Op zaterdag 27 november 2010 organiseerde WS78 de Rondom Zwijndrecht tocht.
De naam Zwijndrecht is afkomstig van het woord 'Suin' dat Zwin of Zwijn betekent. Het woord drecht is van trajectum afgeleid. Zwin komt van 'Swinen'. Dit betekent weglopen van water. Drecht betekent doorwaadbare plaats.
Het betekent dus dat bij laag water kan worden overgestoken’.
Vroeger lag Zwijndrecht vermoedelijk bij laag water aan Dordrecht vast.
Bij hoog water was dat niet het geval.
Na de Sint-Elisabethsvloed in 1421 was hier geen doorwaadbare plaats meer.
De start was vanuit het wijkontmoetingscentrum Verzorgingshuis Swinhove. Rond kwart voor negen kwam een telefoontje binnen bij de voorzitter dat een groep van 30 wandelaars gestrand was bij NS Rotterdam-Lombardijen. Gelukkig konden deze wandelaars met een uurbus, die 10 minuten later arriveerde, naar Zwijndrecht meerijden. Ze moesten wel extra kosten maken. Maar beter extra kosten maken dan niet kunnen meewandelen. Nu vertrokken deze wandelaars even na kwart voor tien.
Veel wandelaars stonden bij de start bij een verkeerde deur. Er werd namelijk niet gestart vanuit de hoofdingang. Maar vanuit een niet officiële ingang. Er werd, zoals gebruikelijk, weer even voor negen gestart, maar wij begonnen om één minuut voor negen.
We verlieten Zwijndrecht spoedig en staken de Oude Maas via de Stadsbrug over. We volgden de oostelijke oever van de Oude Maas noordwaarts. Hier dwaalden we door de historische binnenstad van Dordrecht. Zo liepen we langs de Binnen- en Buiten Kalkhaven. Even voordat we de Grote of Onze Lieve Vrouwe kerk in het vizier kregen werd een auto van de kade via een hijskraan op een boot getakeld.
Verder kwamen we langs de Pottenkade, staken de Mazelaarsbrug over en kwamen uit op de Korte Gelderse kade. Hier was net een waterbus gearriveerd bij Veer Hooikade. Daarna liepen we door de Catharijnen poort uit 1652. Na de Hooikade en de Nieuwe Haven kwamen we bij de Wolwevershaven. We staken een ophaalbrug over en kwamen daarop in de Kuipershaven.
Via de Spuipoort werd de wandeling langs de Oude Maas verlaten en werden delen van de rest van de historische binnenstad van Dordrecht bekeken. Na de Voorstraat sloegen we af door een supersmal straatje, de Zakkendragerstraat. Hier was passeren vrijwel niet mogelijk. Via de Munt kwamen we weer op de Voorstraat uit. We kwamen uit op de Steegoversloot. Hier moesten we opnieuw in een steegje afslaan. Maar bij de eerste steeg stond een zwarte piet. Een kollega-internetwandelfotograaf zag de zwarte piet ook en vroeg aan hem of hij even wilde blijven staan. Want een foto van een zwarte piet fleurt in sinterklaastijd de fotoreportage op. We liepen door de Kloostertuin. Deze was versierd met ballonen en er liep een lange rode loper doorheen.
We verlieten de historische binnenstad bij de Cornelis de Wittplaats.
Nu liepen we naar NS station Dordrecht en liepen onder het spoor door. Daarbij liepen we vlak langs een kaartjesautomaat en kochten alvast treinkaartjes voor de terugreis. Want de kans was groot dat we, na afloop van de tocht,
met iemand mee konden rijden naar station Dordrecht om dan met de intercity huiswaarts te rijden. De achter het station Dordrecht gelegen Weizigpark was onze volgende doorkomst plaats. Het fototoestel was even opgeruimd omdat het wat was gaan motsneeuwen. Nu volgden een paar lange wegen zoals de Krispijnseweg, de Patersweg en de Zuidenweg. Daarop werd het Wielwijkpark doorkruist alvorens de A16-snelweg te kruisen. Via de Amstelwijckweg en de Wielhovenstraat werd de soeppost bereikt. Deze was gelegen in de garage van de EDAD (Eerste Dordrechtse Autobus Dienst). We troffen hier de 1e en 2e voorzitter en zetten hen op de gevoelige plaat. Toen ik de eerste foto van hen gemaakt had, dacht ik dat de foto niet gelukt was en maakte daarop een tweede foto. Later bleek dat beide foto’s toch gelukt waren.
We bevonden ons nu pal langs de Dordtsche Kil.
De Dordtsche Kil is een getijrivier
De Dordtsche Kil verbindt de Oude Maas met het Hollandsch Diep
en scheidt de Hoeksche Waard van het Eiland van Dordrecht.
De rivier vormt ook de gemeentegrens tussen Dordrecht en Binnenmaas.
De rivier wordt zeer druk bevaren.
Ze is een onderdeel van de scheepvaartverbinding tussen de Rijn en de Schelde.
We volgden hier een graspad langs het water aan onze rechterhand en een dijk aan onze linkerhand. We werden ingehaald door één van de oprichters van WS78. Hij was ons nog maar net gepasseerd of hij liep de grasdijk op. Even later dachten wij er ook over om de dijk op te gaan. Want van de dijk heb je een mooier uitzicht op de omgeving. Maar omdat er op de dijk meer koude wind stond, bleven we beneden lopen. De voornoemde wandelaar liep spoedig de dijk weer af, maar wel aan de andere kant. Daar liep de geasfalteerde Wieldrechtse Zeedijk. En dat was wel makkelijker lopen.
Op de plek waar wij het graspad verlieten was een gammele doorgang in het hekwerk. We waren bij de Kiltunnel aangekomen en liepen de Dordtsche Kil nu onderdoor. Aan de andere zijde van de Dordtsche Kil liepen we nu noordwaarts in de richting van ’s-Gravendeel. We zagen hier een oude watertoren dat nu door Waterbedrijf Europoort beheerd werd.
We liepen over een grasdijk, eerst langs de Kilweg. We zagen hier een groot voetbalveld liggen van sportpark De Trekdam. Hier was de start van nog een wandeltocht, die door dezelfde parkoersarchitect was uitgezet als onze tocht. Het betrof de 2e Seuterwinterwandeltocht. We troffen een 30 km loper van die tocht van wie we ook bovengenoemde informatie vernamen.
Nadat de Kilweg afboog, bleven wij de grasdijk langs de Dordtsche Kil volgen. Onderaan de grasdijk liep een smal tegelpad langs de achterkant van huizen en hierover reed een parkoersbewaker ons voorbij. Er waren wandelaars die opmerkingen maakten zoals waarom rijdt je niet op de grasdijk.
We verlieten ’s-Gravendeel langs een industriegebiedje. Over een grasweg met wilgen werd de grasdijk weer bereikt. Maar nu heette het water aan onze rechterhand weer de Oude Maas. Nu volgde een lang graspad naar Puttershoek. Dit natuurgebied had de naam Groot Koninkrijk.
Groot Koninkrijk ligt langs de Oude Maas, aan weerszijden van de kade. Het is een van de weinige gebieden waar de zogenoemde grasgorzen nog voorkomen. Dit zijn oorspronkelijke, langgerekte graslanden.
Vlak voor een uitzichtplateau sloegen we af. Van het uitzichtplateau hadden we nog een mooi uitzicht op de Oude Maas met zijn talrijke rietkragen.
Langs Het Lorregat, dat vol lag met pleziervaartuigen, werd molen De Lelie bereikt. Even volgden we de Molenweg, maar deze weg werd spoedig verlaten over een steile stenen trap. Nu werd natuurgebied De Hoeksche Waard Oost, Plan Argusvlinder betreden. We kwamen bij een geel gekleurd hekwerk met de tekst: ik verlaat - licht geur en geluid - van mijn huis - en betreed - gang en kamer - van de seizoenen. We staken een paar bruggetjes over. Via de Kromme Elleboog werd het natuurgebied verlaten. Vanaf de Hoekse Dijk kregen we uitzicht op een natuurijsbaan, dat echter nog niet bevroren was. De grote rust werd bereikt op sportpark De Lange Weide te Maasdam waar FC Binnenmaas voetbalt.
De FC Binnenmaas, waar FC staat voor FusieClub, is ontstaan op 1 juli 2006 uit een fusie van de voetbalverenigingen Maasdam en Puttershoek.
De club is gehuisvest in Maasdam, aan de Sportlaan op het complex "De Lange Weide" (naast het gemeentehuis van Binnenmaas).
De club beschikt 5 speelvelden, waarvan 2 kunstgrasvelden, alsmede een pupillenveld (7 tegen 7). De 2 kunstgrasvelden en 1 "gewoon" grasveld zijn voorzien van verlichting. De vereniging beschikt over een super de luxe accommodatie met 18 kleedkamers, vergaderruimtes, een grote kantine en een jeugdhonk. Bovendien zit aan de accommodatie een prachtige tribune vast. De tribune is gefinancierd door de leden, die massaal obligaties hebben aangeschaft. De accommodatie is op 1 februari 2008 geopend en in gebruik genomen.
De clubkleuren van Binnenmaas zijn geel/groen.
Na een rust vervolgden we ons pad. We liepen nu langs een lange vaart. We liepen nu dichter langs de eerder genoemde ijsbaan. Een paar Noord-Hollanders kwamen ons achterop. Ze hadden wat langer gepauzeerd om zodoende weer op de foto te komen. Voordat de haven van Puttershoek werd bereikt, kwamen we langs het kerkgebouw van de Nederlands Hervormde kerk met het kerkelijke centrum De Hoeksteen.
Het kleine haventje van Puttershoek werd bereikt. Van hier moesten we met een fiets/voetveer naar de overzijde van de Oude Maas. Het pontje voer net weg toen wij aankwamen, waardoor we het haventje rustig in ons konden opnemen. Mooi is hier café ’t Veerhuis. Hier is de legendarische schaatser Kees Verkerk geboren.
Aan de overzijde van de Oude Maas maakte ik kennis met een jonge dame, die mijn foto’s van de WS78 tocht vanuit Hilversum zo mooi vond. Even liep ik met haar op totdat ik weer een fotomotief zag. We volgden nu een tijdlang het Doctorandus J. Borgmanpad dat langs de oostzijde van de Oude Maas liep. Nu werd Heerjansdam bereikt. Aanvankelijk liepen we over de Dorpsstraat, maar spoedig ging de weg over in de Molenweg.
De Molenweg ontleent haar naam aan de watermolen van de polder Heerjansdam.
Dus niet de molen zonder wieken waar wij later langskwamen.
De watermolen stond aan de weg voor de korenmolen zonder wieken.
De watermolen werd aan het eind van de 19e eeuw afgebroken, toen er een nieuw stoomgemaal aan de Waalweg werd gebouwd.
Langs de Molenweg lag een begraafplaats.
In 1872 werd de Algemene Begraafplaats aangelegd op het voormalige terrein van het Hof van Heerjansdam; een kasteel langs de Waal dat in 1800 werd afgebroken omdat het een bouwval was. Vanaf de Molenweg kan de begraafplaats van Heerjansdam door de poort in de hoofdingang betreden worden. Als de poort gesloten is er een tweede ingang aan het Waalpad. Deze lommerrijke, oude begraafplaats ademt een bijzondere rustige sfeer uit. De eerste ter aarde bestelling vond in mei 1874 plaats van het stoffelijk overschot van dhr.Rokus Huijser. De steen van dit eerste graf is nog steeds te vinden op de begraafplaats.
Voor de begraafplaats staat het Poortgebouw, dat een rijksmonument is. Het Poortgebouw dateert vermoedelijk uit 1874 en heeft unieke neogotische stijlkenmerken.
Even voorbij de Molen werd de koffiepost bereikt. Deze was gelegen in de kantine van tennisvereniging Heer Jan te Heerjansdam.
We verlieten de bebouwde kom van Heerjansdam door een tunnel onder een spoorlijn door. Langs de wanden van de tunnel waren mozaïektegels met fraaie afbeeldingen bevestigd. Ook aan beide buitenzijde van deze tunnel zaten mozaïektegels met fraaie afbeeldingen. Op een splitsing volgden we de Waalweg. Deze weg liep langs de rivier Waal. De zon was inmiddels tevoorschijn gekomen. De laagstaande zon zorgde voor fraaie kleurschakeringen. Na een bocht in de Waal en daardoor ook in de Waalweg zagen we huizen in Rijsoord aan de overzijde van het water fraai in het zonlicht liggen.
De fruitpost werd bereikt. Deze was gelegen in molen De Kersenboom, een ronde stenen korenmolen van het type Grondzeiler. De molen werd op 23 juli 1822 in bedrijf gesteld. We kregen hier een mandarijn of sinaasappel, afhankelijk van de drukte al of niet gepeld. We kwamen in de bebouwde kom van Rijsoord. Bij de Nederlands Hervormde kerk staken we de Rijksstraatweg over nabij een standbeeld van een jongeman met balen stro in zijn handen. Over het Schalkse dijkje verlieten we Rijsoord. Bij de A16 snelweg aangekomen volgden we de snelweg ruim een km zuidoostwaarts. Langs deze weg maakten we de laatste buitenfoto’s voordat de zon onderging.
We liepen nu naar Kijfhoek en voor de spoorlijn sloegen we af en volgden de spoorlijn tot net voorbij de A16.
Tussen Barendrecht en Zwijndrecht ligt Rangeerterrein Kijfhoek met 43 verdeelsporen. Het rangeerterrein is het grootste van Nederland. Het rangeerterrein valt onder de gemeente Zwijndrecht.
Meteen daarop kruisten we opnieuw de A16. We maakten hier op korte afstand een hoek van ongeveer 400 graden. Daarna doorkruisten we nog het Hoge Devel park. Een paar honderd meter verderop werd de finish bereikt om 17:20 uur. Het was bij de finish nog behoorlijk druk ondanks het gevorderde uur. Dat had alles te maken met een shanty-koor dat nog niet was uitgezongen. We complimenteerden de parkoersarchitecten met hun creatie.
Het was, zeker voor deze omgeving, best een aardige tocht geworden. De binnenstad van Dordrecht was één van de hoogtepunten, maar de talrijke graspaden en dijken moeten beslist ook niet onvermeld blijven. Het IVVnummer was 16775. Wat de IVVstempel betreft: we constateren al enige tochten lang dat de letters IVV en NL vrijwel niet doorkomen in het stempel. Het voorgaande seizoen deed dat probleem zich ook al voor. Toen we de stempelaar er op aanspraken kregen we te horen, dat het stempel zo wordt aangeleverd. Een goed geplaatste stempel geeft toch wat meer kwaliteit in je IVV-boekje/kaart.
Onze GPS stopte bij een afstand van 41,78 km. Toen een wandelaar uit Overijssel dit hoorde zei hij, jammer, het is net geen 42,195 km want dan had ik kunnen zeggen dat ik de marathonafstand had gelopen. Er waren 329 deelnemers.
Er waren 329 deelnemers.
Er waren zo'n 30 deelnemers die met de trein naar Zwijndrecht wilden rijden maar bij NS Rotterdam Lombardijen strandden.
Na 10 minuten konden ze met een lokale bus hun reis voortzetten,
Dit had wel tot gevolg, dat zij pas na 9:45 uur konden startten.
Als wij, Coos en ik, die zaterdag met de trein van huis uit hadden gereisd, dan hadden wij ook tot die groep behoord.
Maar wij waren de vorige dag naar Antwerpen geweest op familiebezoek en waren daarna naar Dordrecht teruggereden.
In Dordrecht hebben wij overnacht omdat wij geen geschikte overnachtinggelegenheid in Zwijndrecht vonden.
In Dordrecht overnachtten wij bij een adres van de Stichting Vrienden op de Fiets, zie bijgaand kaartje.
Omdat de meneer des huizes een oud WS78-er was en deze dag ook besloot mee te lopen, kregen wij een gratis lift naar de start aangeboden.
|
Henri Floor
|
