Toespraak bij het 2e kopje koffie
Goedenavond allemaal,
Hartelijk welkom allen op dit Abraham-feestje, met in ons midden, onze Abraham, Jaap de Jong.
( applaus )
Jaap, zonder jou 50ste verjaardag hadden we nu hier niet gestaan. Je bent een bijzondere zoon / familie en een grote vriend van ons allen.
( applaus )
( Jaap moet nog even blijven zitten )
Welkom aan de ouders en familie van Jaap de Jong.
In het bijzonder heten wij welkom, de ouders van Jaap. Hartelijk welkom in ons midden. Fijn dat u naar Ugchelen gekomen bent. Groningen ligt niet naast de deur.
Maar niet elke dag wordt er een kind van je 50 jaar. Dat is toch als ouder ook een hele belevenis.
Tevens willen wij u vanaf deze plaats heel hartelijk bedanken, dat u het voor Jaap mogelijk hebt gemaakt dit feestje te realiseren. Heel bijzonder dat u dit voor Jaap wilde doen. Alle dank daarvoor.
( applaus )
Van harte heten we ook de familie welkom. Jaap heeft zo naar jullie komst uitgekeken. Ook voor jullie was het een heel eind rijden. Maar wat fijn dat jullie gekomen zijn.
Welkom aan de vrienden
Van harte mogen wij welkom heten, alle vrienden van Jaap.
Wij zijn enorm dankbaar dat jullie met zovele naar Ugchelen toegekomen zijn.
Ik hoop voor allen dat het met het weer een beetje meegezeten heeft, want de voorspellingen waren even iets wat winters. We krijgen er niet genoeg van. Maar de lente is op komst.
Jullie kennen allemaal Jaap de Jong, wie kent hem niet.
Jaap, altijd een vriendelijk gezicht. En ook voor een gezellig babbeltje is het bij Jaap goed vertoeven.
En ik zei al, de lente is op komst.
Jaap is begonnen aan zijn 2e jeugd. Zie hier, de lente van deze avond, Jaap de Jong
( Jaap komt naar voren )
( Willie Griffioen komt naar voren en spelt een rozet op ).
Toespraak voor Jaap.
Jaap, naast alle felicitaties die je op de dag zelf mocht ontvangen en naast alle mailtjes van je familie en vrienden, heb je ook heel veel kaarten gekregen. Dat waren er nogal wat. Je reacties waren telkens weer zo vol dankbaarheid. Wat was dat mooi. En ik mag je er vandaag nog een paar overhandigen. Kaarten van jou vrienden. Een blijvende herinnering.
( Gerrie geeft de kaarten )
Jaap, het is heel bijzonder dat je hier, temidden van je vrienden, staat. Vrienden die het er allemaal over eens waren, jij moest maar eens in het zonnetje gezet worden. Daarom zijn wij hier met z’n allen, om jou toe te zingen en er samen met jou een mooi en onvergetelijk feestje van te maken.
Je gaf te kennen dat je eigenlijk, al wat langer geleden, er over gedacht had om met je 50ste verjaardag een feestje te geven. Maar door verschillende gebeurtenissen kon dit helaas geen doorgang vinden.
Dat kan niet, dacht ik toen. Zo kwam ik op het idee om aan al onze vrienden voor te leggen, samen, dit feest voor jou te realiseren. Er werd een plan van aanpak gemaakt. Dezelfde avond nog ben ik aan de slag gegaan met de uitnodigingen. Ik heb zelfs de collectebus van de SAGAMBIARA-WALK meegenomen naar diverse wandeltochten. Mailtjes zijn er rondgestuurd. Als we er met z’n allen onze schouders onder zouden zetten, moest het toch kunnen slagen. Er werd een bankrekening geopend, de bus werd op de tochten gevuld. De rekening groeide.
Dank zij jullie hier op dit feest en alle anderen in het land, die niet in de gelegenheid waren hierheen te komen. Ook voor hen zeggen we heel hartelijk bedankt voor al jullie bijdragen.
En wat te zeggen van hen die zich hebben ingespannen om voor een heerlijke salade, ook vegetarisch, stokbrood, rollade, hapjes, bolletjes, zoutjes en wat niet meer. Zoveel dank aan jullie allen. Jullie bijdrage op welke manier dan ook. Heel veel dank.
Wij danken ook de vrijwilligers van de Bronkerk, die er vanavond voor ons willen zijn. Dat we hier zo welkom zijn. Dank jullie hartelijk daarvoor.
Ik ga geen namen noemen, want dan ben ik bang dat ik iemand vergeet en dat willen we absoluut niet.
Het was verre van gemakkelijk om een bijdrage te vragen, maar ik weet dat het voor een super goed doel is. Dat maakte me een beetje brutaal. Ik hoop dat jullie me dat willen vergeven. Maar, het is gelukt.
Vanaf deze plaats wil ik jullie allen heel hartelijk bedanken dat wij er met z’n allen voor hebben gezorgd dat de droom van Jaap werkelijkheid is geworden.
(applaus voor henzelf )
Lieve Jaap, het is gelukt, hier zijn we, met z’n allen, voor jou. Nogmaals, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Lieve Jaap, wij hopen met z’n allen nog vele jaren en vele kilometers samen met je te kunnen wandelen.
Jaap wil u graag laten zien hoe hij al deze prestaties volbrengt.
( Ik geef Jaap het woord )
( Als Jaap klaar is, vraag ik een moment stilte, voordat wij aan het eten gaan )
( Daarna zingen wij allen, Lang zal hij leven.)
|
|
Gerrie van de Brink
|
Verhaal 1.
Het was 24 februari 2007.
Deze dag zou ik mijn eerste 50 kilometertocht lopen.
Er is een wandeltocht in de buurt. De Termunter Haring tocht, georganiseerd door de FLAL.
Het was bij mij in de buurt. Dus als ik het niet zou volbrengen, dan konden ze me snel van de route afhalen.
Ik herinner me nog die dag. Het regende al bij de start.
Tot de rust in Nieuwwolda ging het lopen me, ondanks het slechte weer, aardig goed af.
Zojuist had ik iemand gepasseerd, ik kende hem niet. Toen was het voor mij tijd om even te rusten, maar deze wandelaar ruste niet. Hij liep gewoon door.
Toen ik weer op pad ging, liep deze wandelaar dus voor me. Het duurde een tijdje, maar daar kwam de wandelaar, die niet al te gemakkelijk leek te lopen, weer in mijn vizier. Bij mij gold altijd; “de laatste lootjes wegen het zwaarst”. Maar als ik hem zo zag lopen, Moeizaam en toch zo vol souplesse, durfde ik dat haast niet meer te denken.
Ik naderde de man en we begonnen een gesprekje. Tijdens dit gesprek stelde hij zich voor; “Mijn naam is Jaap de Jong”. Als ik zag met hoeveel discipline Jaap liep, dan kon ik toch niet uitvallen!
Het ging mij niet zo gemakkelijk meer af. Mijn benen leken vol lood te zitten. Maar Jaap, van wie ik nog niet eerder had gehoord, had kracht, de kracht van een hert. Hij heeft mij binnen geloodst. Dank zij Jaap kon ik mijn welverdiende stempeltje van mijn eerste lange tocht, binnen halen. Geweldig. Jaap, bedank, je bent een echte vriend.
Maar dit was niet de enige keer dat Jaap mij tot grote steun was. Want vorig jaar (2009), het was tijdens de Vechtdalvierdaagse, Was het dat Jaap voor me liep.
Ik struikelde en kwam terecht op de rug van Jaap.
Jongens, wat voelde ik me ongemakkelijk zeg.
Gelukkig liep het voor ons beide goed af. Maar toch, je voelt je zo knullig.
De volgende dag probeerde ik hem op te zoeken. Ik zag hem nergens. Zou ik hem dan toch uitgeschakeld hebben?
Het zat me niet lekker. Ik hield me onder het loipen alleen maar met Jaap bezig. Ik voelde me zo schuldig. Echt genieten van deze dag zat er voor mij even niet in.
Dag drie. Daar was Jaap. Waar had hij dan toch op de tweede dag gezeten?
Jaap kwam naar me toe. “Ik heb je gisteren gemist”, zei hij. Ik vertelde hem dat ik die dag alleen maar aan hem kon denken.
Maar hij verzekerde mij ervan dat hij de dag van deze gebeurtenis, al niets meer van het ongelukkige struikelen gevoeld had.
Pfff, en ik maar denken.
Ik heb vaker een stuk met Jaap opgelopen en kan alleen maar zeggen. Jaap, je bent een geweldige wandelvriend. Je bent altijd enthousiast. En ik vraag me af. Hoe onthoud jij toch al die verhalen?
Lieve Jaap, ik hoop nog vaak met je samen te kunnen lopen.
Helaas kan ik niet op je feestje aanwezig zijn. Ik sponsor je en zal in gedachte bij je op het feest zijn.
Hartelijke groetjes,
Roelie Homan.
Verhaal 2
Het is inmiddels een paar jaar geleden dat ik Jaap heb leren kennen. Dat was tijdens de Elfstedentocht in Friesland.
Omdat wij veel gemeen hebben, wij hebben namelijk allebei een handicap, zijn onze baan kwijt, zijn enorme doorzetters en optimisten en we hebben zo’n beetje het zelfde wandeltempo.
Wij zijn na deze gebeurtenis nog vaak samen gaan lopen.
Het is 5 oktober 2007. Deze dag zou Jaap bij mij in Bodegraven komen eten. Hij wilde namelijk aan de Kennedymars van Maasland deelnemen. En als je vanuit het noorden naar Maasland rijdt, passeer je Bodegraven op een haar. En Jaap vond het leuk om mij een bezoekje te brengen.
Ik bewonder Jaap enorm, voor het feit dat hij regelmatig dit soort tochten loopt.
Het leek mij een enorme uitdaging om ook eens aan zo’n tocht te gaan deelnemen.
Echter, vanwege mijn slechtziendheid, had ik dit nog nooit geprobeerd. Ik ben namelijk o.a. nachtblind. Dat is ook de rede dat ik het daarom niet verstandig achten in het donker aan een wandeltocht deel te nemen.
Nu voerde Kennedymars Maasland langs plaatsten waar het ’s nachts niet volledig donker is. Daarom besloot ik samen met Jaap mee te gaan naar Maasland.
Spanning alom. Het zou voor mij de eerste keer zijn dat ik deelnam aan een 80 kilometermars, die ook nog in 20 uur gelopen moest worden.
In de nacht van 5 op 6 oktober heb ik, samen met Jaap, mijn eerste Kennedymars volbracht. Het was erg gezellig, maar eerlijk gezegd ook best zwaar. Toch lukte het ons om, na ongeveer 17 uur, over de finish te komen. Mijn missie was volbracht.
Ik ben Jaap nog eeuwig dankbaar dat hij mij heeft geholpen om mijn droom uit te laten komen.
Nadat wij nog iets gedronken en samen geproost hadden op het succes van deze tocht, liepen we terug naar de plaats, waar Jaap zijn auto had geparkeerd.
De organisatie had bussen beloofd, die ons zouden terug brengen naar de parkeerplaats Maar deze bleken er niet te zijn. Dus wij moesten terug lopen.
Als je dan voor de eerste keer in je leven een Kennedymars hebt gelopen, kan dat er eigenlijk niet meer bij. Maar hadden wij keus? Nee, verre van dat. Omdat wij bikkels zijn, gingen wij lopend, zonder morren, terug, naar de plaats waar de auto op ons stond te wachten.
Echter………. Er was een klein probleempje. Want waar stond nu ook al weer de auto?
Maasland is dan niet zo groot, maar wij hebben ons toch echt helemaal suf gezocht.
Toen we bijna ten einde raad waren, heeft een bewoner uit Maasland ons met de auto opgepikt en op de juiste plaats afgezet.
Ik weet inmiddels dat Jaap maar zelden de weg kwijt raakt, maar als het nog eens mocht gebeuren, dan kan hij mij altijd bellen en vragen naar een mooi navigatiesysteem
Fotoreportage
Het eerste kopje koffie werd gesponsord door lieve vrienden van Jaap, die annoniem wensten te blijven. Bij het tweede kopje koffie heb ik een toespraak gehouden, waarin ik allereerst de ouders van Jaap welkom heb geheten, daarna Jaap zijn broers en zus, zwager en schoonzus. Vervolgens heb ik allen die in de zaal waren, welkom geheten. Ik wil jullie laten weten dat ik jullie allemaal in de zaal heel hartelijkwil danken. Dankzij jullie is alles zo goed en succesvol geweest
Na de toespraak heeft Jaap zijn orthese aan zijn gasten laten zien. Hoe hij het allemaal kon volbrengen. Iedereen was diep onder de indruk.
Ik hoop dat zij, die op het feest aanwezig konden/wilden zijn, helemaal uit Brabant, Limburg en uit het westen, uit Groningen, Friesland en Drenthe, of uit welke provincie dan ook. Ik hoop dat jullie veilig thuis gekomen zijn.