Op zaterdag 4 april 2009 deden wij mee aan de Keukenhofwandeltocht. We twijfelden aanvankelijk of we met de auto zouden gaan of met het openbaar vervoer. De kans op mist in de ochtend deed ons besluiten met het openbaar vervoer te gaan. Met de doorgaande trein waren we eerst naar Schiphol gereden en vandaar verder met bus 61 naar de start.
De startlocatie was gelegen in het gebouw van de Firma P. Bakker in Meer en Duin.
Bakker is het grootste tuinpostorderbedrijf in Europa. Het bedrijf levert bloembollen, rozen, vaste planten, zaden en tuinproducten, maar ook groente en fruit.
Het was bij de start, zo rond kwart voor negen, nog flink druk. Na het inschrijven begaven we ons snel op pad. Het was nog nevelig en mistig en vochtig. Het fototoestel bleef daarop vooralsnog in de rugzak. Het was niet de eerste keer, dat we met de Keukenhofwandeltocht meededen. Het was namelijk de 24e keer.
Na de start kruisten we bij een stoplicht de N208 (Haarlem-Sassenheim). We liepen nu over de Zwarte Laan en kregen al uitzicht op de molen van de Keukenhof. Het zou nog tot de middag duren voordat we de Keukenhof zouden betreden. We staken de Veenenburgbrug uit 1928 over. De brug was duidelijk zichtbaar zeer recent gerenoveerd. Het oorspronkelijke bouwjaar was nu aan de andere zijde van de brugleuning bevestigd. We liepen westelijk van Hillegom en staken de Hillegommerbeek over, gevolgd door de spoorlijn van Haarlem naar Den Haag nabij buurtschap Kalkovenbrug.
De kalkovens stonden vroeger buiten de dorpen vanwege de walm van de ovens. Onder andere waren er kalkovens in de Zilk bij de Leidse Vaart, deze zijn in 1830 afgebroken. De warmte werd wel gewaardeerd, maar die stank wende nooit. Schelpen waren het belangrijkste materiaal voor de productie van metselkalk in de kalkovens. Er waren beroepsschelpenvissers, maar het werd ook door boeren gedaan als bijverdienste. De akkertjes en het grasland van deze boeren, dicht bij zee, waren schraal en brachten weinig op. Na 1500 nam het schelpenvissen als belangrijk middel van bestaan toe.
Er waren twee paden die doorliepen tot het strand: de Ruigenhoeker Schulpweg en de Vogelenzangse Schulpweg. De Zilker schelpenvissers brachten met hun paard en wagen de schelpen van het strand naar de ovens. Per dag brachten zij twee vrachten en voor een kar vol kregen zij 18 stuivers (€ 0,40). De schelpen werden bovenin de kalkovens ingebracht. Na een laag schelpen volgde een laag turf, daarna weer een laag schelpen en zo ging het verder. Na het branden werd de poeier in een "leshuis" geblust en vervolgens ging de kalk naar de kalkschuur.
Bij de Leidse Trekvaart sloegen we af.
Hier was de splitsing met de 20 kilometer.
30 kilometer lopers voor ons waren al even te voren de weg overgestoken omdat we oorspronkelijk links van de weg liepen.
20 kilometer lopers, die daar achter liepen, waren ook mee overgestoken.
Omdat de meeste wandelaars gewoontegetrouw alleen op de pijlen letten
waren een aantal 20 kilometer lopers de splitsing niet opgevallen, hoorden we later.
Want de splitsing stond alleen aan de linkerkant van de weg aangegeven.
Later staken we de Leidse Trekvaart weer over, nu via de Bartenbrug. Daarop werd Vogelenzang (gemeente Bloemendaal) doorkruist. We bevonden ons nu in de provincie Noord-Holland.
Na Vogelenzang werd de vochtigheidsgraad weer hoger en borgen we ons fototoestel weer op. Buiten Vogelenzang sloegen we af en bereikten het Teylingerbosch. Na 8½ kilometer werd de eerste rustpost bereikt in Panneland. Over landgoed Vogelenzang vervolgden we ons pad. We kwamen uit op de tweede Doodweg en zagen Huize Vogelenzang fraai liggen.
Achter de duinen, tussen Heemstede en Hillegom, ligt het dorpje Vogelenzang.
Aan de westkant van het plaatsje ligt een straat, die de Tweede Doodweg heet.
Een eenzame weg, half in de duinen. Doods is het hier zeker.
Doodwegen komen vaker voor in Nederland. Van oudsher zijn het wegen, die plaatsjes zonder kerk verbinden met kerken.
Als er iemand stierf, werd de kist over de weg gedragen.
Helemaal naar het kerkhof toe!
Daarom werden dit soort wegen ‘doodweg’ genoemd.
Interessant aan deze Tweede Doodweg is, dat je zou verwachten dat er een Eerste Dooweg in de buurt moet liggen.
Geen Tweede Kamer zonder Eerste Kamer,
geen Tweede Wereldoorlog zonder Eerste.
Maar waar ligt nummer één hier? Nergens te vinden!
Die heeft wel ooit bestaan, zo meldt een site van een boerengolfclub uit het dorp.
Deze weg zou zelfs hebben geleid naar het buitenverblijf van de graven van Holland, die hier ooit stond.
Door de verplaatsing van de duinen is deze route verdwenen.
Waarschijnlijk kort voordat de Tweede Doodweg werd aangelegd.
Flauwe conclusie:
de Eerste Doodweg ging gewoon als eerste dood.
De naam van zijn jongere broertje herinnert indirect nog aan hem.
Hadden we eerder in Vogelenzang al even de kerktoren van voren gezien, nu zagen we de kerktoren lange tijd van achteren en in de verte. Hadden we al heel wat met de namen Vogelenzang gehad, nu kwamen we ook nog eens langs camping Vogelenzang.
Op weg naar De Zilk kwam opeens van rechts een groep militairen. Zij hadden een eigen verzorgingspost gehad. Aanvankelijk konden we ze goed volgen, maar heel langzaam liepen zij net iets sneller van ons weg.
In de Zilk kwam de 20 km er weer bij. Wij troffen hier drie bekende wandelaars uit Hoogezand (provincie Groningen). Of zij de verst weg komende wandelaars waren, weten wij niet zeker. We zagen in de Keukenhof later ook wandelaars uit Dinant, ook niet echt dichtbij.
De wandelaars uit Hoogezand waren met de auto naar Haren gereden.
Bij dit station konden ze de auto goed parkeren en reden verder met de trein naar Schiphol en vervolgens met bus 61 naar de start. Na De Zilk volgden we de N206 parallel tot aan buurtschap Ruigenhoek. Hier was in café De Ruigenhoek op ongeveer 15 km de tweede binnenrust. Ook in deze rust was het behoorlijk druk.
We liepen onder de N206 door en volgden daarop een fietspad langs het hekwerk van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Even voorbij zweefvliegcentrum Langeveld verlieten we het fietspad en dwaalden nu fraai door natuurgebied Langeveld. Buiten de Keukenhof was dit het mooiste deel van deze wandeltocht, want op de velden stond tot nog toe niet zoveel bloemen in bloei.
In het Langeveld ten noorden van Noordwijk aan Zee heeft de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap twee zeer zeldzame mossoorten ontdekt. Het gaat om het roodmondknikmos en het kwelderknikmos. Het roodmondknikmos is slechts twee maal eerder met zekerheid in Zuid-Holland waargenomen. Eén keer in het begin van de jaren '80 van de vorige eeuw en één keer in het jaar 1853. In 2002 zijn de graslanden in het Langeveld afgegraven om nieuwe natuur zich te laten ontwikkelen achter de duinen.
Door Polder Het Langeveld werd camping Sollasi bereikt. Hier was de derde grote binnenrust, maar deze sloegen we over. Daarop kwamen we bij het Oosterduinse meer. Dit was een bekende plas voor WS78 wandelaars die op 13 december 2008 meededen met de WS78 Bollenstreektocht vanuit Voorhout. Later kwamen we ook nog langs het Steengrachtkanaal. Dit kanaal werd door ons bij de Corneliabrug op de kortst mogelijke manier overgestoken, namelijk voor de brug over steile grashelling omhoog en na de brug via een steile grashelling naar beneden. Dit was uiteraard niet de officiële route.
We kwamen in buurtschap Halfweg uit en even later staken we de spoorlijn Haarlem-Leiden over bij het voormalige treinstation van Lisse. In het voormalige stationsgebouw zat nu café restaurant De Verloren Koffer. Spoedig daarop werd de Keukenhof bereikt. Daarna dwaalden we een kleine twee uur door de Keukenhof. We volgden eerst de officiële route door de Keukenhof om te zien via welke uitgang de Keukenhof moest worden verlaten. Dit bleek dezelfde te zijn als twee jaar tevoren. Vorig jaar deden we met de Keukenhoftocht niet mee omdat WS78 toen haar lustrumwandeltocht had. Daarna dwaalden we nog een eigen route door de Keukenhof. Want toen we de Keukenhof betraden was het zover opgeklaard, dat we weer foto's konden maken. Het was voor ons nieuw, dat je aan de Keukenhofwandeltocht mee kon doen zonder een bezoek aan de Keukenhof te brengen. Langs de Keukenhof loopt de Lisserbeek en we zagen hier een open rondvaarboot langs varen met voornamelijk buitenlandse gezichten.
Op vrijdag 3 april 2009 opende de 80 jarige James Last, die eigenlijk Hans Last heet, op de Keukenhof de Walk of Fame.
In de Walk of Fame bevinden zich tulpen die vernoemd zijn naar bekende personen,
zoals ex-presidentsvrouw Laura Bush en nu ook naar James Last.
Dit in een decor van bloemen, nabij het Oranje Nassau Paviljoen. Dit mede ter gelegenheid van het feit dat James Last en zijn orkest weer op tournee gaat. Op
8 mei 2009 geeft hij een optreden in de Heineken Music Hall te Amsterdam.
Na 7 uur wandelen werd de finish bereikt. Omdat we theoretisch nog net de bus van 15.55 uur konden halen, liepen we snel naar de bushalte. Hier vernamen we echter dat bus 61 net was langsgekomen. In het bushokje wachtten we vervolgens enigszins uit de wind een half uur op de volgende bus. Even voor zes uur kwamen we thuis.
| Henri Floor
|
