Op zaterdag 19 december 2010 organiseerde de FLAL de De Morra wandeltocht over de afstanden van 25 en 35 km.
Wij kozen het 35 km parkoers.
De start was vanuit Sporthal de Sândobbe te Koudum
We verlieten de start in zuidelijke richting.
De N359 werd gekruist.
Voor camping De Kuilart sloegen we af.
De ANWB heeft ook voor het jaar 2011 de Camping van het Jaar-verkiezing georganiseerd. Op basis van nominaties van ANWB-leden, lezers van het ANWB-maandblad Kampeer & Caravan Kampioen en de ANWB Campinggidsen worden in vier verschillende categorieën campings genomineerd.
Camping De Kuilart genomineerd voor de titel ‘Mooist gelegen camping aan een meer 2011’
In buurtschap Galamadammen liepen we door het Galamadammenakwadukt.
Het Galamadammen Akwadukt is gebouwd op de kruising van de N359 en het Johan Frisokanaal. Het aquaduct werd op 7 november 2007 opengesteld voor verkeer. De totale lengte van het aquaduct bedraagt 469 meter. Een voetgangersbrug biedt voetgangers de mogelijkheid om vanuit het naastliggende hotel de provinciale weg over te steken richting de jachthaven.
We volgden nu de Suderseewei dat volgens ons het Fries is voor Zuiderzeeweg.
We liepen hier tussen de meren De Morra, waarnaar deze tocht genoemd is en het Fluessen meer.
We sloegen af en over de doorgaande weg liepen we door het plaatsje Kolderwolde tot net voor Oudega.
Langs de weg stonden diverse beelden, die door kollegainternetfotograven op de gevoelige plaat werden vastgelgd. Ikzelf heb deze dag door omstandigheden geen foto’s gemaakt.
We sloegen even voor Oudega af en volgden nu de Bokkelaan.
Aan deze weg ligt de natuur- en landschapscamping De verborgen Hoek.
Camping "De Verborgen Hoek" ligt in Gaasterland (in ZW Friesland). Het landschap is er heel merkwaardig. Want waar vindt men zo dicht bij elkaar: ruisende bossen en grazige weiden, prachtige natuurgebieden en historische stadjes, bijzondere dorpsgezichten en antieke klokkenstoelen, uitgestrekte meren en een glooiend landschap. Onze camping ligt in een Nationaal Landschap en grenst aan een belangrijk natuurgebied. Kortom genoeg ingrediënten waar een mens goed kan 'onthaasten'.
We volgden de Bokkelaan niet tot het einde maar bij een bosgebied dwaalden we door dit bos naar de Harichsterdyk.
We verlieten de Harichsterdyk en dwaalden nu door het Harichsterbosk.
We kwamen uit bij de N359 en volgden deze noordoostwaarts tot de eerst mogelijke oversteek nabij Ruigahuizen.
Aan de overzijde werd de N359 in zuidwestelijke richting gevolgd door de bosrand van de Starnumanbossen
Bij Huize Kippenburg werd het riviertje de Luts overgestoken
De Luts is gegraven tussen 1820 en 1830. Aanvankelijk werd deze gebruikt voor de afvoer van eikehout en eikeschors. De schors werd gewonnen voor het looizuur ten behoeve van de leerlooierijen. Kippenburg werd in 1834 door de familie Van Swinderen gebouwd. Het moest dienen als pluimveebedrijf, vandaar de naam. Het bedrijf was echter niet rendabel en werd in 1850 omgebouwd tot café annex logement. Tegenwoordig wordt het alleen nog als vakantiehuis verhuurd aan groepen tot 18 personen. In de buurt van Kippenburg ligt de Wyldemerk, de wilde markt. Tot de eeuwwisseling werd op deze plek een grote jaarmarkt gehouden, aan het eind van de maand augustus. Van heinde en verre trokken de kooplieden hierheen. Naast een markt was het ook een groot kermisfeest, dat vooral door jongeren bezocht werd.
Manege Gaasterland werd bereikt.
Hier was een grote rustpost.
Hier was ook een splitsing met het 25 km parkoers.
Want er waren deze dag meerdere splitsingen en samenvoegingen met de 25 km.
Door bosgebied liepen we nu langs de Sminkefeart, een niet al te brede vaart.
Nabij camping Elfbergen liepen we ook door het gelijknamige bos.
Geen elf in Elfbergen gezien trouwens.
Daarbij liepen we ten noorden van Oudemirdum.
Na de campings De Zonneheuvel en camping De Bosrand werd het plaatsje Rijs bereikt.
Langs het Sybrandy's Ontspanningspark, camping Rijsterbos en hotel Gaasterland werd de ingang van het Rijsterbos bereikt.
Het Rijsterbos is door zijn ligging een bijzonder bos. Vanaf Rijs strekt het 172 hectare grote bos zich uit tot aan het Mirnser Klif aan het IJsselmeer. Het Rijsterbos werd al halverwege de zeventiende eeuw aangelegd en bestaat nu uit een gevarieerd loofbos met veel oude eiken en beuken. Net als elders in Gaasterland zijn er veel soorten varens en paddenstoelen. Het bos is een bijzondere plek voor vogels die tijdens de trek het Rijsterbos als rustplaats gebruiken en als verblijf- en broedplaats voor zeer veel vogelsoorten. De das is een vaste bewoner en heeft er een aantal burchten. Ook de eekhoorn is er nog steeds te vinden, hoewel in aantal drastisch gedaald. Door de natuurlijke glooiing is het een prachtig wandelbos met aan de randen mooie vergezichten over de glooiende weilanden en het IJsselmeer
Hier was weer een splitsing met de 25 km.
Over de Murnserlaan, een zandweg, liepen we door het Rijserbos en kwamen langs het Vredestempeltje.
Het oorspronkelijke Vredestempeltje is in 1814 gebouwd, vlak na de Franse bezetting. De tempel was een uiting van blijdschap en opluchting voor de herverkregen vrijheid. In 1941 nam It Fryske Gea het Rijsterbos over van familie Van Swinderen en verkreeg hiermee ook het Vredestempeltje. Dit oorspronkelijke en zeer karakteristieke monument bevond zich eerst op een andere plek. Het stond toen schuin tegenover het bedrijfsgebouw van It Fryske Gea genaamd: `de Wildtskuorre'. Helaas was dit oorspronkelijke Vredestempeltje niet bestand tegen het oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog. In de herfst van 1944 was dit bos een paar weken lang de lanceerplaats van de V-2 raket.
Vanaf het Rysterbos schoten de Duitsers bijna zeventig raketten richting Antwerpen en Zuid-Engeland. Een drietal lanceringen mislukte, maar die richtte weinig schade aan. Op zaterdag 30 september 1944 ging er weer een V2 van start. De motor kwam echter niet op gang en het projectiel stortte neer in het bos. Een explosie bleef eerst uit, maar een uur later volgde nog de knal, waarbij het Vredestempeltje werd vernield. Op de plek waar de raket neerkwam werd in 1945 het tempeltje opnieuw gebouwd van oude materialen. In 1969 was het zo vervallen dat sloop onontkoombaar was. Een groep Gaasterlanders heeft het in 1977 herbouwd in de huidige vorm.
De Murnserdyk werd bereikt vanwaar we uitzicht op het het IJsselmeer hadden.
Ons pad slingerde verder door het Rijserbos.
Daarop werd camping De Wite Burch te Bakhuizen bereikt.
Het centrum van Bakhuizen werd niet betreden, we lieten het links liggen.
Bakhuizen heeft een overwegend rooms-katholieke bevolking, wat voor Friesland uitzonderlijk is. De Reformatie is aan dit dorp voorbijgegaan, vermoedelijk door de krachtige invloed van het klooster St. Odulphus bij Stavoren. Doordat het dorp tegen een heuvel gebouwd is, krijgt het landschap hier bijna Zuidlimburgse trekken. Overigens liggen vrijwel alle dorpen in Gaasterland (een gaast is een licht bollende zandrug) op zo’n hoogte.
Nu werd het plaatsje Hemelum bereikt.
Hemelum is een klein en rustig dorp met een schitterende ligging in een mooi glooiend landschap.
Aan de noordkant grenst het aan de Morra, één van de oudste meren van Friesland en aan de zuidkant ziet het uit op de bossen van Gaasterland.
Hemelum dateert uit 1180.
Hemelum bezat een stins, enkele states en het Sint-Nicolaasklooster.
Het Sint-Nicolaasklooster was een vrouwenklooster van de benedictijner orde.
Naast nonnen kwamen er later ook monniken.
De monniken kwamen van het klooster St. Odulphus in Stavoren.
In 1896 werd door de veehouders een stoomzuivelfabriek opgericht.
Tegenover de kerk bevond zich Bed and Breakfast De Zevende hemel alwaar de laatste binnenrust was.
Over een pad tussen de meren Vogelhoek en Morra werd het Galamadammenakwadukt weer bereikt
Hier was de laatste splitsing met de 25 km.
Het was nu niet ver meer naar de finish, in vogelvlucht althans.
Maar we volgden nog een lus om de 35 km vol te maken.
We liepen over het Poelspad, een pad langs de noordkant van het meer Morra overgaand in het Jan Broerskanaal.
Op de splitsing van het Poelspad en de Trochgeandpaed volgden wij de Kerkhoflaan naar Koudum.
Daarna was het niet ver meer naar de finish.
Door de slechte weersvoorspelling, de voorspelde gladheid op de weg en problemen bij de spoorwegen waren er deze dag slechts 208 deelnemers.
|
Henri Floor
|
