Maarnsche Berg-tocht met WS78 vanuit Maarn Wij mochten voor WS78 weer een tocht uitzetten. Terwijl de tocht van 20 maart 2010 nog plaats moeten vinden, bekeken wij al een parkoers voor de tocht van 19 maart 2011. Op fotokopieën hadden we al een route ingetekend, die wij op deze wandeldag, zaterdag 23 januari 2010 nader wilden verkennen. In het verleden hebben wij al talrijke tochten vanuit Maarn uitgezet. Maar ook talrijke tochten van Euraudax voerden door het gebied waardoor we deze wandelroute willen laten lopen. Ik ging deze dag zonder Coos op stap omdat zij meedeed aan de Egmondse wandelmarathon, tezamen met twee vriendinnen.
Rond het tijdstip dat de zon officieel opging, zo rond half negen, begaven wij ons op pad. De temperatuur lag rond het vriespunt. Van wandelaars krijgen wij nogal eens een reactie of de wandeling boven de spoorlijn verloopt of er onder. Bij deze tocht lopen we zowel boven als onder de spoorlijn. De geplande route loopt vier maal onder de A12 snelweg door en alle vier de keer lopen we onder een ander viaduct door.
We begonnen de wandeling door eerst naar het station te lopen en aldaar onder de spoorlijn en A12 door te lopen. We kregen uitzicht op het voormalige raadhuis en door buitenwijken verlieten we de bebouwde kom van Maarn. Na kruising met de Maarnse Grindweg doken we het bos in. Voor een bordje van landgoed SBI/Zonheuvel sloegen we af en bereikten daarop de provinciale weg van Maarn naar Doorn. Na kruising van deze weg liepen we door bosgebied van Landgoed Stameren. We kregen nog uitzicht op Huize Stameren. Daarna werd landgoed Hoog Moersbergen bereikt. Hier liepen we een paar maal terug omdat we toch niet op die ingetekende route bleken te zitten. In de bossen was het af en toe flink oppassen geblazen. De gevallen sneeuw in de voorgaande weken was gedeeltena h lijk gesmolten en daarna weer opgevroren. Dit met het gevolg dat er ijsbanen waren ontstaan.
Na Hoog Moersbergen kwamen we in Bos Broekweg. Hier zullen we met de toekomstige wandeling niet doorkomen, want de geplande eerste 10 km werd ruimschoots overschreden. Na ’t Heihuis, dat uit vroeger tijden bekend was, omdat hier een groot aspergeveld lag, kwamen we langs recreatieterrein Het Grote Bos. Daarna werd het bosgebied van Van der Kroft bereikt. Hierin ligt een zandvlakte met een begroeide laagvlakte. We zijn hier in het verleden al eerder met WS78 geweest, Het gaat ons er ook niet om, om onbekende bosgebieden voor te schotelen. Want dat lukt met 33 keer uit Maarn gestart te zijn toch niet meer. Het gaat er ons om, om de mooiste trajecten aan elkaar te knopen. Aan het einde van de zandvlakte stonden fraai enige naaldbomen met luchtwortels te pronken.
We kwamen in de bebouwde kom van Driebergen en passeerden een tuin met een heleboel kaboutertjes. Daarop kwamen we in het Driebergse bos. Nu was het goed uitkijken. Want over de leuke smalle paadjes in dit gebied was nu ook een fietsroute uitgezet. En die mountainbikers rijden niet echt langzaam, om maar niet te spreken van het feit dat ze niet bellen als ze er langs komen. De route door het Driebergse bos ging over in het Rijsenburgse bos. Hier liepen we onder de Zwitserse brug door. Daarop werd het Seminariebos bereikt gevolgd door de Heidetuin. Na een huis met een opvallend grote buitenbrievenbus werd de geplande soeppost bereikt.. Dat is bij een oud WS78 lid. Hij weet er nu nog niet van en omdat ik weet dat hij geen internet heeft, leest hij dit ook niet. De afgelegde afstand bedroeg 15 km volgens mijn GPS apparaat.
Van de geplande eerste 10 km’s moeten dus nog wat km’s afgehaald worden. Vlakbij ligt café De Krim. Hier was de eerste binnenrust. Lang bleven we hier niet binnen, want er werd gerookt. Voor de tweede keer deze dag liepen we onder de A12-snelweg door en voor deze dag, na later bleek, ook de laatste keer. Na kruising van de spoorlijn Utrecht-Arnhem betraden we landgoed Bornia. Ook hier slingerde het parkoers flink. Daarna werd landgoed Heidestein bereikt. Hier liepen we langs twee meertjes. Bij het tweede meertjes ligt een heuvel waarin maar liefst drie tunnels zitten. Door één tunnel loopt water. De andere twee tunnels worden door ons benut. In het verleden zijn we met WS78 hier vaker geweest en toen werd de tunnel verlicht met waxinelichtjes. Dit is vooral in de eerste tunnel gewenst. Wij hadden onze zaklamp gelukkig bij ons. De zaklamp was in eerste instantie meegenomen om bij donker weer de ingetekende route beter te kunne zien bij zeer somber weer.
Een gedeelte van landgoed Heidestein is afgerasterd. Dit in verband met het grazen van schapen. Na een schaapskooi werd de grens met de gemeente Zeist opgezocht. We kwamen hier toch niet helemaal, maar aan deze gemeentegrens ligt het terrein van de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond, beter bekend onder de afkorting KNVB. We liepen inmiddels in de boswachterij van Austerlitz en kwamen langs een heideveld. We kwamen opnieuw op landgoed Bornia alvorens het centrum van Austerlitz werd bereikt. Voordat we een snackbar indoken, maakten we nog een foto van kerk De Hoesteen te Austerlitz. Het was maar goed dat we deze foto voor het betreden van de snackbar maakten, want er na bleek dat het was begonnen te regenen. We zaten hier op een paar honderd meten afstand van de beoogde grote rust. Het GPS apparaat gaf nu 28 km. Dat is ongeveer 8 km meer dan de beoogde 20 km hetgeen bij WS78 meer gebruikelijk is.
Omdat het inmiddels al half vier was geworden en we 20 minuten rusten, besloten we de wandeling hier af te breken. Wel moesten we nog naar Maarn om onze auto op te halen. De snelste weg hier naar toe was lopend naar Maarn. Over een fietspad werd Maarn even voor vijf uur bereikt. De totale afgelegde afstand bedroeg 33 km waarover 8½ uur werd gedaan. We hadden ons fototoestel deze dag anders ingesteld dan anders. Omdat dit geen belangrijke tocht was, was het nu een mooie gelegenheid om dit uit te proberen. Het bleek geen succes te zijn. Van de 140 gemaakte foto's keurden we er maar 76 goed voor publicatie.
Henri Floor