Op zaterdag 8 mei 2010 werd vanuit Wageningen de Capitulatie Bevrijdingstocht/Vrijheidstocht georganiseerd.
Er kon gekozen worden uit de afstanden 8, 15, 25 en 40 km.
Wij gingen op voor de 40 km.
De startlokatie was vanuit Theatercafé Junushoff.
Met de bus waren we naar Wageningen gereden en rond 7:50 uur arriveerden we bij de start.
Hoewel de starttijd officieel 8 uur was, zagen wij al wandelaars op pad gaan.
Na het inschrijven keken wij in het Theatercafé naar bekenden en die troffen we weldra.
Rond kwart over acht begaven wij ons op pad.
Door het vochtige en miezerige weer kon het fototoestel vooralsnog is de rugzak blijven zitten.
Al spoedig liepen we voor Huize Hanenhof aan de Costerweg langs een oorlogsmonument
waarvoor nog talrijke bloemenkransen lagen.
Deze lagen hier sinds de dodenherdenking van 4 mei.
We verlieten de bebouwde kom van Wageningen langs industriegebied over de Grebbedijk.
We verlieten de Grebbedijk en volgden de Wageningse Afweg ruim een km alvorens weer op de Grebbedijk terug te keren.
Dat was ter hoogte van natuurgebied de Blauwe Kamer.
Deze dijk is trouwens de winterdijk van de Rijn.
We kwamen aan de voet van de Grebbeberg.
Na oversteek van de Grebbesluiskolk volgden we het grintfietspad onder langs de Grebbeberg.
Daarbij liepen we ook nog steeds langs de voet van de Grebbeberg.
Bij Rhenen aangekomen kwamen we langs de voormalige Steenfabriek en verderop
onder de Rijnbrug door.
Daarop volgde nog een traject door de uiterwaarden.
Tot hier en vanaf de Wageningse Afweg was een traject van de 75 km
Euraudax tocht Driebergen- Arnhem, die ik samen met een wandelaar uit Arnhem organiseerde op 20 april 1996.
We kwamen in Rhenen op de doorgaande weg uit aan het begin van het centrum
Vanwege de Ronde van Italie was het centrum nu roze gekleurd
Langs de doorgaande weg liepen we naar café restaurant Cunera.
De afgelegde afstand bedroeg 8,8 km. Hier was ook een controle post.
Ondanks de miezer regen stond de controleur buiten.
Na deze rust vervolgden we de doorgaande weg richting Wageningen.
Nabij Ouwehands Dierenpark troffen we talrijke gezinnen met kinderwagens.
We volgden de doorgaande weg tot aan de Erebegraafplaats Grebbeberg.
We liepen de begraafplaats op.
We verwonderden ons over de talrijke oranje/rood gekleurde tulpen, die bij de grafzerken stonden.
Aan de achterkant van de begraafplaats was een monument ingericht voor oorlogslachtoffers, die alleen bekend bij naam waren, maar waarvan hun lichamen niet geidentificeerd en/of gevonden waren.
Daarna betraden we bosgebied Larserberg en liepen achter Ouwehands Dierenpark langs.
In vogelvlucht gezien liepen we dus weer even terug in de richting van Rhenen, maar de 40 km moest ook volgemaakt worden.
En hoe kan dat beter, dan een mooi stukje bos mee in het parkoers te nemen.
De in de routebeschrijving aangegeven geschutsopstelling en mitrailleur opstelling van de tweede wereldoorlog zijn ons niet opgevallen.
Mogelijk kwam dat doordat er nu erg veel frisse jonge bladeren aan de bomen zaten.
Over een fietspad liepen we een eind langs de rivier de Grift.
We waren verrast dat de route hier door een kudde schapen voerde, maar dat was wel mooi.
Nu volgde een wat minder mooi parkoers over een aantal asfaltwegen waar ook auto's reden.
Het was hier gelukkig niet druk.
We kwamen in een buitenwijk van Wageningen uit.
We liepen hier onder andere over de Annie M G Schmidt straat, het Pad van Abeltje en het Laantje Van Het Schaap Veronica.
Andere aansprekende namen in deze omgeving waren: Laantje Van de Veertien Uilen, Pad van Dikkertje Dap, Pad van Witte Veder en Pad van Arendsoog.
Daarop werd de tweede grote rust bereikt.
Deze was op 18,9 km gelegen op het sportpark van Voetbalvereniging ONA (Ontspanning Na Arbeid)
Na deze rust was het droog geworden en kwam het fototoestel te voorschijn.
Verder voerde de tocht door de noordkant van Wageningen, langs universiteits-boerderijen en -instituten.
Nabij de gemeente grens van Wageningen en Ede werd Bennekom, dat gemeente Ede is, bereikt.
Op een weiland zagen we 3 hazen met elkaar spelen/vechten. We kregen de hazen helaas niet scherp op onze fotolens.
Heel even liepen we over het grondgebuid van Bennekom, maar Bennekom werd meteen weer verlaten met een bosparkoers door de bosrijke wijk Wageningen Hoog.
Onze route kruiste de Hollandseweg, de belangrijkste weg door het bebouwde gedeelte van Wageningen-Hoog.
Langs deze weg heeft van 1970 -1994 mijn ouderlijk huis gestaan en we besloten het huis nog even te bezoeken door even van de hoofdroute af te gaan.
Even later werd de derde rustpost bereikt in de kantine van voetvalvereniging SKV.
De afgelegde afstand bedroeg 26,4 km.
Vanaf de Zoomweg, waar aan dit sportcomplex ligt, genoten we van het prachtige uitzicht over de Eng van Wageningen.
Door bosgebied van Wageningen Hoog werd nu koers gezet naar het 4-sterrenhotel Nol in 't Bosch. Op 5 april 1992 vond hier, tijdens een 200 km Euraudaxtocht, een grote rust plaats.
Ik was toen geen deelnemer, maar voerde enige hand- en span diensten uit.
Via de rand van Renkum liepen we naar Oranje Nassau's Oord.
Dit is zowel bosgebied als voormalig residentie van Koningen Emma en Prins Hendrik.
Op de oprijlaan speelde vermoedelijk het prinsesje Wilhelmina.
Ook hier waren we met de eerder genoemde 75 km Euraudaxtocht in 1996 langs gekomen,
maar ik kon mij het grote gebouw van Oranje Nassau's Oord niet meer zo goed herinneren.
Het gebouw had wat weg van paleis Soestdijk, alleen is Oranje Nassau's Oord in een halve cirkel gebouwd.
Door bosgebied van de Wageningse Berg werd koers gezet naar hotel restaurant De Wageningse Berg alwaar we een (buiten) rust hadden.
De afgelegde afstand bedroeg 32,5 km.
Er was een kraampje waarbij je wat te eten en drinken kon krijgen.
Er stonden stoelen vlakbij met uitzicht over de Rijn, de Betuwe in.
Het zicht viel echter tegen, in ieder geval om hier een foto van te maken.
Daarna voerde de route door het Belmonte Arboretum.
Wellicht was dit het hoogtepunt van de tocht, zowel letterlijk als figuurlijk.
Heel veel bomen en struiken stonden hier prachtig in bloei.
Hier heb ik dan ook, verhoudingsgewijs, de meeste foto's gemaakt.
De route voerde vrij dicht langs een ander voormalig ouderlijk huis.
Daarop liepen we weer even van de route af.
Het was in deze straat veel voller met huizen geworden.
Het was natuurlijk een aantrekkelijke buurt, zo dicht bij het Belmonte Arboretum.
Het ouderlijke huis had oorspronkelijk huisnummer 4. Nu was dat 19 geworden.
Teruggekeerd op de wandelroute kwamen we nu op de Holleweg uit.
Hiervan kan ik mij nog herinneren, dat ik rond 1956 in de winter met sneeuw bovenop mijn vader zat, terwijl hij, liggend op een slee, de Holleweg naar beneden afgleed.
Opnieuw staken we een wat drukkere weg over waar twee verkeersbegeleiders hun medewerking aan deze tocht gaven door de wandelaars succesvol te laten oversteken.
Nu volgden we de Veerweg en even verderop betraden we een weg door de Wageningse Uiterwaarden en naar de voormalige steenoven De Bovenste Polder.
Even voor de voormalige steenoven hadden we uitzicht op een haventje in de Rijn.
Bij de haven van Wageningen verlieten we de Wageningse Uiterwaarden weer.
Over de Grebbedijk liepen we nu naar het 5-meiplein met standbeeld waaraan ook Hotel de Wereld ligt.
Via het Bowlespark, het Thorckpark met zijn gerestaureerde wallen en Dojon werd de laatste controlepost in het Museum De Casteelse Poort bereikt.
Vlak hiervoor liepen we nog langs restanten van Kasteel Wageningen.
In het museum was ook de VVV gevestigd en bij de kontrole konden we folders van Wageningen meenemen.
Vlak voor de Markt verlieten we opnieuw even de route.
Nu was dit voor een bezoek aan mijn geboortehuis.
Op de Markt teruggekeerd zagen we nog wandelaars bekend van WS78 tochten.
Rond 5 uur werd de finish bereikt.
Het was een mooie tocht geworden, waarbij ik veel oude herinneringen heb opgehaald.
Wij willen de organisatie hartelijk danken voor deze tocht.
Er was in ieder geval een goede opkomst met 1035 deelnemers.
Henri Floor
