Foto's alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Maarnsche Berg-tocht met WS78 vanuit Maarn (2)

De Nederlandse Spoorwegen heeft een groot aantal wandeltochten laten uitzetten van station naar station of een rondwandeling vanuit een station. Een bekende wandelroute is die van station Driebergen/Zeist naar station Maarn. Op maandag 5 april 2010, paasmaandag, begonnen wij bij station Driebergen/Zeist. We liepen wel naar station Maarn, maar niet de NS route. We gingen deze dag op verkenning voor het tweede deel van de WS78 tocht vanuit Maarn van 19 maart 2011. Op 23 januari 2010 waren we tot Austerlitz gekomen.

Nadat we op station Driebergen-Zeist de auto hadden geparkeerd, liepen we de kortste weg naar Austerlitz, ongeveer 5 km. Hier pakten we de verken-route op. We hadden namelijk de route al op een kaart ingetekend, maar nu liepen we de route om te kijken of alles wel klopt. Na de geplande grote rust in dorpshuis 't Trefpunt liepen we over de Schoollaan naar boswachterij Austerlitz. Langs de dorpsrand en de bosrand liepen we Austerlitz uit naar de Oude Postweg. Daarbij kwamen we langs een manage. We staken de Woudenbergsweg over, de N224 en dwaalden verder door boswachterij Austerlitz. We kwamen uit bij het Witte Huis. Dit huis is nu in beheer bij Staatsbosbeheer.
Het Witte Huis was tot 2004 de woning van deboswachter van Staatsbosbeheer. Het Witte Huis aan de Baggelweg was in de eerste wereldoorlog een militaire post. De naam Baggelweg stamt uit de tijd van de mobilisatie tijdens de eerste wereldoorlog. Korporaal Baggel reed dagelijks met zijn vrachtauto over deze weg. Hij haalde eten, niet ver van het kruispunt Quatres-Bras en bracht het naar de soldaten op de militaire post bij het Witte Huis.
We volgden nu een lange zandweg, die eerst langs een heideveld kwam. Het verste punt was Wallenburg.
Het landgoed Wallenburg
In boswachterij Austerlitz ligt het landgoed Wallenburg ten zuiden van het Leusderheide Militair oefenterrein.
In het jaar 1797 had Jean Marie D'Amblé zich op de Wallenburg gevestigd.
Tijdens de vrijheid van het geloof werd het niet echt veilig voor de hugenoot Jean Marie D'Amblé in Frankrijk. Daarom had D'Amblé Frankrijk ontvlucht.
Na zijn ontvluchting begon hij het stuk grond op de Heuvelrug te ontginnen. De paarden van het leger van Napoleon Bonaparte hadden genoeg mest geproduceerd, waardoor D'Amblé het de heiden tot landbouwgrond kon ontginnen. Daarnaast kon hij een stuk grond geschikt maken voor zijn hofstede. Speciaal met dit doel kreeg het leger van Napoleon Bonaparte in ruil voor hun mest D'Amblé de producten die hijzelf had gekweekt. Ook had hij een 14 meter diepe put uitgegraven. De Put van Wallenburg is nog het enige overblijfsel van dit landgoed.
D'Amblé had zijn hofstede op de Utrechtse Heuvelrug De Wallenberg genoemd. Hij had zijn hofstede deze naam gegeven vanwege het dichtbij gelegen Soesterberg en de door hem opgeworpen aarden wallen rondom deze hofstede; dit in verband met de zandverstuivingen.

Via een andere route liepen we terug naar Austerlitz. Daarbij kwamen we nog langs een heideveld. Hier hielden we een pauze omdat er een bankje stond. We zaten hier toch zeker een kwartier. We waren toch wel verbaasd een aantal wandelaars te treffen. Maar het was ook een bijzondere dag, namelijk tweede paasdag. En dan zijn veel mensen vrij. We kwamen bij de geplande koffiepost aan. En na de koffiepost wilden we het bosgebied daarachter verder betreden. Maar een bordje met de tekst "Landgoed Den Treek Henschoten" zette ons aan het denken. Velen van u zal dit niks zeggen, maar als je als wandelorganisatie vergunning moet aanvragen, dan bedraagt dit bij Landgoed Den Treek-Henschoten al gauw 100 euro en daar wil WS78 niet aan.

Nu volgden we dan de Traayweg over een vrijliggend fietspad naar het viaduct onder de spoorlijn en de A12-snelweg. We liepen nu naar camping Het Grote Bos te Doorn. Daarna dwaalden we over Landgoed 't Heihuis en liepen over de Maarnsche Berg, waarnaar de WS78 tocht genoemd is. Daarna werd landgoed Stameren bereikt en liepen om het gelijknamige huis heen. Achter Huize Stameren lag nog een heideveld. Over een begroeid bospad werd Maarn bereikt, maar nog niet de finish.


We liepen onder de A12-snelweg en de spoorlijn Utrecht Arnhem door. Voorbij de RK Theresiakerk liepen we nog een bos in en even later werd de geplande fruitpost bereikt. Daarna volgde nog de Koeheuvels, een natuurgebied met zandvlaktes.
Tot ongeveer 1900 was Maarn omgeven door een uitgestrekt heidegebied. Vanaf 1900 is het grootste deel door bosaanplant verdwenen. De Koeheuvels is dus een reservaat of een restant van een landschap dat eeuwenlang het beeld bepaalde. Door Landschapsbeheer Utrecht is het gebied weer in oude staat terug gebracht. Het is nu een fraai natuurgebied waar veel inwoners van Maarn van genieten, wandelen, of gewoon hun hond uitlaten. Diverse wandelingen lopen door het gebied zoals het Trekvogelpad, de Andersteinroute en de NS-wandeling.
Na en paar straten werd dorpshuis de Twee Marken bereikt.

Er zijn nog verschillende aanpassingen te verrichten en de verzorgingsposten moeten nog benaderd worden, maar de basis voor de WS78 wandeltocht is er nu. Met de trein van even voor twee uur reden we van station Maarn terug naar station Driebergen/Zeist en vandaar verder met de auto huiswaarts.
naar de top van deze pagina

Henri Floor