5e Keientocht vanuit Amersfoort

Op woensdag 14 oktober 2009 organiseerde Samen op Pad een 25 km wandeltocht vanuit Amersfoort. De start was vanuit sportpark Amsvorde. Toen wij ons even voor 10 uur klaarmaakten voor de start, bleek er eerst nog een huldiging plaats te vinden. De hoofdorganisator van deze tocht werd gehuldigd vanwege het eerste lustrum van de Amersfoortse Keientocht. Hem werd een soort lantaarnhouder aangeboden, waarin echter een kei zat, aangeboden alsmede een ingelijst certificaat.
Op de website www.wc-samenoppad.nl lazen we het volgende bericht: 1e Lustrum voor Keientocht Amersfoort. Bij de start van de 5e Keientocht werd Rolf Craanen in het zonnetje gezet. Gerrie van den Brink, comité lid van Samen Op pad, kwam speciaal voor de uitreiking naar de start en overhandigde een oorkonde met een symbolise kei aan de trotse Rolf. Hiermede wil Samen Op Pad Rolf van harte feliciteren met het eerste lustrum van zijn Keientocht. Rolf maakte voor de 5e wandeling een geheel nieuw parkoers die bij de 55 deelnemers in zeer goede smaak viel. Wij danken Rolf met z’n vaste baankapitein Co voor hun inzet om er weer een geslaagde wandeldag van te maken. Wc-Samen Op Pad
Hoewel deze tocht geen officiële 50+ wandeltocht was, waren de meeste deelnemers boven de 50 jaar. De oudste deelnemer was 75 jaar. We troffen op deze tocht veel oud Euraudax wandelaars en -inrichters. Velen van hen zagen de toekomst van Euraudax somber in en verwachten eigenlijk niet meer dat het in zijn oorspronkelijke gedaante zal terugkeren.

We verlieten de start door bosgebied Nimmerdor. We liepen naar de fiets- en voetgangersbrug over de A28. Aan de overzijde volgden we de geasfalteerde Dodenweg. De Dodenweg loopt langs twee kerkhoven: Een Protestants Christelijke en een Rooms Katholieke begraafplaats en daarmee is meteen de straatnaam verklaard. Opnieuw staken we de A28 over en kruisten daarop de N227. Na Politieschool De Boschkamp langs de Laan 1914 verlieten we deze weg en kwamen nu in bosgebied van golfterrein De Hoge Kleij. Omdat een eerdere tocht van deze organisator door Kamp Amersfoort liep, liepen we er nu langs. Voor ons was het echter de eerste keer dat we hier kwamen. Van opzij kregen we nog wel zicht op een groot standbeeld op Kamp Amersfoort.

Een eerste zandvlakte werd overgestoken. Even liepen we over het grondgebied van de gemeente Leusden. Via een openstaand klaphek werd het terrein van Zon en Schild van de Symfora Groep betreden. Bij deze ingang stond een bord met toegangsregels. Maar omdat we in een groep liepen of wat daar voor door ging, hadden we geen tijd om deze toegangsregels te lezen. We hoorden van een medewandelaar dat dit jaar ook een traject van de Amersfoortse 2-daagse hierin was opgenomen. We verlieten het terrein na een kerkgebouw en via een steile trap liepen we door een tunnel onder de Utrechtseweg (N237). Even volgden we de Utrechtseweg. Maar deze werd spoedig weer verlaten. We betraden nu het bosgebied rondom Parkflat De Lichtenberg. Een bordje Verboden toegang werd genegeerd. Daarna kwamen we bij een groot kasteelvormig scholencomplex.
Van Constantinianum tot Het Nieuwe Eemland De architect van het klooster- en schoolgebouw is Jos Schijvens uit Tilburg (1908-1966).
Het complex is gebouwd in een traditionele, middeleeuws-Romaanse stijl, dat wil zeggen robuust, met zuilen, kapitelen, pilasters, kantelen en torens met ui-vormige spitsen die byzantijns aandoen en verwijzen naar de architectuur van het oude Constantinopel. Omdat ze ook wel lijken op de eveneens byzantijns geïnspireerde torens van het Kremlin in Moskou, wordt het gebouw in de volksmond ook wel "Het Kremlin van Amersfoort" genoemd. Het gebouw kent veel kleine ramen met ronde bogen, pannendaken en schoonmetselwerk in brede voeg. Klooster en school zijn gebouwd in traditionele baksteenbouw. Jos Schijvens heeft in het kloostergedeelte ook veel binnenwerk ontworpen: de banken, het altaar en het kruisbeeld in de kerk van het klooster, als ook de aankleding van recreatiezalen en refter.
In 1999 zijn de paters Kruisheren uit het klooster vertrokken en is het klooster in gebruik genomen door ROC ASA. Aanvankelijk huisvestte het klooster alleen het College van Bestuur en de bestuursdienst van het ROC, maar na een verbouwing en aanbouw van een restaurant is ook het kloostergedeelte vanaf 2007 een school geworden, met een horeca-opleiding op MBO- en HBO-niveau. De kerk en alle oorspronkelijke kloosterdetails zijn overigens allemaal bewaard gebleven.
In het schoolcomplex van Het Nieuwe Eemland bevindt zich een aantal kunstwerken van de beeldhouwer Wim Harzing uit Driebergen–Rijsenburg (1898-1978).
De zon en de herfstkleuren van bladeren zorgden voor fraaie kleurschakeringen. We staken de spoorlijn Utrecht-Amersfoort over en even later kregen we zicht op de spoorlijn Hilversum-Amersfoort. We kwamen langs camping Bokkeduinen, maar hier zag het er treurig uit. We staken de Barchman Wuytierslaan over en liepen vervolgens naar de bosvijver. Op de top van de naastgelegen heuvel hadden we een korte rust
De vijver en het vroegere bosbad (onverwarmd natuurbad) zijn samen, met de hand, gegraven in de jaren dertig van de vorige eeuw. De vijver en het bosbad waren met elkaar verbonden. Het grondwater uit de vijver vulde het bosbad waar de mensen vrolijk in zwommen. Het vervuilde zwemwater stroomde terug in de bosvijver waar het op natuurlijke wijze werd gezuiverd. Dit systeem functioneerde tot moderne tijden hogere eisen stelde aan zwemwater. Inmiddels is het Bosbad een modern zwembad is waar menig Amersfoorts gezin op warme zomerse dagen vertier vindt.
Op korte afstand kwamen we langs het Pinetum. Daarna werd het fraaie natuurgebied en stuifzandgebied de Korte Duinen bereikt. Hierdoor was een mooi doorgangspad uitgekozen. De grote binnenrust was in cafe restaurant de Soester Duinen aan de Birkstraat in Soest, maar lag aan de rand van de Korte Duinen. Hoewel ik schrijf binnenrust, zaten de meeste wandelaars buiten. Wij zaten gelukkig binnen. Van andere wandelaars hoorden we later dat het buiten eigenlijk te koud was.

Na de rust liepen we verder over de Bartolottilaan. Deze asfaltweg was omzoomd met kapitale villa’s. Via deze weg werd het bos weer bereikt. Na natuurgebied De Birkt werd opnieuw de Korte Duinen bereikt en doorkruist. Door de op dat moment aanwezige wolkenpartijen konden hier fraaie foto’s worden gemaakt. Een wandelgroepje, dat in de Korte Duinen hun eigen parcours hadden uitgezet, vroeg informatief naar onze wandeltocht. De achterste man van onze wandelgroep raakte hier te ver achter waardoor hij de groep uit het oog verloor. Na telefonisch contact vond hij spoedig weer aansluiting.

We verlieten het grondgebied van de gemeente Soest weer. Het seizoen van de paddenstoelen is weer aangebroken. We zagen daardoor talrijke malen vele soorten en maten van paddenstoelen. Over een smal pad langs de spoorlijn Amersfoort-Utrecht werd de Barchman Wuytierslaan weer bereikt en staken we de spoorlijn over.

Nu werd koersgezet naar het Belgen monument. Bij dit monument was nog een korte rust om het monumentencomplex te bekijken en indien gewenst te fotograferen. Wij maakten daar dankbaar gebruik van.
Het Belgenmonument herinnert aan de eerste wereldoorlog. Ons land was toen neutraal, terwijl er in België een verschrikkelijke loopgravenoorlog woedde. Voor ons is de tweede wereldoorlog het meest indrukwekkend geweest, maar in delen van België en Frankrijk was het de eerste wereldoorlog die veel diepere sporen heeft achter gelaten. De vele oorlogsmonumenten die je daar aantreft verwijzen er naar.
In Amersfoort waren tot 1919 Belgische soldaten geïnterneerd, die op een of andere manier in ons land verzeild waren geraakt. Zij bouwden het monument als dank voor de opvang die zij hier genoten. Het is een imposant geheel met drie vierkante torens, dat in een grotere aanleg van lanen en plantsoenen staat. Een dubbele trap voert naar het carillon dat in 1967 in de middentoren geplaatst is ten behoeve van de Amersfoortse beiaardschool.
Op het terras staat een windroos die aangeboden is door de Rotaryclub. In mozaïek wordt er op uitgelegd dat Amersfoort het centrum van het land is en dat het kunstwerk in 1937 is gemaakt door jonge werkelozen. Een bronzen plaquette herinnert aan een bezoek dat Koning Leopold III hier bracht in 1938. Het Belgische volk betuigt er op zijn dank ‘voor de edelmoedige hulpvaardigheid aan de Belgische uitgewekenen gedurende den wereldoorlog 1914 –1918…’
Verder is het monument versierd met zandstenen reliëfs die onder meer de troost uitbeelden en de terugkeer naar het vaderland. Deze kunstwerken zijn ontworpen door A. Gos. Aan de andere kant van het plantsoen staat een muur met nog meer reliëfs, voorstellingen van de droefheid en de vlucht naar Nederland, gemaakt door de bekende beeldhouwer Hildo Krop.
Het terrein rondom het monument is aangelegd volgens een plan van de Belgische tuinarchitect L. van der Swalmen.
Via het Koningin Beatrixplantsoen en de Prins Clauslaan werd de Utrechtse weg bereikt.
Het monumentale hoofdgebouw Op den Berg aan het het Koningin Beatrixplantsoen is het voormalige Rijks Opvoedings Gesticht, wat we in de volksmond de tuchtschool zouden noemen, gebouwd in 1908, naar een ontwerp van de hoofdingenieur voor gevangenissen en gerechtsgebouwen, W.C. Metzelaar. Het is uitgevoerd in een, voor overheidsgebouwen wat gematigde, chalet-stijl met Jugendstil-details. De tegels in de gevel zijn gemaakt door de Koninklijke Aardewerkfabriek de Porceleyne Fles in Delft.
Daarna volgde nog bosgebied Galgenberg waar we een fraaie totempaal aantroffen. Een groep meisjes van een jaar of 16 hadden hier een bijklets bijeenkomst.
Op de top van de Galgenberg wilden nooit meer dan zes boompjes groeien omdat men er ooit bij de terechtstelling van zeven vermeende misdadigers een onschuldige ter dood gebracht heeft. Toen de vergissing uitkwam wilde men als herinnering zeven boompjes planten. ‘Maar het scheen of er een vloek rustte op die plek. Wat men ook deed en beproefde, nooit gelukte het zeven boomen in leven te houden.'
Rond vier uur werd de finish bereikt. Het was een mooie tocht geworden. Het weer werkte ook prima mee. Het was droog en zonnig met een maximumtemperatuur van 10 graden. Er waren 55 deelnemers. Mijn GPS apparaat gaf 24,2 km aan.
De verste weg komende deelnemer kwam uit Winterswijk (ca. 120 km). Maar een deelnemer uit Haarlem (75 km) mag ook niet onvermeld blijven.

Henri Floor