Foto's na afloop van de tocht alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Warmbeekdal-tocht

Warmbeekdal-tocht Op donderdag 10 december 2009 hadden we eigenlijk het plan om een wandeltocht van 20 km te lopen vanuit Heusden-Zolder (België). Vanuit ons o­ver­nach­ting­a­dres te Westerhoven was het toch zeker 50 km met de auto. Er was regenachtig weer voorspeld. Omdat we dinsdag 8 december ook al een mooie tocht in België hadden gelopen, besloten we uiteindelijk de tocht in Heusden-Zolder vanwege de regen niet aan een bezoek te vereren. Het regende 's-ochtends ook flink en dan is het niet prettig rijden in onbekend gebied. Toen het rond half twaalf begon op te klaren en de zon zelfs doorbrak besloten we een eigen tocht vanuit Hamont-Achel te lopen. De start- en finish was vanuit de Achelse Kluis.

We staken de Warmbeek over via de Sint Lugardis brug uit 1954 en volgden daarna de Warmbeek. Het pad was zo te zien recentelijk schoongemaakt. Het riet langs de oever was aan de kant van het wandelpad geschoeid. Bij een brug over de Warmbeek verlieten we het riviertje. Nu dwaalden we een tijd door bosgebied Binnenheide, waarbij we meerdere keren uitzicht op weilanden hadden. Ter hoogte van Achel Station sloegen we af en zetten koers naar Domein De Bever. In het gelijknamige restaurant dronken wij ieder een warme kop chocolade.

Na deze rust staken we de Warmbeek over en dwaalden nu door bosgebied Rozendaal. De totale afstand bedroeg 7 km. Op veel wegen en paden lagen grote plassen. Tijdens de wandeling was het voor 95% droog, maar wel overwegend zwaar bewolkt Warmbeekdal-tocht
Oude beek en Warmbeek
Vroeger werd de Warmbeek omgelegd om de stroomopwaarts gelegen watermolen het Mulke te kunnen bedienen. De hiernaast gelegen Oude beek is de vroegere Warmbeek. Een honderdtal meter stroomopwaarts vloeien de Oude Beek en de Warmbeek weer samen. De Warmbeek is één van de meest ecologisch waardevolle wa­ter­lo­pen in Vlaan­de­ren. In haar brongebied (in Peer) is de Warmbeek rechtgetrokken en uitgegraven. Verder stroom­af­waarts is de beek vrij natuurlijk. Dat zie je aan de natuurlijke meandering (bochten door uitspoeling van stromend water) en een rijke beekflora- en fauna. De kwaliteit van het water van de Warmbeek is goed. Het water voldoet aan de normen van viswaterkwaliteit. Tijdens de visbestand-opname in 1998 werden 15 vissoorten, waarvan enkele beschermd zijn, in de Warmbeek aangetroffen. Dat waren paling, Giebel, Karper, Riviergrondel, Bittervoorn (beschermd), Blankvoorn, Rietvoorn, Bermpje (beschermd, bruine Amerikaanse Dwergmeerval, snoek, Amerikaanse hondvis, beekforel, driedoornige stekelbaars, Tiendoornige stekelbaars en de baars.
Warmbeekdal-tocht / Achelse Kluis op de achtergrond
De geschiedenis van de Achelse Kluis
Het gebied rond de Achelse Kluis kent een lange religieuze traditie. Al in 1656 werd in de omgeving, op een perceel heidegrond tussen Zwartven en Kerkeven, een grenskapel gebouwd. Het was de natijd van de gods­dienst­oor­lo­gen. Katholieken uit het naburige protestantse Nederland konden er hun erediensten houden.
In 1686 stichtte Petrus van Eijnatten uit Eindhoven hier een gemeenschap van kluizenaars. Sinds die tijd is de ‘Achelse Kluis’ een centrum van gebed, be­schou­wing en christelijke cultuur. Na een onderbreking als gevolg van de Franse Revolutie, namen de trap­pis­ten­mon­ni­ken van Westmalle de religieuze draad weer op en stichtten in 1846 op deze plek de Sint-Be­ne­dic­tus­ab­dij. De monniken leefden in de geest van de cisterciënzerorde, volgens de regel van Benedictus. De nieuwe gemeenschap groeide gestaag en stichtte op haar beurt dochterhuizen in Echt en Diepenveen (Nederland), in Rochefort (België) en in Kasanza (Democratische Republiek Congo).
Na de Tweede Wereldoorlog werd gestart met de bouw van een nieuwe abdij. Slechts twee van de vier geplande vleugels werden gerealiseerd. De gemeenschap telde toen om en bij de honderd monniken. Ze speelden jarenlang een voortrekkersrol op het gebied van landbouw en veeteelt en oefenden allerlei ambachtelijke activiteiten uit. In 1989 werd het grootste deel van de landbouwgronden als natuur- en recreatiegebied verkocht aan het Nederlandse Staatsbosbeheer en het Vlaamse Gewest. De kleine monnikengemeenschap die vandaag is overgebleven, is nu voor haar inkomsten voornamelijk aangewezen op handelsactiviteiten, waaronder de verkoop van zelf gebrouwen Achels trappistenbier

naar de top van deze pagina
Henri Floor