fotoreportage alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling diavoorstelling foto's nabestellen naar het overzicht van de NS-tochten de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor NS wandeling Elburg

NS wandeling Elburg Op zaterdag 10 april 2010 werd de verjaardag van Coos en een vriendin uit Amersfoort gevierd met een wandeltocht. Naast ondergetekende waren twee vriendinnen uit respectievelijk Alkmaar en Woudenberg ook aanwezig. We verzamelden op station Amersfoort, vanwaar we met de trein naar Nunspeet reden. Maar voordat we met de NS wandeling Elburg begonnen, werd in café restaurant De Strooppot koffie met gebak genuttigd. Vanwege het zonnige weer deden we dit op het buitenterras. Daarbij kregen de jarigen kadoos.

Daarna begaven we ons op pad. We staken de spoorlijn over en kwamen al meteen langs een 30 meter hoge uitkijktoren. Deze moest natuurlijk beklommen worden en vanaf de top had je een wijds uitzicht, onder andere op het Veluwemeer.
Een onderdeel van het Veluwetransferium is een 30 meter hoge uitkijktoren en een informatiepaviljoen. Vanaf de toren heeft u naar het oosten zicht op het Centraal Veluws Natuurmassief. In westelijke richting ziet u de dorpskern van Nunspeet en in de verte zelfs het Veluwemeer.

NS wandeling Elburg We vervolgden ons pad en liepen aanvankelijk parallel aan de spoorlijn in noordoostelijke richting. Na de toerit naar landgoed Zonneheuvel passeerden we een elektriciteitshuisje waar graffitici hun werk hadden gedaan. We passeerden een kleine nieuwbouwwijk met opvallende erg spits toelopende daken. Verderop kwamen we langs een fraai toegangshek van Huize Sandbergen en Vrijetijdspark De Vossenberg. Na meerdere fraaie en luxe huizen werd een golfbaan bereikt van de Nunspeetse Golfvereniging De Verwaeyde Sandbergen. We lieten de golfbaan echter aan onze rechterhand liggen. Ook kwamen we nog door recreatiegebied Zandenplas, maar een plas hebben we niet aangetroffen. We kwamen op de Eperweg uit en staken de spoorlijn Amersfoort-Zwolle over.

Voor een heideveld, dat tussen de Eperweg en de Oude Eperweg lag sloegen we af en volgden de Wiltsang. Ons kwam een groep jonge dames toegelopen. Eén van hen had een stok, die wat op een blaasinstrument leek en ze deed als of het ook daadwerkelijk een blaasinstrument was. Dat was een komisch gezicht en we wisten dit op de gevoelige plaat vast te leggen. Voor de ingang van camping De Witte Wieven sloegen we af. Bij de kruising met de Klaterweg hielden we een rust bij een bankje. De afgelegde afstand bedroeg hier 5 km. Het was al tijd voor onze lunch. Hoewel we al een gebakje met slagroom op hadden, raakte een deel van ons meegenomen lunchpakket op.

NS wandeling Elburg We verlieten de bossen en dwaalden nu een tijdlang door buurtschap Wessinge. Naast talrijke fraaie boerderijen hadden schapen met lammetjes onze ruime aandacht. Verschillende fruitbomen stonden nu prachtig in bloei. Een boerderij uit 1877 stond er zeer troosteloos bij. Het was nog net niet ingestort. Iets verderop op de Courageweg kwam ons een amazone tegemoet. Nadat twee vriendinnen voor ons de amazone hadden gepasseerd, kreeg het paard bij onze aanwezigheid problemen. Misschien kwam dat doordat we met een stok liepen. We zochten voor de zekerheid beschutting achter een boom. Na een paar minuten kwam het paard weer tot rust en konden we ongestoord ons pad vervolgen.

We naderden nu landgoed Klarenbeek, niet te verwarren met het plaatsje Klarenbeek dat tussen Zutphen en Apeldoorn ligt. Bij het huis Klarenbeek had een ooievaars-echtpaar hun intrek genomen en dat trok nu al onze aandacht. Wat kunnen er op zo'n moment veel takken in de weg zitten om een mooi plaatje te kunnen schieten.
Grootgrondbezitters hadden diverse landgoederen op de overgang van Veluwe naar Zuiderzee. Ze hielden ze in stand uit de opbrengsten van de landbouw. Veel van de huidige landhuizen zijn in de eerste helft van de 19e eeuw gebouwd toen de Zuiderzeestraatweg werd aangelegd. Het witgepleisterde, neoclassicistische huis Klarenbeek is gebouwd in 1842. Het bijbehorende landgoed ligt in een kwelzone van de Veluwe. Er zijn veel greppels en sloten gegraven om het drassige terrein begaanbaar te maken. Op Klarenbeek is een Arabische volbloedfokkerij gevestigd.

NS wandeling Elburg We kwamen in het centrum van Doornspijk. Als eerste zagen we een groot kerkgebouw van de Gereformeerde Kerk. Hier liepen we even van de route af. Daarbij kwamen we langs een opvallend kerkgebouw. Dit was de dorpskerk van de Hervormde Gemeente van Doornspijk. Even verder brachten we een bezoek aan café petit restaurant Wolf voor een rust. Het was voor ons geen echt gezellig café. Het rook er niet fris en twee gokkasten behoren voor ons ook niet tot de attributen van een gezellig café. Maar we konden er in ieder geval rusten en koffie drinken. De afgelegde afstand bedroeg hier 9 km.

Na een goede rust vervolgden we ons pad. Buiten Doornspijk kregen we al uitzicht op de kerktoren van Elburg. De verharde weg ging over in een grasdijk. Onder aan de grasdijk ging op een gegeven moment het Goorpad naar rechts. Dit graspad volgde de Goorbeek. Wij bleven echter het graspad volgen dat uiteindelijk uitkwam bij de gereconstrueerde fundamenten van de voormalige St. Ludgeruskerk. Hier hadden we ook uitzicht over het Veluwemeer.
Gereconstrueerde fundamenten herinneren aan de St. Ludgeruskerk die tot 1825 het middelpunt van het toenmalige Doornspijk vormde. Al vóór 900 stond hier een houten kerkje. Het was daarmee één van de oudste kerken van noordelijk Nederland. Rond 1100 werd op dezelfde plaats een tufstenen kerk gebouwd. De fundamenten laten zien hoe de kerk daarna nog meerdere malen herbouwd en uitgebreid is. Door landjepik van de zee kwam de kerk tegen 1400 aan de kust te liggen en gleed in 1825 tijdens springvloed van het randje af.

NS wandeling Elburg Opnieuw volgden we een grasdijk, waarbij we een aantal malen over overstapje moesten gaan. Ook staken we de Goorbeek over.
Tussen Nijkerk en Elburg zijn veel beekjes. Ze worden gevoed door kwelwater onder het Veluwemassief. Tussen Doornspijk en Elburg ligt een weidegebied met de veldnaam Het Goor. Goor betekent: modderig, laaggelegen land. Het Goor is een gemeenschappelijk weide- en hooigebied, dat al in 1336 in erfpacht werd uitgegeven. Thans eigendom van de Goorstichting. De Goorier houdt toezicht en woont vanouds aan de Goorweg. De vorige Goorier heette Van Goor. De Goorsluis loost het water van de Goorbeek op het Randmeer.
We kwamen uit op het Bagijnendijkje dat ons naar het centrum van Elburg leidde. Bij de Vestingwallen moesten we eigenlijk afslaan, maar de klanken van het Elburger Zeemanskoor deed ons anders besluiten. Omdat het bijna kwart voor vier was en één van onze vriendinnen verwachtte dat de uitvoering van het Zeemanskoor wel eens om vier uur beëindigd kon worden, besloten we eerst naar het centrum van Elburg te lopen. Het was hier uitermate gezellig bij live muziek. Bij de omliggende café's waren op de buitenterrassen geen vrije zitplaatsen beschikbaar. Het bleek dat het optreden van het zeemanskoor inderdaad om vier uur beëindigd werd. Daarna liepen we terug naar de vestingwal en volgden dit tot aan de Havenstraat, zoals de officiële route ook verloopt.

Maar hier verlieten we opnieuw de hoofdroute voor een bezoek aan de haven van Elburg. Daarna liepen we door de Vischpoort naar en door het centrum van Elburg. We waren hier rond half vijf en de uurbus vertrok om tien minuten over vijf. Dat gaf ons nog de gelegenheid om bij een café koffie te drinken. Toen we onze bestelling hadden gedaan, vroeg de serveerster of we nog gratis appelgebak wilden hebben. Dat sloegen we uiteraard niet af.

Even voor de bushalte kwamen we nog langs het oudste huisje van Elburg en we mochten hier vrijelijk naar binnen gluren. Met de bus reden we terug naar Nunspeet. Hier liepen we weer naar café restaurant de Stroopput en deden ons tegoed aan een pannekoek. Hiermee werd een geslaagde wandeldag feestelijk afgesloten. Met de trein reden we naar Amersfoort. Hier namen we afscheid van onze vriendinnen en reden verder huiswaarts.
naar de top van deze pagina

Henri Floor