Het exacte bouwjaar van het Oude Raedthuys is onbekend, omdat de grote Helmichbrand, die in het jaar 1492 in Oldenzaal woedde, ook de archiven verwoestte. In 1510 werd het gebouw door Gelderse soldaten beschadigd. In 1531 vond er de huldiging van keizer Karel V plaats. Ten tijde van de 80 jarige oorlog (1568-1648) bestuurden Spaanse en Staatse bevelhebbers beurtelinks vanuit dit gebouw de stad. In 1580 werd ook het hof van Zwolle naar het Oude Raedthuys overgebracht,waar vanouds reeds stadsrecht gesproken werd. In 1836 bleek na stormschade restauratie noodzakelijk. Er kwam een nieuwe opgang en een nieuwe voorgevel. Vanaf 1855 diende het gebouw enkele jaren als onderdak voor het Pro-gymnasium, met leerlingen als H. Schaepman en C.T. Stork. In het jaar 1942 wachten veel Oldenzaalse families in de Raadzaal op transport.Na de bevrijding van de stad, 2 april 1945, werden NSB-leden in het Oude Raedthuys tijdelijk in bewaring gesteld. Van 1967-1989 was het gebouw in gebruik als muziekschool.

Het beeld met de twee heren is een standbeeld van Toon (Gerhardus Antonius)en Karel Borghuis, vader en zoon. Beiden hebben in steen een eeuwig zicht op de basiliek, waar vooral Toon vele muzikale sporen heeft nagelaten als dirigent van de Plechelmusbasiliek. Na de oorlog werd hij de eerst stadsbeiaardier. Toon Borghuis werd in 1890 in Oldenzaal geboren en is onderwijzer geweest. Hij is overleden in 1971.

Daarop werd de St Plechelmusbasiliek bereikt. Langs een aantal prachtig bloeiende bloesembomen verlieten we de bebouwde kom van Oldenzaal. Inmiddels hadden we de eerste 2 wandelaars, die ook het Markramerpad liepen, ingehaald. We liepen onder de rondweg N342 door. Daarop werd recreatiepark Het Hulsbeek bereikt. Na een traject van een trimbaan door bospassages hielden we aan een meer bij een bankje een rust en aten en dronken wat.
We kregen uitzicht op een voetgangersbrug. Deze brug steunde op 2 pilaren. Boven elke pijler was een soort open hutje met dak gecreerd. Langs een oude, ietwat vervallen boerderij verlieten we Het Hulsbeek over de Oldenzaalsedijk. We passeerden nog een bordje van de gemeente Dinkelland. We kruisten nog de Deurninger beek alvorens Deurningen te bereiken. Bij kaasboerderij Kaamps dronken we, buiten op het terras op een piknikbank, melk en karnemelk. Er waren hier ook wat dieren. Een zelfgemaakt bordje gaf aan dat het een kinderboerderij was, onder andere met kleine geitjes.

Historie kaas- en zuivelboerderij Kaamps
Kaas- en zuivelboerderij Kaamps is opgericht in 1985. Het melkveehouderij bedrijf bestaat al generaties lang, maar was van oorsprong een gemengd bedrijf met koeien, varkens en kippen. Kaamps heeft zich nu toegelegd op het houden van koeien en de productie van melk van een hoge kwaliteit.
Anekdote
De ouders van Boer Herbert namen de boerderij Kaamps over van een oom en tante. Deze tante Mieke was destijds (1920) dienstmeid bij de gebroeders Kamphuis (Kaamps). Twee broers overleden en alleen Hendrik Kamphuis (71 jaar) was nog op de boerderij met dienstmeid Mieke (31 jaar). Toen zij even een praatje met buurman boer Deterd maakte, werd ze door deze gevraagd om bij hem te komen wonen en boerin te worden, met andere woorden, trouwen met hem. Met dit verhaal thuis gekomen, keek Hendrik verontwaardigd en zei letterlijk tegen Mieke: "mer dan kan's ok wal met mie trouwen!". Zo besloten zij te trouwen! Toch was de boerderij Kaamps niet geweest wat die nu is, als de toen in Deurningen dienstdoende pastoor zijn mond niet voorbij gepraat had. De boerderij Kaamps in zijn geheel was namelijk notarieel vermaakt aan de kerk. Toen de pastoor antwoordde op de vraag van een parochiaan, wanneer er gestart werd met de nieuwbouw van de later gebouwde vervangende kerk, met de woorden: "als Kaamps Hendrik dood is", was dit snel ter ore gekomen van Hendrik en was na zijn dood niet de kerk eigenaar van Kaamps maar zijn jonge vrouw Mieke. (De nieuwe kerk is later overigens wel gebouwd).

Verderop in Deurningen kwamen we langs een huis met een opgezette ooievaar met een pop en babykleertjes hingen aan een waslijn. In het centrum van Deurningen waren jongeren met een waterballet bezig. Een aantal meisjes liep hier in badpak en plonsden in een plastic zwembadje. Aan lantaarnpalen hingen rood-wit gekleurde vlaggen met de tekst “welkom in Deurningen”.
We staken opnieuw de Deurninger beek over. Langs de kant van de beek graasden 4 ezels. Buiten Deurningen kregen we flinke vergezichten over het platteland. Nadat we een bordje rondwandeling/Rundwanderung Handelsweg waren gepasseerd liepen we ongeveer twee kilometer vlak langs de Deurninger beek. Het pad was min of meer omgeploegd. Daarom liep het pad niet lekker. We hadden wel mooie (ver-)gezichten over de geel gekleurde weilanden met paardenbloemen.
Nabij Huize De Pieper was een tuincentrum met bomen die in bepaalde vormen waren geknipt/gesnoeid. Bij Erve Aalderink, ten noordoosten van Borne, liepen we langs een fraaie schuur die verdacht veel lijkt op de afbeelding op het boekje van de NS wandeling Lichtenbergerbeek. Verderop kwamen we nog langs Huize Erve Veldhuis.
We staken de Deurninger beek weer eens over. Maar nu hadden we ook zicht op een watervalletje. We zochten al een tijdlang naar een bankje. Aan de rand van Borne stond bij een kantoorgebouw in de tuin een paar banken. Omdat er toch niet werd gewerkt, besloten wij op de bank te gaan zitten.
We hadden enige keren een oranje gekleurde paal zien staan met daarop de tekst “wandelnetwerk Twente”. We besloten er eens een foto van te maken. Bij een boerderij zagen we voor een raam een varken met biggetjes staan met verlichting. Wij herkenden dit punt als de "laatste verzorgingspost met de 75 van Hengelo”. We kregen uitzicht op de RK kerk van Zenderen. In Zenderen kwamen we eerst langs restaurant Het Seminar. Dit restaurant was in een oud kerkgebouw gerealiseerd.
Voor de RK kerk stond nog een standbeeldje nabij de rotonde. Voordat we Zenderen weer verlieten stond langs de kant een grote paddenstoel met de tekst Twentse Wegge Route. Iets verderop kwamen we opnieuw langs een kerk. De tuin van de Karmelietessen kerk was geheel ommuurd.

De orde van de karmelieten / karmelietessen is een katholieke bedelorde, die zich net zoals de franciscanen, dominicanen en augustijnen onderscheidt van de andere monastieke orden doordat ze in plaats van de individuele armoede juist de collectieve armoede belijdt. Voor hun onderhoud zijn ze afhankelijk van hun eigen arbeid en van aalmoezen.
De orde van de karmelieten kent haar oorsprong op de berg Karmel bij de havenplaats Haifa in Israël. Deze berg - die verbonden is met de profeet Elia - is lange tijd een verblijfplaats voor talrijke kluizenaars die in navolging van hem een aan God toegewijd leven leidden.

We kruisten een spoorlijn. Aan een andere kant van de spoorlijn was een heel groot veld met bloeiend koolzaad. We kwamen langs een mooie Saksische boerderij met de naam Klein Nijhof. In picknickboerderij Hondeborg hielden we nog een rust en dronken wat. Op deze boerderij was zelfbediening.

De Hondeborg is een boerderij op een heuveltje en is gebouwd in 1841 en gedeeltelijk omgeven door eeuwenoude grachten. Rond de 10e eeuw heeft op deze plek een oud Saksische borg (burcht) gestaan. In de middeleeuwen was een dergelijke borg in een lage en waterrijke omgeving een bijna onneembare vesting. In geval van nood konden de bewoners van de boerderijen uit de omgeving er een veilige schuilplaats vinden.

Even voor de A1-snelweg beëindigden we deze eerste wandeldag ons traject over het Marskramerpad en in ongeveer 15 minuten liepen we naar NS Borne. Met de trein van 17.03 vertrokken we uit Borne. In Driebergen kwamen we om 19.15 uur aan. We besloten als avondmaaltijd een pannenkoek te eten.

Henri Floor & Coos Verburg

Klik