eerste dag van de NS wandeling Hunzedal NS wandeling Hunzedal  alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling NS wandeling Hunzedal  foto's nabestellen Picasa de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat overzicht 	van de NS-wandelingen Terug naar de homepage van Henri Floor NS wandeling Hunzedal, etappe Borger - Valthe - Emmen

NS wandeling Hunzedal

in bosgebied Buinerveld Op vrijdag 17 september 2010 begonnen wij aan het tweede deel van de NS wandeling Hunzedal. Coos had deze tweedaagse al eens gelopen met het boekje dat gedateerd was met april 2008. Omdat het makkelijk meelezen is hadden we bij het station van Groningen, waar we twee dagen tevoren nog waren een nieuw boekje gehaald, dat gedateerd was met juli 2010. We kwamen er pas tijdens deze tweedaagse erachter dat beide boekjes drastisch verschilden. Het oude boekje was gebaseerd op de oude route van het Drenthepad en het nieuwe boekje was gebaseerd op het nieuwe Drenthepad.

We hadden nog niet eerder meegemaakt, dat in zo'n korte tijd zulke grote verschillen in een pad waren opgetreden. Wat was er namelijk aan de hand. Het oude Drenthepad werd bekritiseerd, dat de route zo weinig door plaatsen kwam. De verantwoordelijke voor het Drenthepad, het NIVON, heeft zich dat zo aangetrokken dat de route drastich gewijzigd is. De nieuwe route is ongeveer 60 km langer geworden met een totale lengte van 324 km.

NS wandeling Hunzedal

paddestoelen Deze tweede etappe van de Hunzedalroute was 19½ km lang en liep tot Valthe. Vandaar moest je dan met de bus naar Emmen en verder huiswaarts. Wij besloten tot Valthe de nieuwe route te volgen en daarna de route van het oude boekje. Nu werd de totale dag-afstand 30 km.

We begonnen om 10 minuten over 8 met de wandeling. Ons overnachtingadres lag aan het Drenthepad, zodat we meteen op de route liepen. Spoedig liepen we aan de rand van Borger, eerst door parken. Hier troffen we flink wat paddestoelen, en meteen ook de mooiste namelijk de rode paddestoelen met witte stippen. Verderop liepen we tussen een kanaal en de achterkant van huizen. Na een sportpark van SV Borger werd de bebouwde kom definitief verlaten.

We dwaalden nu door bosgebied Buinenveld. Daarin zaten ook een paar heidevelden. We zullen het niet iedere keer weer vermelden, maar bijna overal in de natuur zagen we paddestoelen. De vele regen van de voorgaande weken waren hier mede debet aan. We staken een weg met veldkeien over.

NS wandeling Hunzedal

Molenveld nabij Exloo Het bosgebied ging over in boswachterij Exloo. Op een splitsing lag bij een grote eikenboom een grote steen, de markesteen.

Deze rechtop staande Markesteen fungeerde tot het midden van de twintigste eeuw als grenspunt tussen het grondgebied (marke) van de dorpen Exloo, Ees en Buinen. Vaak werd op een dergelijke plek naast de steen een boom geplant, zoals ook hier een eikenboom. Een extra aanduiding, want bij een grensgeschil werd een steen nog wel eens weggesleept.

Na een grafheuvel kwamen we langs een aantal hunebedden. Even voor Exloo gaf een gedenksteen de plaats aan waar een Amerikaanse bommenwerper neerstortte.

Op 11 januari 1944 stortte hier een Amerikaanse Liberator B-24 bommenwerper neer, waarbij alle bemanningsleden om het leven kwamen. De namen van de bemanningsleden waren: 2nd Lt. James E. Urban, 2nd Lt. Alden P. Anthony, 2nd Lt. Stanley Friedman, 2nd Lt. Fred Brenner, S/Sgt. Howard M. Smith, S/Sgt. Wendell P. Mc Clellan, T/Sgt. Roy D. Barber, S/Sgt. Joseph D. Deffner, S/Sgt. John J. Kelly, S/Sgt. George Petula. Rondom het monument zijn 10 stenen geplaatst en 10 beuken geplant.


NS wandeling Hunzedal

Molenveld nabij Exloo In Exloo dronken we bij het eerste hotel restaurant koffie. In het centrum van Exloo moest goed op de route gelet worden. Vanwege omvangrijke graafwerkzaamheden kon nu niet meer op alleen de gemarkeerde route vertrouwd worden. Maar voor de rest was de route zeer goed gemarkeerd.

Buiten Exloo voerde de route eerst over open veld gevolgd door het fraaie heideveld Molenveld. Op dit open stuk troffen we de enige bui. Toen de bui wat intensiever werd besloten we naar een paar eikenbomen en -struiken te lopen om daaronder te schuilen. Maar even later was het weer droog. We kwamen bij een bankje midden op het Molenveld en daar scheen de zon. We besloten hier een rust te houden, mede omdat we hadden gezien aan de wolkenpartijen boven ons, dat we nu enige tijd de zon zouden houden.

Nu kwamen we in de boswachterij van Odoorn, de Odoornerdennen en door het Odoornerzand. We hadden al enige keren bekende trajecten van de vierdaagse van Odoorn getroffen. We staken achtereenvolgens de weg van Odoorn naar Exloo en van Valthe naar Exloo over . Via het Hunzebos kwamen we bij bungalowcentrum Hunzebergen. We besloten hier even van de route af te gaan om in dit centrum koffie te drinken. Er was hier een groot buitenzwembad, maar het was te fris om te zwemmen. We zagen in het zwembad in ieder geval niemand.

NS wandeling Hunzedal

Zuiderveld Een Drentse zin is bij velen bekend: ‘Ik bid nie veur bruune boon’n’, een uitspraak van Bartje Bartels, hoofdfiguur uit de boeken van Anne de Vries. Maar Het Drents bestaat eigenlijk niet. Het is een verzamelnaam voor de dialecten die in de provincie worden gesproken. De Stichting Drentse Taol onderscheidt maar liefst zeven hoofdvarianten van het Drents: het Noordenvelds (ook wel gerekend tot het Gronings), het Veenkoloniaals (ook wel gerekend tot het Gronings), het Zuidoost Zand Drents, het Zuidoost Veen Drents, het Midden Drents, het Zuidwest Noord Drents (Stellingswerfs) en het Zuidwest Zuid Drents. Wat voorbeelden: in Ruinen telt men een, tweej, drai. In het Noordenvelds: ain, twai, drai en in Ruinerwold: iene, tweie, dreie.


We vervolgden ons pad en kwamen daarbij nog langs het Engelsveenbos. Over een lange betonweg werd Valthe bereikt. Op een kruising sloeg de markering van het nieuwe Drenthepad en van de nieuwe route van de NS-2daagse Hunzedal af. Wij vervolgden de route met het oude boekje. De markering op dit kruispunt was RD weggehaald. Maar zodra we een bocht om waren, zagen we de oude markeringen nog. Het is bij LAW's gebruikelijk om na een parkoerswijziging de oude markeringen te laten zitten, in ieder geval 2 jaar.

NS wandeling Hunzedal

in het Valtherbos Na een open stuk kwamen we in het Valtherbos. Hier kwam de nieuwe route van het Drenthepad er ook weer bij. In het Valtherbos was op de ingetekende route een stippellijn aangebracht voor de mogelijkheid van een bezoek aan hunebedden. We besloten de stippellijn te volgen en zagen hier meerdere hunebedden of wat daar nog van over was. Het was in ieder geval wel de moeite waarde.

Het laatste traject naar NS Emmen verliep verrassend lang nog door bosgebied. Na een bosvijver kwamen we nog door bosgebied de Emmerdennen. In Emmen waren een paar straten flink overhoop gehaald. Met de trein reden we van Emmen via Zwolle huiswaarts. Het was een mooie wandeling geworden. Deze vrijdag hadden we maar één buitje gehad.

naar de top van deze pagina

Henri Floor