Apeldoornse Vierdaagse, vierde wandeldag, vrijdag 11 juli 2008

Even na half zeven verlieten we de startlocatie. Tot 2006 konden we de laatste dag om 6.00 uur starten. Die regel was nog afkomstig uit het verleden, toen er nog een gezamenlijk intocht was. Op de speelweide bij de Acaciahal van Berg en Bos kon je dan je medaille ophalen tot 15.00 uur. Door een half uur eerder te starten en door de laatste dag de afstand in te korten konden de meeste 40 en 50 km lopers om drie uur binnen zijn. En konden dan aan de intocht meedoen. Als je niet voor 15.00 uur bij Berg en Bos was dan kon je de medaille bij de finish, destijds was dat gebouw Orpheus, in ontvangst nemen.
Wij hadden het voornemen om de laatste dag de lus van de 50 kilometer te lopen. Maar door het vervallen van de startmogelijkheid om 6 uur en de twee zware dagen van de 2e en 3e wandeldag zagen we hiervan af. Nu konden we lekker lang en rustig de 40 kilometer blijven lopen.
We maakten een omtrekkende beweging om de startlocatie heen door het bos. We liepen even langs de Orderbeek alvorens op de Ordermolenweg uit te komen. We staken de spoorlijn Apedoorn-Amersfoort over. Hier was de eerste parkoerswijziging. De regen had zijn sporen nagelaten. De parkoerswijziging was doorgevoerd om de wandelaars niet opnieuw op een modderparkoers te trakteren.
We kwamen in bosgebied uit bij sprengen. Verderop liepen we onder de A1-snelweg door. Meteen na motel De Cantharel was de 2e parkoerswijziging. Hier gold het zelfde als de eerste parkoerswijziging. De eigenaar van motel De Cantharel boert goed. Er werden 79 kamers bijgebouwd volgens een infobord. We staken de Otterlose weg (N304) over en volgden nu de Hoenderloose weg.
Bij de Koppelsprengen werd de verzorgingspost bereikt op 6,9 kilometer. Door de parkoerswijzigingen hadden we nu minder afgelegd want alle parkoerswijzigingen waren hier ook afkortingen. Na de verzorgingspost beklommen we de Bakenberg en betraden bosgebied Bruggelen.
Verderop kwamen we bij het Salamandergat, een vennetje. Hier was de 3e parkoerswijziging en we volgden nog steeds (ook) het 20 en 30 kilometer parkoers. Zowel op de 20 als de 30 kilometer parkoersen lopen wandelaars van in de 80 mee. En die moet je het natuurlijk niet al te moeilijk maken. We dwaalden nu lange tijd door boswachterij Ugchelen-Hoenderloo. Op 11,1 kilometer was de splitsing met het 20 kilometer parkoers en op 12,7 kilometer was de splitsing met het 30 kilometer parkoers.
We kwamen langs de afslag naar wildkijkscherm Het Heitje. Door de lange etappe van de eerste verzorgingspost naar de eerste grote rust, van 6,9 km naar 19,2 km, besloten we hier op een bankje te rusten. We hadden ook trek gekregen en aten daarop wat. Door het Lierderbos en boswachterij Ugchelen-Hoenderloo werd het Lierderholt bereikt. Hier was op 19,2 kilometer weer een officiële rustpost. Op 19,2 kilometer was ook de splitsing en de samenkomst van de 50 kilometer. Omdat wij op de naastliggende camping, de alcoholvrije camping ’t Spoek, een huisje hadden gehuurd liepen we daarheen voor een rust. Na een rust van drie kwartier vervolgden we ons pad. Het bleek dat het 50 kilometer parkoers vrij dicht langs ons huisje liep, maar wel aan de andere kant van het prikkeldraad.
Onze routebeschrijving was inmiddels zoekgeraakt. En wat zijn wij nou zonder routebeschrijving. Maar als het moet dan moet het. Later bleek de routebeschrijving toch ergens in ons huisje op de camping te liggen. Door bosgebied Schenkenshul werd koers gezet naar een gebied met diverse gebouwen van de Hoenderloo Groep.
Op 23,8 kilometer was de samenkomst met het 30 kilometer parkoers. Maar alle wandelaars van het 30 kilometer parkoers waren voorbij, want op de laatste pijl van de 40 en de 50 voor de splitsing stond de tekst "30 is leeg". Wij zagen ook de mensen die deze informatie op de pijl plakten en gaven aansluitend een toelichting hierop. Zij zijn ook nog op de foto gezet. Het zijn die mensen die met de fiets op de foto staan met reflektievest in de fotoreportage.
Na Kampheuvel en de Ottho Hoeve kwamen we vlak voor het centrum van Hoenderloo nog langs een begraafplaats.

De eerste steen van gebouw Kasmpheuvel werd gelegd in 1929. In dit gebouw werden nieuwe jongens geobserveerd. Het was ook de plek waar jongens die zich misdroegen tijdelijk werden ondergebracht. Tegenwoordig is het Hoofdkantoor van de Hoenderloo Groep er gevestigd. De naam Kampheuvel is ontleend aan de jongerenkampen die vroeger op deze heuvel werden georganiseerd door het NJV: het Nederlandsch Jongelings Verbond. De boerderij aan de overkant van het dal is de Otthohoeve. Vanuit dit gebouw vond vanaf het bouwjaar 1903 het agrarisch praktijkonderwijs op de Hoenderloo Sctichting plaats. Tot 1963, toen bleek dat het onderhoud van de hoeve teveel kostte. De Otthohoeve was ook de belangrijkste voedselbron voor de Stichting. De dubbelzijdige stenen vank voor het bosje stond in 1972 bij gebouw Eikenhof. Het was een geschenk van de jongens van Eemhof ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van hun gebouw in 1937.

Toen we Hoenderloo naderden hoorden we de laatste klanken van het orkest dat in de muziektent speelde. Want toen wij even na één uur hier arriveerden waren de orkestleden bezig met inpakken. De afgelegde afstand bedroeg hier 26,9 kilometer.
We verlieten Hoenderloo weer en kwamen we langs een oorlogsmonument en bij het witte kerkje op de heuvel. Er zat voor de kerk een man aan een tafel en wandelaars konden twee stempels van de kerk in hun wandelboekje krijgen of, als ze dat niet bij zich hadden, op een papiertje. Toen we zeiden dat we voorgaande jaren ook nog een derde stempel konden krijgen antwoordden hij: dat klopt, maar het derde stempel is dermate versleten, dat het nu niet meer toonbaar is. In mijn verslag van 15 juli 2005 heb ik deze stempels in dat verslag staan.

Deze gedenksteen is van de tweede wereldoorlog. Hoenderloo werd op 17 april 1945 bevrijd door de Canadezen. Toen ze in december van datzelfde jaar weer vertrokken, lieten ze als dank een Canadese regimentsvlaf achter. Deze vlag werd in 1973 bij toeval gevonden op de zolder van de kerk. Sindsdien heeft hij een prominente plek in de kerk naast de hal gekregen. Basisschool De Kakelhof heeft het monument "geadopteerd" en helpt mee bij het onderhoud en bij de herdenkingen en vieringen die hier in de meidagen plaatsvinden.
De Heldringkerk, onlangs opnieuw hagelwit gepleisterd, is het herkenningspunt van Hoenderloo. De kerk staat gek genoeg min of meer buiten het dorp. Toen hij werd gebouwd waren er nog nauwelijks stenen huizen in Hoenderloo. De kerk is dan ook het op een na oudste nog bestaande gebouw in het dorp. De boerderij naast de kerk is vijf jaar ouder. In deze boerderij woonde jarenlang koster Essenstam, die, omdat hij verantwoordelijk was voor het luiden van de klok, ook wel "Bim Bam Essenstam" werd genoemd.

Iets verderop stond een knalgele oude autobus op praktisch dezelfde plaats als het voorgaande jaar. Daarna kwamen we nog langs gebouw “Meeting Point”. Dit gebouw leek wat op een kerkgebouw met torentje. Hier tegenover zaten een paar enthousiaste toeschouwers die ons aanmoedigden. Het is nog 13 kilometer, 2½ uur lopen, zeiden ze. We waren daar rond half twee, zodat we om 4 uur zouden finishen. Het werd half vijf, maar zoals al eerder gezegd, deden we het deze dag rustig aan.
Op 31,8 kilometer was de samenkomst met de 20 kilometer lopers. Op een paal in een pad van rechts zagen we plakband zitten en op de eerstvolgende splitsing stond nu ook de 20 kilometer vermeld. Daarop liepen we naar de Leesterheide, die we middels een lange trap beklommen. We wisten dat boven aan het einde van de trap twee bankjes stonden. Beide bankjes bleken vrij te zijn, zodat we konden kiezen.
Aan het einde van de Leesterheide keken we enige malen om, om te kijken of er nog een geschikt fotomotief was. Het voorgaande jaar kwam toen net Gerrie van den Brink aangelopen. Zij werd toen op de gevoelige plaat vastgelegd. Nadien is Gerrie, wat haar gezondheid betreft, in een diep dal terecht gekomen, waarin ze helaas nog steeds zit. Meer hierover verder in dit verslag.
We kwamen weer bij een verzorgingspost bij de Koppelsprengen uit. Bij de fruittent van Van Laar kochten we nog twee bekertje met stukje gesneden meloen. Eigenlijk wilden we één bekertje met ananas kopen, maar deze waren op. En de overige bekertje met vruchten waren in de uitverkoop. Normaal € 2,00 en nu € 1,00. De afgelegde afstand bedroeg hier 35,9 kilometer. We aten het op in de OLAT-verzorgingstent. Hier aten we ook nog een kop soep.
Eén van de deelnemers had een grote kaart bij zich, die bestemd was voor Gerrie van den Brink. Op de kaart stonden meer dan honderd namen en wij zetten onze naam er alsnog bij. Gerrie was bij de finish aanwezig in een rolstoel. Wij hebben haar bij de finish niet gezien, want vlak voordat wij bij de finish kwamen begon het te regenen en toen reed zij de tent met de muziek binnen. De muziek stond hier keihard aan, zodat we daar niet naar binnen gingen.
Na de laatste rustpost liepen we nog langs enige Koppelsprengen. In de sprengen zaten opvallend zilvergekleurde rondjes op de bodem van de spreng en leken op wieldoppen van auto's. Deze zorgden ervoor dat het water op peil bleef in de sprengen. We kregen nog uitzicht op buurtschap Altena alvorens de Hamermolen te bereiken. Verderop kwamen we nog langs een afrastering waarachter struisvogels zaten. Langs de Mettaweg waren meerdere partikuliere verzorgingspostem. De eerste verzorginspost was no uitermate rijkelijk gevuld met lekkernijen. Toen ik aan de dame vroeg of ik van haar met de uitstalling van de lekkernijen een foto mocht maken, zei ze: "eigenlijk doen mijn kinderen dit. Zal ik ze even roepen voor een foto?" Daarop werd een foto van de kinderen voor de verzorginspost gemaakt. Langs de Europaweg werden nog flesjes limonade uitgereikt. De limonade werd zonder dop aangereikt. Dit om te voorkomen, dat, net als de vorige dag, wandelaars flesjes in de bossen gooiden. Wat de weggegooide flessen lagen toen allen na de laatste prullebak.
Via de Ordermolenweg werd de finish na 40,6 kilometer en na een kleine 10 uur bereikt. Het IVV-nummer was 10904. Zoals gezegd, regende het bij de finish. Mede omdat het geluid in de muziek keihard aanstond, besloten we snel te vertrekken. Bovendien regende het en nam de intensiteit van de regen later nog flink toe.
Toen we 's-avonds nog in het restaurant van het Lierderholt voor de vierde keer dineerden kregen we ieder nog een roos aangeboden omdat we de vierdaagse goed hadden uitgelopen. Het was een zeer geslaagde vierdaagse geworden. We hadden alle dagen met veel plezier gelopen. Het was niet warm waardoor we dit jaar niet in de korte broek liepen.
De afgelopen jaren hadden we steeds gezegd, dat we de Heuvellandvierdaagse de mooiste vierdaagse vonden. Daar komen we nu op terug. Nu kunnen we de keus eigenlijk niet maken en daarom staan beide vierdaagsen voor ons op de eerste plaats.

Klaagden we het vorige jaar nog over de parkoersbeschrijving. Nu stonden we haast versteld van de wijziging die is doorgevoerd. Jarenlangs moest je, als je bijvoorbeeld de 50 kilometer route liep, eerst het traject van de 20 kilometer volgen tot de splitsing. Daarna moest je het 30 kilometer parkoers volgen tot de splitsing en evenzo met het 40 kilometer parkoers. Als je dan de lus van de 50 kilometer had gelopen, moest je terugbladerenn in de routebeschrijving voor het vervolg op het 40 kilometer parkoers. Evenzo gold dat daarna voor het 30 en 20 kilometer parkoers. Nu hoefde je geen ene keer terugbladeren. We willen 2008 dan in dit opzicht een historisch jaar noemen. Maar er valt nog wel het een en ander op te merken.

1. de nummering kan nu wel weer op 1 beginnen en niet met 2001
2. het boekje waarin de parkoersen vermeld staan is groter geworden met meer reklame. Daardoor gaan minder wandelaars de parkoersbeschrijving volgen omdat het boekje minder handzamer is geworden.. Zeker als het regent, want dan moet je de parkoersbeschrijving in een plastic-omhulsel meevoeren. Door de dikte van het parkoersbeschrijvingsboekje zullen wandelaars, net als wij, de benodigde bladen voor de desbetreffende wandeldag uit het boekje gescheurd hebben
3. het lettertype is klein tot zeer klein en in donkerblauw uitgevoerd. Als je 's-ochtends om halfzeven aan de wandeling begint en het bewolkt is en onder de bomen loopt en de parkoersbeschrijving in plastic zit, is het te donker om de parkoersbeschrijving te lezen. Want doordat de kleur niet zwart is, is het kontrast minder groot.
4. splitsingen staan in de routebeschrijving aangegeven in een rode kleur. Rood is minder kontrastrijk en daardoor moeilijker te lezen.
5. iedere keer als er stond "links aanhouden op Y-splitsing" stond er meteen achteraan "het linker pad volgen". Het zelfde gold ook met rechts. Het lijkt mij niet waarschijnlijk dat als je op een Y-splitsing links moet aanhouden, dat je dan het rechterpad gaat volgen.

Wij zouden het op prijs stellen indien de routebeschrijving van te voren op internet geplaatst wordt, waardoor je je eigen afstand er uit kunt selekteren en je een groter lettertype aan de tekst kan weergeven. Indien het niet op internet geplaatst wordt, kan het dan vooraf per email worden toegestuurd. Wij zijn bereid om er desnoods een paar euro voor te betalen.

Wij willen de organisatoren met alle vrijwilligers heel hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht. Het moet een ontzettend groot werk zijn geweest om alle pijlen eerst te bevestigen en later er weer af te halen. Coos deed voor de 19e keer mij en ikzelf voor de 24e keer.

Henri Floor & Coos Verburg