1e wandeldag, donderdag 28 mei 2009

Op donderdag 28 mei 2009 was de eerste dag van de Drentsch Friese Woud Wandelvierdaagse vanuit Diever. Wij begonnen deze dag net na kwart over acht. We hadden het plan om deze dag ons GPS-apparaat uit te proberen met het opnemen van de wandelroute. Hoewel wij het GPS-apparaat al 5 jaar in ons bezit hebben, was het er nog niet van gekomen met name vanwege het ontbreken van duidelijke Nederlandstalige informatie. Wij hadden eigenlijk al om acht uur kunnen beginnen, Maar het duurde een kwartier voordat we op ons GPS-apparaat de juiste pagina hadden gevonden om de track op te starten.

Langs de N855, volgden we de weg naar Dieverbrug. Hier staken we de gelijknamige brug over en volgden de Drentsche Hoofdvaart tot aan de Dieversluis.

Drentsche Hoofdvaart, Kanaal, gegraven tussen 1769 en 1780.
Het vormt de verbinding tussen Assen en het Meppeler Diep. Het kanaal heeft zijn ontstaan te danken aan de wens van de Landschap Drenthe om haar venen in de marken Witten en Halen te ontsluiten en te exploiteren. Een goede afwatering en bevaarbaar water was hierbij noodzakelijk. Daarvoor kon gebruik worden gemaakt van delen van de reeds aanwezige Smildervaart, die vanaf 1750 tussen Meppel en Dieverbrug was gegraven ter vervanging van het riviertje De Oude Vaart.

In 1771 kon de eerste landschapsturf worden afgevoerd richting Meppel. Het laatste deel van het kanaal, vanaf de Grietmanswijk tot de Kolk in Assen, kwam in 1780 gereed. Aanvankelijk heeft het kanaal negen sluizen gekend: de Paradijs-, Boskamps-, Pastoors- (later Haveltersluis), Uffelter-, Wittelter-, Diever-, Halfwegen-, Haar- en Venesluis. De Boskamps-, Wittelter- en Halfwegensluis zijn inmiddels al lang opgeruimd. Het kanaal heeft thans nog wel een functie als vaarweg voor de recreatievaart, maar niet meer voor de beroepsvaart.

We liepen weer terug naar Dieverbrug via een andere route en zetten nu koers naar buurtschap Holtland. Een plaatsnaambordje van Holtland troffen we hier niet, wel een Hoeve met de naam Holtland. We staken de Dwingelderstroom over en voor Dwingeloo, waarvan alleen een deel van de bolvormige kerktoren zichtbaar was, sloegen we af naar Huize Batinge.

Batinge begon als een versterkte middeleeuwse hofstede met een zware, hoge verdedigingstoren. In de 17de eeuw sprak men over een huis met on-Drentse allure. De edelman Elbert Anthony van Pallant, die Batinge in 1685 kocht, bood ook onderdak aan asielzoekers. Gevluchte Franse Hugenoten mochten op Batinge godsdienstoefeningen houden. Later liet hij in het dorp een rij woningen voor hen bouwen. Die zogenaamde ‘Franse huizen’ vormen nog immer een karakteristiek stukje Dwingeloo. Het Huis Batinge is in 1832 afgebroken; wat resteert is een laan, een stuk van de gracht en een oud bijgebouw.

Hier was de mobiele post, een rust- en stempelpost op 5,5 km.

Na deze rust liepen we om Batinge heen en kwamen daarop aan de rand van buurtschap Westeinde. Hier stond het kapitaal grote Huize Nyen Gaerde te koop.

Huis Nyen Gaerde Dit imposante herenhuis werd in 1926 in neorenaissancestijl gebouwd in opdracht van mevrouw Westra van Holthe. Zij was een zuster van mr. dr. J.G. Westra van Holthe, burgemeester van Dwingeloo en eigenaar van Oldengaerde.

Even later werd bosgebied rondom camping Torentjeshoek bereikt, Op de camping was de eerste binnenrust op 9,6 km.

Nu werd het mooi. We liepen nu een tijdlang door Nationaal Park Dwingelderveld. Door bosgebied De Noordster werd het open plassen- en heidegebied van het Dwingelderveld bereikt. De Davidshoeve lag hier heel rustig. De hoeve was in bezit van natuurmonumenten, getuige de bordjes “verboden toegang” en “geen toegang”. Even voorbij de Davidshoeve sloegen we af en betraden weer het bos. We passeerden een verbodsbord voor het aanhebben van mobieltjes. Vanwege de nabij gelegen radiotelescoop was dit verbod ingesteld. Het viel ons niet op of er wandelaars waren die hun mobieltje pakten en deze uitzetten.

Nu betraden we bosgebied Lheederzand. Bij een bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer was op 16,4 km een rustpost.

In Zuidwest-Drenthe ligt een bijzonder natuurgebied: Nationaal Park Dwingelderveld. Dit Park biedt een afwisselende natuur. De uitgestrekte vochtige heide van het Dwingelderveld is de grootste en best ontwikkelde van West-Europa. Natte slenken en droge zandruggen wisselen elkaar af. Daardoor is er veel variatie in plantengroei en dierenleven. In het Dwingelderveld zijn in de heide en in het bos meer dan zestig vennen te vinden. Die vennen bestaan niet alleen uit water, maar kennen een unieke begroeiing met talrijke hoogveenplanten. Sommige zeldzame vlinders en libellen zijn afhankelijk van het hoogveen in het nationaal park. De bossen zijn hoofdzakelijk in de 19e eeuw aangelegd op heide en stuifzand. De uitgestrekte oude grove dennenbossen van het Lheederzand, Lheebroekerzand en Anserdennen groeien op voormalige stuifzandheuvels. Grote groepen jeneverbesstruiken vormen opvallende struwelen. Met name in het Lheederzand en rond het Smitsveen groeien honderden van deze stekelige struiken dicht tegen elkaar aan.

Nu kwam wel het mooiste deel van de tocht. We kwamen langs talloze vennetjes, verschillende waren begroeid met bloeiend wolgras. Even voor de A28-snelweg en voor de plaats Spier was op 21,3 km bij een snackbar een rust- en controlepost. We troffen hier twee wandelaars, die de niet officiële afstand van 50 km liepen. Zij liepen de lus van de 40 km namelijk twee maal.

Na deze rust voerde het pad opnieuw langs vennetjes met wolgras. Nu waren er ook trajecten met drie planken brede vlonders. De eerste vlonder was vanwege de droogte eigenlijk niet nodig. Maar bij de anderen lag wel water omzoomd met bloeiend wolgras. Langs een zandweg stonden talrijke coniferen. Na een lang fietspad kwamen we in de buurt van camping Torentjeshoek, maar de camping werd nu niet aangedaan.

Nu volgden we een tijdlang de Bosrand en volgde een meer open gebied . Na de Zuid Lheeder-es kwamen we in de Dwingelder es. Het Planetron lieten we nu links liggen, we zagen het zelfs niet liggen.

We kwamen in het centrum van Dwingeloo en konden een café of restaurant naar keuze uitkiezen voor een rust, of wat wij deden, gewoon doorlopen. Bij Huize Vogelsangh verlieten we de bebouwde kom. In Vogelsangh hadden we een aantal jaren terug (3 december 2005) de start van een FLAL-wandeltocht. Toen troffen we daar een echtpaar uit Wapse. Dat waren dezelfde mensen als waar we nu tijdens deze vierdaagse overnachtten. Op 33,0 km hadden we nog een rust- en stempelpost bij Huize Batinge. Hier had een wandelaarsters een verrassing voor ons, namelijk een foto van de Keukenhoftocht waarop wij opstonden,

Volgens de routebeschrijving was het nu nog 6,5 km naar de finish. Bij de Drentsche Hoofdvaart staken we de Oude Dieverbrug over en via Oldendiever werd de finish na 7½ uur lopen bereikt.

De officieel opgegeven totale afstand bedroeg 39,5 km. Onze GPS gaf 37,9 km aan. Het was de hele dag droog en heel vaak ook zonnig geweest. Een donkere overdrijvende wolk had slechts een paar druppels verloren. Het IVV-nummer was 11548.

Henri Floor