Terug naar het overzicht van de wandelverslagen van alleen FLAL-tochten Foto's van de FLAL lustrum wandeltocht vanuit Noordwolde (Fr.) op zaterdag 8 juni 2008 alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen Naar de alternatieve homepage van FLAL Terug naar de homepage van Henri Floor De Oude Willemtocht vanuit Appelscha
met de FLAL Op zaterdag 24 oktober 2009 organiseerde de FLAL de Oude Willem tocht vanuit Appelscha. De route voerde door het Drentsch Friesche Wold en een betere benaming voor deze tocht zou naar onze mening dan ook Drents Friesche Wold-tocht zijn. De wandelroute voerde onder andere door een gebied met de naam Oude Willem en omdat daar een stempel van is heeft deze tocht daardoor wellicht de naam van Oude Willem gekregen.

Wij waren deze dag al vroeg op het startbureau, namelijk zo rond kwart voor acht. En toen konden we zelfs nog niet inschrijven. Want het “inschrijvingsloket” ging om 8 uur open. We hadden nu wel mooi de gelegenheid om met deze en gene gezellig te praten. Het leek wel wat op een nieuwjaarsreceptie omdat je veel wandelaars weer sins lange tijd zag. Alleen de rekening voor drankjes moest wel zelf betaald worden. Zo tussen kwart over acht en half negen werd het binnen zo druk , dat het overzicht van de aanwezigen verviel, maar door rond te lopen trof je steeds weer andere bekenden.

Rond tien voor negen was er een toespraak ter nagedachtenis aan de overleden voorzitter van de FLAL. Na afloop van de toespraak werden we attent gemaakt op een grote kaart, die we na afloop konden tekenen voor de weduwe, want zij was zelf ook ziek.

met de FLAL Om 9 uur kwamen dan de parkoersuitdelers naar buiten. Het was bij aanvang een wat sombere dag. Daardoor waren de uitdelers met een blauw hesje, die onze routebeschrijving hadden, moeilijk te vinden. Als je een grotere afstand dan 25 km wilde lopen, dan is het vervelend als je niet meteen kan starten. Bij deze tocht voerde de route meteen vanaf het begin over smalle paden. Daardoor hadden we het eerste uur van de wandeltocht meer oog voor de trajecten waar we de minder snelle 25 km lopers konden inhalen. Jammer is het, dat de 40 en 50 km lopers bij de FLAL niet iets eerder kunnen starten.

Zoals gezegd voerde de route meteen na de start over smalle bospaden. Als eerste kwamen we langs de Apenpoel. Daarna door het gebied met de benaming Oude Willem. Na een bordje van boswachterij Smilde staken we het riviertje de Tilegrup over. Hoewel we door het Nationale Park Drents Friesche Wold liepen, hebben verschillende bospercelen hun eigen naam. Zo liepen we nu om bosgebied Hoekenbrink heen. met de FLAL
De Hoekenbrink is een uniek gebied van Staatsbosbeheer in het Drents Friese Wold. Een deel bestaat uit bos, heide, stuifzand en moeras. De natuur is het spannendst in de overgangsgebieden, zoals van natte heide naar droge heide. Op de Hoekenbrink vind je soorten zoals veenpluis, dopheide maar ook zeldzame soorten zoals ronde zonnedauw en moeraswolfsklauw. Ook het landschap van de Hoekenbrink is prachtig. Vanaf een aantal punten zijn er werkelijk mooie doorkijkjes op de natte en droge heide. In het late voorjaar staat de veenpluis uitbundig te bloeien, gevolgd in juni door de dopheide waarna in augustus de struikheide met zijn dieppaarse kleur het weer overneemt. Het landschap verandert elke dag.
Na zo’n 6 km was de splitsing met de 25 km. Net voor de splitsing werd ik nog ingehaald door een dame, die mij net op een brandweerman vond lijken. Ik droeg deze dag namelijk een fel geel-kleurig reflektievest. Bovendien droeg ik een regenpet, model zuidwester. Die zuidwester deed ook andere wandelaars de vraag stellen of ik regen verwachtte.

met de FLAL Het werd nu een stuk rustiger. De route bleef heel mooi. Vaak liepen we over smalle paden, zowel door bos als ook over heidevelden. De herfstkleuren zorgden af en toe voor betoverende plaatjes. Jammer dat de zon deze dag zo weinig scheen. Op 16,3 km was de eerste café-rust in dorpsrestaurant De Lange te Diever.

Nu moesten we de beslissing nemen of we daadwerkelijk de geplande 50 km route zouden lopen of dat we toch op de 40 km zouden overstappen. Het was 11.57 uur toen we besloten om toch de 50 km te gaan lopen. We wisten deze tijd zo exact omdat we nog even de parkoersuitzetters van de FLAL tocht vanuit Wogmeer op de gevoelige plaat hadden vastgelegd.

We verlieten Diever over de Groningerweg en volgden deze tot net voorbij het hunebed. Toen we een paar honderd meter op weg waren voelden we de eerste drup. Tegen een passerende wandelen zeiden we dat het was gaan regenen. Dat werd heftig weersproken, het drupte alleen wat. Bij het hunebed motterde het wat; bovendien was er een geszelschap met kinderen op het hunebed waardoor we besloten hier geen foto te maken. Met de vierdaagse van Diever komen we hier ook vaak langs. De lus van de 50 km liep door de zuidoost kant van het Nationale Park. We liepen onder andere door de Hezenesch en om camping Land van Bartje. Nabij hotel de Waldhof werd het centrum van Diever weer bereikt.

met de FLAL De tweede caférust was op 26,2 km eveneens in dorpsrestaurant De Lange te Diever. Een paar km voor deze rustpost hadden we de denkbeeldige man met de hamer gezien. Hij heeft ons gelukkig niet te pakken gekregen. We hadden hetzelfde probleem als waaraan kortgeleden minister en sportvrouw Gerda Verburg leed, namelijk te weinig gegeten. In deze rust besloten we dan ook flink wat meegebrachte sneetjes vruchtenbrood te veroberen.

We verlieten Diever aan de noordwestzijde en staken de Ten Darperweg over. Nu dwaalden we een tijdlang door bosgebied Berkenheuvel. Opnieuw staken we het riviertje de Tilgrup over. Op 36 km was bij Hoeve aan de Weg te Wateren de laatste caférust

We besloten ons fototoestel nu definitief in de rugzak op te bergen. Het was nu zes minuten over half vier. Er bestond nog een reeele mogelijkheid, dat we voor vijf minuten voor zes konden finishen. Want dan konden we nog de bus van 18:08 halen. Als we deze bus niet hadden gehaald, hadden we een uur moeten wachten op de volgende bus.

We kwamen nog langs de Ganzenpoel. Bij de Meeuwenpoel werd Drenthe weer verlaten en betraden we boswachterij Appelscha weer. We staken nog de N381 autoweg over. Het was hier best oppassen geblazen. Op een autoweg mag je maximaal 100 km rijden maar veel automobilisten rijden harder.

met de FLAL Ik had het nog niet echt geschreven, maar dit was een schitterende tocht. Zeker 90% van de route was onverhard. Dat maakte de wandeling natuurlijk wel zwaar. En de herfstkleuren waren nu op zijn mooist. Jammer dat de zon maar kort geschenen had. Een dag later was het prachtig zonnig weer. Je kan ook niet alles in de hand hebben. Over deelnemers had de organisatie niet te klagen. Maar liefst 660 wandelaars wisten de weg naar Appelscha te vinden. De vorige keer dat de FLAL een tocht vanuit Appelscha organiseerde was op 18 oktober 2003. Toen deden er 628 wandelaars mee. Hoe ik dat zo goed weer? Welnu, op deze website heb ik een zogenaamde alternatieve homepage van de FLAL gemaakt en in de rubriek archief is deze informatie te achterhalen.

Na nog een met oranje palen gemarkeerde route werd de finish om 17:36 uur bereikt. We hadden de tocht dus in 8 uur en 35 minuten uitgelopen. En dan te bedenken dat we twee weken tevoren een 42 km tocht (WS78 Wehl) in 8 uur en 40 minuten hadden gelopen. We meldden ons af, bedankten de organisatie voor de prima tocht en liepen daarop rustig naar de bushalte. Van een wandelaar werd aan mij nog de groeten overgebracht. Haar zoon had in Overveen meegedaan met de lustrumtocht van de NWB en had daar mijn Coos getroffen. Om 21:10 uur haalde Coos mij op van het NS station Driebergen/Zeist.

met de FLAL De routebeschrijving was deze keer beter dan gemiddeld. Elk punt stond op een aparte regel vermeld en was genummerd. De nummers op de routebeschrijving stonden echter niet op de pijlen, zoals we dat bij WS78 gewend zijn. Dus als je even afgeleid was, dan kostte het veel moeite om weer het juiste punt van de routebeschrijving te vinden. Niet alle zijpaden waren in de parkoersbeschrijving opgenomen. Maar de goede bepijling zorgden er voor dat de meesten niet verkeerd liepen.

Ik was blij dat ik mijn wandelstok wederom bij me had. Zeker tien keer ben ik gestruikeld of verzwikte iets mijn enkel. Met mijn stok kon ik een eventuele val steeds voorkomen. Van verschillende wandelaars hoorden wij, dat zij de voorgaande vier dagen hadden meegedaan. aan de 2e Sallandse vierdaagse. Zij waren dus goed ingelopen.
naar de top van deze pagina
Henri Floor