Op donderdag 12 augustus vertrokken wij rond half acht van de start.
De drukte van de start was toen ruimschoots voorbij.:
We liepen naar de doorgaande weg van Maastricht naar Valkenburg, de Rijksweg.
Met hulp van verkeersregelaars werden we veilig naar de overzijde geloosd.
Even volgden we de Rijksweg, maar verderop volgden we een dalend grintpad naar Terblijt.
In Terblijt liepen we langs een fraaie hoeve, een van de vele.
Over de Gasthuisstraat en de grintweg Kromstraat liepen we naar Gasthuis.
Hier kregen we uitzicht op de Van Tienhoven molen.
De Van Tienhovenmolen is de enige Nederlandse molen die vrijwel geheel uit mergelblokken is opgebouwd. Het is een bovenkruier, een type windmolen, gebouwd in 1855. De molenwieken hebben al die tijd gefunctioneerd, het maalwerk was van 1956 tot 2001 afwezig. De laatste eigenaar, een kunstschilder, wilde de molen als atelier gebruiken en verkocht het molenwerk. In deze toestand kreeg Het Limburgs Landschap de molen in 1956/57 in eigendom. Meteen vond een eerste restauratie plaats. Bij de heropening van de herstelde molen, kreeg de molen zijn huidige naam: Mr. dr. P.G. van Tienhovenmolen. Vernoemd naar een van de grondleggers van de Nederlandse natuurbescherming. Een opvallend onderdeel van de molen is een moordkruis uit 1417 dat in de muren is ingemetseld. Oorspronkelijk stond deze bij een waterput in het nabijgelegen Gasthuis. Het kruis herinnert aan de moord op Claes Goltsmet, die in 1417 beheerder was van een gasthuis in de buurt en door zijn gasten vermoord werd. In 2000 en 2001 is de molen gerestaureerd en weer voorzien van een maalwerk.
Ons pad voerde verder over veldwegen naar het Rooth en de grens van Klein- en Groot Welsden.
Daarbij kwamen we langs talrijke korenvelden.
We bereikten de N278 (Margraten-Cadier en Keer).
Deze weg werd op een bijzondere manier gekruist.
We liepen hier namelijk onderdoor via een veetunnel.
Daarbij moesten weflink bukken en in de tunnel lagen plassen.
Er kwamen een wandelaar aangelopen die op een megebrachte fluit floot.
In zijn kielzog liepen opdat moment twee wandelaars uit Drachten, die ook een eigen website hebben.
Even later wordt de eerste rustpost bereikt bij Huize Blankerberg.
Na deze eerste rustpost vervolgden wij ons pad.
Even verderop worden we getrakteerd op een plas in de zandweg waarop we liepen.
Door de verhoogde zijkant probeerden wandelaars de plas te passeren, waarbij goed opgepast moest worden op uitglijden.
Verder liepen we langs de westkant van Honthem en de oostkant van Bruisterbosch
Er lagen talrijke plassen op ons pad waar wandelaars fraai in weerspiegelden.
Opnieuw liepen we langs korenvelden en over de Groenestraat werd Reijmerstock bereikt.
Hier was de 2e rustpost.
Deze was gelegen op een binnenplein voor een kasteelhuis.
Aan een buitenmuur hingen (familie-)wapens.
Na deze rust verlieten we Reijmerstock weer en kwamen daarbij langs fraaie vakwerkhuizen.
Opnieuw liepen we over veldwegen.
Op sommige korenvelden is al gedorst, maar het meeste koren staat nog op het veld.
Ook kwamen we langs aardappel- en maisvelden.
Nu werd koers gezet naar Margraten maar voor de bebouwde kom sloegen we af en kwamen daarop langs de Amerikaanse begraafplaats.
Het grondgebied van de Amerikaanse militaire begraafplaats in Margraten - ruim 26 hectare voormalig akkerland - werd op 13 september 1944 bevrijd door eenheden van de 30e Infanterie Divisie van het Eerste Amerikaanse leger tijdens de opmars naar het Ruhrgebied. Deze begraafplaats was een van de eerste begraafplaatsen waar, bij de Westwall gesneuvelde Amerikaanse militairen, werden begraven. Op 10 november 1944 nam het Negende Amerikaanse leger de begraafplaats in gebruik. De Nederlandse regering had daarvoor
de grond in eigendom genomen en deze vervolgens voor eeuwig voor dit doel beschikbaar gesteld.
Voor de vorm van de begraafplaats en het monument, zoals deze sinds 1960 van verre herkenbaar zijn, hebben de architecten Shepley, Bulfinch, Richardson and Abott uit Boston (Massachusetts) getekend. De bronzen groep voor de toren is ontworpen door Joseph Kiselewski uit New York City, terwijl zijn stadgenoten Clarke, Rapuano en Halleran voor de aanleg van alle groen tekenden. De begraafplaats werd ingewijd op 7 juli 1960.
De Amerikaanse begraafplaats - de enige in Nederland - is tot ver in de omtrek zichtbaar door de dertig meter hoge toren. Via 149 treden bereikt men het observatieplatform. Op de begane grond van de toren bevindt zich de kapel. De bronzen deuren van deze kapel hebben een reliëf van de "Boom des Levens". De kapel - met een hoogte van 15,5 meter - is voorzien van een fraaie plafondverlichting, die door het Nederlandse volk is geschonken. De verlichting bestaat uit een koningskroon, omringd door kleine lichten die refereren aan het firmament. De zilveren bloemenschaal op het eiken altaar en de smeedijzeren kandelaar zijn eveneens door het Nederlandse volk geschonken. Tegen een van de muren zijn drie Amerikaanse, een christelijke en een joodse vlag geplaatst.
Langs de noord-oostkant van Honthem werd de 3e rustpost bij Huize Blankenberg bereikt.
Verder kwamen we nog langs oostkant Cadier en Keer en de westkant van Klein Welsden. Via Het Rooth en Gasthuis werd de
finish bereikt. Het IVV-nummer was 10905.
Kasteel Blankenberg op het plateau van Margraten bestaat uit ruim 4300 vierkante meter vloeroppervlakte
en het totale perceel beslaat zelfs meer dan zes hectare.
Van Kasteel Blankenberg is bekend dat het in 1381 in bezit was van Arnold van Elen
en vervolgens van diverse vooraanstaande families.
Later was het kasteel onder meer in gebruik als rust- en bejaardenoord voor kloosterzusters en recent als verpleeginstelling.
Daarvoor zijn in 1970 en 1980 aan de westzijde paviljoens bijgebouwd.
Op donderdag 12 augustus vertrokken wij rond half acht van de start. De drukte van de start was toen ruimschoots voorbij.: We liepen naar de doorgaande weg van Maastricht naar Valkenburg, de Rijksweg. Met hulp van verkeersregelaars werden we veilig naar de overzijde geloosd. Even volgden we de Rijksweg, maar verderop volgden we een dalend grintpad naar Terblijt. In Terblijt liepen we langs een fraaie hoeve, een van de vele.
