Orderbeek
De Orderbeek was van oorsprong waarschijnlijk een natuurlijke beek en heeft zich tussen 1619 en 1624 als een sprengenbeek ontwikkeld. In deze jaren zijn ook al drie van de vijf molens gebouwd die langs de Orderbeek hebben gestaan. Het betreft hier de Hennemansmolen (1619-1621), de Order Papiermolen (1623 of 1624) en de papiermolen ’t Hul (1624).De tweede Hennemansmolen is voor 1742 aangelegd en rond het midden van de 17e eeuw werd boven de Ordermolen nog een papiermolen gebouwd. Het water voor de tweede Ordermolen werd in 1692 naar de tuinen van het Loo geleid.De molen was opgekocht door Willem III en is door de nieuwe functie van het water waarschijnlijk afgebroken.
Trajecten en typering
Een sprengenbeek die is verborgen tussen achtertuinen, hekken en onder de grond met natuurwaarden in de bovengrondse delen.
Karakteristiek

-	Brongebied ligt in het bos.
-	Beek ligt in het bovengrondse traject ingeklemd tussen een defensieterrein en de achterkant van particuliere schuurtjes en stroomt tussen twee hekwerken door.
-	Is nauwelijks zichtbaar voor passanten, maar vormt wel een groen lint door de wijk.
-	Ten westen van de Laan van Spitsbergen is de beek overkluisd.

We dwaalden lange tijd door het Orderbos.
We kwamen uit op het Asselsepad in bosgebied Asseltse Veld. Op 5,3 kilometer was de eerste verzorgingspost. Behalve de verzorgingswagen was er elke dag ook een fruitstalletje, waar je kersen, bananen, appels of ananas kon eten. Ook was er bij de eerste, en tevens laatste, verzorgingswagen een OLAT verzorgingspost. Het nadeel van de OLAT-posten was dat ze geen stoelen met leuningen hadden, wat toch wel makkelijker blijkt te zitten als je niet meer tot de jongsten behoordt. Daartegenover stond weer de gezelligheid en dat de bestelling naar je toe werd gebracht. Op een tafel stond een bakje waarin je een vrijwillige bijdragen kon stoppen. Er was nog een wandelaar die in dit bakje een blauwe OLAT-munt van de Kempische wandeldagen stopte.
Op 6,9 kilometer was de splitsing met het 20 kilometer parkoers. Op 7,3 kilometer was de splitsing met het 30 kilometer parkoers. Aan het verlengde van het Asselsepad staken we de spoorlijn Apeldoorn-Amersfoort over. Daarop dwaalden we een tijd door het Willemsbosch.
We staken de A1-snelweg over. Vlak hierna was alweer een verzorgingspost op 9,1 kilometer. Verder dwaalden we nu door het Ugchelsebos. Het was daarbij af en toe vrij heuvelachtig. We moesten verschillende keren flinke heuvels nemen. Dit bosgebied was heel mooi met brede lanen omzoomd met recht achter elkaar staande bomen.
Uiteindelijk kwamen we uit op de Hoog Buurlose Heide. Spoedig daarop werd, na beklimming van een 82 meter hoge heuvel, de Willem Wensinkbank bereikt. Vlakbij een voormalige rustpost op de Hoog Buurlose heide stond een bankje, waarop we een rust hielden. In de verte zagen we een kudde schapen lopen, na hier door een mede-bankzitter op attent te zijn gemaakt. In het buurtschap Radio Kootwijk passeerden we een afgebrand gebouw, waar lange tijd een rustpost van de NWB was. Nu was deze iets verderop nabij de Kathedraal, het eigenlijke Radio Kootwijk gebouw
Hier was dan de rustpost. De afgelegde afstand bedroeg hier 18,1 kilometer. We liepen, net als het voorgaande jaar, verder langs de zij- en achterkant van het gebouw Radio Kootwijk. We zetten nu koers naar het Kootwijkerzand. We liepen langs een bosrand en staken de gemeentegrens over van Apeldoorn naar Barneveld. Dit werd weergegeven door het wapen van Apeldoorn op een steen. Het voorgaande jaar had een Wandelmeeër hiervan een foto gemaakt en geplaatst op www.wandelmee.nl. Nu hebben wij er ook een foto van gemaakt. Grote delen van het Kootwijkerzand vergrast steeds meer. Net als het voorgaande jaar besloten we hier even van de route af te lopen en een eind het Kootwijkerzand in te lopen om op een mooi plekje extra te genieten van het panorama en de stilte.
Op 22,1 kilometer was de samenkomst met de 30 kilometer lopers. Het werd nu merkbaar drukker. Op 22,6 kilometer was bij Landgoed Kerkendel de officiële rustpost. Omdat we kort daarvoor nog een rust hadden gehad, besloten we hier door te lopen. Na een kort traject over een asfaltweg betraden we spoedig weer een bospad. We kwamen uit in bos en heidegebied Regelbergen.
Aan het eind hiervan kwamen we op een asfaltfietspad uit. Hier hielden we een rust en dachten aan de ziekenauto, die hier het voorgaande jaar een wandelaar ophaalde.
Na een welverdiende rust vervolgden we ons pad om enige tijd later aan te komen bij Halte Assel op 27,3 kilometer. Aanvankelijk hadden we het plan om hier door te lopen. Maar er kwam een zeer donkere wolk aandrijven. Daarop besloten we toch te rusten. Na 10 minuten besloten we toch verder te lopen. Het had toch niet geregend.
Nu volgden we een lang asfaltpad langs de Pomphulweg met fraaie uitzichten op de Asselse Heide. Daarna betraden we een bosgebied met de naam Pomphul. Eigenlijk is Pomphul de benaming van het kleine vennetje wat hier ligt en waar we ook langs liepen. Bij het vennetje stond ook een bankje waarop we een korte rust hielden. We troffen hier een echtpaar die bij ons op camping 't Spoek stond en ook altijd trouw onze wandelverslagen leest. Daarna betraden we het plaatsje Hoog Soeren. Onder het bord van de bebouwde kom van Hoog-Soeren was de tekst “Waerderkaas – Vol van smaak” aangebracht. Enige mensen stonden daarna klaar met borden waarop stukjes kaas lag. Onder het nemen van een stukje kaas zeiden we dat we wel is wilden weten of deze kaas wel vol van smaak was.
Op 30,0 kilometer was de samenvoeging met het 20 kilometer parkoers. Op 31,6 km was nog een officiële rust bij Pannenkoekenhuis "Berg en Dal" te Hoog Soeren. We waren toen even aan de praat geraakt met wandelaars uit Hoofddorp en we hadden het met hen nog over de Alkmaarse vierdaagse. Zij vonden dat parkoers ook tegenvallen en zouden het komende jaar ook niet meer aan die vierdaagse deelnemen. Het grootste bezwaar voor die vierdaagse zijn de vele asfaltwegen, het af en toe drukke (sluip-)verkeer en de vaak ellenlange wegen.
De laatste wagenrust aan het Asselpad was op 35,4 km. We lieten ons hier een stuk ananas goed smaken. Ook brachten we hier weer een bezoek aan de OLAT-verzorgingspost en aten daar de bij de fruitpost gekochte ananas op. De finish werd deze dag na 9 uur en 10 minuten bereikt. De dagafstand bedroeg 38,5 km. Het IVV-nummer was 10903.

Henri Floor & Coos Verburg