­voort sloegen we af en liepen door het Horsterpark.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

kasteel Doornenburg Het Horsterpark is een uniek nieuw gecreëerd recreatie gebied in Duiven. De naam verwijst naar een gebiedje in de omgeving dat van oudsher de Horst heet. U vindt hier mooie sportvelden met daar omheen een prachtig bos waar goed aangelegde wandel- en fietspaden doorheen slingeren. Kenmerkend is de vijverpartij met daar vlakbij een evenemententerrein. Wat verder zo bijzonder is aan het Horsterpark, is dat het park met alle voorzieningen werk biedt aan een groot aantal mensen met een verstandelijke beperking. Zij werken op de diverse locaties in het park en nemen tevens een deel van het onderhoud voor hun rekening. De werkzaamheden van deze me­de­wer­kers worden gecoördineerd door de Stichting Zozijn.

Hier maakten we kennis met het eerste modderpad. Hier zouden er nog vele van volgen. We bleven door een park buiten Westervoort lopen tot aan de eerste Diek. Het betrof hier een dijk. In deze streek heten dijken kennelijk dieken. Deze diek was geasfalteerd en heette Schans, die over ging in Loodijk. We kwamen bij het veer Huissen-Loo en voerden het Pannerdens kanaal over.

Het Pannerdensch Kanaal is zes kilometer lang en 135 m breed. Het verbindt de Nederrijn met het Bijlandsch Kanaal en werd gegraven tussen 1701 en 1709, aanvankelijk als ver­de­di­gings­linie zonder verbinding met Rijn en Waal. Het Pannerdensch Kanaal is aangelegd in een tijd van militaire conflicten met Frankrijk. In de 16de en 17de eeuw was de Rijn sterk verzand en doorwaadbaar en vormde daardoor een zwakke plek in de verdediging van de Republiek der Vereenigde Nederlanden. In 1672 trokken de Franse legers hier de Nederlanden binnen.
Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

kasteel Doornenburg Pas toen de Fransen in 1701 weer dreigden binnen te vallen, werden er daadwerkelijk maatregelen genomen. Eén van die maatregelen was de aanleg van een ver­de­di­gings­wal met gracht (retranchement) tussen de Waal bij Pannerden en de Neder-Rijn bij Angeren. Enkele jaren later werden de verbindingen met Rijn en Waal gelegd met als doel de watertoevoer naar de IJssel en de Nederrijn veilig te stellen ten behoeve van de Hollandse waterlinie.
Het Fort Pannerden, aan de voet van de Waal en het Pannerdensch Kanaal, werd aangelegd om de wa­ter­ver­de­ling die bij deze splitsing plaatsvindt te waarborgen. Op 14 november 1707 werd het kanaal officieel in gebruik genomen.

Nu volgden we het kanaal zuid-oostwaarts. Langs ons pad lag, op het droge, een binnenvaartschap. Recentelijk was het Pannerdens Kanaal buiten zijn oevers getreden, maar hier was duidelijk dat dit schip al veel langer op deze plaats lag. Dat het Pannerdens kanaal buiten zijn oevers was getreden, was op vele plaatsen dui­de­lijk waarneembaar. Alle troep die het water meevoerde, was nu op het ondergelopen gedeelte achtergebleven.

Door buurtschap Honderdmorgen werd Doornenburg bereikt. Het gelijknamige kasteel was al op afstand te zien. Hier begon het droog te worden en werd het fototoestel te voorschijn gehaald. Op dit kasteel speelde de TV-serie Floris.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

kasteel Doornenburg Floris en De Doornenburg
De Doornenburg was in 1968 één van de voornaamste locaties voor de opnames van de televisieserie Floris. Deze 12-delige televisieserie werd vanaf 5 oktober 1969 elke zondagavond uitgezonden door de toenmalige NTS (nu NPS). De kijkdichtheid van 45 procent was ongekend. Op 15 oktober 2003 streek opnieuw een filmploeg neer op De Doornenburg. Nu om opnames te maken voor de bi­os­coop­film Floris. Nog dagelijks vragen bezoekers jong en oud naar de plaatsen waar de avonturen van Floris zich hebben afgespeeld.
Kasteel De Doornenburg figureerde in die tijd als kasteel Oldenstein. Vanuit het kasteel van Wolter van Oldenstein vochten Floris en Sindala tegen de hertog van Gelre die het kasteel van de familie van Rosemondt als tolhuis in gebruik had.
In al de twaalf afleveringen is Kasteel Doornenburg in alle opzichten te bewonderen. Te denken valt aan de klei­ne kelder waar de kamer van Floris was gesitueerd. De Ridderzaal was reeds in het eerste deel van de televisieserie veelvuldig in beeld toen Floris en Sindala hun toevlucht zochten bij van Oldenstein.
De wapenkamer in de Langeracktoren waar zich het luik bevindt dat Sindala toegang gaf tot een onderaardse gang in de aflevering 'De Koperen Hond'. En natuurlijk de hoofdburcht en de uitgestrekte voorburcht waar de toernooien uit 'De Byzantijnse Beker' plaatsvonden.
Floris de Film
Anno 2003, vijfendertig jaar later heerst Floris van Rosemondt senior over De Doornenburg in de speelfilm Floris. In de film gaan Floris junior en Pi op zoek naar het Relikwie oftewel De Heilige Nagel. Tijdens die zoektocht moeten de hertogin van Gelre en haar aanhangers menigmaal het onderspit delven.
Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

onder langs de Rijndijk 
nabij Doornenburg Ook in deze bioscoopfilm komt de kleine kelder weer in beeld. Floris senior, die zittend aan tafel wordt ver­rast met een bezoek door zijn rivaal van Rossum junior. De bin­nen­plaats is veelvuldig gebruikt zoals in één van de scenes waar Floris jr. zijn metgezel Pi introduceert aan zijn vader met de woorden ''PI PA, PA PI''.

Buiten Doornenburg voerde het pad steil omlaag en voerde over een drassig graspad onder de dijk langs. We zagen hier weinig sporen in het gras ten teken dat veel wandelaars over de asfaltweg waren gelopen. Nadat we weer op de dijk waren uitgekomen moesten we, na een scherpe bocht in de weg, weer onder de dijk langs lopen tot dicht bij de pont die ons naar Pannerden zou brengen. Maar eerst kwamen we nog langs de uitmonding van de Linge in het Pannerdens Kanaal.

We kwamen bij het veer Pannerden Doornenburg. Aan de overzijde van het Pannerdensch Kanaal liepen we door de Lobberdense Waard als onderdeel van de Gelderse Poort. We liepen door uiterwaarden en vlak langs de strekdammen. We liepen over een diek naar een volgende grasweg. Deze grasweg was inmiddels “omgeploegd” door ruim 300 wandelaars en was verworden tot een modderweg. Bijna aan het eind van deze modderweg volgden we opnieuw een graspad onder de dijk langs de Rijndijk. Aan het gras was hier eveneens te zien dat hier maar weinig wandelaars hadden gelopen en gekozen hadden voor de bovenliggende asfaltweg. Bij het bord van de bebouwde kom van Pannerden betraden we het dorp en hadden een grote binnenrust in zaal De Dijk. In vogelvlucht zaten we hier maar 3 km van de Duitse grens.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

Gelderse Poort / Lobberdense Waard Na de rust liepen we langs de Martinus kerk Pannerden uit. Buiten Pannerden stond voor een brug een pijl naar links. Wij volgden onze voorgangers. We kwamen uit bij Gemaal Oude Rijn. Hier klopte de routebeschrijving volgens ons niet. Toen wij ruim 24 uur later de foto's van een jongeman uit Ede bekeken, kwamen wij er achter dat we bij het verlaten van Pannerden niet vóór, maar na de brug LA hadden moeten lopen. We hadden wel een bordje "verboden toegang" gezien, maar WS78 had voor dat pad vergunning kunnen aanvragen, wat wel vaker voorkomt.

We volgden nu de Deukerdijk tot het einde. Op­nieuw volgde een diek. Ditmaal was dat de Gal­gen­daal­se­dijk. Daarbij kwamen we langs het Kandia-gemaal.

Gemaal Kandia is in 1970 in bedrijf gesteld en het grootste gemaal van Waterschap Rijn en IJssel. Het zorgt voor het vrijhouden van wateroverlast van een gebied van 10.000 hectare, waaronder ruim 3700 hectare Duits grondgebied. Het gemaal is sinds de inbedrijfstelling continu bedrijfsvaardig geweest en verkeert nagenoeg nog in originele staat. Het 40 jaar oude gemaal is aan een grondige renovatie toe. De pompen en dieselmotoren zijn technisch afgeschreven en de bedrijfszekerheid komt in het geding.
Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

langs de Deuker Dijk Gemaal Kandia zal na renovatie moeten voldoen aan nieu­we uitgangspunten voor peilbeheersing en eisen die wor­den gesteld voor de veiligheid van de waterkering waarop ze staat. Met de renovatie is een bedrag gemoeid van € 4 miljoen dat voor 40% zal worden meebetaald door het Duitse Wasserverband Netterdenscher Kanal. Tijdens de verbouwing doet het gemaal gewoon zijn werk, het blijft het gebied droog houden.

Net voordat we opnieuw een uiterwaardengebied insloegen, zagen we in de verte een grote Mammoet staan. Deze stond bij een tunnel van de Betuwe-spoorlijn. De wandelroute slingerde hier dermate dat we na de koffiepost weer in de buurt van die plek met de mammoet kwamen, maar toen viel deze niet op. In het nu volgende gebied troffen we naast binnenmeren of waaien enige paarden. We liepen weer vlak langs het Pannerdens Kanaal.

We dwaalden nu door natuurgebied De Keel.

De Keel is een open weidegebied met enkele grote en kleinere waaien, waarvan de Jezuïetenwaai (1799) de grootste oppervlakte heeft. Doordat de dijk om de doorbraakkolken heen is gelegd is het tracé kronkelig. In het gebied liggen enkele (restanten) van oudere dijktracés. Binnen de natuurgebieden is sprake van een verdere spontane ontwikkeling van bos- en moerasgebieden.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

de markante voor­ma­li­ge havezate De Loowaard Het hoogtepunt, of voor sommige het dieptepunt, was wellicht het modderpad langs de markante voormalige havezate De Loowaard. We troffen hier koninkspaarden en zwarte runderen.

Havezate Loowaard behoort historisch en kunsthistorisch tot de topmonumenten van de gemeente. Helaas is een deel van het complex in de zomer van 2005 zwaar beschadigd door brand.
De Loowaard is een op een hoogte gelegen havezate van omstreeks 1550. Het hoofdgebouw (rijksmonument) is gebouwd op een rechthoekige plattegrond en gedekt door twee evenwijdige zadeldaken. Deze worden aan de noord­zij­de afgesloten door puntgevels met vlechtingen en aan de zuidzijde door ingezwenkte gevels met restanten van pi­na­kels (spits toelopende bekroning in de vorm van een gotisch torentje). Op de noordoosthoek staat een acht­kan­ti­ge bakstenen traptoren, verlevendigd door muizentanden, rijzige spaarbogen en een boogfries onder de spits. De aansluitende oostgevel heeft natuurstenen banden, smalle Ionische pilasters, geprofileerde natuurstenen lijsten en een gotisch boogfries op maskerconsoles onder de daklijst. In de gevels bevinden zich enkele resten van kruisvensters en smalle vensters met middendorpels in natuursteen (Baumberger zandsteen). In de oostgevel van de toren is een steen aangebracht met renaissance-ornament en opschrift. Op de noordzijde van het oude huis sluit een agrarisch bedrijfsgedeelte aan van recentere datum (hallenhuistype). Op het erf bevinden zich nog een bakhuisje en een vloedschuur (gemeentelijk monument). De vloedschuur is typerend voor de uiterwaardenarchitectuur van het Gelderse rivierengebied en zo van opzet dat deze relatief hoog ligt om bescherming te bieden tegen hoog water. In de schuur op de Loowaard zijn bovendien de stalgedeelten nog eens hoger gesitueerd dan de deel zelf.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

voormalige dorpsomroeper van Loo Hier was, naar we later hoorden, een par­koers­wij­zi­ging. De oorspronkelijke route was te nat en dras­sig. Over de Loodijk liepen we naar de wes­te­lij­ke ingang van het plaatsje Loo.

Daarop betraden we de plaats Loo en kwamen achtereenvolgens langs boerderij de Doekenstadt, een bord met de wapens van de buitenlandse plaat­sen waarmee Duiven verbonden is, het schut­ters­ge­bouw van de schutterij Wilhelm Tell uit 1923, het standbeeld van een dichter, de kerk van Sint-An­to­ni­us Abt, herberg en winkel Café de Prins en boer­de­rij Valkenhof. Daarop werd de koffiepost be­reikt.

Eén van de voorlopers van ons aller speeltje, het blog, is natuurlijk de dorpsomroeper. Daar waar nu de krant, maar ook radio en tv zorgen voor de verspreiding van het nieuws, deed dat vroeger de dorpsomroeper. Ieder zichzelf respecterende stad of streek had zo zijn eigen dorpsomroeper die het nieuws, roddels en verordeningen van besturen proclameerde. Ook nieuwgeborenen en mensen die het tijdelijke verwisseld hadden voor het eeuwige, werden netjes genoemd. In het begin van de 20e eeuw stierf langzaam maar zeker de dorpsomroeper uit.
In Loo heeft de dorpsgemeenschap in 2004 besloten dat de hen nog bekende dorpsomroepers, vader en zoon Toon en Willem de Bont, die tot mei 1940 dit ambacht hebben uitgeoefend, geëerd moesten worden. Een beeld in de hoofdstraat zou de gedachte en deze dorpsomroepers en vele anderen levendig moeten houden. Het beeld van kunstenaar Hans Kuypers is op 27 november 2004 onthuld, tot groot genoegen van de dorpelingen. Het beeld laat aan duidelijkheid niets te wensen over, het ìs een dorpsomroeper.


Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

De Waai van Boerboom Na de koffiepost was er weer een parkoers wijziging. Dit om te voorkomen dat we bij een eer­de­re parkoerswijziging over eenzelfde traject zou­den lopen. Maar wij misten toch de pijl van de alternatieve route. waarschijnlijk doordat we geen parkoerswijziging verwachtten en teveel op de routebeschrijving keken. Daarop besloten we de beschreven route te volgen.

We verlieten Loo over de eerder genoemde Galgendaalsedijk. Dit was ook de laatste diek van deze diekentocht. Maar het was nog niet het einde van deze tocht. Over de Vossendel en Den Ol­den­hoek liepen we langs de betuwelijn. We hoorden zowaar een trein rijden. Geluidschermen ver­hin­der­den zicht op de trein.

Bij de Schraleweidsestraat was de fruitpost. Deze was gelegen bij een fruitteler. Bij binnenkomst werd gevraagd of we een appel of een peer wilden hebben. Toen we om een appel vroegen werd gevraagd wat voor soort appel we wilden hebben en diverse soorten appels werden genoemd. Heel apart was dat. In een ruimte er naast konden we ons bonnetje voor het fruit afgeven. Het bleek dat je hier ook nog binnen kon zitten en je kon zelfs koffie inschenken. Mij werd zelfs aangewezen in welke stoel ik kon gaan zitten omdat Coos hierin ook had gezeten.

Van Diek tot Diektocht 
met WS78 vanuit Duiven 
op zaterdag 12 februari 2011

Dinosaurus langs de Galgendaalsedijk 
te Pannerden Over het kerkpad langs de Groessense Leigraaf werd Groessen bereikt. In Groessen liepen we langs de imposante R.K. St. Andreaskerk. Het fototoestel was inmiddels opgeruimd. Rond vier uur miezerde het weer wat en rond half vijf ging dit over in regen. Hierdoor liepen we ook het laatste uur in de regen.
Langs de Meidoornlaan in Duiven was nog een droppost. In een afgesloten doos, die op een hoog tafeltje stond, kon je een dropje pakken. Aan een boom had de parkoersbouwer nog een in­for­ma­tie­brief bevestigd. Hij hoopte dat we een fijne dag gehad hebben en meldde ook, dat één van de mooiste trajecten in de oorspronkelijke route door de nattigheid vervallen was. Langs een sloot omzoomd met bomen werd de finish bereikt.
Parkoerstechnisch was het een schitterende tocht. Er zaten veel graswegen en paden in. De verharde wegen en -paden, die in de route zaten, waren veelal rustig tot zeer rustig. Door de regen waren veel graswegen en paden in modderwegen en paden omgetoverd. Er deden 350 wandelaars mee. Het IVV-nummer was 16826. Wij danken de organisatie en de parkoersbouwer hartelijk voor deze tocht.

naar de top van deze pagina

Henri Floor